Σελίδες

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Οικογένεια: Το μυστικό της ευτυχίας

Οικογένεια: Το μυστικό της ευτυχίας
Πολλές φορές διερωτόμαστε, ποια είναι εκείνα τα πράγματα που κάνουν μια οικογένεια να είναι ευτυχισμένη;
Η παραδοσιακή δομή των οικογενειών έχει αλλάξει. Η οικογένεια συχνά δεν αποτελείται μόνο από τους δύο γονείς με τα παιδιά τους. Ένα σημαντικό ποσοστό αποτελείται από μονογονικές οικογένειες, από οικογένειες που έχουν προκύψει μετά από διαζύγια ή χωρισμό των γονιών και άλλες μικτές καταστάσεις όπου διάφορα άτομα επιλέγουν ή καλούνται να ζήσουν μαζί.
Μπορούμε να θεωρήσουμε σαν οικογένεια μια οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί μέσα στα πλαίσια ενός νοικοκυριού. Οι βιολογικοί και άλλοι συσχετισμοί μεταξύ των ατόμων αυτών μπορεί να είναι πολλοί.
Όμως τα άτομα αυτά χαρακτηρίζονται από το ότι συμμετέχουν συναισθηματικά και μοιράζονται μια κοινή ζωή, αναλαμβάνοντας παράλληλα από κοινού τις πολλαπλές ευθύνες που έχει η οικογενειακή ζωή.
Η οικογενειακή ευτυχία δεν εξαρτάται από το είδος της δομής της. Η δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των μελών που την αποτελούν, ανεξάρτητα από τους βιολογικούς ή άλλους συσχετισμούς, είναι αυτή που καθορίζει την ευτυχία μιας οικογένειας.
Είναι λοιπόν αναγκαίο, για να μπορέσουμε να μεγιστοποιήσουμε τις δυνάμεις εκείνες που θα καταστήσουν μια οικογένεια όσο το δυνατό πιο ευτυχισμένη γίνεται, να εξετάσουμε και να βελτιώσουμε τις βασικές παραμέτρους που συμβάλλουν σε καλύτερες σχέσεις μέσα στο οικογενειακό σύνολο.
Η επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας

Η επικοινωνία που χαρακτηρίζεται από κατανόηση, αγάπη και υπομονή είναι ευεργετική για τα παιδιά και για τους γονείς. Η θετική αυτή επικοινωνία πρέπει να είναι αμφίδρομη και να υπάρχει μεταξύ όλων των ατόμων που απαρτίζουν μια οικογένεια.
Μιλώντας με ειλικρίνεια, ακούγοντας προσεκτικά και υπομονετικά, είναι η αρχή μιας εποικοδομητικής επικοινωνίας. Η έκφραση αγάπης με λόγια και δίνοντας χρόνο, επιτρέπουν τη δημιουργία θετικού κλίματος.
Η ανταλλαγή απόψεων και σκέψεων, χωρίς κριτική διάθεση, η ελεύθερη έκφραση αρνητικών ή θετικών συναισθημάτων, συμβάλλουν στην αποφυγή δημιουργίας έντασης. Επίσης ο έπαινος για καλή συμπεριφορά ή επιτεύγματα όπως επίσης η συνεργασία για την επίλυση προβλημάτων δημιουργούν προϋποθέσεις για μια οικογένεια της οποίας τα μέλη επικοινωνούν καλύτερα μεταξύ τους.
Ο πολύτιμος χρόνος που περνούν μαζί τα μέλη μιας οικογένειας

Δυστυχώς οι πιέσεις της σύγχρονης ξέφρενης ζωής, επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή της οικογένειας σαν σύνολο. Σε μερικές περιπτώσεις, ορισμένες οικογένειες είναι ένα σύνολο από άτομα που ζουν ο καθένας τη δική του ξεχωριστή ζωή χωρίς να υπάρχουν πολλές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους.
Οι ευτυχισμένες οικογένειες έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι τα μέλη τους, ξοδεύουν σημαντικό χρόνο μαζί. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να δίνεται ο πολύτιμος αυτός χρόνος.
Στις ώρες του φαγητού είναι ευκαιρία γύρω από το τραπέζι να γίνονται οικογενειακές συζητήσεις. Οι συνομιλίες των μελών της οικογένειας μεταξύ τους, οι τακτικές οικογενειακές έξοδοι, οι αποφάσεις όλων μαζί για σημαντικά ζητήματα, οι διακοπές για όλη την οικογένεια μαζί, είναι παράγοντες που ενδυναμώνουν τις σχέσεις μεταξύ αυτών που απαρτίζουν την οικογένεια, μικρούς ή μεγάλους και θέτουν τα θεμέλια μιας ευτυχισμένης οικογένειας.
Το πνεύμα της ομαδικής εργασίας μέσα στην οικογένεια

Όλοι μέσα στην οικογένεια πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τα παιδιά είναι απαραίτητο να εμπλέκονται με κάποιο τρόπο στις αποφάσεις για να νιώθουν ότι είναι μέλη της οικογένειας που αξίζουν και για να ενισχύεται η αυτοπεποίθηση τους.
Family sitting in living room smiling Οι ευτυχισμένες οικογένειες ενεργούν σαν ομάδα. Κάνουν τις δουλειές του σπιτιού όλοι μαζί. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες του καθενός λαμβάνονται υπ’ όψη. Οι κανόνες του σπιτιού που διέπουν την οικογενειακή ζωή ισχύουν για όλους. Τα παιδιά έχουν την ελευθερία τους μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από τους γονείς. Η πειθαρχία επιτυγχάνεται με την αγάπη, την υπομονή και την κατανόηση.
Η αλληλοεκτίμηση μεταξύ των μελών μιας οικογένειας

Στη ζωή τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η εκτίμηση και η αγάπη χρειάζονται συνεχή φροντίδα και προσοχή για να επιτυγχάνονται οι αρμονικές σχέσεις ακόμη και μεταξύ των μελών μιας οικογένειας.
Οι βιολογικοί δεσμοί από μόνοι τους δεν είναι αρκετοί για τη δημιουργία και διατήρηση καλών σχέσεων που χαρακτηρίζουν την ευτυχισμένη οικογένεια.
Οι οικογένειες αποτελούνται από άτομα που έχουν διαφορετικά γούστα, αντιπάθειες, γνώμες και πεποιθήσεις. Στις ευτυχισμένες οικογένειες οι διαφορές αυτές δεν καταστέλλονται αλλά ενθαρρύνονται και εκτιμώνται.
Είναι σημαντικό να επιδεικνύεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις απασχολήσεις ή τα χόμπι του καθενός μέσα στην οικογένεια, να υπάρχει ενεργός υποστήριξη προς τους άλλους για γεγονότα που είναι σημαντικά στη δική τους ζωή.
Για παράδειγμα εάν ο ένας παίζει σε ένα παιγνίδι, κάνει ένα σπορ, χορεύει κάπου ή λαμβάνει μέρος σε κάποιο ειδικό γεγονός οι άλλοι είναι καλό να πηγαίνουν για να δείξουν την εκτίμηση και την υποστήριξη τους.
Επίσης είναι σημαντικό τα άτομα που απαρτίζουν μια οικογένεια να δείχνουν ενδιαφέρον για τις καθημερινές δραστηριότητες των άλλων και να συνομιλούν για αυτά μεταξύ τους.
Τα χαρακτηριστικά των οικογενειών που είναι δυστυχισμένες

Οι οικογένειες που δεν λειτουργούν σωστά και είναι δυστυχισμένες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά:
  • Ένας από τους δύο γονείς έχει υπερβολική εξουσία και στη ουσία διοικεί μόνος του την οικογένεια
  • Προβλήματα στην επίλυση διαφωνιών και συγκρούσεων μέσα στην οικογένεια
  • Έλλειψη εκτίμησης μεταξύ των ατόμων που απαρτίζουν την οικογένεια
  • Τα μέλη της οικογένειας δεν ακούουν ή δεν μιλάνε ο ένας στον άλλο
  • Άρνηση αναγνώρισης ή αποδοχής της γνώμης των άλλων
  • Υπάρχει στις οικογένειες αυτές αυξημένη χρήση αρνητικών τρόπων επικοινωνίας όπως για παράδειγμα κριτική, φωνές, βλοσυρότητα
  • Παρατηρείται επίσης αυξημένη χρήση σωματικής τιμωρίας για την επιβολή πειθαρχίας

Η αναγνώριση των παραγόντων που συμβάλλουν στο να είναι μια οικογένεια ευτυχισμένη μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα σε οικογένειες με μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα. Στις σοβαρότερες περιπτώσεις η βοήθεια από ειδικούς είναι δυνατόν να θέσει τις βάσεις μιας επίλυσης των προβλημάτων.
Βασικά όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η θετική επικοινωνία, η εκτίμηση, η αφιέρωση χρόνου για να κάνουν κάτι όλοι μαζί και το πνεύμα της ομάδας για όλα τα σημαντικά ζητήματα συμβάλλουν στην καλή λειτουργικότητα της οικογένειας και την κάνουν να είναι ευτυχισμένη.
Η αξιολόγηση της δυναμικής που υπάρχει μέσα στη δική σας οικογένεια μπορεί να σας δείξει σημεία πάνω στα οποία όταν δουλέψετε και τα βελτιώσετε, θα κάνετε την οικογένεια σας ακόμη πιο ευτυχισμένη.

Η μόνη απάντηση στο μίσος είναι η αγάπη


Η μόνη απάντηση στο μίσος είναι η αγάπη
Ο άνθρωπος που έχει μίσος βασανίζεται μέρα νύχτα γιατί σκέφτεται τον άνθρωπο που μισεί. Οι αρτηρίες της καρδιάς του συσπώνται και αισθάνεται πόνους στο στήθος, το στομάχι του πετρώνει και αισθάνεται ένα βάρος. Βρίζει τον εχθρό του και αισθάνεται μια προσωρινή ικανοποίηση. Πολλές φορές, μια άγρια χαρά γιατί πέτυχε να τον προσβάλλει και να… τον εξουθενήσει.
Το μίσος το αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην ζωή μας. Το βλέπουμε σε κάθε είδους διεκδικήσεις των ανθρώπων, είτε αυτές είναι για τα ποδοσφαιρικά, για τα κομματικά, για τα θρησκευτικά, για τα κληρονομικά και για κάθε είδους διεκδικήσεις. Πολλοί χρησιμοποιούν τρόπους και λόγια για να παρασύρουν τους άλλους στον φανατισμό και στο μίσος. Αυτό δημιουργεί πάντα άσχημες καταστάσεις που δεν μας ωφελούν, ούτε σαν άτομα, ούτε σαν οικογένειες, ούτε σαν κοινωνικό σύνολο.
Λένε ότι αγάπη και μίσος τέμνονται από μια λεπτή διαχωριστική γραμμή. Το μίσος και η αγάπη είναι δυο συναισθήματα που μπορούν να εναλλάσσονται πολύ εύκολα.
Αλλά γιατί αφού έχουμε αγαπήσει πριν, γιατί μετά να μισήσουμε; Όλα ξεκινούν εγκεφαλικά λένε οι επιστήμονες. Απεικονίσεις εγκεφάλων από ανθρώπους στους οποίους προβλήθηκαν εικόνες ατόμων που μισούσαν αποκάλυψαν δραστηριότητα που εν μέρει πραγματοποιείται στις ίδιες περιοχές που σχετίζονται με την αγάπη, σύμφωνα με τον Σεμίρ Ζέκι και τον Τζον Πολ Ρομάγια, του Κολλεγίου του Λονδίνου.
«Η σχέση αυτή μπορεί να αποδεικνύει το λόγο, που η αγάπη και το μίσος συνδέονται τόσο μεταξύ τους στη ζωή» αναφέρουν οι ερευνητές στη σχετική δημοσίευση.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπάρχει ένα μοναδικό μοτίβο δραστηριότητας στον εγκέφαλο σχετικά με το μίσος. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές έδειξαν σε 17 άντρες και γυναίκες, εικόνες ατόμων που οι ίδιοι είχαν αναφέρει ότι μισούν, μαζί με τρία ακόμη, οικεία πρόσωπα. Τα μισητά πρόσωπα ήταν όλα πρώην αισθηματικές σχέσεις ή ανταγωνιστές στη δουλειά, εκτός από την περίπτωση ενός διάσημου πολιτικού. Οι εγκεφαλικές απεικονίσεις έδειξαν ακολουθία δραστηριότητας σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου που οι επιστήμονες ονόμασαν «κύκλωμα του μίσους» που ενεργοποιήθηκε όταν τα άτομα είδαν πρόσωπα που απεχθάνονταν. Μάλιστα, το κύκλωμα αυτό ήταν διαφορετικό από αντίστοιχη εγκεφαλική δραστηριότητα που παρατηρείται στον φόβο, την απειλή και τον κίνδυνο. Μία από τις περιοχές που ενεργοποιεί το «κύκλωμα του μίσους» θεωρείται κρίσιμη στην πρόβλεψη των αντιδράσεων άλλων ανθρώπων, στοιχείο που θεωρείται κλειδί όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με άτομο που μισεί.
Επιπλέον, εγκεφαλική δραστηριότητα παρατηρήθηκε στον πρόσθιο κεντρικό λοβό, περιοχή που ενεργοποιείται όταν οι άνθρωποι βλέπουν ένα αγαπητό πρόσωπο. Οι επιστήμονες έχουν συνδέσει την περιοχή αυτή με επιθετικές συμπεριφορές, ανέφερε ο Ζέκι.
Παράλληλα, υπήρξαν και σημαντικές διαφορές. Mεγάλο μέρος του εγκεφαλικού φλοιού, περιοχής που συνδέεται με την κρίση και την αιτιολογία, απενεργοποιείται με το αίσθημα της αγάπης σε σχέση με το μίσος, ενώ οι επιστήμονες τόνισαν ότι οι ερωτευμένοι άνθρωποι συχνά είναι λιγότερο κριτικοί προς τον σύντροφό τους σε σχέση με κάποιον που μισούν.
Βέβαια η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει εξ΄ αρχής στην ψυχή του Ανθρώπου, φτάνει να μπορέσουμε να την αναδείξουμε υπερνικώντας το ΕΓΩ μας και τα πάθη μας. Από την άλλη μεριά το μίσος σχετίζεται άρρηκτα με το ΕΓΩ! Το πληγωμένο ΕΓΩ είναι αυτό που μας οδηγεί στο να μισήσουμε. Αν πραγματικά αγαπάμε κάτι τότε το ΕΓΩ έχει ήδη ισοπεδωθεί και δεν υπάρχει περίπτωση να μισήσουμε. Και όταν μισούμε κάτι ή κάποιον για κάτι θα πρέπει να ξέρουμε ότι το ίδιο στοιχείο υπάρχει και σε εμάς γιατί όπως είπε και ο Herman Hesse, “ Όταν μισούμε έναν άνθρωπο, τον μισούμε για κάτι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε κι εμείς μέσα μας, δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινήσει.”
Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις. (Από την Αγία Γραφή)
Η μόνη απάντηση στο μίσος είναι η αγάπη. Όλα τα άλλα σε σκοτώνουν. (Γ. Ντυέρ)
Ποτέ μην είστε μικρόψυχοι. Να θυμάστε πάντα, οι άλλοι μπορεί να σας μισούν. Αυτοί που σας μισούν δεν κερδίζουν εκτός κι αν τους μισήσετε κι εσείς. Και μετά αυτοκαταστρέφεστε. (Ρ. Νίξον)
(Μ. Λ. Κίνγκ)

Μικρές ασκήσεις αυτοπεποίθησης


Μικρές ασκήσεις αυτοπεποίθησης
Η αυτοπεποίθηση και η αποδοχή του εαυτού μας είναι πράγματα πολύ σημαντικά για να νιώθουμε ισορροπημένοι και να πορευόμαστε με μια σχετική σιγουριά. Φυσικά, η αυτοπεποίθηση «χτίζεται» σιγά-σιγά και είναι στο χέρι μας να την κατακτήσουμε. Πώς; Μεταξύ άλλων, εφαρμόζοντας στην καθημερινότητα τις μικρές ασκήσεις που προτείνουμε.
Ποιος είμαι;», «Τι ξέρω;», «Τι μπορώ;», «Αξίζω;», «Πόσο;». Όποιος απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με θετικό τρόπο, πατάει σχετικά γερά στα πόδια του. Η αυτοπεποίθηση είναι σημαντικό εφόδιο για μια καλή ζωή, για την ψυχική και σωματική μας υγεία. Οικοδομείται, κερδίζεται και διατηρείται μέρα με τη μέρα με απλά καθημερινά πράγματα.

Αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει εξιδανίκευση

Αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, αυτοεικόνα, εμπιστοσύνη στον εαυτό, αποδοχή του εαυτού, αυτοεπιβεβαίωση. Όλες αυτές οι λέξεις εκφράζουν πάνω-κάτω το ίδιο: την καλή γνώση του εαυτού μας και την εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Όχι για κάποιο εξιδανικευμένο κατασκεύασμα που αξίζει μόνο υπό όρους, ούτε για μια εικόνα εαυτού που ανταποκρίνεται σε αυτό που περιμένουν οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό τον καθημερινό εαυτό που έχει αδυναμίες και προσόντα, νευρώσεις και μεγαλοσύνη, συμπλέγματα κατωτερότητας και ιδιαίτερα χαρίσματα, στιγμές απελπισίας και στιγμές χαράς και ευφορίας.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι αποδεχόμαστε (κάπως, όσο μπορούμε την κάθε στιγμή) τα μεν και εκτιμάμε τα δε. Αυτό μας δίνει δύναμη και αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για να είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και να αισθανόμαστε επαρκείς, ώστε να πετυχαίνουμε τουλάχιστον κάποιους από τους στόχους μας.

Έλλειψη αυτοπεποίθησης: ένας φαύλος κύκλος

Η αρνητική αυτοεικόνα, από την ­άλλη, μπορεί να μας δημιουργήσει ­πολλά προβλήματα και να μας αφήνει μια μόνιμη πικρή γεύση για τη ζωή ­επειδή:
● Aμφιβάλλουμε για τις ικανότητές μας και, κατά συνέπεια, συχνά διστάζουμε ή αποφεύγουμε εντελώς ό,τι μας φαίνεται δύσκολο. Οι αποτυχίες μάς αποθαρρύνουν, επειδή σχεδόν πάντα τις αποδίδουμε στη δική μας ανεπάρκεια και ανικανότητα («Δεν τα καταφέρνω σε τίποτα!»). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παραιτούμαστε εύκολα και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας για τίποτα.
● Προτιμάμε να είμαστε «δημοφιλείς» από το να μας εκτιμούν πραγματικά και να μας συμπαθούν, κι έτσι δεν δείχνουμε τι είμαστε και τι μπορούμε, γιατί δεν τα θεωρούμε τόσο άξια θαυμασμού. Αυτό που καταφέρνουμε, όμως, είναι συχνά οι άλλοι να αγνοούν τις ικανότητές μας και να μας υποτιμούν.
● Συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας κι έχουμε την ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης από τους άλλους, κάτι που γίνεται κουραστικό, ειδικά για τους δικούς μας ανθρώπους. Φτάνουμε, μάλιστα, στο σημείο να αμφιβάλλουμε και για την επιβεβαίωση που μας δίνουν, ακόμη και για την αγάπη τους, κι αυτό κάνει τις σχέσεις εξαιρετικά δύσκολες και επώδυνες.
● Όποιος αμφισβητεί έτσι τον εαυτό του και υπονομεύει τις δυνατότητες και ικανότητές του, παραμένει στη «σκιά», απαρατήρητος και έχει πιο σπάνια την ευκαιρία να γνωρίσει επιτυχίες. Με αυτό τον τρόπο, δεν δίνει στον εαυτό του την ευκαιρία να νιώσει αναγνώριση, ικανοποίηση και θαυμασμό, κι έτσι η αυτοπεποίθηση παραμέ­νει χαμηλή: ένας φαύλος κύκλος που μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η αναγνώριση είναι μία από τις βασικές «βιταμίνες» της ψυχής. Όταν λείπει, η ψυχή υποφέρει.

Δεν είναι θέμα μεγέθους

Δεν έχει σημασία να έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση, όπως έχουμε ένα μεγάλο αυτοκίνητο, αλλά να οδηγούμε έξυπνα και καλά με αυτό που έχουμε, ώστε να μας πηγαίνει όπου θέλουμε, όταν το θέλουμε. Μπορούμε να έχουμε μια αυτοπεποίθηση ευάλωτη, που να τρώει συχνά χτυπήματα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, να ζούμε αρκετά καλά με αυτήν. Το πόση αυτοπεποίθηση έχουμε δεν έχει τόσο σημασία, όσο μια σχετική σταθε­ρότητα που να «πατάει» σε βασικά στοιχεία της ζωής μας:
● Την εμφάνιση και τη σχέση με το σώμα μας.
● Την επαγγελματική μας πορεία.
● Τις σχέσεις με τους άλλους.
● Τα όποια ταλέντα μας.
Έχει σημασία να βασίζεται σε μια αξιολόγηση προσωπική: Να αισθανόμαστε ότι προχωράμε και αναπτυσσόμαστε, συγκρίνοντας πάντα με τον εαυτό μας και όχι «αλληθωρίζοντας» συνέχεια προς τους άλλους, το πόσο καλύτεροι είναι ή πόσο μας αποδέχονται. Ο σκοπός δεν είναι να είμαστε «αλάνθαστοι», αλλά να μη μετατρέπουμε τα αισθήματα κατωτερότητάς μας σε εμμονές. Να είμαστε ικανοί να διαπιστώνουμε τις αδυναμίες μας, χωρίς να κατηγορούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας, και να προσπαθούμε ήρεμα και σιγά-σιγά να τις βελτιώνουμε, χωρίς να ξεχνάμε και τα «δυνατά μας χαρτιά» (που όλοι έχουμε).

Ασκήσεις αυτοπεποίθησης

Η πορεία προς την κατάκτηση αυτογνωσίας και θετικής αυτοεικόνας δεν γίνεται με κανένα μαγικό τρόπο, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και το έχουμε καταφέρει. Γίνεται με μικρές καθημερινές ασκήσεις ­με τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως αυτές που προτείνουμε παρακάτω:
Αντιμέτωποι με απρόοπτα
Κρατήστε ξεκάθαρη στάση απέναντι στις αντιξοότητες και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής (απρόοπτα, καθυστερήσεις, ατυχίες).
● Μην τις αντιμετωπίζετε ως αδικίες ή αποδείξεις για το πόσο ανίκανοι είστε, αλλά ως φυσικά φαινόμενα που κανείς δεν αποφεύγει στη ζωή του.
● Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι πρόκειται για προβλήματα που πρέπει να λύσετε, όχι για ατυχίες που πρέπει να υπομείνετε ή να λυπάστε γι’ αυτές.
● Ψάξτε για λύσεις, σκεφτείτε: «Πώς μπορώ να το διευθετήσω αυτό;», αντί να μοιράζετε κατηγορίες και τιμωρίες και να ψάχνετε συνεχώς για το ποιος φταίει.
● Θέστε στον εαυτό σας την ερώτηση: «Τι θα έχει απομείνει από αυτή τη στενοχώρια σε ένα, δύο ή πέντε χρόνια;». Κάνοντας αυτή την προβολή στο μέλλον, τις πιο πολλές φορές θα διαπιστώσετε πως σχεδόν τίποτα δεν αξίζει τη σύγχυση που σας προκαλεί στην αρχή.
Με λίγα λόγια: Δεν υπάρχει λόγος να μεγεθύνετε τα προβλήματα. Προσπα­θήστε να τα λύνετε, παρά να τα «βάφετε μαύρα» και να απελπίζεστε.

Το ταξίδι μετράει

Κάθε φορά που κάνετε ένα λάθος, κάθε φορά που ξαναρχίζουν οι αμφιβολίες και οι αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να μην απογοητευτείτε και κυρίως να μην «τα βάλετε» με τον εαυτό σας: Δείξτε του επιείκεια, όπως σε έναν καλό φίλο που ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά σας γιατί δυσκολεύεται σε κάτι. Δεν θα βάζατε τα δυνατά σας για να του συμπαρασταθείτε και να τον ενθαρρύνετε; Πείτε μέσα σας ότι δεν είναι εύκολο αυτό που κάνετε και ότι είστε μαθητευόμενοι. Ποιος ο λόγος να θυμώνουμε με κάποιον που μαθαίνει και έχει δυσκολίες;
Με λίγα λόγια: Το να πιστέψει κανείς στον εαυτό του είναι σαν ένα μακρύ ταξίδι. Θα χαθείτε στο δρόμο, θα αναρωτηθείτε αν είστε φτιαγμένοι γι’ αυτό, θα χάσετε την πίστη σας. Όμως, συνεχίζοντας να προχωράτε, θα ξαναβρείτε μπροστά σας το σκοπό του ταξιδιού σας.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Είναι πολύ σημαντικό να έχουν τα παιδιά φίλους


04-12-2012 
Από την Αλεξάνδρα Καππάτου ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος – συγγραφέας www.akappatou.gr

Αναμφίβολα το να έχουν τα παιδιά μας έναν ή περισσότερους φίλους είναι πολύ σημαντικό, γιατί μπορεί να παίζουν μαζί, να ψυχαγωγούνται αλλά και να μοιράζονται τυχόν προβλήματα που έχουν.

Οι φίλοι διδάσκουν πράγματα που το παιδί δεν μπορεί να μάθει στο στενό οικογενειακό περιβάλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια αποτελεί για το παιδί ένα είδος προστατευμένης περιοχής· εδώ το φροντίζουν, το σέβονται και το αγαπούν απλώς και μόνο επειδή είναι το παιδί τους. Ακόμη και η σχέση με τα αδέλφια του είναι διαφορετική από αυτή που υπάρχει μεταξύ φίλων. Παρόλο που πάντα υπάρχει ένας βαθμός ανταγωνισμού στη σχέση τους, συνήθως υπερισχύουν τα αισθήματα εγγύτητας και η αίσθηση ότι ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον.

Στον έξω κόσμο, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Οι σύντροφοι της ίδιας ηλικίας βλέπουν το παιδί έτσι όπως είναι, ως άτομο. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες φορές μπορεί να του ασκούν σκληρή κριτική. Οι φίλοι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να αποκαλέσουν κάποιο παιδί «χοντρό» ή «φοβητσιάρη» ή «χαζό», μειονεκτήματα μπροστά στα οποία οι γονείς «κλείνουν τα μάτια τους».

Πού βοηθά το παιδί η δημιουργία φίλων:

• Κάνοντας παρέα με αγόρια και κορίτσια της ηλικίας του, το παιδί μαθαίνει πώς να πλησιάζει τους άλλους, πώς να το υπολογίζουν οι φίλοι αλλά και πώς να επιλύει προβλήματα που αντιμετωπίζει από κοινού.

• Μαθαίνει να σταθμίζει τις δυνάμεις του. Τα παιδιά είναι διαρκώς ανταγωνιστικά: Ποιος τρέχει πιο γρήγορα; Ποιος φτιάχνει πρώτος το παζλ; Ποιος ζωγραφίζει καλύτερα;

• Κάνοντας φίλους, το παιδί νιώθει ασφάλεια.

• Το να ανήκει σε μια ομάδα ομοίων του, του δίνει την απαραίτητη σιγουριά για να γίνεται όλο και πιο αυτόνομο και αποφασιστικό.

• Φυσικά, η φιλία δεν έχει την ίδια σημασία σε όλες τις ηλικίες. Η ανάγκη όμως να ενώνονται με τους ομοίους τους είναι έμφυτη στους ανθρώπους από τη στιγμή που γεννιούνται και σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Τι θα πρέπει να κάνετε:

‑Να ενθαρρύνετε από νωρίς το παιδί να κάνει φί­λους και να δημιουργείτε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό.

‑Να του δίνετε ευκαιρίες για να συναντά τους φίλους του. Τα παιδιά της πόλης, μερικές φορές, δεν είναι εύκολο να κάνουν φίλους. Καλό είναι να τα πηγαίνετε σε χώρους –παιδικές χαρές, παιδότοπους, πισίνες– όπου θα έχουν τη δυνατότητα να σχετίζονται με άλλα παιδιά.

‑Να σέβεστε τον χαρακτήρα του παιδιού σας και τις ιδιαιτερότητές του, να μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά που είναι πιο κοινωνικά ούτε να το πιέζετε να δημιουργήσει φιλίες, αν το ίδιο δε θέλει.

‑Να δέχεστε τους φίλους του στο σπίτι σας και να τους επιτρέπετε να παίζουν. Φυσικά, και οι φίλοι του πρέπει να σέβονται τους κανόνες του σπιτιού σας –να μη δέρνουν, να μη χοροπηδούν πάνω στους καναπέδες, να μαζεύουν τα παιχνίδια κ.λπ. Κατά τ’ άλλα όμως θα πρέπει να παρεμβαίνετε όσο το δυνατό λιγότερο, γιατί τα παιδιά έχουν τους δικούς τους κανόνες που πρέπει να σέβεστε.


Πώς να αποφύγετε τις πρωινές φωνές και τα άγχη

Ημερομηνία δημοσίευσης άρθρου: Ιανουαρίου 29, 2014 Συγγραφέας: KidsGo


MorningVoice_icon1
της Κατερίνας Καλιμικεράκη
Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας
Για 6 χρόνια έζησα και εργάστηκα στη Σουηδία ως δασκάλα της ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και του πολιτισμού. Έχω γνωρίσει πολλές ελληνικές οικογένειες που ζουν μόνιμα εκεί και έχουν απόλυτα προσαρμοστεί στον ιδιαίτερα εύκολο τρόπο ζωής και μεγαλώματος των παιδιών. Έχω πάρα πολλές ιστορίες να διηγηθώ για τα όμορφα, πλούσια σε εμπειρίες αλλά και κουραστικά χρόνια μου τόσο στη σουηδική επαρχία όσο και στη Στοκχόλμη.
Για την ώρα θα μοιραστώ μαζί σας έναν πρακτικό οδηγό-σε ελεύθερη μετάφραση- που δημοσιεύτηκε σε μια σουηδική ιστοσελίδα (familjeliv.se) σχετικά με το πρωινό ξύπνημα και πώς μπορεί να καταφέρει μια οικογένεια να έχει ειρηνική και ήρεμη ατμόσφαιρα όση ώρα ετοιμάζονται όλοι να φύγουν για τα σχολεία και τα γραφεία τους.
Ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ του ντριιιιιιιιιιιιιιιιν του ξυπνητηριού και του κλειδώματος της εξωτερικής πόρτας του σπιτιού όταν όλη η οικογένεια είναι έτοιμη στο δρόμο, μπορεί –σύμφωνα με τους ψυχολόγους- να αποτελέσει τη μεγαλύτερη πηγή άγχους για ολόκληρη την υπόλοιπη μέρα.
MorningVoice_icon2
Να μερικές συμβουλές για να κάνετε την πρωινή ζωή σας λίγο πιο εύκολη:
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo1 Αποκτήστε τη συνήθεια να ετοιμάζετε ορισμένα πράγματα από το προηγούμενο βράδυ. Αποφασίστε μαζί με το παιδί σας τα ρούχα που θα φορέσει στο σχολείο και βγάλτε τα από τη ντουλάπα. Μπορείτε να τα αφήσετε στο πάτωμα με τη σειρά που θα φορεθούν το επόμενο πρωί. Θυμηθείτε όταν ψωνίζετε ρούχα και παπούτσια για το παιδί σας ότι θα μπορέσει πιο εύκολα να ντυθεί μόνο του αν το μπλουζάκι δεν έχει περίπλοκο κούμπωμα και αν τα παπούτσια έχουν χρατς-χρατς αντί κορδόνια. Εξ’ άλλου πρέπει να θυμάστε ότι τα ρούχα του σχολείου είναι όσο πιο πρακτικά και απλά γίνεται – δεν πάει σε επίδειξη μόδας!
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo2 Βοηθήστε το παιδί σας να ετοιμάσει αποβραδίς τη σάκα του με όλα τα απαραίτητα για την άλλη μέρα – σύμφωνα με το πρόγραμμα του σχολείου που πρέπει να είναι κολλημένο σε εμφανές σημείο του σπιτιού και τυπωμένο με μεγάλα γράμματα και διαφορετικό χρώμα για κάθε μάθημα-και να την αφήσει κοντά στην πόρτα.
Μια έξυπνη ιδέα είναι να έχει κάθε παιδί το δικό του μπαουλάκι όπου εκεί θα φυλάει όλα τα σχολικά είδη και τα αθλητικά αξεσουάρ ώστε να μη χρειάζεται να ψάχνει την τελευταία στιγμή για κάτι που παράπεσε κάτω από τον καναπέ ή σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo3 Αποκτήστε πρωινή ρουτίνα σύμφωνα με κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα που αποφασίζετε μαζί με το παιδί, δηλαδή, πρώτα πλενόμαστε, μετά ντυνόμαστε, χτενίζουμε τα μαλλιά μας, στρώνουμε το κρεβάτι μας(!) και καθόμαστε να φάμε το πρωινό μας. Παίξτε ένα παιχνίδι όπου κάθε βδομάδα ορίζεται ένας ως «αρχηγός» της οικογένειας που ο ρόλος του είναι να επιβλέπει αν το πρόγραμμα τηρείται απ’ όλους. Ο καλύτερος αρχηγός μπορεί στο τέλος της εβδομάδας να κερδίσει κάτι!
MorningVoice_icon3
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo4 Προετοιμάστε το πρωινό τραπέζι αποβραδίς. Βγάλτε μπολ, φλιτζάνια, πιατάκια, ποτήρια και ό,τι άλλο από τα εκτός ψυγείου θα χρειαστείτε για να σας περιμένουν στημένα κι έτοιμα για το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας. Βάλτε νερό στο βραστήρα και γεμίστε την καφετιέρα έτσι ώστε να έχετε μόνο να πατήσετε το κουμπάκι. Τα τρόφιμα που πρέπει να βγουν από το ψυγείο καλό θα είναι να βρίσκονται στα χαμηλά ράφια για να τα φτάνουν και οι πιο μικροί ώστε να μπορούν όλοι να σας βοηθήσουν. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά πρέπει απαραιτήτως να μάθουν να τρώνε πρωινό «σαν βασιλιάδες» διότι είναι η «βενζίνη» του οργανισμού, όπως τους λέω κι εγώ στο σχολείο. Δε χρειάζεται να είναι κάτι περίπλοκο και χρονοβόρο -αυτό αφήστε το για το Σαββατοκύριακο- ούτε χρειάζεται να έχει ο καθένας πολλές επιλογές. Λίγα κορνφλέικς με γάλα, μια φέτα ψωμί με τυρί, ζαμπόν ή βούτυρο με μέλι είναι αρκετά για να πάρει το παιδί την ενέργεια που του χρειάζεται για να ξεκινήσει την ημέρα του.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo5 Κάτι που συνηθίζουν πολύ στη Σουηδία είναι να ακούνε στο σπίτι ραδιόφωνο ή CD. Υπάρχει σχεδόν πάντα στην κουζίνα μουσική που συνοδεύει τις διάφορες δραστηριότητες. Ένα τραγούδι κρατάει περίπου 2-3 λεπτά. Με οδηγό λοιπόν κάποια από τα αγαπημένα τους τραγούδια, μπορεί κανείς να μάθει ακόμα και στα πολύ μικρά παιδιά την έννοια του «χρόνου». Για παράδειγμα, πλένουμε τα δόντια μας όσο κρατάει το τάδε τραγούδι, τρώμε το πρωινό μας όσο κρατάνε 2 ή 3 τραγούδια μαζί και μετά μαζεύουμε τα πιάτα μας μόλις αρχίσει ένα άλλο τραγούδι. Ωραία ιδέα, δεν είναι;
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo6 Αν βλέπετε ότι συνεχώς καταφέρνετε να καθυστερείτε 10-15 λεπτά, προσπαθήστε να σηκώνεστε όλοι 10-15 λεπτά νωρίτερα το πρωί… Πείτε το και στα παιδιά σας και κάντε μια κοινή συμφωνία, ότι δηλαδή πρέπει όλοι να αλλάξουμε πρόγραμμα και να σηκωνόμαστε πιο νωρίς επειδή όλοι καθυστερούμε να φύγουμε. Όσα λεπτά πιο γρήγορα καταφέρουμε να είμαστε όλοι έτοιμοι και το κρατήσουμε για πάντα, τόσα λεπτά ύπνου θα κερδίζουμε κάθε μέρα.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo7 Και τώρα κάτι που μου φάνηκε πολύ-πολύ γλυκό: Τα πολύ μικρά παιδάκια μπορεί να έχουν έντονη την αίσθηση της μοναξιάς όταν κοιμούνται. Έτσι ακριβώς όπως πιστεύουν ότι γίνονται αόρατα όταν έχουν τα ματάκια τους κλειστά. Για το λόγο αυτό χρειάζονται λίγο μαμαδοαγκαλίτσα (ή μπαμπαδοαγκαλίτσα) μόλις ξυπνήσουν. Θυμηθείτε λοιπόν να αφιερώσετε λίγα λεπτά τρυφερότητας και μια δυο κουβεντούλες αγάπης στο παιδάκι σας την ώρα που ξυπνάει, πριν αρχίσει η πρωινή ρουτίνα.
MorningVoice_icon6
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo8 Και μια ακόμα συνταγή, αυτή της επιβράβευσης: Βρείτε κάτι που αρέσει στο παιδί σας να κάνει το πρωί πχ. να βλέπει παιδικά στην τηλεόραση ή να παίζει κάποιο ηλεκτρονικό και αφήστε το για το τέλος της πρωινής ρουτίνας. Αν καταφέρει να είναι έτοιμο πριν την ώρα του, τότε μπορεί να δει λίγα λεπτά τηλεόραση ή να παίξει. Αυτό το «κόλπο» πιάνει σε όλες τις ηλικίες!
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo9 Και τώρα το πιο σημαντικό απ’ όλα: ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. Αν το πρόγραμμα λέει να είναι ντυμένα πριν το πρωινό, πρέπει πρώτα να είστε εσείς ντυμένοι πριν το πρωινό. Αν άλλα ζητάτε και άλλα κάνετε, τότε δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα. Ό,τι ισχύει για τους μικρούς πρέπει να ισχύει και για τους μεγάλους. Βγάλτε και εσείς τα δικά σας ρούχα από τη ντουλάπα αποβραδίς. Φάτε το πρωινό σας καθιστοί στο τραπέζι και όχι κάνοντας ταυτόχρονα άλλες δουλειές αν δε θέλετε τα παιδιά σας να τρέχουν γύρω-γύρω στο σπίτι με ένα σάντουιτς στο χέρι.
Θυμηθείτε καλοί γονείς ότι τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν εσάς να κάνετε και όχι αυτό που τους λέτε!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
MorningVoice_icon4
Κατερίνα
Πηγή: www.eimaimama.gr

Ζωγραφιά – ο καθρέφτης της παιδικής ψυχής


Τι αποκαλύπτουν οι εικόνες, τα σύμβολα και τα χρώματα που υπάρχουν σε ένα παιδικό σχέδιο; 

Πολλοί υποστηρίζουν ότι μια εικόνα ισούται με 1000 λέξεις. Όταν όμως έχουμε μπροστά μας μια παιδική ζωγραφιά μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε ότι είναι ο καθρέφτης της ψυχής του. Είναι μια μυστική γλώσσα, μέσα από την οποία το παιδί επικοινωνεί και εκφράζεται.
Οι εικόνες, τα σύμβολα και τα χρώματα που υπάρχουν σε ένα παιδικό σχέδιο αποκαλύπτουν σε αυτούς που είναι σε θέση να τα αποκωδικοποιήσουν τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες και πως βλέπει το παιδί το περιβάλλον στο οποίο ζει. Δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την ψυχολογία, τα συναισθήματα και τη νοητική του πορεία.
Στο βιβλίο «Πως ερμηνεύουμε τα παιδικά σχέδια» του E.Critti-A Magni, αναφέρεται ότι το παιδικό σχέδιο εξελίσσεται συγχρόνως με τη γλώσσα και τη γραφή και διανύει κάποια χαρακτηριστικά στάδια.
Το πρώτο στάδιο ξεκινάει από τη στιγμή που το παιδί μπορεί να κρατήσει ένα μολύβι γύρω στην ηλικία των 1 ½ ετών. Σε αυτή την ηλικία το παιδί μουτζουρώνει στο χαρτί, στους τοίχους και σε οτιδήποτε άλλο βρίσκει μπροστά του. Εδώ προσέχουμε:
1) Την κάλυψη της κόλλας (μια κόλλα γεμάτη δείχνει μεγαλύτερη εξωστρέφεια από μια κόλλα λιγότερο γεμάτη).
2) Την πίεση στον τρόπο σχεδίασης (ένας ανάλαφρος τρόπος σχεδίασης φανερώνει πιθανή εσωστρέφεια και ντροπαλότητα).
3) Την επιλογή των χρωμάτων (οι ανοιχτοί τόνοι δείχνουν εξωστρέφεια, ενώ οι σκοτεινοί εσωστρέφεια χαρακτήρα).
Στο δεύτερο στάδιο (4-7 ετών) το παιδί αρχίζει να ελέγχει τι ζωγραφίζει, είναι πιο παραστατικό και υιοθετεί τη δική του φιγούρα για τον άνθρωπο. Σχηματίζει τετράγωνα και κύκλους. Οι εικόνες του δεν έχουν βάθος, ζωγραφίζει τον άνθρωπο σε προφίλ και το χρώμα που χρησιμοποιεί δεν είναι ρεαλιστικό.
Στο τρίτο στάδιο (8-13 ετών) το παιδί αρχίζει και ζωγραφίζει τα πράγματα που γνωρίζει. Αρχίζει να ζωγραφίζει τη φύση, σταδιακά όμως απογοητεύεται γιατί δυσκολεύεται να την αποδώσει όπως τη βλέπει και στρέφεται σε πιο συμβατικά σχέδια ή συμπληρώνει τα σχέδια του με λόγια. Σε αυτό το σημείο παγιώνονται κάποιες φόρμες στο μυαλό του.
Μέσα από τα σύμβολα που υπάρχουν στην παιδική ζωγραφιά μπορούμε να δούμε: την ψυχοσύνθεση του παιδιού, τι το απασχολεί, τους φόβους και τις ενοχές του, τη σχέση με την οικογένειά του και πολλά άλλα.
Ας δούμε τους κυριότερους από τους συμβολισμούς.
Το δεξί μέρος του χαρτιού: αντιπροσωπεύει το πατρικό πρότυπο. Αντικείμενα τοποθετημένα στο δεξί μισό του χαρτιού σημειοδοτούν λογική, εξωστρέφεια πρωτοβουλία δυναμισμό.
Το αριστερό μέρος του χαρτιού: αντιπροσωπεύει το μητρικό πρότυπο, εκφράζει δεκτικότητα και ενασχόληση με το παρελθόν.
Ο ήλιος: συμβολίζει τον πατέρα του παιδιού και το μέγεθος του δείχνει πόσο σημαντικός είναι ο πατέρας για αυτό.
Η καρδιά: αποκαλύπτει τα πρώτα αισθηματικά σκιρτήματα των παιδιών.
Η ανθρώπινη φιγούρα: αναπαριστά ασυνείδητα τον εαυτό του παιδιού, τη γνώμη που έχει για το σώμα του και τις ασυνείδητες επιθυμίες του. Πολύ μικρές φιγούρες ή απώλεια μελών είναι σημάδια ανασφάλειας και χαμηλής αυτοπεποίθησης. Το μεγάλο κεφάλι δείχνει την ανάγκη του παιδιού για προβολή. Τα μικρά μάτια δείχνουν φόβο (επικοινωνίας), η απουσία του στόματος αποκαλύπτει συναισθηματικές ελλείψεις, ο λαιμός συνδέει τη λογική με το ένστικτο, τα μακριά χέρια εκφράζουν την ανάγκη επικοινωνίας και τα κοντά πόδια φόβο, άμυνα και έλλειψη σταθερότητας.
Το σπίτι: είναι ο καθρέπτης της σχέσης του παιδιού με του γονείς, αλλά και των γονέων μεταξύ τους. Όταν κάποιο μέλος λείπει από τη ζωγραφιά, το παιδί εκφράζει ξεκάθαρα τη μη αποδοχή αυτού του μέλους. Όταν σχεδιάζει κάποιο άτομο της οικογένειας παράμερα από τους άλλους αυτό δείχνει ζήλια. Αν τοποθετεί τον εαυτό του παράμερα, τότε πιθανόν να νοιώθει απομονωμένο από την οικογένεια. Σπίτι με μαύρα ή χωρίς καθόλου παράθυρα, πόρτες ή καμινάδα δηλώνουν αισθήματα καταπίεσης ή ανασφάλειας.
Το τζάκι: είναι σύμβολο θαλπωρής και συντροφικότητας. Αν ο καπνός της καμινάδας κατευθύνεται δεξιά, το παιδί βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον, αν κατευθύνεται αριστερά σημειοδοτεί εσωστρέφεια, αν κρύβει τον ήλιο είναι ένδειξη κατάθλιψης.
Οι συμβολισμοί αυτοί έχουν καθιερωθεί μετά από χρόνια έρευνας και φυσικά δεν είναι απόλυτοι, αφού το κάθε παιδί είναι κάτι ξεχωριστό. Μπορούμε να κατανοήσουμε πολλές από αυτές, χωρίς να είμαστε όμως υπερβολικοί.


Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Ντροπή


ntropi
Η Συστολή είναι ένα γνώρισμα του χαρακτήρα που μπορεί να αλλάξει. Ένα ντροπαλό άτομο φοβάται τις κοινωνικές συναναστροφές, φοβάται να αντιμετωπίσει νέες καταστάσεις, φοβάται να εμπλακεί συναισθηματικά, φοβάται να μιλήσει και να εκφέρει την γνώμη του, δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και γενικά είναι ένα άτομο αμήχανο που έχει πάντα μέσα του το φόβο της απόρριψης και του εμπαιγμού. Η συστολή πέρα από τα ψυχολογικά συμπτώματα εμφανίζει στο άτομο και βιολογικές εκδηλώσεις όπως ιδρωμένες παλάμες, ταχυκαρδία και σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Οι ντροπαλοί άνθρωποι θέλουν να περνούν απαρατήρητοι και ως εκ τούτου χάνουν πολλές ευκαιρίες στη ζωή τους. Ο ντροπαλός είναι συνήθως ανασφαλής, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, έχει χαμηλή ανοχή στην κριτική και αισθάνεται απογοητευμένος από τον εαυτό του. Το κοινωνικό περιβάλλον και οι απαιτήσεις του είναι ένας εφιάλτης για τα συνεσταλμένα άτομα. Τα βλέμματα των άλλων, οι απόψεις των άλλων και αυτό που άλλοι μπορεί να σκεφτούν ή να πουν γι “αυτόν του προκαλεί μεγάλο άγχος. Έτσι προσπαθεί να διατηρήσει ένα χαμηλό προφίλ, προσπαθεί να περνάει απαρατήρητος με οποιοδήποτε τρόπο ώστε να μην έχει να αντιμετωπίσει καταστάσεις που τον φοβίζουν ή ακόμη και τον έπαινο ή την κριτική.
Τα συνεσταλμένα άτομα έχουν υψηλό βαθμό αυτοκριτικής και αισθάνονται ανεπαρκή. Θεωρούν ότι αποτυγχάνουν να ευχαριστήσουν τους άλλους και αυτή τους η ανασφάλεια τους προκαλεί αμηχανία και άγχος. Πολλές φορές προσπαθούν να κάνουν ότι και οι άλλοι γιατί απλά δεν τολμούν να είναι ο εαυτός τους. Τα ντροπαλά άτομα υποφέρουν καθώς ζουν μια ζωή χωρίς στην ουσία να τη ζουν. Λόγω της συστολής τους μπορεί να χάσουν τον άνθρωπο που αγαπούν, την προαγωγή στη δουλειά τους, την δυνατότητα να ζήσουν νέες εμπειρίες ή απλά να απολαύσουν τη ζωή αφού η ρουτίνα στην οποία ζουν τους δίνει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Η συστολή αναγκάζει το άτομο να ζει σε μια διαρκή παραίτηση.
Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσει ένα άτομο την συστολή. Υπάρχουν θεραπευτικές ομάδες που δουλεύουν με την ατολμία και μαθαίνουν στα άτομα να διαχειρίζονται το φόβο που νιώθουν για τους άλλους. Υποστηρίκτικα δρα επίσης και να ασχοληθεί το άτομο με το θέατρο καθώς θα μπει στην διαδικασία να υποδυθεί αρκετούς ρόλους και θα συνειδητοποιήσει πως η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να του προκαλεί φόβο. Σχεδόν όλες οι ομαδικές εργασίες ή τα ομαδικά αθλήματα συνιστούνται, καθώς αναγκάζει τα ντροπαλά άτομα να συνδέονται και να συνεργάζονται με τους άλλους. Μέσα από την συμμετοχή σε ομαδικές δραστηριότητες θα προβάλλετε και θα αναπτύξετε τις ικανότητες σας, θα αυξήσετε την αυτοεκτίμησή σας και θα μάθετε να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας. Επίσης μια δουλειά που απαιτεί εξυπηρέτηση πελατών είναι μια από τις καλύτερες τεχνικές για το πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε την συστολή σας, επειδή η καθημερινή επαφή με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους θα αφαιρέσει την κοινωνική σας φοβία.
Οι ντροπαλοί και συνεσταλμένοι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να εκτιμούν τις ικανότητες τους και να συνειδητοποιήσουν την μοναδικότητα και την διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου. Μην ξεχνάτε πως ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου και εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές, όπως: ντροπή, ζήλια, θυμός, μνησικακία, αλαζονεία. Κι αυτό που προκαλεί το φόβο είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Το Κλειδί της Σκέψης –www.tokleidi.com
Να είσαι πάντα αυτό που ονειρεύεσαι… που θέλεις… που επιθυμείς
και όχι αυτό που θέλουν οι φόβοι σου!!!
Βιβλιογραφία: Κατανικώντας τη συστολή, Σ.Χ. Τέηρ, Εκδ. Θυμάρι

Πηγή: http://www.tokleidi.com/2013/07/ntropi

Σχολική αυτοεκτίμηση: ανεβάστε την ψηλά!

Ημερομηνία δημοσίευσης άρθρου: Ιανουαρίου 29, 2014 Συγγραφέας: KidsGo 


Σχολική αυτοεκτίμηση: ανεβάστε την ψηλά!
Αν το παιδί σας πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο σαν να πρόκειται να δουλέψει στα κάτεργα ή κρύβεται πίσω από το διπλανό του, γιατί τρέμει να σηκωθεί στον πίνακα, πιθανόν αυτό που χρειάζεται είναι μια μικρή ώθηση για να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και τις δυνατότητές του!
Της Φλώρας Κασσαβέτη
Mε τη συνεργασία της Δρ. Β. Σίμου, Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής, Αυτοεκτίμησης και Συμβουλευτικής ΣΨΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Μπορεί μέχρι τώρα, στο ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, το αστέρι σας να σας είχε καταπλήξει με την εξυπνάδα, τα ταλέντα και τον πληθωρικό του χαρακτήρα, ξεκινώντας όμως το σχολείο φαίνεται περισσότερο φοβισμένο ή συνεσταλμένο απ’ όσο θα έπρεπε…
SchoolKids_icon3
Αναρωτιέστε τι συμβαίνει; Το μυστικό μπορεί να κρύβεται στη (σχολική) αυτοεκτίμησή του η οποία επηρεάζει:
SchoolKids_icon6 τον τρόπο που βλέπει και αξιολογεί το παιδί τον εαυτό του μέσα στο σχολείο
SchoolKids_icon6 το πώς αισθάνεται για τις ικανότητές του στην τάξη
SchoolKids_icon6 τις επιδόσεις του στα μαθήματα
SchoolKids_icon6 τη σχέση του με τους συμμαθητές του
SchoolKids_icon6 ακόμα και την εμφάνισή του.
Η σχολική αυτοεκτίμηση, διαμορφώνεται από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια όταν το παιδί είναι στο δημοτικό σχολείο. Και είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξή του, αφού έχει αποδειχτεί πώς όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, τα αρνητικά έχουν μεγαλύτερη δύναμη πάνω στο παιδί σε σχέση με τα θετικά – πράγμα που σημαίνει ότι με την παραμικρή αποτυχία απογοητεύεται, πτοείται και τα παρατάει.
Σημάδια του προβλήματος
Ένα παιδί που είναι πολύ ντροπαλό ή δειλό μέσα στην τάξη ή στο προαύλιο, μπορεί να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Το ίδιο ισχύει και για έναν μαθητή που δεν προσέχει στο μάθημα, δεν μιλά εύκολα, δείχνει κουρασμένος, έχει μελαγχολική έκφραση και κλείνεται στον εαυτό του. Αυτά είναι σημάδια που θα εντοπίσει ο εκπαιδευτικός στο σχολείο και πιθανόν να σας ενημερώσει.
Στο σπίτι, όμως, πώς μπορείτε να καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση; Γενικά, ένα παιδί που έχει αρνητική σχέση με το σχολείο και δεν αντιμετωπίζει απλά και μόνο πρόβλημα την περίοδο προσαρμογής, πιθανόν να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να συζητήσετε με τον εκπαιδευτικό, ώστε να διαπιστώσετε αν οι υποψίες σας επιβεβαιώνονται από τη δική του εκτίμηση. Οι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τη σχολική αυτοεκτίμηση είναι οι παρακάτω:
SchoolKids_icon7 Προβλήματα στην οικογένεια
SchoolKids_icon7 Η διαφορετικότητα
SchoolKids_icon7 Η υπερπροστασία από τους γονείς μπορεί να έχει σαν συνέπεια το παιδί ν’ αποφεύγει να αναλαμβάνει ευθύνες.
SchoolKids_icon7 Οι μαθησιακές δυσκολίες οδηγούν αρκετές φορές σε χαμηλή σχολική επίδοση, αφού το παιδί δεν μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό μάθησης της υπόλοιπης τάξης.
SchoolKids_icon7 Γονείς που έχουν μανία με το άριστα μπορεί να σαμποτάρουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους.
SchoolKids_icon5
ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Ο εκπαιδευτικός με τη στάση του και το σωστό χειρισμό μπορεί να βοηθήσει έναν μαθητή με χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση να ξεπεράσει το πρόβλημα. Μπορεί να κινητοποιήσει το μαθητή με την ανάθεση πρωτοβουλιών, τονίζοντας τα θετικά στοιχεία της συμπεριφοράς του και επαινώντας κάθε προσπάθεια ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είναι επίσης σημαντικό να βοηθήσει το παιδί να ανακαλύψει τις ικανότητες του ακόμα και κάποια κρυφά ταλέντα.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟΥ
Ο τρόπος που γίνεται η μελέτη στο σπίτι μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το παιδί, ενθαρρύνοντάς το ή αποθαρρύνοντάς το να πιστέψει στον εαυτό του. Το πρώτο και το σημαντικότερο είναι να μην έχετε άγχος γιατί έτσι κλονίζετε την εμπιστοσύνη του παιδιού σας στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Είναι σημαντικό να το καθοδηγείτε κι όχι να του δίνετε οδηγίες που θα μπορούσε μόνο του να αντιληφθεί.
10 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΤΕ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ
Τα παιδιά εκείνα τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο τα στηρίζει, έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση σε όλους τους τομείς και συνεπώς και στο σχολείο. Γι’ αυτό:
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo1 Προσέξτε τι λέτε στο παιδί σας. Προτού το χαρακτηρίσετε αρνητικά, αναλογιστείτε: «Έτσι θέλω να βιώσει το παιδί μου τον εαυτό του;» Να θυμάστε ότι τα παιδιά βλέπουν τον εαυτό τους όπως νομίζουν ότι τα βλέπουν οι γονείς τους.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo2 Ο θετικός λόγος και η αίσθηση της ασφάλειας είναι δύο από τους βασικότερους παράγοντες που βοηθούν στην καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης. Ο έπαινος χρειάζεται όχι μόνο στις επιτυχίες αλλά και ως επιβράβευση της προσπάθειας. Θα πρέπει όμως να είναι συγκεκριμένος και ανάλογος προς το αντικείμενο. Γενικός και αφηρημένος έπαινος αφήνει το παιδί να αναρωτιέται για ποιο πράγμα επαινέθηκε.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo3 Εντοπίστε και αλλάξτε τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχει το παιδί για τον εαυτό του. Πρέπει να το βοηθήσετε να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό να μην είμαστε παντού και σε όλα καλοί.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo4 Επιτρέψτε του να εκφράζει ελεύθερα τους προβληματισμούς του για το σχολείο, δείχνοντας κατανόηση στις ανησυχίες του.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo5 Είναι σημαντικό ν’ αποδεχτείτε το χρόνο και τον τρόπο του παιδιού κατά τη μελέτη. Να δεχτείτε δηλαδή ότι μπορεί να αργεί να διαβάσει ή ότι χρειάζεται να του εξηγήσετε κάτι πολλές φορές μέχρι να το καταλάβει.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo6 Ενθαρρύνετε το παιδί να αναλάβει περισσότερες ευθύνες μέσα στο σπίτι και να κάνει πράγματα μόνο του, π.χ. στρώσιμο τραπεζιού την ώρα του φαγητού.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo7 Δώστε το σωστό παράδειγμα. Αν το παιδί δει ότι όλοι, ακόμα κι οι γονείς του, μπορεί να κάνουν λάθη, δε θα φοβάται τόσο πολύ για τα δικά του.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo8 Αποφύγετε τις συγκρίσεις με άλλα αδέρφια ή με άλλους μαθητές, λαμβάνοντας υπόψη ότι το παιδί σας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo9 Φροντίστε οι προσδοκίες σας σχετικά με τις επιδόσεις του να είναι ρεαλιστικές δηλαδή ν’ ανταποκρίνονται στις δυνατότητες του παιδιού χωρίς να το αγχώνετε με τις επιδόσεις.
AnnaPappa_ChangeEducation_iconNo10 Διαχωρίστε το ρόλο του παιδιού από το ρόλο του μαθητή. Το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι το αγαπάτε και το θαυμάζετε, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του από το σχολείο.
SchoolKids_icon4
ΤΑ ΛΑΘΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Πολλές φορές με τον τρόπο που μιλάμε το παιδί παίρνει λάθος μηνύματα. Όταν οι γονείς εκδηλώνουν την απογοήτευσή τους, την αποδοκιμασία τους ή ακόμα και το θυμό τους για τις κακές σχολικές επιδόσεις του παιδιού, τότε αυτό μπορεί να νομίζει ότι δεν αξίζει ή ότι οι γονείς του δεν το αγαπούν.
Παράδειγμα 1ο,
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Αν δεν τελειώσεις τα μαθήματα, δεν έχει τηλεόραση, γλυκό, παιχνίδι, βόλτα»
Τι νομίζει το παιδί: Δεν είσαι καλό παιδί, αφού δε διαβάζεις.
Πες το σωστά: «Έλα να τελειώσουμε τα μαθήματα για να πάμε μετά βόλτα».
Τι λέει η ειδικός: Η χρήση τιμωρίας αντί της επιβράβευσης της θετικής συμπεριφοράς του παιδιού διαστρεβλώνουν την αυτό-εικόνα του.
Παράδειγμα 2ο,
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πόσες φορές πρέπει να το πούμε, για να το καταλάβεις;»
Τι νομίζει το παιδί: Αν δεν καταλαβαίνεις το μάθημα, τότε δεν είσαι έξυπνος/η.
Πες το σωστά: «Θα στο πω με διαφορετικό τρόπο, για να το καταλάβεις».
Τι λέει η ειδικός: Εκφράστε την απογοήτευσή σας χωρίς να αποσύρετε την αγάπη σας. Μπορεί να διδάξετε, χωρίς να καταφεύγετε στην απόρριψη.
Παράδειγμα 3ο,
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πάλι το ίδιο λάθος έκανες; Είσαι απρόσεχτος;»
Τι νομίζει το παιδί: Αν συνέχεια κάνεις τα ίδια λάθη και δεν διορθώνεσαι, τότε σημαίνει πως είσαι όπως δεν θα έπρεπε να είσαι.
Πες το σωστά: «Βλέπω ότι έγραψες σωστά τη λέξη ‘κοιμάμαι’! Έκανες λάθος όμως το ‘πηγαίνω’…»
Τι λέει η ειδικός: Η κριτική, πρέπει πάντα να κατευθύνεται μόνο στη συμπεριφορά του παιδιού, ποτέ στο ίδιο το παιδί. Το να κάνω λάθη εξάλλου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας της μάθησης.
Παράδειγμα 4ο,
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πόσο σ’ αγαπώ που μου φέρνεις τόσα άριστα!»
Τι νομίζει το παιδί: Αν δεν είσαι καλός μαθητής, τότε η μαμά δε θα σ’ αγαπά τόσο πολύ.
Πες το σωστά: «Μπράβο! Σου αξίζουν συγχαρητήρια!»
Τι λέει η ειδικός: Δείξτε αγάπη συχνά στο παιδί σας όχι μόνο με λόγια αλλά και αγγίζοντάς το. Όχι μόνο όταν σας φέρνει άριστα αλλά κι όταν έχει αποτύχει στο τεστ. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πολλά αγγίγματα κουβαλούν μέσα τους έναν βαθύ πόνο.
SchoolKids_icon2
Πηγή: www.paidimag.gr