- Γράφτηκε από τον/την Γιούλη Χωματίδου
- Κατηγορία: Αγχώδεις διαταραχές
- Δημοσιεύτηκε: 22 Μαΐου 2013
΄
Μια μικρή δόση άγχους οξύνει την ενεργητικότητά μας. Μας τοποθετεί λίγο στα άκρα και βελτιώνει την επίδοσή μας.
Μια μικρή ποσότητα φόβου μας βοηθά να σκεφτόμαστε πιο γρήγορα και μας βοηθά να έχουμε καλύτερη σωματική λειτουργία. Μαθητές οι οποίοι δεν είναι αγχώδεις αποδίδουν λιγότερο στις εξετάσεις τους και άνθρωποι που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αγχωμένοι σε μια συνέντευξη, επίσης, δεν αποδίδουν. Σε πολύ ακραίες περιπτώσεις, άνθρωποι οι οποίοι είναι φοβισμένοι σκέφτονται και πράττουν πιο γρήγορα, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής τους σε σχέση με αυτούς που δε φοβούνται καθόλου.
Εντούτοις, ο υπερβολικός φόβος και το άγχος δεν μας κάνουν καλό. Επηρεάζουν αρνητικά τις επιδόσεις μας. Ορισμένοι άνθρωποι ανησυχούν τόσο πολύ πριν από μια ομιλία μπροστά σε κοινό, ώστε να ιδρώνουν και να ψελλίζουν τις προτάσεις τους. Μερικοί μαθητές αγχώνονται τόσο πολύ για τις εξετάσεις τους, ώστε να μη δύνανται να προετοιμαστούν κατάλληλα για αυτές. Κάθε φορά που κάθονται να μελετήσουν, ανησυχούν για την επίδοσή τους. Ένας αριθμός ανθρώπων αποτυγχάνει στις συνεντεύξεις λόγω νευρικότητας και ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ σε ακραίες καταστάσεις με αποτέλεσμα να «παγώνουν» τελείως.
Υπάρχει μια σχέση συναλλαγής ανάμεσα στο επίπεδο άγχους και την επίδοση ενός ατόμου. Η ψυχική και η σωματική απόδοση αυξάνονται όσο αυξάνεται το επίπεδο άγχους, σταδιακά όμως φτάνει σε ένα σημείο όπου κάθε αύξηση στο επίπεδο άγχους μειώνει την επίδοση – και αυτό συμβαίνει ταχέως. Όλοι χρειαζόμαστε κάποια ποσότητα άγχους, ωστόσο το υπερβολικό άγχος ελαττώνει την επίδοσή μας.
Το άγχος μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος
Υπάρχει ένα περαιτέρω πρόβλημα: το άγχος και το στρες δύνανται να παράγουν ένα φαύλο κύκλο. Για παράδειγμα, οι μαθητές που διαιωνίζονται σε εξετάσεις και οι οποίοι έχουν γίνει τόσο αγχώδεις ώστε να μην μπορούν να κάνουν επαναλήψεις – επειδή ανησυχούν για την επίδοσή τους στις εξετάσεις – ενδεχομένως να αντιληφθούν σύντομα ότι δε δουλεύουν. Αυτό θα επιδεινώσει την ανησυχία τους, θα παράγει περισσότερο άγχος και περισσότερος χρόνος θα χαθεί καθώς σκέφτονται πώς θα τα βγάλουν πέρα. Όσο πιο πολύ αγχώνονται, τόσο λιγότερο χρόνο περνούν δουλεύοντας και τόσο πιο πολύ θα ανησυχούν.
Μερικές φορές το άγχος μας δε συγχρονίζεται με το γεγονός το οποίο το προκάλεσε. Κατά τη διάρκεια ενός τραυματικού γεγονότος ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να αντεπεξέρχονται πολύ καλά. Ώρες ή μέρες αργότερα, όμως, εμφανίζουν ξαφνικά άγχος. Αυτό το είδος καθυστερημένης ανταπόκρισης φόβου και άγχους επιφέρει και πάλι αναστάτωση και δεν έχει κάποια χρησιμότητα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Mc Kenzie, K. (2006). Κατανοώντας το άγχος και τις κρίσεις πανικού. Αθήνα: Π.Χ. Πασχαλίδης Ε.Π.Ε.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου