.jpg)
Ξυπνάει το πρωί και λίγο πριν ξεκινήσετε για το σχολείο παραπονιέται ότι πονάει το στομάχι του. Αν τελικά μείνει στο σπίτι, τα συμπτώματα εξαφανίζονται, για να εμφανιστούν ξανά το επόμενο πρωί. Όταν, τελικά, πηγαίνει στο σχολείο, μετά από λίγη ώρα σας παίρνουν τηλέφωνο για να σας ενημερώσουν ότι δεν είναι καλά και πρέπει να πάτε να το πάρετε. Αν μέσα σε αυτές τις περιγραφές βλέπετε το παιδί σας, τότε πρέπει να ξέρετε ότι το παιδί σας έχει αυτό που ονομάζεται Σχολική Άρνηση΄
.
.
Τα παιδιά με Σχολική Άρνηση δυσκολεύονται να πάνε στο σχολείο και δυσφορούν να παραμείνουν εκεί, εξαιτίας κάποιου είδους άγχους που αισθάνονται. Τα παιδιά αυτά είναι συνήθως πειθαρχημένα και με καλούς τρόπους, αλλά στο σχολικό περιβάλλον τα χαρακτηριστικά αυτά «εξαφανίζονται».
Για τους γονείς, είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση και συχνά αισθάνονται απελπισία και απόγνωση, προσπαθώντας μάταια να πείσουν το παιδί τους να αγαπήσει το σχολείο.
Μερικά βήματα που μπορεί να ακολουθήσει ένας γονέας για να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσκολία του παιδιού του είναι:
1. Ελέγξτε αν υπάρχουν οργανικές αιτίες. Θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι τα συμπτώματα, για τα οποία παραπονιέται το παιδί σας, δεν έχουν κάποια οργανική αιτία. Γιατολόγοαυτόζητήστετηνγνώμηενόςγιατρού. Το πιθανότερο είναι να μην υπάρχει κάτι παθολογικό, αλλά θα πρέπει να το έχουμε αποκλείσει για να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα.
2. Μιλήστε στο παιδί σας. Συζητήστε για το τι μπορεί να το ενοχλεί, ενώ ταυτόχρονα κάντε ξεκάθαρο ότι το πλάνο είναι να επιστρέψει στο σχολείο. Να θυμάστε ότι πολλά παιδιά δεν μπορούν να περιγράψουν τι τα ενοχλεί. Μην τα πιέσετε να μιλήσουν αν δείτε ότι η συζήτηση δεν θα οδηγήσει κάπου. Το σημαντικότερο μήνυμα που θα πρέπει να του μεταφέρετε είναι ότι εσείς πιστεύετε ότι το παιδί σας μπορεί να καταπολεμήσει αυτό το πρόβλημα, και ότι εσείς θα είστε εκεί για να το βοηθήσετε να το ξεπεράσει.
3. Αποφύγετετις «διαλέξεις». Το να ξεκινήσετε να «αγορεύετε» σχετικά με τη σημασία και τη χρησιμότητα του σχολείου δεν θα βοηθήσει την κατάσταση. Όση περισσότερη προσοχή δίνετε στο θέμα, ακόμα και αρνητική, μπορεί να ενισχύσει και να διατηρήσει το πρόβλημα.
4. Οργανώστε μια συνάντηση. Και οι δύο γονείς πρέπει να επιδιώξετε μια συνάντηση με τον/την εκπαιδευτικό. Αυτό στέλνει το μήνυμα προς το σχολείο ότι το πρόβλημα σας απασχολεί και ενδιαφέρεστε να δουλέψετε πάνω σε αυτό.
5. Να είστε «ανοιχτόμυαλοι». Μη βιαστείτε να καταλήξετε ότι ό/η εκπαιδευτικός ή το σχολείο κάνει λάθος χειρισμούς αναφορικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το παιδί σας. Παρόμοια, ούτε ο/η εκπαιδευτικός πρέπει να συμπεράνει ότι το πρόβλημα ξεκινά από τους γονείς. Όταν τα επίπεδα άγχους είναι υψηλά, είναι φυσιολογικό να θελήσετε να αποδώσετε κάπου την ευθύνη, όμως κάτι τέτοιο δεν θα σας βοηθήσει να λύσετε το πρόβλημα.
6. Μην αφήνετε να φανεί δελεαστική η ιδέα της παραμονής στο σπίτι. Ενημερώστε το παιδί σας ότι αν είναι πραγματικά άρρωστο, θα χρειαστεί να δει κάποιον γιατρό, να παραμείνει στο κρεβάτι και να ξεκουραστεί, να μη δει τηλεόραση, να μην παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια κτλ. Πολλά παιδιά θέλουν να παραμένουν σπίτι γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν όλα αυτά που τους αρέσουν.
7. Ζητήστε βοήθεια. Σκεφτείτε το ενδεχόμενοκά ποιος άλλος να μεταφέρει το παιδί σας στο σχολείο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Επειδή τα συναισθήματα είναι ιδιαίτερα φορτισμένα σε μια στιγμή σαν αυτή, ίσως να είναι βοηθητικό να απομακρύνετε τον εαυτό σας από τη δύσκολη θέση να πιέσετε το παιδί σας να πάει στο σχολείο. Επειδή συχνά η σχολική άρνηση συνδέεται με τον φόβο αποχωρισμού από την μητέρα, θα λειτουργούσε βοηθητικά να αναλάμβανε ο πατέρας ή κάποιο άλλο οικείο πρόσωπο τη μεταφορά του παιδιού στο σχολείο.
Αν και για τους περισσότερους γονείς είναι άβολο και δύσκολο να βλέπουν το παιδί τους να δυσφορεί στην ιδέα του σχολείου, θα πρέπει ωστόσο να παραμείνουν ψύχραιμοι και υποστηρικτικοί, αλλά και απολύτως σταθεροί. Να θυμάστε ότι το παιδί σας έχει ανάγκη να πάει στο σχολείο – ακριβώς επειδή αυτός είναι ο χώρος όπου το παιδί ωριμάζει όχι μόνο πνευματικώς, αλλά επίσης κοινωνικώς και συναισθηματικώς.
Νίκη Μπίγγου
Ψυχολόγος-Σύμβουλος Σταδιοδρομίας (MSc)
Ψυχολόγος-Σύμβουλος Σταδιοδρομίας (MSc)
΄
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου