πως να βοηθήσετε τα παιδιά σας να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις

Γονείς Παιδιά by Εναλλακτική Δράση

Η λήψη καλών αποφάσεων, είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και χρειάζονται χρόνια για να τη μάθει κάποιος καλά.

Τα παιδιά μας χρειάζονται καθοδήγηση και εκπαίδευση για να μπορέσουν να αποκτήσουν τις βάσεις που θα τους επιτρέπουν στη ζωή τους να λαμβάνουν όσο το δυνατό πιο σωστές αποφάσεις.

Ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι να τα βοηθήσουμε να μάθουν να αναλύουν σωστά τα δεδομένα που έχουν μπροστά τους προτού να παίρνουν και να υλοποιούν αποφάσεις.

Βέβαια είναι αναπόφευκτο ότι θα γίνονται λάθη. Οι συνέπειες των λαθών μπορούν να γίνονται διδάγματα για καλύτερες αποφάσεις στο μέλλον.

Η λήψη αποφάσεων είναι μια δεξιότητα που πρέπει να αποκτηθεί από τα παιδιά.

Είναι σημαντικό τα παιδιά να νιώθουν υπεύθυνα για τις αποφάσεις τους διότι έτσι θα έχουν και την ευθύνη των αποτελεσμάτων η οποία πρέπει να τους αποδίδεται. Με τον τρόπο αυτό θα βελτιώνουν τη δική τους ικανότητα για τη λήψη αποφάσεων.

Με βάση την αρχή αυτή, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για επιτυχίες και ευτυχία των παιδιών όταν θα είναι πλέον ενεργοί πολίτες στην ενήλικη τους ζωή. Οι κοινωνικές, επαγγελματικές και οικογενειακές προεκτάσεις της δεξιότητας για λήψη αποφάσεων ενός παιδιού που μεγαλώνει και γίνεται ενήλικας, είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας.

Πως θα διδάξουν οι γονείς τα παιδιά τους να παίρνουν καλές αποφάσεις;

Σίγουρα η διαπαιδαγώγηση των παιδιών στη λήψη αποφάσεων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται χρόνο, υπομονή και διαχρονική παρακολούθηση.

Συνήθως στις περισσότερες οικογένειες, οι αποφάσεις για ότι αφορά στα παιδιά, γίνονται από τους γονείς ή αυτούς που τα φροντίζουν. Όμως αυτό τους στερεί τη δυνατότητα να μαθαίνουν να σκέφτονται σωστά και με καθοδήγηση από τους γονείς τους να αποφασίζουν για θέματα που τα αφορούν.

Είναι καλύτερα οι γονείς να εμπλέκουν τα παιδιά τους στη λήψη αποφάσεων από νωρίς στην παιδική ηλικία. Φυσικά αυτά στα οποία θα συμμετέχουν τα παιδιά, θα εξαρτώνται από την ηλικία και το επίπεδο ωριμότητας τους.

Το εύρος και ο βαθμός της εμπλοκής των παιδιών στις αποφάσεις που τα αφορούν θα μπορεί να διευρύνεται ανάλογα με την αύξηση της ηλικίας και τη βελτίωση της ωριμότητας του παιδιού.
Η διαπαιδαγώγηση αυτή θα επιτρέπει στα παιδιά σταδιακά να μπορούν να επεξεργάζονται όλο και δυσκολότερες καταστάσεις.

Πως παίρνουν συνήθως τις αποφάσεις τους τα παιδιά;

Τα παιδιά συνήθως κάνουν πράγματα και παίρνουν αποφάσεις βιαστικά, δεν σταματούν να σκεφτούν καλύτερα, δεν βλέπουν τις μακροχρόνιες συνέπειες των πράξεων τους.

Μπορεί να κάνουν ανόητες πράξεις και αυτό είναι αναπόφευκτο στην παιδική ηλικία. Επηρεάζονται από τους φίλους τους, κάνουν κάτι γιατί το θεωρούν αστείο ή επειδή βαριούνται κάποια στιγμή ή ακόμη για να εκδικηθούν κάποιον.

Πολύ συχνά καταλαβαίνουν όταν έχουν κάνει κάτι ανόητο. Ξέρουν ότι δεν άξιζε τον κόπο και το έκαναν διότι δεν συνειδητοποίησαν τις συνέπειες των πράξεων τους.

Ποια είναι τα πρώτα σημεία που πρέπει να μάθουν τα παιδιά;

Επειδή τα παιδιά έχουν τάση να παίρνουν αποφάσεις βιαστικά και να ενεργούν χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους, η πρώτη βασική αρχή που πρέπει να τους διδάξουμε είναι να σταματούν και να σκέφτονται για λίγο πριν κάνουν κάτι που έχουν αποφασίσει.

Μαθαίνοντας τα να μην ορμούν στο να κάνουν πράγματα χωρίς να το σκεφτούν περισσότερο, τα βοηθά στο να αποφεύγουν πολλές κακές αποφάσεις.

Στην αρχή είναι καλό όταν τα δούμε να έχουν κάνει κάτι που δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας καλής απόφασης, να συζητήσουμε μαζί τους και να αναλύσουμε εκ των υστέρων τι καλύτερο θα μπορούσαν να είχαν πράξει.

Ένα δεύτερο σημαντικό βήμα είναι να τα βοηθήσουμε να ρωτούν πάντοτε το εαυτό τους γιατί θέλουν να κάνουν κάτι το συγκεκριμένο. Αυτό θα τα βοηθά να κάνουν μια εσωτερική ανάλυση των κινήτρων τους.

Παράλληλα το τρίτο βήμα είναι να εξετάζουν τις επιλογές τους. Η εξέταση των επιλογών μαζί με την ανάλυση των υπέρ και κατά της κάθε επιλογής επιτρέπει στο παιδί από νωρίς στην ανάπτυξη του, να βλέπει καλύτερα την πραγματικότητα σε δύσκολες καταστάσεις.

Το επόμενο βήμα είναι να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν την ικανότητα να προβλέπουν τις συνέπειες των πράξεων τους. Θα πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και τις ανταμοιβές που πιθανόν να προκύπτουν από τις πράξεις τους.

Στην ανάλυση πριν από τη λήψη μιας απόφασης είναι απαραίτητο να σκέφτονται τα παιδιά το πως οι δικές τους ενέργειες μπορούν να επηρεάζουν τους άλλους. Είναι σημαντικό να τους υποδειχθεί η αναγκαιότητα αυτή διότι συνήθως τα παιδιά είναι εγωκεντρικά και δεν σκέφτονται ότι οι πράξεις τους δυνατόν να επηρεάζουν και άλλους.

Στο τέλος τα παιδιά πρέπει να μάθουν αναγνωρίζουν αυτά που είναι το καλύτερο για τα ίδια. Προτού καταλήξουν σε μια απόφαση, ίσως το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν εάν αυτό που πρόκειται να κάνουν εξυπηρετεί όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα τα δικά τους συμφέροντα.

Συνοπτικά αυτά που πρέπει να κάνουν τα παιδιά προτού να λαμβάνουν μια απόφαση είναι:

• Να δίνουν χρόνο για σκέψη και να μην ορμούν να πραγματοποιούν αυτό που στιγμιαία αποφάσισαν
• Να διερωτώνται πάντοτε γιατί θέλουν να κάνουν κάτι
• Να εξετάζουν όλες τις επιλογές
• Πρέπει να προσεκτικά να σκέφτονται και τις συνέπειες αυτών που αποφασίζουν
• Να μη ξεχνούν τις επιδράσεις στους άλλους των δικών τους αποφάσεων και πράξεων
• Να εξετάζουν και να γνωρίζουν αυτό που είναι το καλύτερο για τα ίδια
• Να αξιολογούν τα αποτελέσματα των αποφάσεων και πράξεων τους και να διδάσκονται από τις δικές τους εμπειρίες
• Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο και προσοχή για την εκμάθηση από τα παιδιά μας, της διαδικασίας λήψης απόφασης.

Χρειάζεται να τα βοηθούμε συνεχώς στο να διέρχονται από τα διάφορα στάδια ανάλυσης που αναφέραμε πιο πάνω προτού να παίρνουν και υλοποιούν μια απόφαση.

Η βοήθεια στην εκμάθηση της λήψης απόφασης πρέπει να συνεχίζεται και με την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν μετά την υλοποίηση αυτών που αποφασίσθηκαν από το παιδί. Στην αρχή τα θέματα θα είναι πιο απλά αλλά σταδιακά με το μεγάλωμα και την ωρίμανση του παιδιού τα ζητήματα για τη λήψη αποφάσεων και αξιολόγηση θα γίνονται πιο πολύπλοκα.

Τελειώνοντας θα τονίσουμε τη μεγάλη σημασία που έχει οι γονείς να κατανοήσουν τη μεγάλη επίδραση που μπορεί να έχει στη ζωή των παιδιών τους η εκμάθηση της διαδικασίας λήψης ορθών αποφάσεων.

Κατανοώντας τη βασική αυτή αρχή, θα είναι σε θέση να εξοπλίσουν τα παιδιά τους με γνώσεις και εμπειρίες που είναι πολύτιμες για όλη τους τη ζωή.

Medlook

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/10/pos-na-voithisete-ta-paidia-sas-na-pairnoun-tis-sostes-apofaseis/#ixzz3HlIoJybw

Η οικονομική κρίση μέσα από τα μάτια μαθητών δημοτικών σχολείων

Posted: 30 Oct 2014 

“Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το σχολείο, ένα παιδί στο σχολείο μας έκλεψε το πρωινό ενός άλλου παιδιού, γιατί δεν είχε να φάει”. Η περιγραφή αυτή δεν γίνεται από κάποιον εκπαιδευτικό ή γονέα, αλλά από μαθητή δημοτικού σχολείου, έναν από τους 86 μαθητές της Ε' και ΣΤ' τάξης, τριών σχολείων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κλήθηκαν, στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης διδασκαλίας και της επεξεργασίας κοινωνικών ζητημάτων, να απαντήσουν μέσω γραπτού ερωτηματολογίου, πώς αντιλαμβάνονται την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της.

“Τα παιδιά δείχνουν να αντιλαμβάνονται ρεαλιστικά την επιδείνωση των συνθηκών που ζουν οι οικογένειές τους και οι συνάνθρωποί τους, έχουν δηλαδή μία σαφή αντίληψη της κοινωνικής κατάστασης”, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εκπαιδευτικός Μάτα Μαγαλιού, η οποία εκπόνησε την έρευνα, στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βόλο.

Όπως επισημαίνει η κ Μαγαλιού “οι απαντήσεις των παιδιών περιγράφουν μία κοινωνική πραγματικότητα με αυξανόμενες δυσκολίες και προβλήματα που βιώνουν τα ίδια και οι γονείς τους, κάτι που τους δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα, άγχος και ανησυχία για το παρόν και το μέλλον (σπουδές, επαγγελματική αποκατάσταση), αλλά και ενσυναίσθηση για τους συνανθρώπους τους”.

“Τι είναι η κρίση”;

Από την έρευνα προκύπτει ότι τα περισσότερα παιδιά συνδέουν την οικονομική κρίση με την έλλειψη χρημάτων, την αδυναμία εξόφλησης λογαριασμών και την έλλειψη βασικών αγαθών. “Υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τη ΔΕΗ και έτσι κόβεται το ρεύμα, μερικές οικογένειες κλέβουν ρεύμα και μερικές ζουν με κεριά”, λέει μαθητής. “Άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και τα προβλήματα που κάποτε μας φαίνονταν απίστευτα να συμβούν, τώρα συνάνθρωποί μας τα βιώνουν καθημερινά”, σημειώνει άλλος μαθητής.

“Λιγότερα ταξίδια και δώρα”

Τα πρώτα πράγματα, που σύμφωνα με τα παιδιά, θυσιάζουν οι γονείς τους, για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση είναι οι διακοπές και τα ταξίδια, οι αγορές παιχνιδιών και οι εκδηλώσεις ψυχαγωγίας. “Από τότε που ήλθε η οικονομική κρίση στην οικογένειά μου μειώθηκαν πολλά πράγματα όπως: τώρα πλέον δεν πηγαίνουμε ταξίδια τα καλοκαίρια, σταματήσαμε να θέλουμε πολλά πράγμα κ.α.”, εξηγεί μαθητής, ενώ άλλος λέει ότι “κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα πηγαίναμε στην Κρήτη ή στην Αθήνα, ενώ πλέον πάμε στην Κρήτη μόνο το καλοκαίρι και όχι για διασκέδαση, για τα λάδια”.

“Κόβονται εξωσχολικές/ αθλητικές δραστηριότητες για 1 στα 6 παιδιά”

Ένα στα έξι παιδιά ανέφερε ότι αναγκάστηκε να διακόψει εξωσχολικές εκπαιδευτικές και αθλητικές δραστηριότητες, λόγω αδυναμίας των γονέων να πληρώσουν.

Ωστόσο, πολλά παιδιά δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως τις δυσκολίες της οικογενειακής τους κατάστασης και προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα “Εγώ κι

ο αδελφός μου μάθαμε να μη ζητάμε πολλά πράγματα επειδή ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία και ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες”, αναφέρει μαθητής.

“Φόβος για το άγνωστο”

Τα παιδιά στο σύνολό τους αντιμετωπίζουν με φόβο και ανησυχία το μέλλον, πιστεύουν ότι μελλοντικά θα δυσκολέψει κι άλλο η κατάσταση και ανησυχούν για πιθανή ανεργία των γονέων τους. “Φοβόμαστε μη χειροτερέψουν τα πράγματα και δεν έχουμε ούτε σπίτι, ούτε φαΐ, ούτε τίποτα”. “Έχω πολλές ανησυχίες, γιατί η μαμά μου δουλεύει και παίρνει ψίχουλα και αν τα πάρει. Ο πατέρας μου είναι συνταξιούχους και έχει να πληρωθεί ένα χρόνο σχεδόν”, είναι κάποιες από τις περιγραφές.

“Δυσανάλογος της ηλικίας ψυχολογικός φόρτος”

Τα παιδιά μέσα από τις απαντήσεις τους δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται την κοινωνική αδικία που πλήττει τους πιο αδύναμους, βιώνουν τα ίδια εσωτερικές συγκρούσεις, νιώθουν ότι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά προβλήματα, παρόλο που δεν τους αναλογούν τέτοιες ευθύνες, εσωτερικεύουν συναισθήματα θλίψης και ενοχών για τους συνανθρώπους, μοιράζονται ψυχολογικά την κατάσταση την οποία βιώνουν, εκφράζοντας μία μορφή ενσυναίσθησης.

“Βλέπω τους άλλους ανθρώπους και στεναχωριέμαι, γιατί δεν έχουν λεφτά να πάνε σχολείο, γιατί δεν έχουν ρούχα, παπούτσια και τα πράγματα που χρειάζονται στο σχολείο”, λέει μαθητής, ενώ άλλος περιγράφει ότι “κάποιους τους βλέπεις στον δρόμο και στεναχωριέσαι που ζητάνε οι άνθρωποι λίγα λεφτά για να φάνε ενώ εσύ τρως κανονικά. Οι άνθρωποι μένουν άστεγοι γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο ή τη ΔΕΗ, τους φόρους κ.α.”

“Δυσκολίες και στο σχολείο”

Στις απαντήσεις των παιδιών περιγράφονται καθημερινές εικόνες από το σχολείο τους με συμμαθητές, οι οποίοι δυσκολεύονται οικονομικά. “Βλέπεις παιδιά που δεν έχουν να φάνε τίποτα και στεναχωριέσαι ιδιαίτερα”, αναφέρει μαθητής.

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται, επίσης, ότι και το ίδιο το σχολείο αντιμετωπίζει προβλήματα λειτουργίας λόγω της οικονομικής κρίσης και γι αυτό προτείνουν- μεταξύ άλλων- δωρεάν σίτιση και δωρεάν συμμετοχή των μαθητών στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες που απαιτούν πρόσθετη οικογενειακή δαπάνη (εκπαιδευτικές εκδρομές, επισκέψεις κ.λπ).

“Πιστεύω ότι άμα το σχολείο μειώσει τα χρήματα που πρέπει να πληρώνουμε λίγο, τότε οι οικογένειες δεν θα έχουν τόσα έξοδα”, προτείνει μαθητής, ενώ ένας άλλος σημειώνει ότι “μπορεί το σχολείο να κάνει ένα συσσίτιο ή να μειώσει τις τιμές στα κυλικεία”.

“Ποιος φταίει;”

Αναζητώντας τις αιτίες της οικονομικής κρίσης τα παιδιά θεωρούν ως υπευθύνους, αυτούς που ασκούν την εξουσία και προτείνουν “να πάρουν τα λεφτά από τους πλούσιους και να τα μοιράσουν στους φτωχούς” ή “να ενωθούμε όλοι μαζί όπως τότε το 1821 και να κάνουμε μία δημοκρατική επανάσταση”.

"Εκδήλωση άγχους με ψυχοσωματικά συμπτώματα”

Συνοψίζοντας τις απαντήσεις των παιδιών η κ Μαγαλιού επισημαίνει ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται την οικονομική κρίση με ευαισθησία, αναλαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις να “σηκώσουν” ένα δυσανάλογο βάρος, που δεν αντιστοιχεί στην τρυφερή ηλικία τους και που μπορεί να διαταράξει τη συναισθηματική τους ισορροπία.

Μάλιστα τονίζει ότι τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια κάποιου μαθητή κατά κανόνα μεταφέρονται στο σχολείο και επηρεάζουν τις επιδόσεις του και τη συμπεριφορά του γενικότερα.

Επίσης, το έντονο άγχος συχνά αποκτά και ψυχοσωματικά χαρακτηριστικά. “Διαπιστώνουμε ότι πάρα πολύ συχνά πια τα παιδιά διαμαρτύρονται για πόνο στην κοιλιά κ.λπ.”, λέει. 

“Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην αποφόρτιση”

Η άμβλυνση των συναισθηματικών προβλημάτων και κοινωνικών ανισοτήτων που προκαλεί η οικονομική κρίση, είναι σύμφωνα με την κ Μαγαλιού ο κοινωνικός ρόλος που καλείται να διαδραματίσει σήμερα το σχολείο.

“Ο κοινωνικός ρόλος του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικός, αφορά πέρα από το γνωστικό πεδίο και τη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού, πρέπει να φροντίζουμε να είναι και χαρούμενο και ήρεμο”, σημειώνει, εξηγώντας ότι “όταν ένα παιδί βιώνει την οικονομική κρίση μέσα από τις εμπειρίες στο σπίτι του, αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα στις σχολικές επιδόσεις, δημιουργώντας εκπαιδευτικές ανισότητες μέσα στην τάξη”.

“Έχουμε κοινωνική υποχρέωση να δώσουμε προτεραιότητα στα παιδιά που βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης, να αναδείξουμε τα προβλήματά τους, να αναζητήσουμε λύσεις, να υπάρχει μία ανοιχτή συζήτηση και μία διαρκής επεξεργασία των κοινωνικών ζητημάτων μέσα στην τάξη, γιατί το σχολείο δεν είναι μόνο γνώση, αλλά πρέπει να προωθεί τις ανάγκες όλων των παιδιών και την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και να προάγει την ψυχική ανθεκτικότητα των μελών του και κυρίως να δίνει μηνύματα αισιοδοξίας”, τονίζει η κ Μαγαλιού.

Η έρευνα, με τη μορφή ερωτηματολογίου, διεξήχθη το Μάρτιο του 2013 σε τρία δημοτικά σχολεία της Δυτικής Θεσσαλονίκης, κάθε ένα από τα οποία παρουσιάζει διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά. Στο ένα σχολείο υπήρχαν μόνο ελληνικής καταγωγής μαθητές, ενώ στα άλλα δύο ποσοστό 30% των μαθητών που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν παιδιά μεταναστών.

Η κ. Μαγαλιού θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της έρευνας, στο συνέδριο με τίτλο «Αναστοχασμοί για την παιδική ηλικία», που διοργανώνει αύριο και μεθαύριο στη Θεσσαλονίκη το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης σε συνεργασία με την Παιδαγωγική Σχολή και το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πηγή: http://www.e-typos.com/

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ

Κάντε τη ζωή στο σπίτι με τα παιδιά πιο εύκολη

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ζωή σε ένα σπίτι με παιδιά δεν είναι πάντα ρόδινη. Σίγουρα υπάρχει πολλή αγάπη και στιγμές αληθινής ευτυχίας, ωστόσο μέσα στη μέρα δεν λείπουν και τα νευρά, οι φωνές, οι γκρίνιες, τα κλάματα και η γενικότερη ένταση. 

Επειδή, λοιπόν, το μεγάλωμα των παιδιών είναι από μόνο του μια πολύ δύσκολη υπόθεση, ας δούμε πώς μπορείτε να κάνετε τη ζωή σας πιο εύκολη.

-Θέστε τους κανόνες σας και οργανώστε βάση αυτών την καθημερινότητα σας.
Στο σπίτι σας οι ενήλικες είστε εσείς και άρα εσείς είστε αυτοί που αποφασίζετε τι επιτρέπεται και τι όχι. Διδάξτε στα παιδιά σας πως πρέπει να φέρονται, εξηγείστε τους τι θέλετε από αυτά και ποιες αρχές επιθυμείτε να αποκτήσουν στη ζωή τους. Για τα σοβαρά και σημαντικά θέστε κανόνες και επιμείνετε στην εφαρμογή τους, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής όλης της οικογενείας.

-Θυσιάστε κάτι, για να κερδίσετε κάτι μεγαλύτερο. 
Αν οι συνθήκες της καθημερινότητας ή οι οικονομικές συγκυρίες δεν σας επιτρέπουν να πραγματοποιείτε όλα όσα θέλετε ή να προσφέρετε στα παιδιά σας όλα όσα επιθυμείτε, μην αγχώνεστε. Τα παιδιά πάνω από όλα χρειάζονται αγάπη. Δώστε τους απλόχερα την αγάπη σας και για τα υπόλοιπα θέστε προτεραιότητες. Ίσως χρειαστεί να στερηθούν κάτι, για να κερδίσουν κάτι σπουδαιότερο λίγο αργότερα.

-Μην ασχολείστε με τους γύρω σας, αλλά μόνο με την οικογένεια σας. 
Μην συγκρίνετε τα παιδιά σας με αλλά παιδιά, μην μπαίνετε στο τριπάκι να συγκρίνετε τη ζωή σας με τις ζωές των άλλων. Προσπαθήστε να κάνετε ό,τι θεωρείτε σωστό για την οικογένεια σας με γνώμονα το καλό των παιδιών σας, χωρίς να αναλώνεστε στο τι κάνουν οι άλλοι με τα δικά τους παιδιά.
mother.gr

9 πράγματα που έμαθα από τα παιδιά μου για την ψυχική ισορροπία!

Από: Ελένη Χαδιαράκου

1. Στα παιδιά αρέσει το παιχνίδι στην ύπαιθρο 
Θυμάστε τότε που παίζατε με τις ώρες στο ύπαιθρο, μέχρι να δύσει ο ήλιος; Από πότε έχετε να αφοσιωθείτε αλήθεια σε κάποια υπαίθρια δραστηριότητα; Κι όμως οι ειδικοί μας λένε ότι η βιταμίνη D που συλλέγουμε καθώς και το φως της ημέρας, συμβάλλουν τόσο στη θετική μας διάθεση, όσο και στην ικανότητα μας να συγκεντρωνόμαστε. Ενώ και μόνο ένα πεντάλεπτο διάλειμμα χαζεύοντας τη φύση αρκεί για να αυξηθεί η δημιουργικότητά μας 

2. Τα παιδιά «καλλιεργούν» την ανθεκτικότητά τους!  
Αν τα μικρά παιδιά μπορούσαν να πηδήξουν μια μάντρα επτά φορές θα το έκαναν και ας έπεφταν και τις επτά. Πραγματικά δε θυμάστε ως παιδιά, πόσο επίμονα ήσασταν όταν επρόκειτο να πετύχετε κάτι και πόσο δε σας πτοούσε η αποτυχίας. Σύμφωνα με τον  Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Peter Kramer, αυτή ακριβώς η ανθεκτικότητα στις δυσκολίες είναι και το αντίδοτο για την κατάθλιψη. Όταν αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με θετικά συναισθήματα, και μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε σ' αυτές, τότε έχουμε κερδίσει πόντους σε αυτό που ονομάζουμε ψυχική ευεξία!

3. Στα παιδιά αρέσει ο «υγιής ανταγωνισμός»  
Σε κανέναν δεν αρέσει ο σκληρός ανταγωνισμός, αλλά σύμφωνα με έρευνα των New York Times, ο υγιής ανταγωνισμός μπορεί να ενισχύσει πραγματικά την ευτυχία. Αυτό το είδος του «υγιούς ανταγωνισμού» που περιέχει μια  αίσθηση παιδικής αθωότητας και  δεν είναι αποτέλεσμα μιας βαθιάς επιθυμίας για κατάκτηση βοηθάει όχι μόνο στη βελτίωση των επιδόσεων μας, αλλά συσφίγγει και τις σχέσεις μας με τους άλλους!  

4. Τα παιδιά δημιουργούν δυνατές σχέσεις με τους άλλους
Αν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε νέες δυνατές φιλίες όπως κάνουν τα παιδιά, θα νιώθαμε πολύ πιο ισορροπημένοι μας λένε οι ψυχολόγοι. Και απόδειξη αυτού η μεγάλη απήχηση που είχαν την τελευταία πενταετία τα social media.Σύμφωνα με τις μελέτες τόσο η στενή επαφή με τους αγαπημένους μας, όσο και  οι  μικρές επιπόλαιες συνομιλίες με τους ξένους μπορούν να ενισχύσουν την ψυχική μας υγεία!

5. Τα παιδιά «πιστεύουν» στο όνειρό τους 
Όταν ήμασταν μικροί, νιώθαμε ότι όλος ο κόσμος μας ανήκε και ότι και αν θέλαμε μπορούσαμε να το πετύχουμε, αρκεί να του αφοσιωνόμασταν ολόψυχα!  Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές των Πανεπιστήμιων Στάνφορντ, Χιούστον και Χάρβαρντ, μας λέει ότι οι άνθρωποι που έχουν όνειρα, νιώθουν σαφώς πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που φοβούνται να το κάνουν. Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή ψυχολογίας Scott Barry Kaufman η ονειροπόληση επηρεάζει δημιουργικά τον εγκέφαλο, αυξάνει τη φαντασία και γίνεται αφορμή να «γεννήσουμε» νέες ιδέες!

6. Τα παιδιά τρώνε όταν πεινάνε και όχι όταν βαριούνται 
Οι περισσότεροι ενήλικες όταν βαριούνται καταφεύγουν στα σνακς χαζεύοντας τηλεόραση. Αντίθετα τα παιδιά τρώνε μόνο από πείνα, ποτέ από ανία. Άλλωστε έχουν πολύ πιο «σοβαρές» δουλειές να κάνουν, όπως να τελειώσουν μια κατασκευή από Lego, να ολοκληρώσουν τη ζωγραφιά τους, ή το παζλ. Σίγουρα η δική τους οπτική είναι σαφώς καλύτερη και βέβαια πολύ πιο υγιεινή από το δικό μας «τσιμπολόγημα πλήξης».

7. Τα παιδιά «παίρνουν» όποτε μπορούν έναν υπνάκο!   
Τώρα βέβαια και εμείς θα το θέλαμε πολύ, να παίρναμε ένα μικρό υπνάκο όταν νιώθουμε εξαντλημένοι, αλλά γενικά αυτό λόγω υποχρεώσεων και στρες, σπάνια το καταφέρνουμε! Κι όμως, όπως μας λένε οι ειδικοί, ένας 20λεπτος ύπνος το μεσημέρι, μπορεί να μας βοηθήσει στην ικανότητα συγκέντρωσης και στο να νιώθουμε μεγαλύτερη ευεξία. Επίσης βελτιώνει τη μνήμη, αυξάνει τη δημιουργικότητα  και «ανεβάζει» τη διάθεσή μας

8. Τα παιδιά κάνουν διάλειμμα 
Τα παιδιά ακόμη και μέσα στην τάξη, όταν νιώθουν την ανάγκη να αποφορτιστούν βρίσκουν τον τρόπο: χαζεύουν. Γενικά πάντα βρίσκουν τρόπους να ξεκουράζουν το μυαλό και τη σκέψη τους. Οι ειδικοί πάντως υποστηρίζουν ότι τα ολιγόλεπτα διαλείμματα είναι εξαιρετικά επωφελή για την υγεία και την ευεξία μας.  Λίγα λεπτά σιωπής μπορούν να κάνουν θαύματα στη συγκέντρωση και τη δημιουργικότητά μας. Ένα μικρό time out  μειώνει την αρτηριακή μας πίεση, βελτιώνει το ανοσοποιητικό σας σύστημα , και στέλνει θετικά μηνύματα στον εγκέφαλό μας

9. Τα παιδιά «δίνουν» και μοιράζονται πιο εύκολα 
Καθώς μεγαλώνουμε το μοίρασμα και το δόσιμο γενικότερα μοιάζει σαν χαμένη τέχνη. Για τα παιδιά το μοίρασμα, το δόσιμο, η ανταλλαγή είναι μια καθημερινή συνήθεια. Σύμφωνα πάντως με τις έρευνες η συμπόνια, η προσφορά και το δόσιμο είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την ευτυχία! Μελέτες έχουν δείξει ότι ο αλτρουισμός είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την ευτυχία, μια που μας κάνει να νιώθουμε ευεξία, μας δίνει κίνητρο και μειώνει τις πιθανότητες για πρόωρο θάνατο!

Από την Lindsay Holmes (Huffington Post)

Πηγή: http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/4824/9-pragmata-poy-ematha-apo-ta-paidia-moy-gia-thn-psyxikh-isorropia/

Άγχος, φόβος και φοβία: ποια η διαφορά

Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου 2014 | Βάλια Παυλίδου 

Συχνά στο λόγο μας χρησιμοποιούμε τους όρους άγχος, φόβος και φοβία για να περιγράψουμε την συναισθηματική μας κατάσταση. Είναι ωστόσο χρήσιμο να μπορούμε να διαχωρίσουμε μεταξύ των τριών ούτως ώστε να κρίνουμε πότε χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός ειδικού και πότε όχι. 

Το άγχος είναι μια σύνθετη ψυχοσωματική αντίδραση η οποία ενεργοποιείται όταν αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε μια κατάσταση ως απειλητική.  Το ερέθισμα που πυροδοτεί τον μηχανισμό του άγχους μπορεί να είναι μια εξωτερική συνθήκη (πχ βλέπουμε το αφεντικό μας να μας  πλησιάζει εκνευρισμένο) ή μια εσωτερική συνθήκη δηλαδή μια σκέψη (π.χ. Είμαι ανίκανος να ανταπεξέλθω σε ένα τόσο δύσκολοproject).  Το άγχος ξεκινάει πάντα από μια σκέψη ή μια πεποίθηση βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Η πεποίθηση αυτή συνήθως μας καθιστά εύθραυστους, ευάλωτους, ανίκανους να διαχειριστούμε ή να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την πραγματικότητα. Αυτό που ωστόσο εμείς εντοπίζουμε άμεσα στο άγχος είναι η σωματική του έκφανση. Το σώμα μας προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο: ταχυκαρδία, εφίδρωση, τάση λιποθυμίας, γρήγορη αναπνοή κτλ.μέσω ενός μηχανισμού που ονομάζεται «μάχη ή φυγή». Το σώμα δηλαδή ετοιμάζεται να παλέψει ή να το βάλει τα πόδια. Τα συμπτώματα του άγχους μπορεί να διαφοροποιούνται από άτομο σε άτομο.  

Αυτό που ωστόσο έχει ενδιαφέρον στο άγχος είναι ότι συνήθως πυροδοτείται απόσκέψεις που στην ρίζα τους αποδεικνύονται παράλογες ή δυσλειτουργικές. Αυτού του είδους το άγχος μπορεί να υποχωρήσει σχετικά γρήγορα από τη στιγμή που το άτομο εντοπίσει και αντικαταστήσει τις δυσλειτουργικές του πεποιθήσεις με πεποιθήσεις λειτουργικές και ρεαλιστικές.  Άγχος βιώνουμε όλοι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Από τη στιγμή όμως που αυτό γίνεται υπερβολικό, μας καθιστά δυσλειτουργικούς στην καθημερινότητα μας και αδυνατούμε να το διαχειριστούμε από μόνη μας, είναι καλό να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό. 

Συχνά ωστόσο μπερδεύουμε το άγχος με τον φόβο. Ο φόβος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα. Μας βοηθάει  προκειμένου να αποφύγουμε έναν  ενδεχόμενο κίνδυνο και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Εκ των πραγμάτων λοιπόν έχει μια λειτουργική αξία καθώς εξυπηρετεί την επιβίωση μας. Ο φόβος υποχωρεί όταν υποχωρήσει και η αιτία που τον προκάλεσε. Αν περπατάμε την νύχτα σε έναν ερημικό δρόμο, θα νιώσουμε φόβο. Μόλις φτάσουμε όμως σε έναν πολυσύχναστο δρόμο θα αισθανθούμε ασφαλείς. Ο φόβος δημιουργείται και αυτός από την σκέψη, σύμφωνα με την οποία αξιολογούμε ορθώς μια κατάσταση ως επικίνδυνη. Υποχωρεί όμως μόλις απομακρυνθούμε από την συνθήκη που αξιολογήσαμε ως επικίνδυνη. Ο φόβος αρχίζει να γίνεται δυσλειτουργικός και να ενεργοποιεί τον μηχανισμό του άγχους όταν γεννάται χωρίς αντικειμενικά επικίνδυνες συνθήκες.  

Η φοβία είναι μια ειδική συνθήκη άγχους όπου το άτομο αντιδρά με φόβο και έντονο άγχος απέναντι σε ένα ερέθισμα αντικειμενικά ακίνδυνο. Η ένταση δηλαδή της συναισθηματικής αντίδρασης είναι δυσανάλογη σε σχέση το ερέθισμα που την πυροδοτεί. Οι πιο συνηθισμένες φοβίες είναι:  η αγοραφοβία, ο φόβος δηλαδή να βρεθεί το άτομο σε συνθήκες από τις οποίες θα διαφύγει δύσκολα σε περίπτωση που βιώσει κρίση πανικού. Οι ειδικές φοβίες, ο φόβος δηλαδή συγκεκριμένων αντικειμένων  καταστάσεων π.χ. ασανσέρ, ύψος, αίμα. Η κοινωνική φοβία, ο φόβος ότι το άτομο δεν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο ρόλο του όταν βρίσκεται μπροστά σε κόσμο. Οι φοβίες ανήκουν στις «αγχώδεις διαταραχές» και μπορούν θα αντιμετωπιστούν θεραπευτικά όπως και το άγχος.

Πηγή: http://valiapavlidou.blogspot.gr/2014/09/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/irlES+%28%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1+%CE%A0%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85%29

9 ενδείξεις του ότι είστε εσωστρεφής

Παρασκευή, 22 Αυγούστου 2014 | Βάλια Παυλίδου 

Η εσωστρέφεια αναφέρεται στην τάση των ατόμων να στρέφουν την προσοχή, τις σκέψεις και το ενδιαφέρον τους προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Η εξωστρέφεια αντίθετα περιγράφει τον βαθμό επιδίωξης και επίτευξης επικοινωνίας και επαφής με τον κόσμο γύρω μας. Η εσωστρέφεια και εξωστρέφεια είναι τα άκρα ενός συνεχούς πάνω στο οποίο ο καθένας από μας τοποθετείται σε διαφορετικό σημείο. Μπορεί επίσης να επιδεικνύουμε εσωστρεφή συμπεριφορά με ορισμένες συνθήκες (πχ όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε αγνώστους) και εξωστρεφή συμπεριφορά σε κάποιες άλλες (πχ όταν είμαστε με τους φίλους μας). Ορισμένοι άνθρωποι ωστόσο τείνουν να χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια στους περισσότερους τομείς της ζωής τους. Αν ανήκετε σε αυτούς τότε το πιο πιθανό είναι να υιοθετείτε τις ακόλουθες συμπεριφορές: 

 

1)  Απολαμβάνετε χρόνο με τον εαυτό σας. Όταν έχετε την ευκαιρία να κάνετε ένα διάλλειμα, προτιμάτε να διαβάσετε ένα βιβλίο, να παίξετε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή ή απλώς να ακούσετε μουσική. Αυτός ο χρόνος είναι πολύτιμος για την προσωπική σας ισορροπία, ακόμα και αν, σε πολλές περιπτώσεις, απολαμβάνετε την συντροφιά των φίλων σας.

 

2) Οι καλύτερες ιδέες σας έρχονται όταν είστε μόνος. Δεν είστε ενάντια στις ομαδικές συζητήσεις και συναντήσεις, αλλά αν θέλετε να βρείτε μια καινοτόμα ιδέα χρειάζεστε χρόνο να την δουλέψετε μόνος σας.

 

3)  Ηγείστε καλύτερα όταν οι άλλοι είναι αυτοδημιούργητοι. Παρά την άποψη που θέλει τους εσωστρεφείς να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και να διαχειρίζονται πράγματα, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνουν οι καλύτεροι ηγέτες. Αν η ομάδα είναι έτοιμη καθοδηγηθεί τότε ο εσωστρεφής ηγέτης θα βγάλει το καλύτερο δυνατό από την ομάδα. Μόνο όταν η ομάδα χρειάζεται να παράγει μια σπίθα η ίδια, οι εσωστρεφής ηγέτες αδυνατούν να παρέχουν την κατάλληλη καθοδήγηση. Τότε χρειάζεται ένας εξωστρεφής να βοηθήσει.

 

4)  Είστε ο τελευταίος που σηκώνει το χέρι του για να απαντήσει. Αν δεν ήσασταν από αυτούς που σήκωναν πρώτοι το χέρι πριν ο δάσκαλος προλάβει να τελειώσει την ερώτηση, τότε μάλλον ανήκετε στους εσωστρεφείς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέρατε την απάντηση αλλά προτιμούσατε να αποφεύγετε τα φώτα της δημοσιότητας.

 

5)  Οι άλλοι ρωτούν συχνά τη γνώμη σας. Όπως λοιπόν δεν θα σηκώσετε το χέρι σας να πείτε την απάντηση έτσι και δεν θα προθυμοποιηθείτε να πείτε την γνώμη σας. Είτε πρόκειται για παρεΐστικες κουβεντούλες, είτε για επίσημες συναντήσεις, οι εσωστρεφείς θα κρατήσουν την γνώμη τους για τον εαυτό τους και θα αφήσουν τους εσωστρεφείς να αναλάβουν τον έλεγχο. Επειδή λοιπόν η γνώμη σας δεν ακούγεται και επειδή ίσως την εκτιμούν οι γύρω σας τείνουν να σας τη ζητούν ευθέως. 

 

6)  Φοράτε ακουστικά όταν βρίσκεται σε δημόσιες συναθροίσεις. Είτε περπατάτε στο δρόμο είτε βρίσκεστε στο λεωφορείο, προτιμάτε να αποφεύγεται την πιθανότητα επαφής με τρίτους. Τα ακουστικά στα αυτιά κάνουν καλά τη δουλειά τους σε αυτήν την περίπτωση, προστατεύοντας σας από ανεπιθύμητες συνομιλίες. 

 

7)  Προτιμάτε να αποφεύγετε ανθρώπους που φαίνονται θυμωμένοι ή αναστατωμένοι. Σύμφωνα με έρευνα της Ψυχολόγου Marta Ponari από το UniversityCollege του Λονδίνου, οι εσωστρεφείς δεν ακολουθούν το φαινόμενο παρακολούθησης του βλέμματος (gaze cueing effect). Φυσιολογικά, αν δούμε έναν άνθρωπο στην οθόνη του υπολογιστή να κοιτάζει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ακολουθούμε το βλέμμα του και ανταποκρινόμαστε πιο γρήγορα σε ερεθίσματα από αυτήν την πλευρά της οθόνης, παρά αν το βλέμμα του ανθρώπου και το ερέθισμα βρίσκονται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Τόσο οι εσωστρεφείς όσο και οι εξωστρεφείς παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο. Αν όμως ο άνθρωπος στην οθόνη φαίνεται θυμωμένος, οι εσωστρεφείς δεν ακολουθούν αυτό το φαινόμενο. Αυτό υποδηλώνει πως οι άνθρωποι με υψηλή εσωστρέφεια δεν θέλουν να κοιτάνε κάποιον που φαίνεται θυμωμένος. Η Ponari και η ερευνητική της ομάδα θεωρούν πως αυτό συμβαίνει επειδή οι εσωστρεφείς είναι πιο ευαίσθητοι σε πιθανή αρνητική κριτική. Αν νομίζεις πως ένας άνθρωπος είναι θυμωμένος με κάτι που σε αφορά, το βλέμμα του γίνεται απειλή.

 

8)  Λαμβάνετε περισσότερα μηνύματα, mail και τηλεφωνήματα από όσα κάνετε, εκτός και αν δεν έχετε επιλογή. Οι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα εσωστρέφειας δεν επιζητούν αυτοβούλως τις κοινωνικές συναναστροφές. Αν τους περισσεύει χρόνος δεν τον ξοδεύουν μιλώντας στο τηλέφωνο. Επίσης δεν ξεκινούν μια γραπτή αλληλογραφία αλλά συνήθως ανταποκρίνονται σε αυτήν. Αν είστε εσωστρεφής το πιο πιθανόν είναι να αποφεύγετε εργασίες που απαιτούν να επιδιώξετε εσείς την επικοινωνία (πχ πωλητής telemarketing). Αν είστε αναγκασμένοι να ξεκινήσετε εσείς μια επικοινωνία – πχ να καλέσετε κάποιον σε ένα κοινωνικό γεγονός – θα προτιμήσετε την γραπτή επικοινωνία (μήνυμα ή mail) παρά την τηλεφωνική. Αυτό ίσως σχετίζεται με την δυσκολία σας να διαχειριστείτε μια πιθανή απόρριψη σε προφορικό επίπεδο, διασφαλίζοντας έτσι ένα κομμάτι της αυτοεκτίμησης σας.

 

9)  Δεν πιάνετε κουβέντα με υπαλλήλους ή άλλους ανθρώπους με τους οποίους έχετε συχνή επαφή. Σας είναι αδύνατο να φανταστείτε τον εαυτό σας να φλυαρείτε με τον ταμεία στο σούπερ μάρκετ για τον καιρό. Αν έχετε προβλήματα δεν τα διαρρέετε στον περίγυρο σας αλλά προτιμάτε να τα κρατήσετε για τον εαυτό σας.  Ίσως αισθάνεστε ότι δεν τους αφορούν ή προτιμάτε να τα λύσετε με τις δικές σας δυνάμεις. Όπως και να ‘χει οι άλλοι δεν ξέρουν πως σκέφτεστε ή αισθάνεστε, εκτός αν νιώθετε αρκετά άνετα μαζί τους για να μοιραστείτε αυτές τις βαθύτερες σκέψεις σας.

 

 

Τίτλος πρωτότυπου: 9 sings you’re really an introvert , Susan Krauss Whitbourne, Ph.D.

 

Επιστημονική Πηγή: Ponari, M., Trojano, L., Grossi, D., & Conson, M. (2013). “Avoiding or approaching eyes”? Introversion/extraversion affects the gaze-cueing effect. Cognitive Processing, 14(3), 293-299. doi:10.1007/s10339-013-0559-z

Πηγή: http://valiapavlidou.blogspot.gr/2014/08/9.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/irlES+%28%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1+%CE%A0%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85%29

Βιβλιοθεραπεία: όταν οι γιατροί συνταγογραφούν βιβλία

Δευτέρα, 7 Ιουλίου 2014 | Βάλια Παυλίδου 

Η δύναμη του βιβλίου δεν είναι κάτι καινούριο. Η ανάγνωση μπορεί να μας ταξιδέψει, να μας συγκινήσει, να μας προβληματίσει, να μας μορφώσει και να μας κάνει σοφότερους. Μπορεί όμως να μας θεραπεύσει; Με το άγχος και την κατάθλιψη να αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο στοίχημα. Το βιβλίο θα μπορούσε να είναι ένα μέσο παροχής θεραπευτικών υπηρεσιών για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, τα ψυχικά προβλήματα των οποίων βρίσκονται ακόμα σε μέτρια ένταση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πάνω από 350 εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών υποφέρουν από κατάθλιψη. Λιγότεροι από τους μισούς λαμβάνουν κάποιου είδους θεραπεία. Ακόμη λιγότεροι έχουν πρόσβαση σε ψυχοθεραπεία.

Το 2003, ένας ψυχίατρος από την Ουαλία, Ο Δρ Neil Frude, παρατήρησε πως πολλοί ασθενείς, απογοητευμένοι από τις μακρές λίστες αναμονής για ψυχοθεραπεία, ξεκίνησαν να διαβάζουν μόνοι τους για την κατάθλιψη. Και πολλά από τα βιβλία αυτοβοήθειας που κυκλοφορούν στο εμπόριο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις βοηθούν.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας θέτει από φέτος σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα βασισμένο στην ιδέα του Δρ Frude. Επιτρέπει πλέον στους γιατρούς να συνταγογραφούν βιβλία. Το καινοτόμο στοιχείο είναι πως οι γιατροί δεν προτείνουν απλώς αλλά συνταγογραφούν τα βιβλία αυτοβοήθειας σε ασθενείς με ήπια ή μέτρια προβλήματα άγχους και κατάθλιψης. Η συνταγή εκτελείται στην τοπική βιβλιοθήκη, από όπου ο ασθενής φεύγει, όχι με μια σακούλα φάρμακα, αλλά με ένα βιβλίο!

Η πρωτοποριακή αυτή ιδέα ανοίγει μια νέα οπτική στην ψυχοθεραπεία. Επιτρέπει στους ασθενείς να πάρουν οι ίδιοι τον έλεγχο της ζωής και των προβλημάτων τους και να αυτενεργήσουν για την βελτίωση της ψυχικής τους υγείας, με οδηγό βιβλία αυτοβοήθειας με αναγνωρισμένο επιστημονικό κύρος και αξία. Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως αυτή η μέθοδος προφανώς δεν ενδείκνυται - ή τουλάχιστον δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομη - σε ασθενείς με έντονα ψυχιατρικά προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση ο ειδικός ψυχικής υγείας είναι αρμόδιος να κρίνει την ένταση των προβλημάτων του ασθενή και να προβεί στην κατάλληλη θεραπεία. 

Στην πρακτική άσκηση της ψυχοθεραπείας ωστόσο, παρατηρώ πως λειτουργεί και το αντίθετο. Οι ίδιοι οι πελάτες μου, μου προτείνουν συχνά βιβλία που τους έχουν βοηθήσει, προκειμένου να τα συστήσω με τη σειρά μου σε άλλους ανθρώπους. Και το κάνω, αφού τα διαβάσω και η ίδια. Η προσωπική μου εκτίμηση λοιπόν είναι πως ναι, η ανάγνωση βοηθάει στην εξομάλυνση των ψυχικών και προσωπικών προβλημάτων που μας ταλανίζουν. Είναι απαραίτητο, όμως, να μπορούμε ως ειδικοί ψυχικής υγείας, να συστήσουμε το κατάλληλο βιβλίο για κάθε άτομο. Το βιβλίο εκείνο που μπορεί να του ανοίξει ένα παράθυρο, εκεί που ο ίδιος έχει κλείσει όλες τις πόρτες. 

Βασισμένο στο άρθρο: When doctors prescribe books to heal the mind

Πηγή: http://valiapavlidou.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/irlES+%28%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1+%CE%A0%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85%29