Ένα παιδί που δεν ακολουθεί μια “ρουτίνα” δεν μπορεί να είναι ήρεμο

 

Πολλές φορές έρχονται γονείς στο γραφείο μου προβληματισμένοι με τη συμπεριφορά του παιδιού τους, η οποία είναι ανεξέλεγκτη και δύσκολα διαχειρίσιμη. Νεύρα, εντάσεις, υπερκινητικότητα, αδυναμία ηρεμίας του παιδιού είναι κάποιες από τις συμπεριφορές που τους προβληματίζουν. Συλλέγοντας περισσότερες πληροφορίες για την καθημερινότητα του παιδιού και όλης της οικογένειας μέσα στην οποία μεγαλώνει το παιδί, διαπιστώνω πόσο χαοτική μπορεί να είναι η μέρα ενός παιδιού χωρίς οι γονείς να το αντιλαμβάνονται. Ένα παιδί το οποίο δεν έχει ένα στάνταρ πρόγραμμα μέσα στην μέρα του, δηλαδή μια ρουτίνα, είναι αναμενόμενο να μην μπορεί να λειτουργήσει αρμονικά και ήρεμα μέσα σε αυτή. Κατ’επέκτασην, θα βγάλει ένταση, υπερκινητικότητα ή και νεύρα, διότι το πρόγραμμα και η ρουτίνα δίνει στο παιδί το αίσθημα ασφάλειας το οποίο χρειάζεται για να είναι ψυχικά ήρεμο.

Λέγοντας ρουτίνα εννοούμε:
– την ώρα που θα φάει,
– την ώρα που θα κοιμηθεί,
– το που θα κοιμηθεί,
– το μέρος που θα φάει,
– τα άτομα τα οποία θα είναι με το παιδί,
– το πότε θα παίξει,
– πότε θα διαβάσει κτλ.

Φυσικά δεν αφορά ένα αυστηρό πρόγραμμα από το οποίο το παιδί δεν αποκλίνει!

Εν αντιθέσει, ένα παιδί το οποίο κοιμάται πότε στις 21:00… πότε στις 23:00… πότε τρώει μεσημεριανό στον καναπέ… πότε στην τραπεζαρία… δεν γνωρίζει αν το απόγευμα θα το κρατήσει η μαμά ή ο μπαμπάς ή η γιαγιά… πότε του επιτρέπουν να κοιμηθεί στον καναπέ και πότε όχι κτλ., έχει ένα χαοτικό πρόγραμμα και δεν είναι ήρεμο.

Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί η ένταση την οποία μπορεί να βγάζουν οι γονείς από το επίσης χαοτικό ή υπερφορτωμένο του πρόγραμμα, την κούραση της ημέρας, η οποία πολλές φορές οδηγεί στην έλλειψη σταθερών ορίων στο παιδί. Η έκθεση του παιδιού σε tablet, laptop, smartphones κτλ. έρχεται να επιβαρύνει την ένταση που βγάζει ένα παιδί μ’αυτήν την καθημερινότητα.

Για να είναι ένα παιδί ήρεμο χρειάζεται:
– ήρεμο χώρο (σπίτι, δωμάτιο),
– στάνταρ ρουτίνα (ξύπνημα, πρωινό, σχολείο, μεσημεριανό, διάβασμα, παιχνίδι, προσωπική υγιεινή, εξωσχολικές δραστηριότητες, βραδινός ύπνος κτλ.),
– σταθερούς χώρους ύπνου – φαγητού,
– σταθερό πρόγραμμα ατόμων που το φροντίζουν με κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης.

Προτού, λοιπόν, ανησυχήσουμε για την συμπεριφορά του παιδιού μας, ας αναλογιστούμε εάν παρέχουμε ηρεμία, σταθερότητα και συναισθηματική ασφάλεια στο μικρό μας.

Γράφει η Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος Υγείας (MSc)

https://www.themamagers.gr