Ήταν ένα παιδί επιθετικό, ζωηρό με πολλά ξεσπάσματα θυμού μέσα στην τάξη…
Ο Άγγελος ήρθε στο σχολείο μας στη Δευτέρα Δημοτικού. Δεν ήρθε από την αρχή της χρονιάς, αλλά λίγο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ήταν ένα παιδί επιθετικό, ζωηρό με πολλά ξεσπάσματα θυμού. Μέσα στην τάξη ήταν ανήσυχος, πείραζε συχνά τα άλλα παιδιά και ενοχλούσε το μάθημα.
Με την εγγραφή του στο σχολείο, η μητέρα του μας είχε προειδοποιήσει για τη συμπεριφορά του αυτή. Επρόκειτο πάντα για ένα ζωηρό παιδί, όμως ο θάνατος του πατέρα του επιδείνωσε την επιθετικότητά του.
Έφυγε από το προηγούμενο σχολείο γιατί δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα στην τάξη και στα διαλείμματα, αλλά κυρίως όταν τα άλλα παιδιά μιλούσαν για τους μπαμπάδες τους ή τον ρωτούσαν για τον δικό του πατέρα.
Μάλιστα, πείραζε συνεχώς μια συμμαθήτριά του η οποία ήταν η μόνη που ερχόταν και έφευγε από το σχολείο με τον μπαμπά της, γιατί η μητέρα της δούλευε. Της έριχνε σκουπίδια στην τσάντα, πετούσε κάτω το μπουφάν της, την χτυπούσε. Μια μέρα της πήρε το φαγητό και το πέταξε στον κάδο…
Η μητέρα του θεώρησε ότι είναι καλύτερο για τον Άγγελο, αλλά και για το κοριτσάκι εκείνο, να μεταφερθεί σε άλλο σχολείο για να αλλάξει περιβάλλον. Μάλιστα, μας παρακάλεσε να προσποιούμαστε ότι δεν γνωρίζουμε πως ο πατέρας του παιδιού είχε πεθάνει.
Τις πρώτες μέρες όλα κυλούσαν καλά, παρά την αυξημένη ανησυχία του παιδιού.
Ήταν κλειστό παιδί και δεν μιλούσε σε κανέναν για τα συναισθήματά του ούτε άφηνε «χώρο» σε κάποιον από τους δασκάλους να τον πλησιάσει και να δημιουργήσει μαζί του μια πιο στενή σχέση. Οριοθετούσε τον χώρο του και κρατούσε αποστάσεις από όλους, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Συχνά έκανε φασαρία μέσα στην τάξη και δεν άκουγε τις παρατηρήσεις της δασκάλας.
Στο σχολείο μας φοιτούσε επίσης σε μεγαλύτερη τάξη ο Σπύρος, ένα παιδί που έμενε στην ίδια γειτονιά με τον Άγγελο. Ο Άγγελος έπαιζε συχνά με αυτό το παιδί, παρόλο που ήταν πιο μεγάλο, μιας και δεν είχε αναπτύξει φιλίες με τους συμμαθητές του και τύγχανε να γνωρίζει τον Σπύρο.
Μια μέρα πάνω στο παιχνίδι, τα δύο παιδιά μάλωσαν. Αφού αντάλλαξαν μεταξύ τους άσχημες κουβέντες, ο Σπύρος στο τέλος τον αποκάλεσε «ορφανό». Μόλις το άκουσε ο Άγγελος ξεπέρασε τα όριά του. Έπιασε στα χέρια του μερικές πέτρες και ξεκίνησε να του τις πετάει στο κεφάλι. Μετά την παρέμβαση των δασκάλων, ο Σπύρος γλίτωσε από τις πέτρες έχοντας αποκτήσει ένα μεγάλο τραύμα στο μέτωπο!
Ο διευθυντής κάλεσε στο γραφείο του τον Άγγελο για να του μιλήσει. Όταν τον ρώτησε τι συνέβη, ο Άγγελος του είπε μόνο πως ο Σπύρος τον πείραζε. Ο διευθυντής γνώριζε από τα άλλα παιδιά τι είχε γίνει, γι’ αυτό ρώτησε τον Άγγελο αν ο Σπύρος του είπε κάτι που τον έκανε να προσβληθεί, να στεναχωρηθεί ή να θυμώσει. Ο Άγγελος όμως δεν το παραδέχτηκε. Είπε μόνο πως τσακώθηκαν για το παιχνίδι και πως δεν θα το ξανακάνει.
Υπήρξαν ακόμα μερικά περιστατικά με κάποια άλλα παιδιά. Και πάλι όμως ο Άγγελος δεν έλεγε τον λόγο που θύμωνε και τα χτυπούσε. Ούτε καν προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Ωστόσο, οι άλλοι μαθητές εξηγούσαν στους δασκάλους τί είχε συμβεί κάθε φορά και όλα τα γεγονότα σχετίζονταν με κάτι που του είχαν πει για τους γονείς του.
Ο Άγγελος εξακολουθούσε να μην θέλει να μαθευτεί στο σχολείο ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει και εμείς εξακολουθούσαμε να προσποιούμαστε ότι δεν το γνωρίζουμε.
Η επιθετική του όμως συμπεριφορά, η δυσκολία στην προσαρμογή και η εσωστρέφειά του δεν έδειχναν να βελτιώνονται. Ήθελε τον χρόνο του.
Την επόμενη χρονιά, ανέλαβε την τάξη η ίδια δασκάλα. Η κ.Ελπίδα είχε γνωρίσει τα παιδιά και ήξερε πώς να χειρίζεται τη συγκεριμένη τάξη. Όσο για τον Άγγελο, η δασκάλα του ήταν η μόνη με την οποία είχε αναπτύξει μια υποτυπώδη σχέση.
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε με καυγάδες! Ο Άγγελος πιάστηκε στα χέρια με έναν συμμαθητή του πριν προλάβουν καλά καλά να μπουν στην τάξη.
Η κ. Ελπίδα αποφάσισε να μιλήσει τόσο στον Άγγελο, όσο και στα υπόλοιπα παιδιά της τάξης της. Όχι για τον πατέρα του, αλλά για τη συμπεριφορά του.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες μάζεψε με διακριτικότητα τους μαθητές της, εκτός από τον Άγγελο και τους μίλησε για τη συμπεριφορά του. Τους ζήτησε να είναι πιο φιλικά και πιο συνεργάσιμα μαζί του. Τους εξήγησε ότι είναι νέος στο σχολείο και χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί.
Έπειτα, μίλησε και στον ίδιο τον Άγγελο. Επικεντρώθηκε στη συμπεριφορά του.Του είπε ότι πρέπει να γίνει πιο ευγενικός με τους συμμαθητές του, να μάθει να κάνει υπομονή και να συγκρατεί τον θυμό του. Έτσι, θα μπορέσει να συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά, να κοινωνικοποιηθεί και να κάνει φιλίες.
Οι συζητήσεις αυτές γίνονταν αρκετά συχνά, κυρίως τον πρώτο καιρό.
Οι υπόλοιποι μαθητές συμπεριφέρθηκαν πολύ ώριμα. Έδειξαν εμπιστοσύνη στη δασκάλα τους και ήταν πιο επιεικείς προς τον Άγγελο. Όταν είχαν κάποιο πρόβλημα μαζί του, πήγαιναν αμέσως στην κ. Ελπίδα να το συζητήσουν μαζί της και να ζητήσουν τις… συμβουλές της.
Στην τάξη διέταξαν τα θρανία με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζονται ομάδες των τεσσάρων ατόμων. Κάθε εβδομάδα, οι ομάδες άλλαζαν, ώστε όλοι οι μαθητές να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Στις ομαδικές δραστηριότητες, ήταν αρκετά δύσκολο για τα παιδιά να συνεργαστούν με τον Άγγελο, όμως έχοντας στο μυαλό τους το «σχέδιο» της δασκάλας έκαναν υπομονή. Κάποιες φορές τους έπαιρνε τα μολύβια, τους έσκιζε τα τετράδια ή έβρισκε άλλους τρόπους για να τους ενοχλεί.
Ωστόσό, σιγά σιγά και ο Άγγελος άρχισε να βελτιώνεται. Ένιωσε ασφαλής μέσα στην τάξη και του άρεσε που ήταν κι αυτός μέλος της ομάδας. Στα διαλείμματα συμμετείχε στα παιχνίδια με τους συμμαθητές του και όσο περνούσε ο καιρός δημιουργούσε όλο και λιγότερα προβλήματα.
Τελικά εντάχθηκε στην ομάδα της τάξης του και ανέπτυξε φιλίες με τους συμμαθητές του. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, ο Άγγελος έπαψε να είναι ανήσυχος και δεν δημιουργούσε προβλήματα ούτε στην τάξη, αλλά ούτε και στα διαλείμματα.
Τώρα πια, ο Άγγελος φαίνεται να είναι ένας από τους πιο συνεργάσιμους μαθητές. Είναι αρκετά δημοφιλής και έχει πολλούς φίλους.
Η κ. Ελπίδα ευχαρίστησε θερμά τους υπόλοιπους μαθητές για την υπευθυνότητα και την ωριμότητά τους, αφού τους εξήγησε ότι χωρίς τη βοήθειά τους, το «σχέδιο» της δασκάλας δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου