Η δύναμη της επιβράβευσης στη συμπεριφορά και την εκπαίδευση των παιδιών

Ένα σημαντικό λάθος που γίνεται συχνά από γονείς και εκπαιδευτικούς είναι ότι δίνουν περισσότερη σημασία στην άσχημη συμπεριφορά ενός παιδιού και λιγότερο στην θετική.

Η κακή συμπεριφορά είναι αυτή που πάντα ξεχωρίζει και ενοχλεί, για την οποία μάλιστα μπαίνουν πολλές τιμωρίες. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δύναμη της επιβράβευσης που θεωρείται πιο αποτελεσματική από την τιμωρία!!

Η επιβράβευση είναι κι αυτή μια στρατηγική πειθαρχίας, μόνο που σε αντίθεση με την τιμωρία είναι θετική και ενισχύει την καλή συμπεριφορά στα παιδιά. Το μυστικό είναι να δίνετε σημασία σε θετικές συμπεριφορές και να το δείχνετε και στα παιδιά! Η αναγνώριση της προσπάθειας και της βελτίωσης είναι πολύ σημαντική καθώς τα παιδιά είναι πιο πιθανό να θέλουν να διατηρήσουν την καλή συμπεριφορά και ίσως να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο.

Μην ψάχνετε λοιπόν μόνο για «κακές» συμπεριφορές, αλλά δώστε έμφαση στα καλά στοιχεία του κάθε παιδιού ή μαθητή. Τα παιδιά εξάλλου θέλουν να αποσπούν την προσοχή των γονιών τους, φροντίστε να είναι για κάτι θετικό!

Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι είστε στο δωμάτιο με τα δύο παιδιά σας. Το ένα παίζει όμορφα με τα παιχνίδια του και το άλλο ρίχνει πράγματα στο πάτωμα. Σε ποιο παιδί θα δίνατε σημασία; Η πλειοψηφία πάντως θα μάλωνε το παιδί που κάνει τις ζημιές και δεν θα έδινε καμία σημασία στο άλλο που έχει σωστή συμπεριφορά! Όταν σας συμβεί κάτι παρόμοιο, προσπαθήστε να επιβραβεύσετε και να ασχοληθείτε πρώτα με το παιδί που έχει τη σωστή συμπεριφορά και μετά με το άλλο! Είναι πολύ πιθανό για το ανήσυχο παιδί να σταματήσει να κάνει ζημιές και να πάρει ένα παιχνίδι να παίξει. Δεν είναι κανόνας, αλλά αξίζει να το δοκιμάσετε!

Ένα συχνό φαινόμενο σε κάθε σχολική τάξη: Ο εκπαιδευτικός δίνει σημασία στα παιδιά που κάνουν φασαρία, επιπλήττοντας τα και σπάνια επιβραβεύει τους υπόλοιπους μαθητές που παρακολουθούν το μάθημα και συμμετέχουν σε αυτό. Δοκιμάστε λοιπόν κάποια στιγμή να πείτε μπράβο σε όσους παρακολουθούν αντί να κάνετε παρατήρηση στους υπόλοιπους!

Για κάθε συμπεριφορά που θέλετε να βλέπετε συχνότερα από τα παιδιά, πρέπει να την επιβραβεύετε και περισσότερο! Δηλαδή να ψάχνετε στιγμές και ευκαιρίες για θετικά σχόλια!

Η επιβράβευση λειτουργεί αποτελεσματικά όταν είναι άμεση, συγκεκριμένη και επαναλαμβανόμενη. Αν για παράδειγμα το παιδί σας κάνει φασαρία ή έχει συνήθεια να πετάει τα πράγματα του, βρείτε κάποια στιγμή που παίζει όμορφα ή που βολεύει κάποιο παιχνίδι του και ανά 15 λεπτά πείτε του μπράβο και γενικά επιβραβεύστε τη θετική του συμπεριφορά. Αν ένα παιδί θυμώνει εύκολα, επιβραβεύστε το όταν καταφέρει να το ελέγξει, όταν δείξει περισσότερη υπομονή και ψυχραιμία.

Πείτε στο παιδί το λόγο που του λέτε μπράβο! π.χ. μπράβο που τελείωσες τα μαθήματά σου γρήγορα σήμερα ή μπράβο που βόλεψες τα πράγματά σου ή μπράβο που περίμενες υπομονετικά τη σειρά σου στο τρενάκι.

Μην περιμένετε όλα να είναι τέλεια για να μιλήσετε θετικά! Δώστε αξία στην προσπάθεια και όχι μόνο στο αποτέλεσμα. π.χ. Αν το παιδί μαζέψει αρκετά από τα παιχνίδια του αλλά όχι όλα, πείτε του » τι ωραία που μάζεψες μερικά παιχνίδια…μακάρι να τα μάζευες όλα. Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να τα μαζέψεις όλα και μάλιστα πολύ γρήγορα» αντί να πείτε » γιατί δεν μάζεψες όλα τα παιχνίδια σου όπως σου είπα» και μάλιστα με θυμωμένο ύφος και υψωμένη φωνή….

Πολύ απλά, σκεφτείτε ποια από τις δύο εικόνες σας αρέσει!

Βρείτε λοιπόν λόγους και τρόπους να επιβραβεύετε τα παιδιά σας ή τους μαθητές σας, κάντε το συστηματικά και συγκεκριμένα, και έτσι θα διαπιστώσετε μόνοι σας τη δύναμη της επιβράβευσης στην συμπεριφορά και στην εκπαίδευση!

paidagwgos.blogspot.gr Σοφία Τσιντσικλόγλου 

Ειδική Παιδαγωγός sofiatsin@gmail.com

http://www.ipaideia.gr

Η ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι επηρεάζει το πώς αισθανόμαστε

Τείνουμε να απορροφούμε την ενέργεια των άλλων ατόμων. Αυτό εξηγεί γιατί υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν άβολα γύρω από συγκεκριμένα άτομα. Αυτό το συμπέρασμα ανακαλύφθηκε χάρη στην έρευνα του Πανεπιστημίου Bielefeld. Αποδείχθηκε, πως τα ανθρώπινα όντα συνεχώς επηρεάζονται από τις ενέργειες που τα περιβάλλουν.

Τα λουλούδια χρειάζονται νερό και φως για να ανθίσουν και οι άνθρωποι δε διαφέρουν πολύ. Τα φυσικά σώματα είναι σαν σφουγγάρια, απορροφούν μέρος από οτιδήποτε μας περιβάλλει. Τα σώματα μας, εκμεταλλεύονται την ενέργεια που εκπέμπεται ώστε να δώσουν τροφή στα συναισθηματικά μας επίπεδα. Όλοι έχουμε κάποιον γύρω μας ο οποίος μπορεί να απορροφήσει όλη την ενέργεια και να μας αφήσει στεγνούς. Επίσης έχουμε και την αντίθετη περίπτωση: άνθρωποι των οποίων η παρουσία μας εμπνέει.

Φαίνεται πως οι άνθρωποι επίσης μπορούν να απορροφήσουν την ενέργεια που προέρχεται από τα ζώα και την φύση. Γι αυτό η επαφή με την φύση είναι τόσο διεγερτική και ενεργητική για τόσους ανθρώπους. Η θεραπεία με την βοήθεια των ζώων, χρησιμοποιεί ζώα ώστε να βελτιώσει τις συνθήκες των ασθενών.

«Η ενέργεια του μυαλού είναι η ουσία της ζωής» -Benjamin Franklin-

Η σχέση μεταξύ της διάθεσης και το επίπεδο της ενέργειας μας

Ενέργεια είναι η ικανότητα που διαθέτει το σώμα για να εκτελέσει ένα έργο. Όλα τα σώματα μπορούν να την συσσωρεύσουν και να παράγουν αλλαγές στον εαυτό τους και σε άλλα στοιχεία. Στην πραγματικότητα, όταν εκτελούμε οποιαδήποτε δραστηριότητα, αυτό που κάνουμε είναι μια μεταφορά ενέργειας.

Όλα τα ζωντανά πλάσματα χρειάζονται διαφορετικού είδους ενέργεια την οποία βρίσκουμε μέσω του φαγητού και του νερού. Μπορούμε επίσης να την αποκτήσουμε από την φύση, συγκεκριμένα από τον αέρα, το νερό, τη ζέστη, το φως κτλ. Για παράδειγμα, αυτό περιλαμβάνει την βόλτα, την φροντίδα του εαυτού μας, τη δουλειά ή την ενασχόληση με τα αθλήματα.

Η ενέργεια του σώματος επηρεάζει και τροποποιεί την διάθεση. Σύμφωνα με κάποιους ψυχολόγους, όπως ο Robert Thayer, η διάθεση μας αντανακλά την σχέση ανάμεσα στα ενεργητικά μας επίπεδα και τα συναισθήματα. Η διάθεση μας κυμαίνεται ανάμεσα από ένα ενεργητικό επίπεδο (από την εξουθένωση στην ενεργητικότητα) και σε ένα επίπεδο το οποίο αναφέρεται στον αριθμό των νεύρων που νιώθουμε (από την ηρεμία στην ένταση). Επίσης, θεωρείται πως το “καλύτερο” επίπεδο είναι η ήρεμη ενέργεια και το “χειρότερο “ η εξουθενωτική ένταση.

Πως μπορώ να αυξήσω την θετική μου ενέργεια;

Όταν το επίπεδο προσωπικής ενέργειας ενός ατόμου είναι χαμηλό, όλα γίνονται δυσκολότερα και οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται. Είναι αναγκαίο να ρωτήσετε τον εαυτό σας , ποια πράγματα, γεγονότα ή άνθρωποι σας εφοδιάζουν με θετική ενέργεια. Δράσεις και άνθρωποι που μας προμηθεύουν με καλή ενέργεια μας βοηθούν να διασχίσουμε το προσωπικό μονοπάτι της ζωής μας με πιο ενεργό τρόπο.

Για να αυξήσουμε το ενεργητικό μας επίπεδο, εκτός από το να περιβαλλόμαστε από άτομα με θετική ενέργεια, πρέπει να κάνουμε και δουλειά και σε προσωπικό επίπεδο. Οι ακόλουθες οδηγίες μπορούν να σας βοηθήσουν να πετύχετε ένα άριστο ενεργητικό επίπεδο:

• Μείνετε συγκεντρωμένοι στους στόχους σας ώστε η ενέργεια σας να μην διασκορπίζεται.
• Να είστε σε μια κατάσταση με έλλειψη αντίστασης. Σε αυτό που αντιστεκόμαστε, μας κολλάει.
• Να έχετε επίγνωση των ορίων σας, χωρίς να κρίνετε τους εαυτούς σας γι αυτό.
• Συγκεντρώστε την ενέργεια σας στους στόχους στους οποίους έχετε τον περισσότερο έλεγχο.

Από την άλλη, πρέπει να αναζητήσετε δραστηριότητες που θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε την κινητοποίηση σας. Για κάποιους, είναι αρκετή ή άσκηση, η βόλτα, η μοιρασιά καθηκόντων ή η αλλαγή συνηθειών. Πρέπει να βρείτε κάτι που σας κάνει περισσότερο σβέλτους και προσπαθήστε να το συμπεριλάβετε στην καθημερινότητα σας. Επίσης, βοηθάει το να κρατάτε γύρω σας άτομα τα οποία έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα με εσάς. Με αυτό τον τρόπο μπορούν επίσης να εκμεταλλευτούν την ενέργεια που εκπέμπετε.

Επιλέγοντας το καθημερινό μας περιβάλλον, τους φίλους, τις δραστηριότητες και οπωσδήποτε τους συντρόφους μας σωστά επηρεάζει την διάθεση μας. Η επαφή με ανθρώπους καταδεκτικούς που μας εφοδιάζουν με θετική ενέργεια είναι μια σημαντική βοήθεια όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις. Και από τους υπερβατικούς καθώς και από αυτούς που βρίσκονται στην καθημερινότητα μας.

awakengr.com

Διακοπές τέλος! Πώς θα αντιμετωπίσουμε την κατάθλιψη της επιστροφής

Οι περισσότεροι γυρίσαμε στη βάση μας. Όλα δείχνουν πώς το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του. Ο Αύγουστος τελειώνει, η δουλειά ξαναξεκινά, τα σχολεία αρχίζουν...

Η ανάσταση με την έναρξη του καλοκαιριού, οδηγεί αναπόδραστα στην πτώση με το τέλος των διακοπών και του θέρους.

Ο αποχωρισμός από το καλοκαίρι είναι σκληρός και οδηγεί σε δυσάρεστα συναισθήματα.

Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν σύνδρομο κατάθλιψης μετά τις διακοπές. Υπάρχουν μάλιστα μερικοί που το βιώνουν ακόμα πιο έντονα και οδηγούνται στην πραγματική κατάθλιψη.

Το PVDS (Post Vacations Depression Sydrome)- Σύνδρομο Κατάθλιψης Μετά τις Διακοπές όπως είναι η επίσημη ονομασία πρόκειται ουσιαστικά για μια ιδιαίτερη μορφή στρες.

Το έντονο στρες και η πίεση που όλοι δέχονται στο εργασιακό χώρο έχει σαν αποτέλεσμα κάποιοι να μην θέλουν να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους, νια νιώθουν έντονα το αίσθημα της απογοήτευσης, να πιέζονται, να αγωνιούν για το τι τους περιμένει και όλο αυτό να τους βαραίνει απίστευτα ώστε οδηγούνται στη μελαγχολία.

Τα συμπτώματα:

Δυσφορία, ταχυπαλμία, ημικρανίες- ζαλάδες, απώλεια ή αύξηση βάρους, υπερβολικό άγχος, έλλειψη προσαρμοστικότητας και βέβαια κατάθλιψη.

Πώς να τα αντιμετωπίσετε:

Καλό θα είναι να μην παίρνετε όλες τις ημέρες της καλοκαιρινής σας άδειας μαζί αλλά να αφήσετε κάποιες ημέρες (αν αυτό γίνεται προκειμένου να οργανώσετε κάποιες μικρές αποδράσεις και μέσα στο φθινόπωρο ή το χειμώνα.

Οργανώστε τις υποχρεώσεις που έχετε σε σπίτι και γραφείο ώστε η προσαρμογή σας να γίνει πιο εύκολα.

Επαναφέρετε σιγά- σιγά το ωράριο που είχαν πριν. Κοινώς ελαττώστε σιγά- σιγά τα ξενύχτια.

Κάντε μια μικρή εκδρομή ακόμα και το πρώτο Σαββατοκύριακο με το που θα επιστρέψετε.

Εντάξτε στην καθημερινότητά σας ευχάριστες υποχρεώσεις που σας ικανοποιούν και σας ομορφαίνουν την ζωή.

Καλή επάνοδο!

http://stigkabooks.gr

Να βγάλουμε τους φράχτες από το σχολείο!

Του Νίκου Τσούλια

Πολλούς φράχτες έχει το σχολείο – παγιωμένες προκαταλήψεις και απόλυτες βεβαιότητες, άκαμπτες λειτουργίες και δογματικές θεωρήσεις το χαρακτηρίζουν. Είναι συστατικά του στοιχεία που αναδύθηκαν από το γενέθλιους τόπους του μέχρι την μακρόχρονη θεσμική του πορεία δεκάδων χρόνων και ακόμα περισσότερων καιρών και εποχών…

Αυτή η δημιουργία ενός απόλυτου και στέρεου σύμπαντος ήταν απόρροια τόσο της αυξημένης ενεργητικής απαίτησης για αγωγή και διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στα προτάγματα της πολιτισμικής παράδοσης κάθε χώρας και λαού όσο και της αναπόφευκτης διαδικασίας του αναπαραγωγικού ρόλου της εκπαίδευσης της κυρίαρχης κάθε φορά ιδεολογίας και κοινωνικής τάξης. Και έτσι ο διαπαιδαγωγικός ρόλος και η αναπαραγωγική λειτουργία του σχολείου ήταν φασκιωμένα με ισχυρά στερεότυπα.

Μέχρι που εμφανίστηκε η γνωσιοκεντρική όψη του σχολείου – με τη χρησιμοθηρική όψη της, που είναι σχεδόν μονομερώς προσανατολισμένη στον επαγγελματικό καταμερισμό -, στην οποία δόθηκε εφεξής το κέντρο βάρος του ιδεολογικού ελέγχου του σχολείου μέσα από το πλαίσιο της συγκρότησης της γνώσης. Το ποια είναι η «θεσμική γνώση» αποτέλεσε και αποτελεί το μείζον πλέον διακύβευμα της τυπικής εκπαίδευσης σε κάθε χώρα και σε κάθε ιστορική περίοδο μετά τον τελευταίο πόλεμο. 

Η θεσμική γνώση – που αποτελεί και το μήλο της ιδεολογικής και πολιτικής έριδας – είναι πλέον ο καινούργιος μεγάλος τόπος της περίφραξης.

Στα συγκεντρωτικά μάλιστα εκπαιδευτικά συστήματα – όπως είναι και το ελληνικό – η ασφυκτική όψη του σχολείου με κυρίαρχη της εικόνα του ενός σχολικού βιβλίου μπορεί να αποδοθεί με τη συμβολική θεώρηση ότι «όλα τα σχολεία της χώρας κάνουν κάθε ημέρα το ίδιο μάθημα από το ίδιο βιβλίο και από τις ίδιες σελίδες του βιβλίου»! Χαρακτηριστική απόληξη της όλης φασκιωμένης σχολικής διαδρομής είναι η αξιολόγηση των μαθητών στις Πανελλαδικές Εξετάσεις από την «τάδε σελίδα» μέχρι τη «δείνα σελίδα» του, στην οποία καλούνται οι μαθητές να ανταποκριθούν με την τεχνική του νοητού copy paste, και η συνακόλουθη βαθμολόγηση που κάνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί με τις έτοιμες φωτοτυπίες κολάζ των απαντήσεων δίπλα από το γραπτό των μαθητών.

Αλλά οι φράχτες δεν αφορούν μόνο τη θεσμική και αρκετά παγιωμένη δομή και λειτουργία του σχολείου. Αφορά και χαρακτηρίζει εν πολλοίς και τον εκπαιδευτικό. Ο εκπαιδευτικός ευρισκόμενος μπροστά σε ένα πολυσύνθετο και πολλαπλά απαιτητικό και προκλητικό περιβάλλον, εκείνο της σχολικής αίθουσας στο οποίο θα αντιμετωπίσει: μαθησιακές δυσκολίες ποικίλων μορφών, χαρισματικούς μαθητές, μαθησιακά κενά, εκρηκτική και δύσκολη εφηβεία, παιδική και ανώριμη συμπεριφορά, ελλείψεις στοιχειώδους αγωγής των παιδιών εκ μέρους της οικογένειας, κουλτούρα έντονης και θεμιτής αμφισβήτησης, νέες αντιλήψεις και άγνωστα ρεύματα των μαθητών, θεσμικές καινοτομίες επί των νέων τεχνολογιών κλπ κλπ νιώθει την ψυχική και συναισθηματική ανάγκη να διαμορφώσει έναν πυρήνα βεβαιοτήτων και σταθερών που θα αποτελεί τον οδηγητικό μίτο του στην χαοτική και εν πολλοίς απρόβλεπτη εκτύλιξη της καθημερινής έκφρασης του σχολείου.

Θέλει να προσαρμόσει όλο το σύμπαν της σχολικής αίθουσας – που περιλαμβάνει τη θεσμική γνώση, το χαρακτήρα των μαθητών, τους εκπαιδευτικούς στόχους, τη διδακτέα ύλη (…) και όλα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως σε ένα παγιωμένο σχήμα, για να νιώθει μια σιγουριά για το εγχείρημά του. Και ενώ αυτό είναι χρήσιμο και αναγκαίο για τον εκπαιδευτικό αλλά και για την εκπαίδευση, αποτελεί ταυτόχρονα και μια ασφυκτική περίφραξη. Γιατί πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να προσαρμόσει όλο το σκηνικό της διδασκαλίας και τις πολλαπλές ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες όλων των μαθητών στο δικό του επινοημένο σχήμα διδασκαλίας;

Εδώ λοιπόν στην «περιοχή της παραμεθορίου» – των θεσμικών βεβαιοτήτων και των εδραιωμένων αντιλήψεων του εκπαιδευτικού αφενός και των αβεβαιοτήτων που εισάγουν οι μαθητές και η ίδια η σχολική πράξη αφετέρου – οφείλουμε να αφήνουμε δυνατότητες και ευκαιρίες για τους μαθητές αλλά και για τον εκπαιδευτικό της «ανοιχτής αντίληψης» για μια πιο δημιουργική διδασκαλία. Πρώτο ζητούμενο σε κάθε διδακτική ώρα είναι η διαμόρφωση εκείνου του κλίματος, όπου ο μαθητής θα νιώθει ότι αναπτύσσεται εξ αρχής ένα μαθησιακό περιβάλλον που θα τον εμπεριέχει επί της ουσίας, που θα τον εκφράζει και ακόμα θα τον συγκινεί – ναι θα τον συγκινεί, γιατί χωρίς το συναισθηματικό μετασχηματισμό και την ανάδυση μιας αίσθησης χαράς και πληρότητας στον εκπαιδευόμενο δεν μπορεί να γίνει το παιχνίδι της μάθησης ούτε και η πιο απλή όψη, εκείνη της μετάδοσης της γνώσης.

Οι βεβαιότητες είναι απαραίτητες σε κάθε εκπαιδευτικό. Αλλά μόνο εκείνες που αγγίζουν τον αξιακό πυρήνα της αγωγής μπορούν να αποτελούν το αδιαπραγμάτευτο ιερό βήμα – όλες οι άλλες, ακόμα και οι ισχυρές επιστημονικά, δοκιμάζονται και κρίνονται κάθε στιγμή στο καμίνι της μορφωτικής και παιδαγωγικής θέρμης. Οι φράχτες αποτελούν παραδοχή αδυναμίας και συνάμα και αλαζονείας και το πιο σημαντικό παραδοχή ήττας, και σε κάθε περίπτωση αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την εκρηκτικότητα της μάθησης και των μαθητών!

Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να ψυχανεμίζονται ανά πάσα στιγμή – όχι μόνο για να μη στήνουν τους δικούς τους φράχτες, αλλά και για να ξεφράζουν τους τόσους και τόσους θεσμικούς φράχτες, πίσω από τους οποίους το πιο πιθανό να οχυρώνονται. (Μια τέτοια λειτουργία δεν είναι ελευθεριάζουσας μορφής αλλά στοιχείο δημιουργικού και πιο υπεύθυνου προσανατολισμού). Να βγαίνουν στο ξέφωτο έχοντας στη σκέψη τους τη φοβερή και πρώτη των πρώτων εκπαιδευτική πρόκληση: πλάθοντας τους εκπαιδευόμενους πρέπει να πλάθουν και το σχήμα της διδασκαλίας!

 iPaideia.gr

Η πιο όμορφη γυναίκα είναι η ευτυχισμένη…

by Δημήτρης Πετρούνιας  

Ξυπνάς, τεντώνεσαι για λίγο και στα επόμενα λεπτά τινάζεσαι και κοιτάς τον καθρέφτη σου…

Κι αρχίζεις το τρέξιμο! Δεν έχεις χρόνο για χουζούρια… ούτε καν για λίγα λεπτά ηρεμίας πριν πεταχτείς σαν σούστα απ’ το κρεβάτι!

Πρέπει να προλάβεις και να σουλουπωθείς!

Κάθε πρωί τα ίδια! Δε σ’ αρέσει η φάτσα σου κι αρχίζεις μηχανικά τη κούρα!

Πρέπει να τη συνεφέρεις και να τη φέρεις στα ίσα της, πριν ξεπορτίσεις!

Πρέπει να γίνεις «όμορφη»! σύμφωνα με τα πρότυπα!

Και να! τα μεικ απ,  να! τα καλυπτικά, να! οι αντιρυτιδικές κρέμες κι οι οροί που υπόσχονται θαύματα!

Ολόκληρη ιεροτελεστία στο βωμό του να «γίνεις όμορφη»!

Κι ύστερα αρχίζει το μπογιάτισμα!

Βάφεις,  ξεβάφεις…ξαναβάφεις μέχρι να σε ικανοποιήσει η εικόνα που βλέπεις στον καθρέφτη!

Τότε μόνο «σου επιτρέπεις»  να βγεις στο σεργιάνι μπας και τραβήξεις βλέμματα θαυμασμού, που ελπίζεις ν’ απογειώσουν τη διάθεσή σου που όλο και πιο πεσμένη τη νιώθεις τελευταία…

Στ’ αλήθεια δε το απολαμβάνεις όλες τις φορές!

Κάποιες σε κουράζει ιδιαίτερα πολύ ή όλη διαδικασία…

Πολλές φορές θα ήθελες να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι να ρίξεις απλά  λίγο νερό στο πρόσωπό σου και να βγεις χωρίς ίχνος μακιγιάζ, φορώντας μόνο το χαμόγελό σου!

Χαμόγελο…να! η μαγική λεξούλα!

Αυτό ναι! θα συμφωνήσω! Μπορεί να κάνει τη διαφορά! Ιδίως όταν είναι αυθόρμητο και πηγαίο!

Μα κάπου το έχεις “ξεχάσει” και δε το βρίσκεις πια…

Πρέπει πια, κι αυτό να το ζωγραφίσεις…δε σχηματίζεται από μόνο του πια!

Ως και την ώρα που βάφεσαι βάλλεσαι από σκέψεις..

Λες να πέρασε η μπογιά σου;

Λες να μη μπορείς να τραβήξεις πλέον την προσοχή με την παρουσία σου;

Λες να μη καλύφτηκαν οι ρυτίδες με το μεικ απ;

Οι μαύροι κύκλοι;  Δείχνουν τόσο μαύροι όσο εσύ τους βλέπεις ή το καλυπτικό έκανε το θαύμα του;

Μα δε βαρέθηκες κάθε μέρα το ίδιο βιολί;;

Με τις μπογιές θα ομορφύνεις; Αλήθεια το πιστεύεις ακόμη;

Κι αν ναι…πρόσεξέ το! Κάτι δε πάει καλά!

Αλήθεια πιστεύεις ότι το μεικ απ θα καλύψει τα κενά της ψυχής σου;…και θ’ αλλάξει αυτό που αυτή βγάζει στο πρόσωπό σου με δυο στρώσεις πούδρα;

Κι αν είναι έτσι; Γιατί δε νιώθεις τόσο όμορφη πια;

Αφού θυσιάζεις ένα σωρό χρήματα για να πάρεις τα καλύτερα και πιο θαυματουργά προϊόντα που κυκλοφορούν…

Οκ! Δε λέω, είναι όμορφη εικόνα μια περιποιημένη γυναίκα που φροντίζει τον εαυτό της και προς στιγμήν μπορεί και κάποιοι να τη βρουν ενδιαφέρουσα…

Μα δε φτάνει μόνο αυτό!

Αν παρατηρήσεις γύρω σου θα διαπιστώσεις ότι οι πιο όμορφες  γυναίκες δεν είναι οι αψεγάδιαστες!

Κάποιες μάλιστα λάμπουν κυριολεκτικά χωρίς να χρειάζεται να το προσπαθήσουν καθόλου!

Και δε μιλώ γι’ αυτές που η φύση υπήρξε γενναιόδωρη μαζί τους και τους προίκισε με φυσικά προσόντα (μια κατηγορία είναι κι αυτές!)

Για τις άλλες μιλώ, που τις κοιτάς και με την πρώτη ματιά τις βρίσκεις αδιάφορες ίσως και άσχημες με τα περιττά κιλά ή τα απεριποίητα μαλλιά τους και δε μπαίνεις καν στη διαδικασία να τις συγκρίνεις μαζί σου…

Σύγκριση… να μια  παγίδα!

Μα αν συγκριθείς μαζί τους μπορεί να τις βρεις πολύ πιο όμορφες και ποθητές, ενώ αντικειμενικά δεν είναι!

Είναι γιατί κάτι άλλο συμβαίνει και τους χαρίζει αυτή την αφοπλιστική ομορφιά…

Είναι γιατί πρέπει να εμπεδώσεις πως όμορφη δε σε κάνουν τα καλλυντικά ούτε τα ρούχα!

Είναι που πρέπει να καταλάβεις πώς όμορφη σε κάνει η ισορροπία στη ζωή σου, οι άνθρωποι που σ’ αγαπούν και σε κάνουν ευτυχισμένη!

Γιατί απλά πιο όμορφη απ’ όταν είσαι ευτυχισμένη δε θα υπάρξεις ποτέ!

 Χριστίνα Ζαμπούνη

πηγη

http://geekarena.gr

Προετοιμάστε το παιδί σας για την Α΄ δημοτικού

Αγαπητοί γονείς,

Ίσως να ανησυχείτε για την μετάβαση του μικρού σας από το νηπιαγωγείο στην Α’ δημοτικού τον Σεπτέμβριο. Για να το βοηθήσετε να γίνει πιο ομαλή και ευχάριστη η εμπειρία του στο νέο περιβάλλον μπορείτε να εκμεταλλευτείτε το καλοκαίρι για την προετοιμασία του.

Τι να κάνετε:

• Δημιουργήστε μία γωνιά με ένα τραπεζάκι και μία στατική καρεκλίτσα (απόφυγε την καρέκλα με ροδάκια)
• Προτιμήστε η γωνιά αυτή να είναι στο δωμάτιό του
• Τοποθετήστε γραφική ύλη όπως αυτή που θα χρησιμοποιήσει στο σχολείο, δηλαδή ξυλομπογιές χοντρές και λεπτές που θα είναι μαλακές (soft), μολύβια απλά μαλακά (Β), απλή γόμα, ξύστρα βαρελάκι και άσπρα χαρτιά. (αποφύγετε περίτεχνες γόμες και μολύβια με αντικείμενα στο πανω μέρος)
• Αγοράστε του για το καλοκαίρι ένα εκπαιδευτικό διασκεδαστικό βιβλίο με απλές δραστηριότητες
• Καθορίστε μέσα στην μέρα αρχικά την ολοκλήρωση μίας μόνο δραστηριότητας κάθε μέρα και σιγά σιγά αυξήστε τον αριθμό των δραστηριοτήτων
• Οι δραστηριότητες αυτές λόγω του οτι είναι στατικές να μην ξεπερνούν αρχικά τα 15′ και αργότερα τα 45′

Με τα παραπάνω στοχεύουμε στο να:

• Εξοικειωθεί με τα υλικά και την σωστή τους χρήση
• Να αυξήσουμε τον χρόνο σε στατικές δραστηριότητες
• Να εξοικειωθεί με τη διαδικασία εργασιών και την ολοκλήρωσή τους

Ταυτόχρονα οι γονείς δώστε προσοχή σε πιθανές δυσκολίες όπως:

• Υπερκινητικότητα – αδυναμία παραμονής σε στατική θέση (το παιδί σηκώνεται συνέχεια)
• Έντονη απόσπαση προσοχής (δεν συγκεντώνεται για αρκετά λεπτά στη δραστηριότητα)
• Αδυναμία ολοκλήρωσης δραστηριότητας (το παιδί βαριέται ή τα παρατάει)
• Δυσκολία στο κράτημα του μολυβιού (τριποδική λαβή)
• Υπερβολική χρήση χρόνου ή ελάχιστη χρήση χρόνου σε δραστηριότητα
• Αδυναμία στην οργάνωση για την δραστηριότητα

Για όσους επιθυμείτε να ασχοληθεί το παιδί σας με την εκμάθηση των γραμμάτων:

• Χρήση καρτελών ή παζλ γραμμάτων
• Αναφορά μόνο στη φωνή των γραμμάτων (α, ε… και όχι άλφα ή έψιλον)
• Δρατηριότητες όπως «πες μια λέξη που αρχίζει από Α (α-φωνή), π.χ. α – άλογο
• Δραστηριότητες γραμμάτων στον χώρο
• Αποφύγετε την γραφή γραμμάτων

Όσο αφορά στον νέο περιβάλλον που θα βρεθεί:

• πηγαίντε το παιδί σας κάποιες φορές στο νέο σχολείο να δει τον χώρο όσο είναι ακόμα σε λειτουργία.
• κάντε συζητήσει για τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να λειτουργεί για την ασφάλειά του μέσα σε αυτό.
• συζητήστε για καταστάσεις που ίσως να αντιμετωπίσει καιτι να κάνει.
• εξηγείστε τους ρόλους των εκπαιδευτικών για να νιώθει άνετα στο να απευθύνεται σε αυτούς όταν χρειάζεται.
• αποφύγετε να υπερκεθεάζετε το πώς θα περνάει στο σχολείο, όλα με μέτρο!
• μιλήστε του για την δική σας εμπειρία της πρώτης μέρας στο σχολείο και πώς νιώσατε.
• ρωτήστε το πώς νιώθει το ίδιο στη σκέψη της νέας επικείμενης εμπειρίας του.

Ιφιγένεια Λαμπροπούλου

http://www.idikiagogi.gr

Τι έχουν ανάγκη τα παιδιά για να είναι ευτυχισμένα

Πολλά είναι αυτά που κάνουν ένα παιδί να είναι ευτυχισμένο, άλλα πραγματικά σημαντικά και άλλα δευτερεύουσας σημασίας. Το mother.gr συγκέντρωσε και καταγράφει τα κυριότερα, με έμφαση σε όσα είναι στο χέρι σας να τα παρέχετε στο μικρό σας... 

• Το πιο βασικό για ένα παιδί είναι να εισπράττει την αγάπη και τη στήριξη των γονιών του, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα. Να νιώθει, με απλά λόγια, συναισθηματική και πάσης φύσεως ασφάλεια από εσάς.

• Θα πρέπει επίσης να το κάνετε να νιώθει μοναδικό και ξεχωριστό, χωρίς να υπάρχουν συγκρίσεις με άλλα παιδάκια ή τάση υποτίμησης των δυνατοτήτων του. 

• Στο κομμάτι των υλικών αγαθών, η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά είναι ακόρεστα και δεν είναι ικανοποιημένα αν δεν μπορούν να έχουν οτιδήποτε ποθήσουν. Επί της ουσίας όμως, το δικό σας μέλημα θα πρέπει να είναι να έχει όσα έχει πραγματικά ανάγκη, ίσως και λίγα παραπάνω. Οι υπερβολές μόνο κακό θα κάνουν στη νοοτροπία που θα αποκτήσει μεγαλώνοντας.

• Σίγουρα ένας ακόμα τομέας που συντελεί υπέρ της ευτυχίας των παιδιών είναι οι σχολικές τους επιδόσεις. Οι μαθησιακές τους δυνατότητες είναι αυτές που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν τις εξελίξεις, όμως και η μελέτη στο σπίτι (με τη δική σας βοήθεια) παίζει σημαίνοντα ρόλο.

• Από εκεί και πέρα, όλα τα παιδιά κρατούν σαν αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά από την καθημερινότητα στο σπίτι. Κάποιες στιγμές χαλάρωσης και ξενοιασιάς, αυτές οι μικρές στιγμές που κρύβουν απίστευτη ευτυχία χωρίς να γίνεται αντιληπτή τη στιγμή που τις βιώνει. Άρα λοιπόν η οικογενειακή γαλήνη είναι ένα ακόμα ζητούμενο.

• Επίσης, θα πρέπει να υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς του για να νιώθει ευτυχισμένο. Να είναι πάντα διαθέσιμοι κάθε φορά που θέλει να μοιραστεί μαζί τους από το πιο ασήμαντο μέχρι το μεγαλύτερο προβληματισμό του.

• Τέλος, το παιδί θα πρέπει να νιώθει αποδεκτό από τον κοινωνικό του περίγυρο, δηλαδή από άλλα παιδάκια και ιδιαίτερα από τους φίλους του. 

http://www.mother.gr

Ψάξε καλύτερα για κείνους τους ανθρώπους δίχως σκιές.

Της Ματίνας Σταθάκη.

Σου λένε να κάνεις σχέση.
Σου λένε να παντρευτείς.
Σου λένε να έχεις ένα στήριγμα,
μια αγάπη,
μια παρουσία σ’ ένα άδειο κρεβάτι.

Αυτοί που το λένε…
αναρωτήθηκαν ποτέ;

πόσοι είναι σε γάμο δίχως να έχουν σχέση;
πόσοι έχουν σχέση μα δεν έχουν αγάπη;
πόσοι έχουν κατειλημμένο ένα κρεβάτι
δίχως ανάσα, δίχως το χάδι;

Υπάρχει άραγε ένα χάπι,
να νιώσουν λίγη έστω αγάπη;

Σκέψεις και λέξεις βγαλμένες μια νύχτα δίχως φεγγάρι, με μια σκοτεινιά να φεγγοβολά την ομορφιά των ανθρώπων. Την ομορφιά εκείνη που μόνο με φώτα σβηστά μπορείς να διακρίνεις.

Βλέπεις ανθρώπους. Ανθρώπους δίχως σκιές.
Ναι αυτό που διάβασες. Ανθρώπους δίχως σκιές.

Είναι οι άνθρωποι που εκπέμπουν φως… μέσα στο σκοτάδι σου.
Είναι οι άνθρωποι που για όσο στέκονται δίπλα σου σε κάνουν να ξεχάσεις και τις δικές σου σκιές.
Είναι οι άνθρωποι με διαύγεια ψυχής, που αν σκύψεις μέσα τους θα “δεις”.
Θα πιεις από το καθάριο της ύπαρξής τους πνεύμα και θα γευτείς ζωή.

Μην ψάξεις άνθρωπε για το χάπι της αγάπης.
Ψάξε καλύτερα για κείνους τους ανθρώπους δίχως σκιές,

για όσους δεν θέλουν να ζεις στη σκιά τους,
για όσους δεν έχουν σκιά να σε κρύψουν,
για όσους δε θέλουν σκιά να κρυφτούν,
για όσους δε θα γίνουν ποτέ η σκιά σου,
για όσους τολμούν… και θα διώξουν… εκείνες τις σκιές που έρχονται απ’ τα παλιά,
για όσους απλά αγάπη σημαίνει να στέκονται στο σκοτάδι και να εκπέμπουν φως,
για όσους φωτίζουν όλα όσα είναι,
για όσους φωτίζουν όλα όσα είσαι…

Μα πάνω από όλα σου εύχομαι 
μέσα σ’ αυτό το ψάξιμο
να γίνεις και συ 
ένας άνθρωπος δίχως σκιές.

πηγή

http://www.anapnoes.gr