Σχολική Φοβία

Η σχολική φοβία ορίζεται ως ένας ανεξήγητος και παράλογος φόβος 
του παιδιού να πάει στο σχολείο (Herbert, 1998).Η πρώτη εμφάνιση φόβου για το σχολείο εμφανίζεται στον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο και κορυφώνεται στη Β΄ τάξη του δημοτικού. Η σχολική φοβία όμως παρατηρείται και στο γυμνάσιο.
“

Είναι καλό η σχολική φοβία να μην συγχέεται με τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις του παιδιού όταν πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο, όπως επίσης και με άλλους πραγματικούς και συγκεκριμένους φόβους που εκδηλώνει το παιδί για το σχολείο, όπως φόβος για κάποιο συμμαθητή ή για κάποιο διαγώνισμα κ.τ.λ.

Το φαινόμενο της σχολικής φοβίας δεν είναι καινούριο και ούτε οι διαστάσεις του μπορούν να θεωρηθούν ιδιαίτερα ανησυχητικές. Ωστόσο, η τάση που καταγράφεται είναι ανοδική και οι ειδικοί ψυχικής υγείας συμβουλεύουν τέτοιου είδους προβλήματα να αντιμετωπίζονται εγκαίρως, ώστε να μην μετεξελίσσονται αργότερα, χαρακτηρίζοντας μια δυσλειτουργική ενήλικη κοινωνική ζωή.

Τα συμπτώματα της σχολικής φοβίας

Για να φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι ένα παιδί παρουσιάζει σχολική φοβία πρέπει να εμφανίζει τα ακόλουθα (Schmitt, 1991):

Αόριστα σωματικά συμπτώματα, όπως στομαχόπονοι, πονοκέφαλοι, πόνος στο λαιμό, ναυτία ή ζάλη, διάρροια, ιδιοτροπίες στο φαγητό, νυχτερινούς εφιάλτες, ενούρηση, εγκόπριση κλπ.
Το παιδί έχει απουσιάσει πέντε ή περισσότερες μέρες από το σχολείο εξαιτίας αυτών των συμπτωμάτων.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται κατά κύριο λόγο το πρωί. Την ώρα που πρέπει το παιδί να πάει σχολείο παρουσιάζει συμπτώματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως εκρήξεις θυμού, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, άρνηση να δεχτεί φαγητό.
Τα συμπτώματα επιδεινώνονται τη στιγμή της αναχώρησης για το σχολείο ή κατά την άφιξη στο σχολείο.
Συνήθως υπάρχουν ελάχιστα συμπτώματα κατά τα σαββατοκύριακα και τις διακοπές, ενώ εμφανίζονται την Κυριακή το βράδυ και τη Δευτέρα το πρωί.
Το παιδί αναζητά τους γονείς του κατά την παραμονή στο σχολείο και θέλει να γυρίσει στο σπίτι.
Τα συμπτώματα έχουν αρχίσει στο νηπιαγωγείο ή στην Α΄ τάξη του Δημοτικού.
Τα συμπτώματα αρχίζουν το Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο.
Τα παιδί σ’ όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες του φαίνεται υγιές και ενεργητικό.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς, για να βοηθήσουν τα παιδιά τους:

Να δείξουν υπομονή, κατανόηση και ενδιαφέρον για την κατάσταση του παιδιού και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα αίτια που το παιδί αρνείται να πάει στο σχολείο. 
Να βοηθήσουν και να ενθαρρύνουν το παιδί να ενταχθεί στην ομάδα της τάξης με τη συμμετοχή και την υποστήριξη των εκπαιδευτικών.
Να επιτρέψουν στο παιδί τη σταδιακή επιστροφή στο σχολείο (π.χ. να πηγαίνει για κάποιες ώρες, οι οποίες σταδιακά θα αυξάνονται).
Ένας ακόμη τρόπος αντιμετώπισης των συμπτωμάτων θα ήταν η ένταξη του παιδιού σε αθλητικές ομάδες, επισκέψεις στα σπίτια των άλλων παιδιών , οι συχνές κατά το δυνατόν έξοδοι από το σπίτι.
Όταν το παιδί παραπονείται ότι είναι άρρωστο πρέπει να κρίνουν από όσα ξέρουν για την προσωπικότητά του κατά πόσο συμβαίνει κάτι τέτοιο ή το παιδί προσπαθεί να κερδίσει την παραμονή στο σπίτι. Είναι πολύ σημαντικό να εδραιωθούν στο σχήμα επικοινωνίας γονέων- και παιδιού, τόσο η έκφραση συναισθημάτων του φόβου για το σχολείο όσο και η συζήτηση για όσα συνέβησαν στη σχολική μέρα του παιδιού είτε καλά είτε άσχημα.
Συνεργασία με  ειδικούς ψυχικής υγείας (ψυχολόγο, παιδοψυχίατρο) όταν βλέπουν ότι η δυσκολία του παιδιού παρατείνεται. Με την επιλογή της  κατάλληλης ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης, ο ειδικός ψυχικής υγείας θα μπορέσει να υποστηρίξει τόσο τους γονείς όσο και να διερευνήσει τα παράδοξα εκείνα σχήματα που οδηγούν το παιδί στο να φοβάται και να αρνείται να πάει στο σχολείο. 



Βιβλιογραφία
Herbert Martin(1998). Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας, Εφαρμοσμένη Ψυχολογία 1α. Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. 
Schmitt B. (1991), Preventing and Overcoming School Phobia. Your Child’s Health. Schmitt B. (1991), Getting over the fear of school. Your Child’s Health.
www.SaberHacer.com΄

Πηγή:
http://www.ikidcenters.com/σχολική-φοβία/#.UikCP-VQi3T