Γράφει ο Γιώργος Βασιλορεϊζης, κοινωνιολόγος
Ένα μικρό παιδί ήθελε να παίξει στην παραλία με την άμμο. Η μητέρα του, είπε “Όχι! Η άμμος είναι υγρή και θα λερώσεις τα ρούχα σου!”
Ύστερα το παιδί,ήθελε να πάει κοντά στη θάλασσα. Η μητέρα είπε “Όχι,αποκλείεται! Γλιστράει και μπορεί να πέσεις!”
Έπειτα,το παιδί ήθελε να τρέξει στο δρόμο και η μητέρα του είπε “Όχι! Μπορεί να χαθείς στον κόσμο!”
Κατόπιν το παιδί ζήτησε παγωτό,γιατί κάποιος πουλούσε εκεί κοντά. Η μητέρα είπε “Όχι! Γιατί πάντα δημιουργεί προβλήματα στο λαιμό και είναι κακό για την υγεία!”
Κι ύστερα είπε η μητέρα σε κάποιον που στεκόταν εκεί κοντά “Έχεις ξαναδεί πιο νευρωτικό παιδί;!
” Όταν ένα μικρό παιδί γεννιέται, είναι σχεδόν αδύνατον να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορέσει να μείνει υγιές, επειδή όλοι γύρω του είναι τρελοί και θα το αναγκάσουν να γίνει όπως αυτοί. Θα σκοτώσουν την ελευθερία του και θα του δημιουργήσουν το αίσθημα ότι κάνει πάντα λάθος. Αναγκάζεται σιγά σιγά να αισθάνεται ότι έχει άδικο.Αυτό δημιουργεί στο παιδί μια καταδίκη, μια αυτοκαταδίκη. Ό,τι και να προτείνει. Ό,τι και να κάνει,του λένε “Όχι!”.Ο νευρωτικός νους δεν μπορεί να πει “ναι” γιατί ο νευρωτικός νους δεν δίνει ελευθερία στον ίδιο του τον εαυτό.
~Οsho~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου