…» Το να υποστηρίξει κανείς ότι οι ανισότητες στην καταγωγή και στη θέση, στα πλούτη και στη φτώχεια, στην υγεία και στην αρρώστια είναι αποτέλεσμα τυχαίων περιστατικών ή συμπτώσεων είναι μια προσβολή σε βάρος του νόμου και της δικαιοσύνης», συνέχισε.
«Επιπλέον, το να πιστεύει κανείς ότι η νοημοσύνη, η ιδιοφυΐα, η εφευρετικότητα, τα χαρίσματα, οι ικανότητες, οι δυνάμεις και οι αρετές – ή αντίστροφα η άγνοια, η ανικανότητα, η αδυναμία, η οκνηρία και η φαυλότητα – οφείλονται μόνο στη φυσική κληρονομικότητα, αντιτίθεται στη λογική. Η κληρονομικότητα έχει να κάνει μόνο με το σώμα. Ο χαρακτήρας δημιουργείται από τη σκέψη του ατόμου».
«Πόσες από τις συνθήκες της γέννησης προκαλούνται από τη σκέψη;» ρώτησα.
«Όπως είπα», μου εξήγησε, «από τους ίδιους τους γονείς προέρχεται ένα μέρος μόνο του υλικού που χρησιμοποιείται για τη συγκρότηση του σώματος. Όλα τα υπόλοιπα δημιουργούνται από τη σκέψη.
Η γέννηση του σώματος αντιπροσωπεύει ένα ισοζύγιο «πιστωτικών» και «χρεωστικών» λογαριασμών που δημιουργούνται από τις σκέψεις. Το σώμα έρχεται στον κόσμο με τις επιθυμίες και τις τάσεις που έχει μεταφέρει ο δράστης στο παιδί μέσα από τη μητέρα και τον πατέρα. Και να θυμάσαι πάντα ότι οποιοδήποτε πεπρωμένο διαμορφώνεται για ένα άνθρωπο, δεν διαμορφώνεται από κάποια αυθαίρετη εξωτερική δύναμη, αλλά προσφέρεται, διευκολύνεται ή του επιβάλλεται από τις δικές του παλιότερες σκέψεις».
«Πώς μπορείς να αλλάξεις αυτό το πεπρωμένο τότε;» ρώτησα.
«Δεν μπορείς να αλλάξεις το πεπρωμένο που έχει διαμορφωθεί ήδη. Αυτό είναι το πεδίο δράσης που παρέχεται από τις παλιές σκέψεις του ατόμου. Όμως μπορεί κανείς να αλλάξει το μέλλον, αν υποταχθεί στο πεπρωμένο που του παρέχεται. Αν εκτελέσει τα καθήκοντά του και αλλάξει τη σκέψη του».
«Δηλαδή, οι συνθήκες της ζωής παρέχονται στο δράστη ειδικά για να του δώσουν μια ευκαιρία να αλλάξει το πεπρωμένο του», είπα, προσπαθώντας να αποκρυσταλλώσω την ιδέα στο νου μου.
«Ακριβώς. Οι διάφορες συνθήκες της ζωής οφείλονται στις επιθυμίες, στις φιλοδοξίες και στα ιδανικά για τα οποία έχει δουλέψει κανείς σε προηγούμενες ζωές.
Ή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα όσων έχει επιβάλει το άτομο σε άλλους και τώρα πρέπει να τα νιώσει και να τα κατανοήσει ο ίδιος. Ή μπορεί να είναι το μέσο για να αρχίσει μια νέα προσπάθεια στην οποία έχουν οδηγήσει οι παλιές πράξεις του ατόμου. Χτες σου είπα ότι τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι προκαθορισμένα μέσα στα πλαίσια της φυσικής κληρονομικότητας.
Πολλά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα του σώματος αποτελούν επίσης καταγραφές των σκέψεων που τα δημιούργησαν. Κάθε ρυτίδα είναι ένα γράμμα, κάθε χαρακτηριστικό μια λέξη. Κάθε όργανο είναι μια πρόταση, κάθε μέλος του σώματος ένα κεφάλαιο. Όλα αυτά συνθέτουν την ιστορία του παρελθόντος που έχει διαμορφωθεί από τη σκέψη».
«Όμως, τόσα πολλά παιδιά μοιάζουν με τους γονείς τους», είπα. «Και φέρονται σαν τους γονείς τους».
«Τα φυσικά χαρίσματα, οι συνήθειες και τα χαρακτηριστικά μπορεί να φαίνονται ότι μοιάζουν πολύ με εκείνα των γονιών του ατόμου, ιδιαίτερα στα νιάτα του.
Όμως, τελικά, αυτές οι σωματικές ιδιαιτερότητες είναι εκφράσεις των σκέψεων που έκανε το ίδιο το άτομο σε προηγούμενες ζωές του. Αυτό που ονομάζεται φυσική κληρονομικότητα δεν είναι παρά ένα μέσο από το οποίο παράγεται η φυσική κληρονομικότητα του καθενός».
«Το μονοπάτι» Richard Matheson εκδόσεις Διόπτρα / Photo: Author/Depositphotos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου