Είναι ευρέως γνωστό ότι η εργασιακή σχέση είναι ιδανική όταν υπάρχει επικοινωνία και κατανόηση ανάμεσα στα άτομα που συνεργάζονται, όταν αυτά μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες και δεν χρειάζεται να προσποιούνται ή να προσέχουν τη συμπεριφορά τους. Η διάσταση του φύλου, όμως, εμπλέκεται σε αυτές τις παραμέτρους. Οι διαφορές ανάμεσα στα φύλα έχουν πολλαπλές προεκτάσεις στην άσκηση του επαγγέλματος, στην αρμονικότητα ή μη των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα στην εργασία, στην ορθότερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού στους οργανισμούς, καθώς και στην εκπαίδευσή του. Η βαθιά κατανόηση αυτών των διαφορών (Gray, 1992) βοηθά στην καταπολέμηση της απογοήτευσης που αισθανόμαστε, όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε και να καταλάβουμε το αντίθετο φύλο. Με όπλο αυτές τις γνώσεις, οι παρεξηγήσεις στην εργασία διαλύονται πιο εύκολα ή μπορεί να αποφευχθούν, ενώ διορθώνονται και οι λανθασμένες προσδοκίες. Η ενσυναίσθηση των διαφορών μάς καθιστά πιο ανεκτικούς και επιεικείς με πράγματα που μέχρι πρότινος μπορεί να μας εξόργιζαν (Legato, 2005).
Σύμφωνα με την έρευνα των Κοριζή και Τασιοπούλου (2005) που έγινε στην Ελλάδα για τις εργασιακές σχέσεις ανδρών και γυναικών, η προσπάθεια για μια ζωντανή και αρμονική συνύπαρξη προέρχεται και από τις δύο πλευρές, μονολότι αρκετά στερεότυπα είναι ακόμη βαθιά ριζωμένα. Οι άνθρωποι όμως τα παλεύουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις με καλή διάθεση και μέσα από την αποδοχή και την προσπάθεια κατανόησης του άλλου, αν και η ετερόφυλη οικειότητα και εμπιστοσύνη μόλις που αρχίζουν να αναπτύσσονται.
Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη στη βιβλιογραφία, το υλικό της έρευνας δεν έδειξε ότι οι άνδρες απειλούνται από τη γυναικεία παρουσία εντός των χώρων εργασίας, παρά μόνον ίσως όταν αυτές βρίσκονται σε ανώτερη ιεραρχικά θέση, πράγμα το οποίο συμβαίνει, όχι γιατί απειλείται η δική τους θέση ή ο δικός τους εργασιακός ρόλος, αλλά κυρίως γιατί δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτή την τάξη πραγμάτων. Οι γυναίκες πάλι φαίνονται να πειραματίζονται συνεχώς με τους τρόπους με τους οποίους θα αξιοποιήσουν το μερίδιο της «εξουσίας» που τους καταχωρήθηκε, και ορισμένες φορές, παλινδρομούν αδέξια ανάμεσα στους «παραδοσιακούς» και τους «νέους» ρόλους.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα η άρνηση της θηλυκότητας είναι πιο συχνή στις γυναίκες. Πολλές γυναίκες αισθάνονται ότι η θηλυκότητα είναι συνδεδεμένη με το «ασθενές φύλο» και θα σταθεί εμπόδιο στην επαγγελματική τους ανέλιξη. Και ενώ οι γυναίκες «αρρενοποιούνται», κατ’ ουσίαν για να συναγωνιστούν τους άνδρες, αντίθετα, εκείνοι όταν «αποδυναμώνουν» την αρρενωπότητά τους είναι κυρίως για να «προστατέψουν» τις γυναίκες (να μην τις πληγώσουν).
Οι άνδρες σήμερα φαίνεται να υποφέρουν από την ανάγκη για εξεύρεση νέων ορίων ένταξης της αρρενωπότητάς τους στον εργασιακό χώρο, έχοντας απέναντί τους τις γυναίκες. Και οι γυναίκες, έχοντας κουραστεί από την πολυδιάσπαση και την υπερβολική δύναμη που προσπάθησαν να επιδείξουν για να τα βγάλουν πέρα με αυτή τη νέα ισότητα, μοιάζουν να «μαλακώνουν» και να προσπαθούν να διαπραγματευθούν τις σχέσεις τους. Πάντως και τα δύο φύλα, όπως προκύπτει από το λόγο τους, επιδίδονται σε μια αδιάκοπη προσπάθεια να αυτοπροσδιοριστούν και να οριοθετηθούν, τόσο απέναντι στον εαυτό τους όσο και απέναντι στον άλλο, υπό το φως της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας. Σε γενικές γραμμές, ο λόγος τους δεν είναι ανταγωνιστικός ή συγκρουσιακός. Ίσως μερικές φορές εκφράζει απορία ως προς το τι ακριβώς είναι ή θέλει το άλλο φύλο, αλλά πάντως με μια απόχρωση συμπάθειας και κατάφασης.
Η Legato (2005) υποστηρίζει επίσης με βάση τις έρευνές της ότι οι άνθρωποι όχι μόνο μπορούμε να μάθουμε από το άλλο φύλο στη ζωή μας αλλά ο εγκέφαλός μας φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει πραγματικά ως αποτέλεσμα αυτού. Αυτό συμβαίνει καθώς τα δύο φύλα όλο και περισσότερο εισέρχονται σε τομείς που παραδοσιακά ήταν κλειστοί γι’ αυτά παλαιότερα. Αν οι εμπειρίες κυριολεκτικά αλλάζουν τη δομή και τη χημεία του ανθρώπινου εγκεφάλου, τότε με τον καιρό ο εγκέφαλος των δύο φύλων θα αποκτά όλο και περισσότερες ομοιότητες.
Από την πλευρά πάλι ενός διευθυντή, ή προϊσταμένου ή ενός τμήματος ανθρώπινου δυναμικού, η γνώση των διαφορών ανάμεσα στα φύλα βοηθάει στη βέλτιστη αξιοποίηση των προτερημάτων και των δύο φύλων. Εάν οι προϊστάμενοι χειριστούν τους άντρες και τις γυναίκες με τον ίδιο απολύτως τρόπο, τότε κινδυνεύουν να παραβλέψουν τις διαφορές τους, εάν πάλι αστοχήσουν να εντοπίσουν τις ομοιότητες ανάμεσα στα δύο φύλα, τότε θα δημιουργήσουν επικίνδυνους διαχωρισμούς Leary (1985).
Βιβλιογραφία
Κορίζη, Σ., Τασιοπούλου, Τζ., (2005). Αναπαραστάσεις ανδρών και γυναικών για τη σχέση τους με το άλλο φύλο: Εικόνες του συναισθήματος και της σεξουαλικότητας: Ετερόφυλες Εργασιακές Σχέσεις, Παραδοτέο 3ο Ερευνητικού Προγράμματος «Πυθαγόρας Ι».
Gray, J. (1992). Men are from Mars, women are from Venus: a practical guide for improving communication and getting what you want in your relationships. New York: HarperCollins.
Leary, M. (1985). Men and women-What are the differences and does it matter? Management Education and Development, 16(2), 140-154.
Legato, M.J. (2005). Why men never remember and women never forget. Emmaus, PA, USA: Rodale Inc.΄
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου