Ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε τα παιδιά είναι να βοηθήσουμε τους γονείς. Αν οι γονείς δεν είναι ευχαριστημένοι με ότι κάνουν τα παιδιά τους, δεν είναι μόνο τα παιδιά εκείνα που πρέπει να αλλάξουν. Η έμφαση στη Συναλλακτική Ανάλυση δίνεται στο τί οι γονείς μπορούν να πετύχουν έτσι που η φύση των συνδιαλέξεων ανάμεσα σε αυτούς και τα παιδιά τους να αλλάξει. Όταν αυτό συμβεί, η αλλαγή στα παιδιά θα ακολουθήσει.
Η αυξανόμενη περιπλοκότητα του πολιτισμού και της κοινωνικής οργάνωσης στην οποία ζούμε σήμερα καθιστούν επείγουσα την ανάγκη ενός εργαλείου για τους γονείς, με το οποίο θα βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν από νωρίς έναν Ενήλικο, για να αντιμετωπίσουν τον σημερινό κόσμο. Η σύγχρονη μητέρα βρίσκεται κάτω από την επίδραση των αβεβαιοτήτων, της πλημμύρας των ειδήσεων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας και των αυξημένων απαιτήσεων. Ο Γονέας της συγκρούεται με το Γονέα του συζύγου της για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για τη διατροφή των παιδιών. Το Παιδί της συντρίβεται σε έναν εσωτερικό διάλογο με το Γονέα της, που την κάνει να νιώθει σαν μητέρα μια σκέτη αποτυχία. Τα παιδιά της στριγκλίζουν το ένα στο άλλο και όλα μαζί σε αυτήν.
Τα νεαρά ζευγάρια, που οι Γονείς τους έχουν πολλές έντονες και αδιαφοροποίητες καταγραφές σχετικά με τις σεξουαλικές σχέσεις και την οικογένεια, διαπιστώνουν ότι αυτές «ξαναπαίζονται» στο διάστημα της εγκυμοσύνης και ότι υπόκεινται σε περιόδους «ανεξήγητης» κατάθλιψης. Τα τυχόν άλυτα θέματα του ζευγαριού αποτελούν μια πηγή αδιάκοπων ερεθισμών και αποξένωσης ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα. Επιπλέον η εγκυμοσύνη αποτελεί «μια περίοδος αυξημένης επιδεκτικότητας σε κρίσεις, κατά την οποία τα προβλήματα εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση». Πέρα από τις εξωτερικές αλλαγές, υπάρχουν και εσωτερικές αλλαγές, στο μεταβολισμό και στο συγκινησιακό τομέα της μητέρας. Για αυτήν υπάρχει ένας καινούριος ρόλος, η μοναχικότητα στους πόνους της γέννας και η μοναξιά μένοντας στο σπίτι με το μωρό. Πολλές φορές βιώνει μια κατάσταση γνωστή ως μεταγεννητική ψύχωση, κατά την οποία το Παιδί της λεχώνας συντρίβεται και μολύνει τον Ενήλικά της. Η Συναλλακτική Ανάλυση με το Γ-Ε-Π βοηθάει το ζευγάρι να ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματα και την καινούρια μητέρα να στηριχτεί στον Ενήλικα του συζύγου της, όταν είναι ευάλωτη και το Παιδί της την κατακυριεύει. Όταν ένα ζευγάρι περάσει μέσα από μια τέτοια κρίση η αντιμετώπιση οποιασδήποτε άλλης κρίσης είναι εφικτή.
Η θερμή, στοργική μητέρα που χαρίζει τα χάδια της είναι η μητέρα, η οποία είναι ελεύθερη από εσωτερικούς διαλόγους ανάμεσα στο Γονέα και το Παιδί της που προκαλούν το «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΚ» στον εαυτό της. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της κατανόησης, που προϋποθέτει η ανατροφή των παιδιών, είναι η επίγνωση της θέσης «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΚ – ΕΙΣΑΙ ΟΚ». Το παιδί μπορεί να «επιπλεύσει» χάρη στο ΟΚ της μητέρας του. Αισθάνεται ΝΟΤ ΟΚ, αλλά αν αυτή είναι ΟΚ, εκείνο έχει κάτι από το οποίο μπορεί να κρατηθεί. Η αξία ενός μητρικού χαδιού για το παιδί είναι ανάλογη με την αξία που το παιδί βλέπει στο γονιό του. Η μητέρα και ο πατέρας πρέπει να είναι ευαίσθητοι και άγρυπνοι απέναντι στο ΝΟΤ ΟΚ Παιδί που έχουν μέσα τους.
Τα παιδιά μαθαίνουν με τη μίμηση. Μόνο διαμέσου ενός Ενήλικου μπορεί το μικρό παιδί να μάθει πιο αποτελεσματικούς τρόπους ζωής. Για να αναπτύξει ένα μικρό παιδί τον Ενήλικο του πρέπει να παρακολουθεί το γονιό του να προσπαθεί να κυριαρχήσει στο Παιδί του και να παραμένει στη θέση του Ενήλικου, δηλ. λογικός και συνετός. Όταν ένα παιδάκι έρχεται στη μαμά του κλαίγοντας, εκείνη πρέπει αρχικά να παρηγορήσει το Παιδί και έπειτα να θέσει τον Ενήλικό του σε λειτουργία.
TO ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Το έξυπνο μικρό παιδί είναι εκείνο που έχει χαρεί πολλά χάδια, που έχει μάθει να χρησιμοποιεί τον Ενήλικό του και που ξέρει ότι ο Γονέας του είναι ΟΚ και θα παραμείνει ΟΚ ακόμα και όταν εκείνο αισθάνεται ότι δεν είναι ΟΚ. Τα πρώτα σχολικά χρόνια μπορεί να είναι η αρχή για ένα πρότυπο επανειλημμένων δοκιμαστικών συνδιαλέξεων που, όπως το παιδί τις αισθάνεται, υπογραμμίζουν την ύπαρξη της θέσης «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΚ- ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΚ» και συνδέονται με αισθήματα αχρηστίας και απόγνωσης. Η δριμύτητα της θέσης αυτής είναι και το βασικό πρόβλημα. Σε αυτήν την περίπτωση η γονείς χρειάζεται να κατανοήσουν το Γ-Ε-Π και να αρχίσουν να πραγματοποιούν συνδιαλέξεις με το παιδί τους σαν Ενήλικοι προς Ενήλικο.
ΠΡΟΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η προεφηβική ηλικία είναι μια περίοδος που περιπλέκει ότι κιόλας είναι περίπλοκο και δύσκολο στη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους. Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το Παιδί του παιδιού τους χρειάζεται την ασφάλεια που του προμηθεύουν η συνάφεια, η συνέπεια, το χάδι, η αναγνώριση, η αποδοχή και η υποστήριξη. Γονείς και παιδιά είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουν την αντίληψη του «συμβολαίου», που είναι μια συμφωνία για τις αμοιβαίες προσδοκίες, που έχουν συζητηθεί, συμφωνηθεί και που επαναλαμβάνονται από καιρό σε καιρό, στο επίπεδο Ενήλικος- Ενήλικος. Καθώς ο εσωτερικός διάλογος Γονέα- Παιδιού γίνεται λιγότερος επικριτικός, ο Ενήλικος είναι πιο ελεύθερος να προχωρήσει και να ασχοληθεί με μια πιο σημαντική «δουλειά»- την ανακάλυψη της ζωής. Σημαντικό γεγονός αποτελεί η ευαισθητοποίηση των νεαρών απέναντι στο είδος της ζωής που κάνουν οι γονείς τους, πέρα από το ρόλο τους ως γονείς. Αυτό είναι κάτι που καλείται ο γονιός να αναρωτηθεί και να το δουλέψει με τον εαυτό του.
ΣΤΟΧΟΙ ΧΟΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ
Βασικός στόχος, όταν δουλεύει ένας χοροθεραπευτής με παιδιά, είναι να βοηθήσει τους γονείς να αποδεχτούν τα προβλήματα του παιδιού τους, αλλά και το ίδιο το παιδί. Να πιστέψουν ότι αυτό είναι ΟΚ, αλλά ότι και οι ίδιοι είναι ΟΚ. Να αναγνωρίσουν σε αυτό την προσπάθειά του να βελτιωθεί και να μάθει καινούρια πράγματα. Να αναγνωρίσουν τα δυνατά του κομμάτια και να μάθουν να τα στηρίζουν. Επιπλέον να αναπτύξουν την υπομονή και την εμπιστοσύνη στο παιδί τους, στους άλλους ανθρώπους, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Τέλος, να αντιληφθούν ότι υπάρχουν καταστάσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν και χρειάζεται να κάνουν το καλύτερο δυνατό, χωρίς να έχουν προσκόλληση στο αποτέλεσμα.
Η Συναλλακτική Ανάλυση, έχοντας σαν οδηγούς της το δομικό διάγραμμα της προσωπικότητας (Γ- Ε- Π) και τις τέσσερις θέσεις της ζωής (Ε. Βern), δίνει στη θεραπευτική μας δουλειά με τα παιδιά τους εξής στόχους: Την ενδυνάμωση του Ενήλικα, τη δημιουργία ενός ελεύθερου, δημιουργικού Παιδιού στη θέση του φοβισμένου- καταπιεσμένου ή αντιδραστικού, το οποίο καλούμαστε να βοηθήσουμε θεραπευτικά, τη δημιουργία ενός Γονέα προστατευτικού, που θα βάζει όρια στο Παιδί, καθώς και τη δημιουργία ενός ΕΙΜΑΙ ΟΚ- ΕΙΣΑΙ ΟΚ παιδιού.
Από τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε ότι όταν καλούμαστε να δουλέψουμε με παιδιά, ο ρόλος μας, ως χοροθεραπευτές, είναι πάντα διπλός: σε πρώτο επίπεδο δουλεύουμε χοροθεραπευτικά με τα παιδιά και σε δεύτερο επίπεδο συμβουλευτικά με τους γονείς.
ΠΗΓΕΣ
- Τomas Harris 1968, ΕΙΜΑΙ ΟΚ, ΕΙΣΑΙ ΟΚ…Ψυχολογία της διαπροσωπικής σχέσης με τη γλώσσα της Συνδιαλεκτικής Ανάλυσης- εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, Αθήνα 1997, μτφρ. Γιάννης Κωστόπουλος.
- Σταύρου Κωνσταντία 2011, ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ: ως σύνθεση χοροθεραπευτικών και ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων- από τη θεωρία στην πράξη, Αθήνα 2011, πτυχιακή εργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου