Η γκρίνια δείχνει ότι το παιδί πρέπει να εκφράσει τη συναισθηματική ένταση που νιώθει πριν να επανακτήσει την αίσθηση ότι είμαστε με το μέρος του. Το γέλιο, το κλάμα και ο θυμός είναι οι πιο συνηθισμένοι τρόποι με τους οποίους τα παιδιά εκτονώνουν τα αρνητικά συναισθήματα.
Το γέλιο (χωρίς να το προκαλέσουμε εμείς με γαργάλισμα) , το κλάμα (χωρίς να εκνευριστούμε ή να τιμωρήσουμε) και ο θυμός (χωρίς να πιέζουμε το παιδί να το ξεπεράσει γρήγορα) θα θεραπεύσει την αίσθηση ανικανότητα ή μοναξιάς που προκαλεί την γκρίνια.
Όταν το παιδί ανακτήσει τη σύνδεση μαζί μας, μπορεί να επικοινωνήσει και να μας πει αυτό που θέλει χωρίς την προσπάθεια να το λυπηθούμε. Άρα η ενέργειά μας πρέπει να καταναλώνεται στην προσπάθεια να ξαναφτιάξουμε το δεσμό με το παιδί.
Προσπαθήστε να εκπληρώσετε την επιθυμία μία μόνο φορά
Το γκρινιάρικο παιδί χρειάζεται όντως την προσοχή μας για μια στιγμή.
Στην αρχή, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα γίνει αν του δώσουμε αυτό που ζητά. Η απαίτησή του μπορεί να είναι λογική - ένα ποτήρι νερό, βοήθεια με τα παπούτσια, άλλη μια παρτίδα "φιδάκι". Αν αυτό που ζητά μας ακούγεται λογικό και μπορεί να γίνει, μπορούμε να το κάνουμε μια φορά. Αλλά αν εξακολουθεί να γκρινιάζει, τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κάτι άλλο συμβαίνει.
Αν δεν ικανοποιηθεί, προσφέρουμε ζεστασιά και ξεκάθαρα όρια
Ο κρύος και αυστηρός τόνος που συχνά χρησιμοποιούμε για να πούμε όχι, κάνει το παιδί να νιώθει πιο μόνο και απομακρυσμένο από εμάς. Κάνει τις κρίσεις γκρίνιας πιο συχνές και πιο έντονες.
Αν μπορούμε να πούμε, "όχι άλλα μπισκότα. Ίσως αύριο" με χαμόγελο και ένα φιλί στο μάγουλο, το παιδί λαμβάνει, αντί για μπισκότο, επαφή μαζί μας. Αν συνεχιστεί η γκρίνια, κουνάμε αρνητικά το κεφάλι μας και δίνουμε άλλο ένα φιλί. Αν το παιδί επιμένει, προτείνουμε μια αγκαλιά (αν το παιδί είναι μικρό, μπορείτε να το σηκώσετε). Η στοργή που προσφέρουμε θα οδηγήσει το παιδί στο γέλιο, στο κλάμα ή στο θυμό.
Και τα τρία, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται το παιδί, καθώς διαλύουν τα αρνητικά συναισθήματα, αρκεί να ακούμε και να νοιαζόμαστε. Μετά από το κλάμα (συνεχίζουμε ήρεμα και γλυκά να λέμε "όχι άλλο μπισκότο"), το θυμό ("θέλεις πολύ ένα μπισκότο, το ξέρω) ή το γέλιο ("θα σου δώσω ένα μεγάλο μπισκοτοφιλί!") θα νιώσει ξανά ότι το αγαπάμε.
Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε παιχνίδι, τουλάχιστον ας δείξουμε λίγο προσοχή
Δεν είναι εύκολο να έχουμε παιχνιδιάρικη διάθεση όταν το παιδί γκρινιάζει. Όταν λοιπόν δεν μπορούμε να βρούμε τρόπο να είναι απαντήσουμε με χιούμορ ή μέσα από το παιχνίδι, μπορούμε να έρθουμε κοντά και στο επίπεδο του παιδιού και να αρνηθούμε με αποφασιστικότητα ("όχι, θα πρέπει να περιμένεις", "δεν μπορώ να σε αφήσω να το κάνεις αυτό", τώρα το παίζει η αδερφή σου. Θα το πάρεις όταν έρθει η σειρά σου").
Όταν είμαστε ξεκάθαροι με τα όρια, έχουμε οπτική επαφή και προσφέρουμε ένα άγγιγμα (το χέρι μας στον ώμο ή το γόνατο), βοηθάμε το παιδί να εκφράσει τα αρνητικά του συναισθήματα. Τα παιδιά ξέρουν πώς να εκτονώσουν την ένταση που νιώθουν. Αυτό που θέλουν είναι να ξέρουν ότι εμείς δίνουμε σημασία και ότι θα είμαστε εκεί μέχρι να το ξεπεράσουν.
Επιτρέπουμε το κλάμα, το γέλιο ή το θυμό για όσο αντέχουμε ή για όσο χρόνο έχουμε
Τα παιδιά γκρινιάζουν όταν έχουν πολλά ανέκφραστα συναισθήματα. Όταν τα εκτονώνουν, χρειάζονται χρόνο. Τις περισσότερες φορές όμως δεν έχουμε αυτό τον χρόνο αλλά ούτε και την υπομονή. Αν η διάθεση του παιδιού δεν βελτιωθεί όταν το πιέσουμε να σταματήσει, σημαίνει ότι δεν έβγαλε όλη την ένταση και θα προσπαθήσει να βρει τρόπο να κλάψει ξανά. Δίνουμε ξανά την προσοχή μας όταν μπορέσουμε και αφήνουμε το παιδί να εκφράσει όλα τα αρνητικά του συναισθήματα, έστω και σε διαφορετικές στιγμές.
Το δύσκολο με την αντιμετώπιση της γκρίνιας είναι ότι θυμώνουμε, κουραζόμαστε, νιώθουμε αδύναμοι και χειραγωγημένοι. Όταν νιώθουμε έτσι, δεν σκεφτόμαστε λογικά. Απομακρύνουμε το παιδί, το τιμωρούμε και μεγαλώνουμε το χάσμα ανάμεσα σε αυτό κι εμάς. Γι αυτό χρειάζεται προετοιμασία, υπομονή και λογική σκέψη ώστε να πλησιάσουμε ένα γκρινιάρικο παιδί αντί να το απομακρύνουμε. Χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια να αφήσουμε ένα παιδί που γκρινιάζει να κλάψει ή να θυμώσει και να εκφράσει ό,τι αρνητικό αισθάνεται. Είναι φυσικό και ανθρώπινο να μη τον καταφέρνουμε πάντα, αλλά αξίζει να το προσπαθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου