Διαζύγιο: πολύ δύσκολο, αν δεν το θέλεις

Το διαζύγιο είναι το δεύτερο κατά σειρά αγχογόνο γεγονός, στη ζωή ενός ανθρώπου, αμέσως μετά τον θάνατο του συντρόφου.
Οσο πιστεύει κανείς ότι το διαζύγιο είναι αποτυχία και δείγμα προσωπικής ανικανότητας τόσο πιο δύσκολα θα το ξεπεράσει.Μια τέτοια αντίληψη και νοοτροπία πυροδοτεί συναισθήματα ενοχής και οδηγεί σε σκέψεις
αρνητικές και απαξιωτικές για τον εαυτό.

Στην Ελλάδα και παρά το γεγονός ότι τα διαζύγια αυξάνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο γάμος είναι το καθοριστικό γεγονός στη ζωή – και πολύ περισσότερο για τη γυναίκα. « Νάχεις μια καλή τύχη» είναι η πιο συνηθισμένη ευχή για ένα κορίτσι και εννοούν τον γάμο και όχι την επαγγελματική επιτυχία. Με τέτοιες κοινωνικές εγγραφές, ένα διαζύγιο δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ το πέρασμα από τη σχέση στη μη σχέση.
Δ
ιαζύγιο: και ζήτημα αυτοπεποίθησηςΤο διαζύγιο είναι ένα βαρύ πλήγμα στην αυτοπεποίθηση. Ας μη ξεχνάμε ότι για δυο ανθρώπους έχει συνήθως προηγηθεί μια περίοδος γοητείας, ένας έρωτας και μια πρόκληση ότι η σχέση θα επιτύχει. Το ζευγάρι ξεκινά από την πεποίθηση ότι θα είναι για πάντα μαζί, θα γεράσουν μαζί, θα μοιραστούν και θα δημιουργήσουν κοινά πράγματα. Είναι λοιπόν ένα σοβαρό χτύπημα στη θετική αίσθηση του εαυτού. Ομως, το χρέος στον εαυτό για την έξοδο από την οδύνη , όχι μόνο από το διαζύγιο αλλά και για κάθε γεγονός, είναι χρέος ζωής.
Σ΄αυτή τη μεταβατική περίοδο, στο πέρασμα από τη σχέση στη μη σχέση, είναι καλύτερα να βιωθεί το κενό, να χαθεί το νόημα, χωρίς υποκατάστατα. Θάταν λοιπόν λάθος να κάνει κάποιος μια γρήγορη και βιαστική σύνδεση με ένα άλλο άτομο. Το πιο πιθανό είναι το άλλο άτομο να λειτουργήσει ως « αποδιοπομπαίος τράγος» και να υποστεί όλο τον αρνητισμό και την προκατάληψη από τις συνέπειες του διαζυγίου, την αναθεώρηση των σχέσεων και την αρνητική οπτική του άλλου φύλου. Τα αρνητικά συναισθήματα θα πάρουν τον χρόνο τους για να μετατραπούν σε θετική εμπειρία και αυτογνωσία.

Η κλονισμένη αυτοπεποίθηση θα ανακτηθεί σιγά σιγά, αν υπάρξει αντίδραση, αν δεν παραδοθούν τα όπλα και αν υπάρξει συνειδητοποίηση ότι ο θρήνος και η δυστυχία είναι τόσο προσωρινά όσο και αναπόφευκτα στο κύκλο της ανθρώπινης ζωής.
Με τον χρόνο θάρθει η απόφαση για αλλαγή, θα ξαναβρεθεί ο χαμένος εαυτός , θα δημιουργηθούν νέοι ορίζοντες για τη διατήρηση των προσωπικών αλλαγών που έγιναν στη διάρκεια του κενού, και αφορά συνήθως νέες δραστηριότητες, ψυχαγωγία και διασκέδαση νέους φίλους, 
επάγγελμα και άλλα ενδιαφέροντα.
Στο διάστημα του μεταβατικού σταδίου μέχρι την έξοδο, η αναζήτηση της υποστήριξης των φίλων είναι πολύτιμη.

Πηγή: http://www.psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=1419