Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που το παιδί εκδηλώνει μία άρνηση στο να πάει σχολείο – ιδιαίτερα στις αρχές της σχολικής χρονιάς.
Η άρνηση αυτή άλλοτε μπορεί να είναι παροδική και άλλοτε ιδιαίτερα επίμονη προβληματίζοντας έντονα τους γονείς.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν όταν το παιδί μας αρνείται να πάει σχολείο; Ας δούμε μερικές πρακτικές ιδέες που πιθανότατα μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της δύσκολης αυτής κατάστασης στην οικογένεια:
1. Συμπεριφερόμαστε με ψυχραιμία, στοργή και κατανόηση.
Τα νεύρα και το άγχος είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν, ούτε θα δώσουν κάποια λύση στο θέμα. Η αντίδραση στην αντίδραση του παιδιού μόνο κι άλλα προβλήματα μπορεί να προσθέσει στο ήδη υπάρχον. Πλησιάζουμε λοιπόν με υπομονή και κατανόηση το παιδί μας. Συζητάμε, είμαστε δίπλα του, του προσφέρουμε τη στοργή και την αγάπη μας. Δεν εκνευριζόμαστε, ούτε παρατάμε την προσπάθεια με τις πρώτες δυσκολίες.
2. Αναζητούμε την αιτία που γεννά την άρνηση.
Η αιτία θα μπορούσε να είναι κάποιο γεγονός που συνέβη στο σχολείο – ένα πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει με κάποιο συμμαθητή του παιδιού ή ακόμη και κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας με το δάσκαλο ή τη δασκάλα του. Επίσης, η αιτία σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να βρίσκεται και μέσα στην ίδια την οικογένεια – σε κάποιο ενδοοικογενειακό θέμα δηλαδή.
Αναζητούμε λοιπόν τη ρίζα του προβλήματος οπλισμένοι με υπομονή και επιμονή καθώς η όλη διαδικασία μπορεί να μην είναι σύντομη. Μη ξεχνάμε όμως ότι η ανακάλυψη της αιτίας είναι η βασική προυπόθεση για ν' αντιμετωπίσουμε μ' επιτυχία το πρόβλημα.
3. Συζητάμε με το δάσκαλο του παιδιού μας.
Η σωστή και συχνή επικοινωνία με το δάσκαλο ή τους καθηγητές του παιδιού μας στο σχολείο, είναι γενικότερα εξαιρετικά σημαντική, ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της παρουσίας του σε αυτό. Πόσω μάλλον σε μία τέτοια περίπτωση. Μη ξεχνάμε ότι ο δάσκαλος είναι αυτός που έχει την καλύτερη εικόνα για το πως συμπεριφέρεται το παιδί μας τις ώρες που βρίσκεται στο σχολείο και μπορεί να βοηθήσει ν' ανακαλύψουμε πράγματα που πιθανόν αγνοούμε. Η συμμετοχή του λοιπόν στην όλη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος με την άρνηση του παιδιού μας να πάει σχολείο, είναι καθοριστική.
4. Δεν φορτώνουμε το παιδί με άγχος.
Πρέπει γενικότερα να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όσον αφορά το κυνήγι των υψηλών βαθμών και της ''επιτυχίας'' στα μαθήματα - πόσω μάλλον στην περίπτωση αυτή. Η πίεση για καλούς βαθμούς, για το ''άριστα'', δε βοηθά – απλά θα προσθέσει πολύ παραπάνω άγχος στο ήδη υπάρχον του παιδιού.
5. Όλη η οικογένεια στέκεται δίπλα στο παιδί.
Είναι πολύ σημαντική η παρουσία όλης της οικογένειας ενωμένης δίπλα στο παιδί που έχει εμφανίσει την αντίδραση για το σχολείο. Η ενθάρρυνση και η θετική διάθεση όλων των μελών της οικογένειας θα βοηθήσει πολύ το παιδί στην προσπάθεια που γίνεται να ξεπεραστεί το πρόβλημα αυτό.
Επειδή δε, πολλές φορές η όλη διαδικασία αντιμετώπισης της συγκεκριμένης κατάστασης μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις και εκνευρισμό ακόμη και ανάμεσα στην ίδια την οικογένεια, ας θυμόμαστε πως η υπομονή, η ψυχραιμία και η ενότητα είναι βασικές προυποθέσεις για να ξεπεραστεί η δύσκολη αυτή φάση.
6. Απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό.
Πολλές φορές το να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό αποτελεί ένα είδος ''ταμπού'' για εμάς τους γονείς καθώς σκεφτόμαστε πως έχουμε αποτύχει στο να αντιμετωπίσουμε οι ίδιοι το πρόβλημα που έχει προκύψει στο παιδί μας. Η στάση μας αυτή, φυσικά, είναι λανθασμένη καθώς οι γνώσεις και η εμπειρία ενός ειδικού -που έχει ήδη αντιμετωπίσει δεκάδες παρόμοιες περιπτώσεις- θα βοηθήσει στη γρηγορότερη και σωστότερη επίλυση του θέματος.
Άλλωστε, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η άρνηση του παιδιού μας να πάει σχολείο μπορεί να έγκειται και σε κάποια άλλη αιτία – π.χ. σε συγκεκριμένες μαθησιακές δυσκολίες τις οποίες μόνο ένας ειδικός μπορεί να εντοπίσει και να μας καθοδηγήσει στο πως θα τις αντιμετωπίσουμε.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου