Ένας νεαρός άνδρας στάθηκε μία μέρα στην μέση μιας πλατείας της πόλης διακηρύσσοντας ότι είχε την ομορφότερη καρδιά στην πόλη.
Πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν γύρω του και όλοι θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε κανένας λεκές, κανένα σημάδι και ήταν πραγματικά αψεγάδιαστη. Όλοι οι παρευρισκόμενοι συμφωνούσαν με τον νεαρό άντρα πως ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ. Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος για αυτό και καυχιόνταν δυνατά για την όμορφη καρδιά του.
Ξαφνικά, ένας γέρος εμφανίστηκε και είπε: «Η καρδιά σου δεν είναι τόσο όμορφη όσο η δική μου.» Το συγκεντρωμένο πλήθος και ο νεαρός κοίταξαν την καρδιά του γέρου. Η καρδιά του χτυπούσε έντονα, αλλά ήταν γεμάτη ουλές. Είχε περιοχές όπου τμήματα είχαν αφαιρεθεί και είχαν αντικατασταθεί από άλλα που δεν ταιριάζανε απολύτως σωστά και υπήρχαν αρκετές ουλές, μεγάλες σχισμές και γδαρσίματα.
Ο κόσμος απόρησε και μονολογούσε: »Μα πώς μπορεί να λέει ότι η καρδιά του είναι πιο όμορφη;»
Ο νεαρός άνδρας κοίταξε την καρδιά του γέρου και άρχισε να γελά δυνατά: »Θα πρέπει να αστειεύεστε για να συγκρίνετε την δική μου καρδιά με την δική σας. Η καρδιά μου είναι τέλεια και η δική σας είναι ένα χάος από ουλές και μπαλώματα.»
«Ναι», είπε ο γέρος, « Η δική σου είναι τέλεια, αλλά εγώ ποτέ δεν θα άλλαζα την καρδία μου με την δική σου.»
Ο νεαρός άνδρας κοίταξε την καρδιά του γέρου και άρχισε να γελά δυνατά: »Θα πρέπει να αστειεύεστε για να συγκρίνετε την δική μου καρδιά με την δική σας. Η καρδιά μου είναι τέλεια και η δική σας είναι ένα χάος από ουλές και μπαλώματα.»
«Ναι», είπε ο γέρος, « Η δική σου είναι τέλεια, αλλά εγώ ποτέ δεν θα άλλαζα την καρδία μου με την δική σου.»
Οι άνθρωποι άκουγαν με προσήλωση, και ο γέρος μίλησε και πάλι:
«Κάθε ουλή αντιπροσωπεύει ένα πρόσωπο στο οποίο έδωσα την αγάπη μου. Δίνω ένα κομμάτι της καρδιάς μου στον άνθρωπο που αγαπώ και συχνά μου δίνει και αυτός ένα κομμάτι της καρδιάς του που μπορεί να μην ταιριάζει ακριβώς στην κενή θέση στην καρδιά μου. Επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω κάποιες άκρες και ουλές που εκτιμώ, γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε με αυτό τον άνθρωπο.
«Κάθε ουλή αντιπροσωπεύει ένα πρόσωπο στο οποίο έδωσα την αγάπη μου. Δίνω ένα κομμάτι της καρδιάς μου στον άνθρωπο που αγαπώ και συχνά μου δίνει και αυτός ένα κομμάτι της καρδιάς του που μπορεί να μην ταιριάζει ακριβώς στην κενή θέση στην καρδιά μου. Επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω κάποιες άκρες και ουλές που εκτιμώ, γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε με αυτό τον άνθρωπο.
Μερικές φορές έχω δώσει μεγάλα κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος άνθρωπος δεν μου έδωσε δικό του κομμάτι καρδιάς. Αυτά δημιούργησαν τις σχισμές και τα γδαρσίματα.
Το να δώσεις αγάπη είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να πάρεις αγάπη αλλά δεν είναι κάτι απόλυτο και βέβαιο. Αν και αυτές οι σχισμές είναι επώδυνες επειδή παραμένουν ανοιχτές, μου θυμίζουν την αγάπη που έχω για αυτούς τους ανθρώπους. Ελπίζω ότι κάποια μέρα μπορεί να επιστρέψουν και να γεμίσουν με αγάπη το χώρο αυτό της καρδίας μου. Τώρα μπορείτε να δείτε την πραγματική ομορφιά της καρδιάς μου;»
Το να δώσεις αγάπη είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να πάρεις αγάπη αλλά δεν είναι κάτι απόλυτο και βέβαιο. Αν και αυτές οι σχισμές είναι επώδυνες επειδή παραμένουν ανοιχτές, μου θυμίζουν την αγάπη που έχω για αυτούς τους ανθρώπους. Ελπίζω ότι κάποια μέρα μπορεί να επιστρέψουν και να γεμίσουν με αγάπη το χώρο αυτό της καρδίας μου. Τώρα μπορείτε να δείτε την πραγματική ομορφιά της καρδιάς μου;»
Ο νεαρός άντρας στάθηκε σιωπηλός με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Έπιασε την τέλεια νεαρή και όμορφη καρδιά του και έβγαλε ένα κομμάτι και το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος αποδέχθηκε την προσφορά και το τοποθέτησε στην καρδιά του. Στη συνέχεια, πήρε ένα κομμάτι από την παλιά σημαδεμένη καρδιά του και το τοποθέτησε στην πληγή, στην καρδιά του νεαρού άνδρα. Δεν ταίριαζε απόλυτα, καθώς υπήρχαν κάποιες άκρες και γωνίες που δεν εφάπτονταν. Ο νεαρός άνδρας κοίταξε την καρδιά του, όχι τέλεια πια, αλλά πιο όμορφη από ποτέ, επειδή αισθάνθηκε την ροή αγάπης του γέρου μέσα στην καρδιά του. Τον αγκάλιασε θερμά και πλάι-πλάι αποχώρησαν αφήνοντας πίσω το πλήθος της πλατείας σιωπηλό.
Την ιστορία μου την είπε η φίλη M. Ridder πριν πολλά χρόνια στο Λονδίνο όταν περνούσα μια φάση απογοήτευσης και θλίψης. Η φωτογραφία του άρθρου είναι ένα γλυπτό του καλλιτέχνη Nicole Engelbart που εμπνεύστηκε από αυτήν την ιστορία.
Το Κλειδί της Σκέψης -www.tokleidi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου