Πρέπει ή όχι να είστε "κολλητοί" με τα παιδιά σας;

Έξι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να είσαι
ο «κολλητός» του παιδιού σου
... τα παιδιά γονείς χρειάζονται, φίλους έχουν.
Η συγγραφέας και κοινωνική λειτουργός Janet Lehman, μας εξηγεί 6 απλούς λόγους που ένας γονιός δεν πρέπει να είναι φίλος με τα παιδιά του...

Η αλήθεια είναι ότι αν μπορούσαμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σαν φίλους όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα για εμάς. Αλλά (δυστυχώς και ευτυχώς) ο ρόλος του γονιού είναι πολύ πιο περίπλοκος.

Τα παιδιά εκτός από φιλική συμπεριφορά, χρειάζονται όρια, πειθαρχία και καθοδήγηση. Εκτός όμως από όλα αυτά χρειάζονται και μια απόσταση από τους γονείς τους, ιδιαίτερα καθώς μεγαλώνουν. Ο ρόλος των γονιών είναι να μαθαίνουν στα παιδιά, να τα εκπαιδεύουν αλλά και να τα διορθώνουν όταν κάνουν λάθη. Αν λοιπόν εξαρχής υιοθετήσουμε το ρόλο του φίλου είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσουμε να θέσουμε όρια ή να μπορέσουμε να τα πείσουμε να πειθαρχήσουν

1. Αν συμπεριφέρεστε ως φίλοι, είναι σα να του λέτε ότι έχει την ίδια δύναμη με εσάς
Κάποιοι γονείς συμπεριφέρονται στα παιδιά τους φιλικά επειδή θέλουν οι άλλοι να τους θεωρούν cool γονείς. Κάποιο άλλοι, πάλι συχνά είναι τόσο εξουθενωμένοι από το βαρύ ωράριο που δεν αντέχουν να διαπραγματευτούν οτιδήποτε μαζί τους. Οπότε υιοθετούν το ρόλο του φίλου που είναι σαφώς ένας ρόλος πολύ πιο ξεκούραστος και πιο χαλαρός. Ωστόσο αυτή η συνήθεια με το πέρασμα του χρόνου έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί, αφενός γιατί το μπερδεύει αφετέρου επειδή του δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.

2. Οι ενήλικοι φίλοι ανταλλάσσουν ενήλικα μυστικά
Οι φίλοι εκμυστηρεύονται ο ένας στον άλλον τα προβλήματά τους, ανταλλάσσουν ενήλικα μυστικά και λένε τα πάντα μεταξύ τους. Ένα παιδί όμως δε μπορεί να «ακούει» τα πάντα. Όλοι οι μεγάλοι κάνουμε ή λέμε πράγματα που μας εκθέτουν, αλλά αυτό αν το κάνουμε σε ένα παιδί, εκείνο θα χάσει το σεβασμό του προς εμάς.

3. Οι φίλοι μοιράζονται τα προβλήματα τους
Ενώ εμείς θα ήταν καλύτερα να μην το κάνουμε. Όταν λέμε το πρόβλημά μας σε ένα παιδί, νιώθει υπεύθυνο κατά κάποιο τρόπο. Και αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο. Τα παιδιά δε μπορούν να παίζουν το ρόλο του παρηγορητή. Και είναι πολύ χειριστικό εκ μέρους μας να τα υποχρεώνουμε να «παίζουν» οποιοδήποτε ρόλο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν τους μιλάμε για τα προβλήματά που μπορεί να υπάρχουν μέσα στο σπίτι. Αλλά αυτό το κάνουμε με τρόπο μαλακό, καθαρό σαφή και χωρίς μίζερη διάθεση!

4. Η φιλία με τα παιδιά μας μπορεί να επηρεάσει τη σχέση μας με τον σύντροφό μας
Όταν ο ένας γονιός έχει υποκαταστήσει το ρόλο του με αυτόν του φίλου και ο άλλος είναι ένας «κανονικός» γονιός αυτόματα το παιδί παίρνει τη θέση του δίπλα στο φίλο. Που είναι μαζί του καλός, δεν τον υποχρεώνει να κάνει τίποτα κοπιαστικό και του αφήνει απόλυτη ελευθερία. Τότε ο «κανονικός» γονιός μπαίνει στο περιθώριο της οικογένειας. Και εννοείται πως νιώθει παραμελημένος και κυρίως αδικημένος. Και τότε το ζευγάρι χάνει τη μεταξύ του επαφή.

5. Οι φίλοι δεν αποχωρίζονται ποτέ!
Ναι, η φιλία είναι ένας δεσμός ζωής, όπως άλλωστε και ο δεσμός που έχει κάθε γονιός με το παιδί του. Ωστόσο, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν θα πρέπει να τα εκπαιδεύουμε πως θα ζήσουν μακριά από εμάς. Και να το κάνουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Αν εκτός από γονείς είμαστε και οι κολλητοί των παιδιών, τότε αυτός ο αποχωρισμός γίνεται ακόμη πιο δύσκολος.

6. Αν ο γονιός είναι φίλος τότε ποιος θα είναι ο γονιός;
Τα παιδιά έχουν ανάγκη την οικειότητα με τους γονείς τους. Να μπορούν να μοιράζονται τις επιθυμίες, τους φόβους, τα συναισθήματά τους και όλα αυτά που είναι σημαντικά στο δικό τους μικρόκοσμο. Έχουν ανάγκη να νιώθουν απέναντί τους ένα γονιό που δεν είναι ψυχρός ή απόμακρος και δεν επικοινωνεί μαζί τους μόνο με απαγορεύσεις ή το λεγόμενο «κήρυγμα». Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι βοηθητικό για τα παιδιά να είναι φίλοι με τους γονείς τους, τουλάχιστον όχι με τη στενή έννοια του όρου. Ένα τέτοιο «μπέρδεμα» ρόλων είναι ικανό να αποσταθεροποιήσει ένα παιδί και να το γεμίσει με ανασφάλεια. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από την οριοθέτηση των γονιών. Ακόμα κι αν δείχνουν επιφανειακά ότι αντιδρούν απέναντι σε αυτή, κατ’ ουσία το βιώνουν ως μία ένδειξη φροντίδας. Οπότε ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς σε συνδυασμό με αγάπη και αποδοχή είναι ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσει ένα παιδί.

Και τέλος μην ξεχνάτε: τα παιδιά γονείς χρειάζονται, φίλους έχουν.

Την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, που είναι αύριο, Παρασκευή, 2.500 παιδιά θα σχηματίσουν μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από το μνημείο του Παρθενώνα με το σύνθημα: «Αγκαλιάζουμε την Ακρόπολη, Αγκαλιάζουμε τη Δημοκρατία, Αγκαλιάζουμε την Ανθρωπότητα».
Η γενική γραμματεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, οργανώνει μεθαύριο, εκδήλωση στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως με τη συμμετοχή 2.500 παιδιών όλων των εθνικοτήτων και με ΑμεΑ, τα οποία θα τραγουδήσουν και θα αφήσουν στον αέρα περίπου 2.000 πολύχρωμα μπαλόνια, στέλνοντας έτσι το μήνυμα «της ειρηνικής και δημιουργικής χωρίς διακρίσεις συνύπαρξης των ανθρώπων».

Μιλώντας στο παιδί σας για τις μαθησιακές του δυσκολίες,
ανάλογα με την ηλικία του
Οι γονείς συχνά προβληματίζονται για το πώς να εξηγήσουν στο παιδί τους τις μαθησιακές του δυσκολίες.
Φοβούνται μεταξύ άλλων πως, από την πλευρά του παιδιού, η συνειδητοποίηση των δυσκολιών του θα ενισχύσει τα συναίσθημα της ‘διαφορετικότητας’.
Επομένως, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μιλήσουν στο παιδί τους για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.

Παρόλο που δεν υπάρχει μία και μόνο σωστή στιγμή για να συζητηθεί το θέμα των μαθησιακών δυσκολιών, οι ακόλουθες οδηγίες μπορεί να χρησιμεύσουν σαν οδηγός...

Μιλώντας στο παιδί σας για τις μαθησιακές του δυσκολίες
Οι γονείς συχνά προβληματίζονται για το πώς να εξηγήσουν στο παιδί τους τις μαθησιακές του δυσκολίες.
Φοβούνται μεταξύ άλλων πως, από την πλευρά του παιδιού, η συνειδητοποίηση των δυσκολιών του θα ενισχύσει τα συναίσθημα της ‘διαφορετικότητας’. Στην πραγματικότητα, ο συλλογισμός αυτός αποτελεί ένα είδος αυτοπροστασίας του γονέα, ο οποίος νιώθει άβολα με το θέμα ή δε ξέρει πώς να το συζητήσει με το παιδί. Όταν όμως τα παιδιά δεν έχουν ακριβή και συγκεκριμένη πληροφόρηση, συχνά κατασκευάζουν τη δική τους ερμηνεία. Ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες συχνά σκέφτεται: «Είμαι χαζός. Ποτέ δε θα μάθω. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το μυαλό μου».

Επίσης, τα παιδιά που στερούνται πληροφόρησης σχετικά με τις δυσκολίες τους μπορεί να κινδυνεύουν να αναπτύξουν συμπτώματα κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής. Πιο συγκεκριμένα, εμφανίζουν συχνά τάσεις απομόνωσης, δυσκολίες σε θέματα ύπνου και φαγητού, σωματικές ενοχλήσεις όπως πονοκέφαλοι και στομαχόπονοι, επιρρέπεια στο κλάμα, αγνόηση βασικών κανόνων συμπεριφοράς.

Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσετε στο παιδί σας για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Παρόλο που δεν υπάρχει μία και μόνο σωστή στιγμή για να συζητηθεί το θέμα των μαθησιακών δυσκολιών, μερικές γενικές αρχές μπορεί να χρησιμεύσουν σαν οδηγός.
Προσεγγίστε με θετικό τρόπο τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί σας.

Για το σκοπό αυτό:

Κατανοήστε όσο πιο καθαρά και ολοκληρωμένα μπορείτε τη φύση των μαθησιακών δυσκολιών του παιδιού σας χρησιμοποιώντας πολλές και ποικίλες πηγές (άρθρα, βιβλία).

Μιλήστε με το δάσκαλο του προκειμένου να κατανοήσετε πως οι μαθησιακές δυσκολίες επηρεάζουν την εκπαιδευτική του πρόοδο στην ανάγνωση, στο γραπτό λόγο και τα μαθηματικά, καθώς επίσης και στην κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη.

Ρωτήστε το παιδί σας τι έχει παρατηρήσει εκείνο σχετικά με τις δυσκολίες του. Θα ήταν βοηθητικό να αναφερθείτε σε παραδείγματα όπως: «δυσκολεύεσαι να τελειώσεις τις εργασίες σου για το σχολείο;»
Και φυσικά εστιάστε την προσοχή σας και στα δυνατά σημεία του παιδιού σας.
Πείτε στο παιδί σας τόσα όσα μπορεί να καταλάβει με βάση την ηλικία και την ωριμότητα του.

Ηλικία 4 – 6

Μιλήστε στο παιδί σας με σύντομα και απλά λόγια για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τη παρούσα στιγμή. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας ζουν στο παρόν και δεν έχουν την ικανότητα να διαπραγματευτούν έννοιες που σχετίζονται με το μακρινό μέλλον.

Βεβαιώστε το παιδί ότι εσείς και ο ειδικός παιδαγωγός δουλεύετε μαζί για να το βοηθήσετε να τα πάει καλά στο σχολείο και ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι μόνο του.

Προτείνετε του να συζητάει σε ανεπίσημες συναντήσεις με εσάς και το δάσκαλο για τους ατομικούς μαθησιακούς στόχους. Η άμεση ανάμειξη του παιδιού στη λύση, καθιστά πιο πιθανή τη δέσμευσή του για βελτίωση.

Ηλικία 6-12

Συγκεκριμενοποιήστε το πρόβλημα. Λέγοντας απλά στο παιδί σας ότι έχει μία μαθησιακή δυσκολία στην ανάγνωση δεν το βοηθάτε πραγματικά να κατανοήσει το πρόβλημα, ούτε προσφέρετε κάποια στοιχεία σχετικά με το πώς να το διαχειριστεί. Αν όμως του πείτε ότι ‘χρειάζεται δουλειά για να αυξήσει την ταχύτητα της ανάγνωσης’ ή ότι έχει ‘δυσκολία στο να θυμηθεί τις λεπτομέρειες μιας ιστορίας’ τότε η δυσκολία γίνεται ξεκάθαρη και συγκεκριμένη, ενώ ταυτόχρονα προτείνονται στόχοι για βελτίωση.

Να είστε ειλικρινείς σχετικά με τις δυσκολίες του, αλλά και να παρέχετε τεκμηριωμένη πληροφόρηση σχετικά με την νοητική του ικανότητα και τα πράγματα που κάνει καλά. Βοηθήστε το να καταλάβει ότι οι μαθησιακές του δυσκολίες αποτελούν μία μόνο πτυχή του εαυτού του (π.χ «Ναι, δυσκολεύεσαι στο να μάθεις την ιστορία, αλλά είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά ή στα αθλήματα..»).
Βοηθήστε το να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στη συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία και στο γενικότερο έλλειμμα νοημοσύνης ή ικανότητας. Ο επίσημος ορισμός αναφέρει πως τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν μέσο ή πάνω από το μέσο όρο δείκτη νοημοσύνης, είναι δηλαδή αρκετά έξυπνα .

Αναφερθείτε σε φίλους, συγγενείς ή γνωστές προσωπικότητες με μαθησιακές δυσκολίες που είναι επιτυχημένοι χρησιμοποιώντας τους ως αποδεικτικά στοιχεία, έτσι ώστε το παιδί να αποφύγει τις αρνητικές σκέψεις και πεποιθήσεις σχετικά με τη νοητική του ικανότητα.

Συζητήστε με το παιδί σας ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους και άρα μαθαίνει με διαφορετικούς τρόπους. Γενικές θέσεις όπως ‘το μυαλό σου είναι μοναδικό και λειτουργεί διαφορετικά’ μπορεί να το βοηθήσουν να καταλάβει πως κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μοναδικός. 

Πληροφορήστε το παιδί σας ότι ο ειδικός δάσκαλος μπορεί να του μάθει ‘κόλπα’ που θα το βοηθήσουν να μάθει ευκολότερα.

Επαναλάβετε τις συζητήσεις με το παιδί σας αρκετές φορές μετά την πρώτη σας επαφή. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο προκειμένου να επεξεργαστούν τις πληροφορίες σχετικά με τη μαθησιακή τους κατάσταση και να θέσουν τις ερωτήσεις τους.

Ηλικία 12-15

Δώστε στο παιδί σας να καταλάβει τη φύση των δυσκολιών του. Βοηθήστε το να συμμετάσχει ενεργά με τον ειδικό δάσκαλο και μαζί σας σε συζητήσεις για τον καθορισμό των στόχων, για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει για να τους επιτύχει και την υποστήριξη που εσείς και ο ειδικός δάσκαλος μπορείτε να του παρέχετε.

Ασκήστε στο παιδί σας ειλικρινή και εποικοδομητική κριτική σχετικά με τις επιδόσεις του στο σχολείο και μαζί προσπαθήστε να αναγνωρίσετε φυσικά ταλέντα και ικανότητες που θα μπορούσαν αργότερα να καλλιεργηθούν ώστε να αποτελέσουν πολύτιμα αγαθά.

Μάθετε στο παιδί σας πώς να γίνει ο ‘διαχειριστής’ των δικών του μαθησιακών αναγκών ώστε να ενημερώνει τους καθηγητές και άλλους σχετικά με τις ειδικές μαθησιακές του ανάγκες. Αυτές οι ικανότητες θα του είναι ακόμη πιο χρήσιμες μεγαλώνοντας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και στην μελλοντική του εργασία.

Ηλικία 15-18

Τα παιδιά που παρακολουθούν το λύκειο συχνά αγνοούν ή αρνούνται το γεγονός ότι έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Αυτό το στάδιο της επαναστατικότητας μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για το παιδί σας να αναπτύξει τη δεξιότητα να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να διεκδικεί περισσότερο έλεγχο στη ζωή του. Γνωρίζοντας τον εαυτό του και την ικανότητα να εκφράζει αυτή τη γνώση στο περιβάλλον του, αποκτά ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Βοηθήστε το παιδί σας να κατανοήσει ότι μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι του φέρονται όταν εκείνο επικοινωνεί τις μαθησιακές του δυνατότητες και ανάγκες με αξιοπρεπή και κατανοητό τρόπο. Θα πρέπει εξάλλου να γνωρίζει ότι η νομοθεσία περί μαθησιακών δυσκολιών είναι με το μέρος του και θα είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Οι περισσότεροι καθηγητές είναι ανοιχτοί στο να ανταποκριθούν στις διαφορετικές μαθησιακές ανάγκες των μαθητών, αν γνωρίζουν πώς μπορούν να βοηθήσουν. Επί παραδείγματι, εάν ο καθηγητής αναθέσει στους μαθητές του 40 σελίδες για ανάγνωση μαζί με 20 ερωτήσεις κατανόησης για να τις επιστρέψουν την επόμενη μέρα, το παιδί σας έχει δύο επιλογές. Μπορεί να πιεστεί και να θυμώσει, ή απλά να αγνοήσει την εργασία και να πάρει ένα κακό βαθμό. Όμως μπορεί να σκεφτεί πώς να εξηγήσει καλύτερα στον καθηγητή τη δυσκολία του και είτε να του ζητήσει μείωση της έκτασης της εργασίας, ή περισσότερο χρόνο προκειμένου να συμπληρώσει την εργασία. Κάνοντας εξάσκηση σε τέτοιες δεξιότητες αυτό- υποστήριξης, με τον καιρό αυτές θα γίνουν ρουτίνα.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ή τρίτου χρόνου στο λύκειο, το παιδί σας θα πρέπει να έχει κατανοήσει το πώς τα δυνατά του σημεία, τα ταλέντα και οι μαθησιακές δυσκολίες επηρεάζουν την εκπαίδευση και τους επαγγελματικούς του στόχους.

Αν δώσετε στο παιδί σας τη δυνατότητα να αναπτύξει μία ρεαλιστική εικόνα των δυνατών του σημείων και των αδυναμιών του, να εφαρμόζει την τεχνική του πώς να λύνει ένα πρόβλημα που ανακύπτει κάνοντας χρήση των δυνατών του σημείων για να ξεπεράσει τις αδυναμίες του, να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί υποστήριξη και βοήθεια και να πλησιάζει μεγάλους στόχους με μια σειρά από μικρά βήματα, τότε θα έχετε συμβάλλει αποφασιστικά ώστε το παιδί σας να χαράξει την πορεία της αρχής της ενηλικίωσης του επιτυχώς. 

hamomilaki.blogspot.gr

 iPaideia.gr