Σελίδες

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Τη γυναίκα να τη διεκδικείς κι ας την έχεις ήδη κερδίσει.

Της Ασημίνας Μάνου.
Δύο χέρια σφιχτά πιασμένα, λόγια τρυφερά κρεμασμένα σαν λαμπερό σκουλαρίκι στο αυτί της, λαμπερό όσο είναι και η αγάπη της. Μια αγκαλιά τόσο θερμή που να θυμίζει καλοκαίρι μέσα στους χειμώνες της ζωής της. Κι ένα γλυκό φιλί, σαν αυτά που μπορούν να σταματήσουν τον χρόνο με το πάθος και την δύναμη που εκπέμπουν. Κάπως έτσι φαντάζει ο έρωτας για τη γυναίκα. Αυτά τα μικρά όμως ουσιαστικά πράγματα είναι αρκετά για να την κάνουν ευτυχισμένη.
Η γυναίκα ονειρεύεται κάθε μέρα να ζει ξανά και ξανά το πρώτο της ραντεβού. Εύχεται η σχέση της να μένει έτσι όπως ήταν τον πρώτο καιρό, τότε που ο έρωτας και η αγάπη έσταζαν αδιάκοπα, χρωματίζοντας την καθημερινότητα της με ένα έντονο κόκκινο χρώμα. Το μόνο που ζητά κι επιθυμεί είναι να την διεκδικεί συνέχεια ο αγαπημένος της διατηρώντας την σχέση τους άφθαρτη και αναλλοίωτη στον χρόνο.
Αυτή η επιμονή της, να της επιβεβαιώνουν συνεχώς πως είναι σημαντική καμία φορά στους περισσότερους άντρες φαίνεται εξωφρενική έως και παράλογη, καθώς πολλοί πιστεύουν πως έχουν αποδείξει ήδη αρκετές φορές με τις αμέτρητες πράξεις τους σε εκείνη την αγάπη τους.Έτσι, έχοντας ως μότο την παραπάνω δικαιολογία επαναπαύονται και οδηγούν τη σχέση τους σε μια ρουτίνα.
Και κάπως έτσι γεννιούνται και οι ανασφάλειες της γυναικάς, καθώς βλέποντας την αδιαφορία του αγαπημένου της αρχίζει να νιώθει ότι χάνει το στέμμα της πριγκίπισσας και ότι μεταμορφώνεται στα μάτια του σαν μια «συνηθισμένη» κι «άχρωμη» γυναίκα. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά εμφανίζεται και η γνωστή γκρίνια, που την χαρακτηρίζει.
Η γυναίκα όμως θέλει καθημερινή απόδειξη και ενδιαφέρον, δεν της αρέσει να γίνεται δεδομένη, θέλει διαρκώς να την πολιορκούν και να της δείχνουν πόσο σημαντική είναι. Όσα τρυφερά λόγια κι αν της πεις, όσα πανέμορφα τριαντάφυλλα και δώρα να της χαρίσεις, όσο γλύκα «σ’ αγαπώ» να της ψιθυρίσεις, δεν θα της είναι ποτέ αρκετά, γιατί εκείνη όταν ερωτεύεται και δίνεται πραγματικά διψάει συνεχώς για αγάπη.
Θέλει αδιάκοπα να προσπαθείς για εκείνη και να μη χαλαρώνεις. Δεν είναι ότι δεν σε εμπιστεύεται, δεν είναι ότι δεν έχει πειστεί από την αγάπη σου και θέλει να σε βασανίζει, απλά έτσι είναι η φύση της. Θέλει η αγάπη της να μένει ζωντανή και το ίδιο κόκκινη στο χρόνο και να μην ξεβάφει με τις βροχές. Η μπογιά με την οποία έχει βάψει την ψυχή της θέλει να μένει πάντα ανεξίτηλη.
Κάτι που για έναν άντρα μπορεί να είναι δεδομένο, για εκείνη μπορεί να είναι επιθυμίες. Έτσι η γυναίκα θέλει ο αγαπημένος της να είναι το ίδιο γλυκός και προσεκτικός μαζί της, όπως στην αρχή που προσπαθούσε να κερδίσει την καρδιά της. Θέλει να είναι το ίδιο απρόβλεπτος και πρωτοπόρος, τότε που οι ιδέες του κατέβαιναν σαν βροχή και την άφηναν έκπληκτη κάθε φορά. Μόνο αυτή τη βροχή θέλει η γυναίκα, καμία άλλη. Θέλει όσα την συνεπήραν στον αγαπημένο της να τα βλέπει και να τα αισθάνεται διαρκώς.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι εγωίστρια, απλά είναι ένα τρυφερό πλάσμα γεμάτη ρομαντισμό κι έχει ανάγκη από την συνεχή προσοχή. Όταν ερωτεύεται αφήνεται και δίνεται ολοκληρωτικά και το μόνο που θέλει είναι να την αγαπούν κι εκείνη απαράμιλλα.
Αυτά τα απλά αλλά ουσιαστικά μικροπράγματα, είναι αρκετά για να είναι χαρούμενη και να πετάει στα σύννεφα. Δεν χρειάζεται παλάτια και στέμματα για να νιώθει όμορφα. Έναν σωστό πρίγκιπα χρειάζεται μόνο, έναν πρίγκιπα που να μάχεται κάθε μέρα για να κερδίσει την αγάπη της, έναν πρίγκιπα που να την προστατεύει και να την ησυχάζει λέγοντάς της κάθε μέρα και κάθε νύχτα, πως θα’ ναι εκεί για πάντα να την προσέχει και να την αγαπά.
Γι’ αυτό τη γυναίκα να τη διεκδικείς κι ας ξέρεις πως ήδη την έχεις κερδίσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου