Σελίδες

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Ημερεύει ο άνθρωπος όταν αγαπιέται.

Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Όλοι μεσοπέλαγα αρμενίζουμε. Ο καθένας μας παλεύει με τον δικό του καιρό, με τη δική του θάλασσα.
Πότε δαμάζει τα κύματα και πότε αυτά  τον καταπίνουν. Σημάδι των καιρών.
Όλοι, όμως, παλεύουμε να φτάσουμε στη δική μας στεριά, σαν τον Οδυσσέα που λαχταρά τα  αγαπημένα χώματα. Κι αυτό είναι σημάδι της ζωής.
Ο Οδυσσέας, όμως, αγαπήθηκε πολύ. Όχι μόνο η αγάπη που τον καρτερούσε, αλλά και η αγάπη που βρέθηκε στο δρόμο του, του έδωσαν τη δύναμη ν’ αντέξει την σκληράδα της ζωής του.
Ημερεύει ο άνθρωπος όταν αγαπιέται. 
Γαληνεύει η ματιά του. Γλυκαίνει το χαμόγελό του.
Η ζωή του δεν έχει αλλάξει, έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει  τις στιγμές του. Νιώθει πιο δυνατός, νιώθει πιο ανθρώπινος.
Ας το θυμόμαστε αυτό κάθε φορά που βλέπουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.
Κι αντί να προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα λάθη στους άλλους, ας ακούσουμε  το δικό μας αγρίμι που ουρλιάζει μέσα μας.
Η πικροχολιά και το θυμωμένο παράπονο δεν είναι παρά η απουσία της αγάπης. Η αγένεια και η προσβλητική συμπεριφορά δείχνουν την απουσία της αγάπης. Η απογοήτευση και η ανασφάλεια έχουν ανάγκη από την αγάπη.
Γιατί ο άνθρωπος που αγαπιέται είναι γεμάτος φως. Είναι γεμάτος καλοσύνη. Είναι γεμάτος ελπίδα.
Ναι, ημερεύει ο άνθρωπος όταν αγαπιέται.
Αγαπηθείτε! Μόνο τότε θα φύγει το αγρίμι από μέσα μας!

Τι πραγματικά περιμένουν τα παιδιά τα Χριστούγεννα;

Γράφει η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Αγγελική Καβαλλιεράτου
Τα Χριστούγεννα, μια τόσο όμορφη και λαμπερή γιορτή, που θα μπορούσε κανείς να πει πως την περιμένουμε με μεγάλη προσμονή όλο τον χρόνο.
Μια γιορτή πλούσια από χαμόγελα, αφιερωμένη στα παιδιά. Τα συναισθήματά μας είναι πολλά και γεμάτα χαρά, ενθουσιασμό, γέλιο, ανυπομονησία αλλά πολλές φορές ακόμη και θλίψη, ανησυχία και μελαγχολίας.
Είναι φυσικό να βιώνουμε ανάμεικτα συναισθήματα μιας και όλα γύρω μας είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένα, και μας καλούν και εμάς να ανταποκριθούμε σε αυτή την έντονη «ευτυχία» των ημερών, δημιουργώντας μας μια ανησυχία για να το επιτύχουμε.
Τα παιδιά όμως τι ρόλο παίζουν σ’ αυτό;
Τα Χριστούγεννα και η μαγεία τους, είναι αφιερωμένα στα παιδιά. Ανεξάρτητα από το πως θα γιορτάσει ο καθένας τις γιορτές, εάν θα βρεθεί όλη η οικογένεια μαζί ή όχι, τα παιδιά έχουν την τιμητική τους. Η προσοχή είναι στραμμένη πάνω τους με στόχο την ευχαρίστησή τους. Οι συγγενείς που μας επισκέπτονται αυτές τις ημέρες, θέλουν να ευχαριστήσουν τα παιδιά με πρωταγωνιστές τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τους νονούς και τους φίλους.
Πως αισθάνονται, άραγε, τα ίδια τα παιδιά;
Τα παιδιά με τη σειρά τους γεμάτα χαρά και ενθουσιασμό απολαμβάνουν τις ημέρες ξεγνοιασιάς ανυπομονώντας να έχουν όλη την προσοχή των αγαπημένων τους πάνω τους. Πλημμυρίζουν με συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού και ευτυχίας και κάνουν σχέδια για αυτές τις λαμπερές ημέρες. Αντιλαμβάνονται την προσπάθεια όλων να τα ευχαριστήσουν και έτσι νιώθουν ότι είναι σημαντικά.
shutterstock_225068686
Τι περιμένουν, όμως, πραγματικά τα παιδιά αυτές τις ημέρες;
Αυτές οι ημέρες είναι γεμάτες χαρά και ενθουσιασμό, καθημερινές σκέψεις και ιδέες για διασκέδαση. Τα παιδιά, βλέπουν πολλά αγαπημένα τους πρόσωπα που δεν έχουν την ευκαιρία να τα συναντήσουν συχνά και περνάνε χρόνο μαζί με συγγενείς και φίλους και μην έχοντας το αυστηρό πρόγραμμα της καθημερινότητας, διασκεδάζουν με ανεμελιά.
Όλοι όσοι μας επισκέπτονται φορτωμένοι δώρα και χαμόγελα, κρατώντας τις χρωματιστές σακούλες, με λιχουδιές και με μια ανοιχτή αγκαλιά για τα παιδιά δείχνουν την αγάπη τους με έναν μοναδικό τρόπο. Όμως, αυτό που πραγματικά κάνει τα παιδιά να γεμίζουν χαμόγελα ευτυχίας είναι οι στιγμές. Οι στιγμές με τους δικούς τους ανθρώπους, που τους δείχνουν την αγάπη τους, που τα προσέχουν, που τους δίνουν μεγάλη σημασία και που εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για αυτά. Ακόμη και τα δώρα αποκτούν άλλη σημασία γιατί είναι από τους ανθρώπους που τα αγαπούν.
Αυτό όμως που έχουν περισσότερο ανάγκη τα παιδιά είστε εσείς, οι γονείς τους που τους λείπετε όλη τη χρονιά. Αυτά τα Χριστούγεννα δώστε περισσότερη σημασία στις στιγμές σας μαζί με τα παιδιά, στα χαμόγελα, στα παιχνίδια που θα μοιραστείτε, και στο χρόνο που θα τους αφιερώσετε.
Αυτό θέλουν από εσάς, αυτές τις όμορφες στιγμές, που τα κάνουν να νιώθουν ξεχωριστά και μοναδικά. Μέσα σε αυτές τις εμπειρίες, κρύβονται όλα τα όμορφα συναισθήματα των ημερών.
Τα φετινά Χριστούγεννα μοιραστείτε όσο πιο πολλές όμορφες στιγμές με τα παιδιά σας και χαρίστε τους χαμόγελα και ευτυχία!
Αγγελική Καβαλλιεράτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, BSc Ψυχολογίας
MSc Κλινικής και Κοινοτικής Ψυχολογίας
Email: aggelikikavallieratoy@gmail.com
Site: www.aggelikikavallieratou.com

Άη Βασίλης: είναι καλό να λέμε ψέματα στα παιδιά;

Άντρη Νεοκλέους, Δημοσιογράφος

  
 
 
Άη Βασίλης: είναι καλό να λέμε ψέματα στα παιδιά;


Φτάνει με το ιπτάμενο έλκηθρο, έχει για βοηθούς τα ξωτικά, φέρνει δώρα στα καλά παιδιά και κρατάει το θαύμα των Χριστουγέννων ζωντανό. Είναι κακό να λέμε στα παιδιά μας ψέματα για την ύπαρξη του Άη Βασίλη; Μία νέα έρευνα δείχνει πως ναι, η αποκάλυψη κάποια στιγμή της αλήθειας μπορεί να κλονίσει την εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς τους.
 Κοινή έρευνα από Βρετανούς και Αυστραλούς επιστήμονες δείχνει ότι αυτό το φαινομενικά αθώο ψέμα, μπορεί να επηρεάσει ακόμη και την πίστη των παιδιών στις ηθικές αρχές που έχουν διδαχθεί. Η έκθεση, που  δημοσιεύεται στο The Lancet Psychiatry, τονίζει ότι στα παιδιά λέμε από μικρή ηλικία ότι είναι λάθος να ψεύδονται. Ανακαλύπτοντας ότι οι ίδιοι οι γονείς τους έχουν παραβεί αυτό τον κανόνα, επαναλαμβάνοντας μάλιστα το ψέμα επί σειρά ετών, μπορεί να φέρει στο μυαλό τους μια γενικευμένη αμφισβήτηση ηθικών αξιών.
 Όλες οι απόλυτες αλήθειες που τους έχουν πει οι γονείς τους αρχίζουν να επιδέχονται κριτικής και σκεπτικισμού. Τα παιδιά αρχίζουν να αναρωτιούνται ποια άλλα ψέματα τους έχουν πει οι γονείς τους, ενώ είναι πολύ πιθανόν να αμφισβητήσουν τον ρόλο τους ως αξιόπιστης πηγής πληροφόρησης και για άλλα θέματα.
 Οι ενήλικες συντηρούν το παραμύθι του Άη Βασίλη συχνά από δική τους ανάγκη να ρίξουν λίγη μαγεία στην πεζή πραγματικότητα. Θα πρέπει να θυμούνται όμως ότι αυτό μπορεί να είναι μια κακή αρχή των παιδιών τους με τον αληθινό κόσμο στον οποίο υπάρχει έτσι κι αλλιώς αρκετή μαγεία. Αρκεί να έχουμε πάντα τα μάτια και τις καρδιές μας ανοιχτές για να την δούμε.
 Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να εκπαιδεύσετε τα παιδιά σας στην παρατήρηση και την αναζήτηση αληθινών θαυμάτων που συμβαίνουν κάθε μέρα εκεί έξω. Μια συζήτηση για ανεξήγητα φαινόμενα της ζωής, για μεγάλα επιτεύγματα και ανθρώπους που ξεπερνούν τον εαυτό τους μπορεί να ενισχύσει με πολύ θετικότερο τρόπο την φαντασία τους.

Τρόποι να δεις αλλιώς αυτές τις μέρες και να αποφύγεις την “κατάθλιψη” των γιορτών

christmas-sadness-2
Πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Για τα περισσότερα παιδιά αποτελεί μια ευχάριστη προσμονή για να πάρουν το δώρο που τόσο επιθυμούν (παιχνίδι, ρούχο, ταξίδι π.χ. Disneyland).
Οι ενήλικες, επίσης, ως μεγάλα παιδιά περιμένουν για δώρο από τις γιορτές μια αλλαγή είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Δίνεται γενικά η εντύπωση πως αυτές τις γιορτινές μέρες κάτι σημαντικό θα συμβεί και όλοι προετοιμάζονται για αυτό. Από εμάς τους ίδιους που φοράμε τα πιο ωραία μας ρούχα μέχρι και τα σπίτια που στολίζονται στο κλίμα των ημερών.
Αυτή η αίσθηση (ευχάριστης αναμονής των γιορτών) όμως ισχύει για όλους τους ανθρώπους;
Αρκετοί υποστηρίζουν πως περιμένουν με αγωνία όχι να έρθουν αλλά να περάσουν αυτές οι μέρες καθώς τους αφήνουν μια ‘πικρή’ γεύση βιώνοντας την «κατάθλιψη των Χριστουγέννων», όπως αναφέρουν. Αρκετές μελέτες και στοιχεία από κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης επιβεβαιώνουν ότι την περίοδο των γιορτών παρατηρείται αύξηση στον αριθμό και στη σοβαρότητα των ατόμων που παρουσιάζουν αυτή την καταθλιπτική διάθεση παρόλο που αυτή η μορφή κατάθλιψης δε συγκαταλέγεται στο DSM-IV (διαγνωστικό εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών) ως ξεχωριστή διαταραχή.
sad_christmas1Αναμνήσεις του παρελθόντος με αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι στη ζωή ή έχουν απομακρυνθεί από την οικογενειακή στέγη, διαζύγιο/χωρισμός, υψηλές προσδοκίες(επηρεασμένες ή μη από τα Μ.Μ.Ε.) που δεν μπορούν να εκπληρωθούν, υπερδραστηριοποίηση (ψώνια, πάρτι) που προσπαθεί να εναρμονιστεί με οικογενειακές και όχι μόνο υποχρεώσειςοδηγούν ενδεχομένως σε καταθλιπτική διάθεση. Αυτή εκδηλώνεται με έντονους πονοκεφάλους ή ημικρανίες, διαταραχές ύπνου, υπερκατανάλωση φαγητού και αλκοόλ ή κυκλοθυμία.
Μπορεί άραγε να αλλάξει αυτή η αρνητική διάθεση; Η απάντηση βρίσκεται σε όσα προαναφέρθηκαν, αν προσπαθήσουμε να τα δούμε από άλλη οπτική.
  • Τροποποιείστε τις προσδοκίες σας
    Δεν είναι υποχρεωτικό να περάσουμε καλά επειδή είναι Χριστούγεννα. Σε περίπτωση που δεν σας εκφράζουν ακολουθήστε τις δικές σας επιθυμίες. Ακόμη και αν χρειάζεται να παρευρεθείτε σε οικογενειακές/φιλικές συνεστιάσεις βάλτε όρια και προσδιορίστε εκ των προτέρων πόσο χρόνο θέλετε να αφιερώσετε σε αυτές. Οργανώστε δηλαδή το χρόνο σας με βάση τις ανάγκες σας ώστε να περιορίσετε την πίεση, το άγχος και το θυμό. Από την άλλη πλευρά αν δεν είστε καλεσμένος σε μια τέτοια περίσταση και αυτό σας στεναχωρεί γίνετε εσείς ο οικοδεσπότης και καλέστε άτομα. Εναλλακτικά μπορείτε να συμμετέχετε σε εορταστικές εκδηλώσεις ιδρυμάτων, γηροκομείων ή απλά να προσφέρετε με το δικό σας τρόπο σε αυτά.
  • Αγοράστε ΣΤΙΓΜΕΣ και όχι «αντικείμενα» 
    Αποφορτιστείτε από την παγίδα του καταναλωτισμού, δεν χρειάζεται να ξοδέψετε πολλά για να περάσετε καλά. Σημασία έχει η ποιότητα αυτών των στιγμών και η επαφή με τααγαπημένα σας πρόσωπα. Προτιμήστε τις αγκαλιές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα παρά να είστε αγκαλιά συνεχώς με «πρέπει», υποχρεώσεις, λίστες και κούραση.
  • Επενδύστε χρόνο να φτιάξετε πολλές αναμνήσεις παρά χρόνο για να φτιάξετε πολλά γλυκά ή να καθαρίσετε το σπίτι σας
  • Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας Κάνετε χώρο για τον εαυτό σας και μην τον αφήνετε τελευταίο σε προτεραιότητα [όπως ίσως κάνετε συνήθως]. Επιλέξτε ό,τι μπορεί να δηλώνει οτι φροντίζετε τον εαυτό σας [χαλάρωση, διάβασμα, μουσική, άσκηση, παρέα με φίλους) και σας κάνεις να νιώθετε σημαντικοί.
  • Νοσταλγία/αναπόληση
    Υπάρχει και η ομάδα των ατόμων που αυτές τις μέρες βιώνει πιο έντονα την απουσία των αγαπημένων ανθρώπων. Μένοντας ωστόσο στο παρελθόν δεν ζούμε το παρόν. Σαφώς και οι αγαπημένοι σας άνθρωποι που δεν είναι πλέον μαζί σας κατέχουν συγκεκριμένη θέση στην καρδιά και στη ζωή σας. Κοιτάξτε όμως γύρω σας, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σας αγαπάνε και μπορείτε να βασιστείτε σε αυτούς. Ωστόσο, αν βιώνετε κάποια πρόσφατη απώλεια/αποχωρισμό μην πιέζετε τον εαυτό σας να δείχνει χαρούμενος. Το πένθος είναι και φυσιολογικό και αποδεκτό. Αν νιώθετε την ανάγκη μιλήστε για αυτό.
Σε περίπτωση που αυτή η καταθλιπτική διάθεση παραμένει μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού.
Ακόμη και αν για αρκετούς η περίοδος των Χριστουγέννων μεγεθύνει απραγματοποίητα όνειρα, χαμένες ευκαιρίες ή λάθη του παρελθόντος είναι βοηθητικό να τα αποδεχθείτε, να ταεπεξεργαστείτε και να τα αφήσετε πίσω (να προσπαθήστε τουλάχιστον).
Ίσως τελικά το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν αφορά τα ωραία «δώρα» που φέρνει ο Αϊ-Βασίλης αλλά τη δύναμη της αγάπης που μπορεί να ξεπεράσει αρκετές αντιξοότητες.
************
Πηγή: frosomitsiou
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του


 


Ξέρεις τι είναι να είσαι παιδί και να προορίζεσαι για μια ζωή που δεν έχεις επιλέξει; Να γεννιέσαι και να έχουν αποφασιστεί όλα για σένα από πριν; Είσαι ακόμα στην κοιλιά της μαμάς σου, σε αυτό το απίστευτα ασφαλές μέρος και όλοι μιλάνε γύρω από το όνομα σου, δίχως να έχεις ακόμα όνομα. Θα είσαι το άψογο παιδί, ο τέλειος επαγγελματίας, ο υπέροχος άνθρωπος, θα είσαι ο ιδανικός υποψήφιος. Θα κάνεις πράγματα που δεν ξέρεις ακόμα αν σου αρέσουν. Θα επιβεβαιώσεις κάθε προσδοκία των γονέων σου. Και όλα αυτά γιατί; Μα, φυσικά γιατί αυτοί ξέρουν με ποιο τρόπο θα γίνεις εσύ ευτυχισμένος.
Οι γονείς, δύο άνθρωποι που σκέφτονται για εσένα πριν από εσένα. Προγραμματίζουν τις ζωές τους με βάση το δικό σου πρόγραμμα, σε αγαπούν ό,τι και αν γίνει, είναι εκεί για να αντέξουν τα σκοτάδια σου και να χαρούν πριν από εσένα για τις επιτυχίες σου. Είναι οι άνθρωποι που σε έφεραν σε αυτό τον κόσμο. Σου χάρισαν την πνοή και τη δυνατότητα να ζήσεις. Μέχρι εκεί. Οι γονείς μας είναι κοινοί θνητοί, ας μη μπερδευόμαστε. Είναι άνθρωποι με τις δικές τους ιστορίες, τους δικούς τους φόβους, ανασφάλειες, όνειρα και πάθη. Πριν από εμάς, είχαν την δική τους προσωπική ζωή.
Είναι σύντροφοι, εραστές, επαγγελματίες, φίλοι και όλα όσα είμαστε και εμείς. Το ότι γίνονται γονείς δεν σημαίνει πως διαγράφονται από τη λίστα όλων όσων έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη. Άλλωστε και αυτοί από μόνοι τους είναι παιδιά κάποιων άλλων, έχουν μεγαλώσει με τα πρότυπα άλλων ανθρώπων. Και εκεί κάπου μπλεκόμαστε όλοι. Το βαρύτερο φορτίο για ένα παιδί, είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του. Μαμάδες που δεν έγιναν οι μπαλαρίνες που θα ήθελαν, μπαμπάδες που συμβιβάστηκαν και δε κυνήγησαν το δικό τους όνειρο, άνθρωποι που είτε βολεύτηκαν σε ετοιμοπαράδοτες πραγματικότητες, ή φυλακίστηκαν δίχως να το καταλάβουν.
Στο βωμό του «καλού» του παιδιού, του «εγώ ξέρω καλύτερα», του «μα είναι δυνατόν η μαμά να θέλει το κακό σου;», έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Γιατί οι σημερινοί γονείς κάνουν τα πάντα για το παιδί τους εκτός από το να το αφήσουν ελεύθερο να επιλέξει αυτό που θέλει να γίνει. Ό,τι τους έλειψε, προσπαθούν να το δουν μέσα από τα δικά σου μάτια. Αυτό που δεν κατάφεραν να φέρουν κοντά, οι παρολίγο ευτυχίες τους, γίνονται τώρα ο δικός σου αυτοσκοπός. Και εσύ παίζεις το ρόλο του πρωταγωνιστή, στο έργο που είναι φτιαγμένο για κάποιον άλλο.
Απόψεις για τον έρωτα, πολιτικές, θρησκευτικές πεποιθήσεις, καταπιεσμένες ανάγκες που σφαγιάστηκαν στα πρέπει των δικών τους γονέων, τώρα φορτώνονται στις δικές σου πλάτες. Και εσύ σαν άλογο σε κούρσα, τρέχεις να φτάσεις στο τέρμα για να ευτυχήσουν, να ευτυχήσεις. Ναι, να ευτυχήσεις, μάλλον δηλαδή, από ό,τι σου έχουν πει.
Και φτάνεις εκεί, έχεις ζήσει όλα όσα ήθελαν να ζήσουν οι ίδιοι, γιατί θέλησες να τους κάνεις περήφανους, να τους επιβεβαιώσεις, να ακούσεις το μπράβο τους, να δεις το χαμόγελο στα πρόσωπα τους. Αφού τα έκανες όλα για την ευτυχία σου γιατί καταλήγεις εσύ, ο δυστυχισμένος; Γιατί, δε σε γεμίζει τίποτα από αυτά που γράφτηκαν για εσένα. Εσύ είσαι ο συγγραφέας του δικού σου βιβλίου και μέχρι να κρατήσεις την πένα στα χέρια σου, οι σελίδες θα μένουν άγραφα χαρτιά. Άδειες μέρες που αδημονούν να γεμίσουν με όσα ΕΣΥ αγαπάς.
Το καλό σου κρύβεται κάπου εκεί, ανάμεσα σε όσα αγαπάς και όσα σε αγαπούν γι’ αυτό που πραγματικά είσαι και όχι γι’ αυτό που θέλει ο καθένας να γίνεις. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να ζει αυτό που θέλει να ζήσει και να αφήνει το παιδί του να επιλέγει, να μάθει να επιλέγει για το δικό του καλό. Άλλωστε πώς μπορεί ο γονέας να ξέρει ότι αυτό θα είναι καλό για σένα, από τη στιγμή που αυτός δε το έκανε ποτέ; Και πώς μπορεί να ξέρει πως εσύ θα είσαι ευτυχισμένος, με όσα κάνουν αυτόν ευτυχισμένο;
Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, νιώθει την σιγουριά πως αυτός ξέρει καλύτερα. Αποκτάει την τάση να απαντάει με απόλυτο τρόπο στο καθετί. Αντιθέτως, θα έπρεπε όσο μεγαλώνουμε να ρωτάμε περισσότερο και να απαντούμε λιγότερο. Οι γονείς να ρωτάνε τα παιδιά και τα παιδιά να εμπνέονται από τις ερωτήσεις. Να βρίσκουν τροφή για σκέψη στα χέρια των γονιών τους και όχι στρωμένους δρόμους που τελικώς, οδηγούν σε αδιέξοδα.
Να θυμάσαι, λοιπόν, πως οι γονείς σου έδωσαν ακριβώς αυτά που είχαν να σου δώσουν. Το σημαντικό είναι τι θα κάνεις εσύ με αυτά που σου δόθηκαν έως εφόδια. Θα τα χρησιμοποιήσεις έως αλυσίδες ή θα τα μεταμορφώσεις σε φτερά;

Ευτυχισμένο παιδί

Ελισάβετ Ευσταθίου, Παιδίατρος

  
 
 
Ευτυχισμένο παιδί


Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να βιώνεις το θαύμα της ζωής μέσα από τα ευτυχισμένα, χαρούμενα, λαμπερά μάτια του παιδιού σου.  Είναι όμορφο όταν σε βλέπει να τρέχει κοντά σου, να σε σφίξει στην αγκαλιά του και να σκάει ένα μεγάλο χαμόγελο που εκπέμπει ικανοποίηση και θετική αύρα.
Ευτυχισμένο παιδί! Δύσκολο θέμα να το αγγίξει κανείς. Δύσκολη λέξη η ευτυχία, πολύπλευρη!  Ο καθένας τη βιώνει μέσα από τα δικά του οράματα.  Και αν επιχειρήσεις να την ορίσεις πολύ πιθανόν κάτι να σου διαφύγει.  Η ευτυχία έχει πολλά και πολύπλοκα πλοκάμια. Απόλυτη ευτυχία ίσως να μην υπάρχει. Και η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι απλή.  Η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή έχει τα πάνω και κάτω της και ευτυχισμένος είναι αυτός που καταφέρνει να κουνά το νήμα της ζωής πιο ψηλά.  Μπορείτε να κάνετε πράγματα για το παιδί σας που θα το βοηθήσουν να νιώθει όμορφα και να μπορεί να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής του.

Αγαπήστε τον εαυτό σας
Η αγάπη, η αποδοχή, ο σεβασμός προς τον εαυτού μας είναι βασική αρχή για να αρχίσει να οικοδομείται ο χαρακτήρας του παιδιού μας.  Ο αυτοσεβασμός πηγάζει από ένα άτομο με συγκροτημένη σκέψη που έχει την ικανότητα να ελέγχει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να καταπιέζεται αλλά ούτε και να τα αγνοεί.  Προσπαθήστε να αναγνωρίσετε αν χρειάζεστε ψυχολογική στήριξη και βοήθεια, κάντε το για να προστατεύσετε το παιδί σας. Ρωτήστε απλά ερωτήματα τον εαυτό σας.  Είμαι καλά; Αισθάνομαι όμορφα;  Μην το αγνοείτε, δώστε χρόνο στον εαυτό σας και αγαπήστε τον.  Δείχνοντας αγάπη και σεβασμό στον εαυτό σας θα αποτελέσετε ένα καλό πρότυπο στην πορεία της ανατροφής του παιδιού σας.

Αφιερώστε ποιοτικό χρόνο στα παιδιά σας                                                             
Η ευτυχία του παιδιού σας δεν κρύβεται στα ακριβά δώρα αλλά στο χρόνο που περνάτε μαζί του.  Περάστε ποιοτικό χρόνο με το παιδί σας. Τα «χαζά», απλά παιγνίδια που το κάνουν να ξεκαρδίζεται στα γέλια,  κάνουν το παιδί σας να αισθάνεται χαρούμενο.  Φτιάξτε με το παιδί σας θεατρικές παραστάσεις που θα ξεδιπλώνουν διδάγματα ζωής, αξίες όπως η φιλία, η αγάπη, η συμπόνια και ο σεβασμός για το συνάνθρωπο.
Διαβάστε στο παιδί σας πολλά παραμύθια όταν είναι μικρό. “Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια ; Ναι το παραμύθι.  Αυτό δίνει νόημα στη εφήμερη αλήθεια» γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης.
Δώστε  την ευκαιρία στο παιδί σας να μπορεί να μοιράζεται τα συναισθήματα του μαζί σας, να μοιράζεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του χωρίς κριτική. Αφήστε το θυμό, την τιμωρίακαι την επίκριση και οικοδομήστε τον όμορφο διάλογο.  Όταν  αισθανθώ θυμό για τις πράξεις του παιδιού μου έρχεται στο μυαλό μου μια φράση που μου ξεστόμισε πρόσφατα η τετράχρονη κορούλα μου «Οι δασκάλες και οι μαμάδες δε θυμώνουν εξηγούν».

Δώστε αξία στο παιδί σας
Από μικρή ηλικία ενθαρρύνεται το παιδί σας να συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού. Μη δυσανασχετείτε ότι αργοπορείτε.  Αντίθετα δώστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα και κάντε το να αισθανθεί χρήσιμο και δημιουργικό.  Χαρίστε του απλόχερα με ενθουσιασμό τον έπαινο.  Πολύ απλά όταν νιώθει χρήσιμο στο μικρόκοσμο του σπιτιού θα μπορέσει να αισθανθεί το ίδιο και στην κοινωνία.  Αυτό θα του χαρίσει ευχαρίστηση και ικανοποίηση.  Πλέον θα  επιδιώκει να ρουφά με πάθος κάθε στιγμή που του προκαλεί χαρά και να την απολαμβάνει.

Μάθετε στα παιδιά σας να θέτουν στόχους και να κάνουν όνειρα
«Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα.» γράφει ο Αλβέρτος Αϊνστάιν.  Μέσα από τη διαδικασία της ανατροφής του παιδιού σας διδάξτε το να θέτει στόχους.  Είναι πολύ απλό. «Αγάπη μου σήμερα το απόγευμα θα τελειώσουμε την κατασκευή που αρχίσαμε χθες».  Μέσα από μικρά απλά πράγματα τα παιδιά μαθαίνουν να θέτουν στόχους και μετά μπορούν να τα μετατρέψουν σε μεγάλους στόχους, στόχους ζωής.  Θέτοντας καθημερινούς στόχους, οδηγείς τις σκέψεις σου, απελευθερώνεις την ενεργητικότητά σου και όλα αυτά αναβλύζουν ικανοποίηση και ευτυχία.  Στόχοι και όνειρα είναι τα εχέγγυα για να διαμορφώνουν τα ίδια τα παιδιά σας τη ζωή τους και να έχουν τη δύναμη να την αλλάζουν.

Διδάξτε στα παιδιά σας να έχουν θετική σκέψη
Η καλλιέργεια της θετικής σκέψης δημιουργεί σε όλους μια στερεή αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που εξοστρακίζει κάθε ίχνος αρνητικότητας που πηγάζει από το περιβάλλον.  Φράσεις απλές όπως «όλα θα πάνε καλά», «θα τα καταφέρουμε», «όλα θα πάρουν το δρόμο τους» οπλίζουν το παιδί σας με θετική αύρα και αυτοπεποίθηση.  Πλημμυρίζουν το είναι τους με σιγουριά και ασφάλεια.

Τελειώνοντας…
Η γέννηση του παιδιού μας είναι μοναδική στιγμή.  Αποτελεί την αρχή της συνέχειας της ζωής μας.  Είστε γονιός!  Είστε ο καπετάνιος ενός καραβιού με μοναδικό επιβάτη το παιδί σας.  Οδηγήστε το λοιπόν σε όμορφα μέρη.  Μεγαλώστε το με φροντίδα, αγάπη και στοργή. Εξοπλίστε το παιδί σας με όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να είναι ο εαυτός του.  Να βαδίζει με αυτοπεποίθηση στη ζωή, να είναι αυθεντικός και να πιστεύει στον εαυτό του. Δύσκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί και ακόμη πιο δύσκολο να μεγαλώσεις ένα ευτυχισμένο παιδί.  Να θυμάστε λοιπόν….
Δώστε  στα παιδιά σας στέρεα φτερά για να πετάξουν όπου επιθυμούν και ρίζες βαθιές για να ξέρουν που να βρουν το σπίτι τους.

Αυτά που ποθούμε στη ζωή μας, ευτυχία, ελευθερία, πνευματική γαλήνη, τ’ αποκτούμε, αφού πρώτα τα προσφέρουμε εμείς σε κάποιον άλλο.


Αλληλεγγύη: η συνισταμένη των αξιών

Το όραμα για τη δημιουργία μιας “ιδανικής κοινωνίας” στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες που η κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. και ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός του 18ου αιώνα δημιούργησαν. 
Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα-ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά. 

Τρεις είναι ίσως οι πιο σημαντικές.

Πρώτη και θεμελιώδης αξία για την ύπαρξη ενός όμορφου κόσμου είναι 
η ελευθερία. 

Ο Βολταίρος ονομάζει ελευθερία «το να μπορώ ανεμπόδιστα να κινούμαι ή να στέκομαι, σύμφωνα με την εκλογή του πνεύματός μου». Όταν, δηλαδή, ο άνθρωπος έχει «ιδίαν» βούληση, διαθέτει τον εαυτό του, ρυθμίζει τη ζωή του, παίρνει και εκτελεί τις αποφάσεις του κατά τη δική του κρίση, σύμφωνα με τις επιθυμίες του και τα συμφέροντά του με την υποχρέωση, όμως, να σέβεται το αντίστοιχο δικαίωμα των άλλων στο πλαίσιο της συνύπαρξης.

Αυτή η μορφή της ελευθερίας, που αποτελεί την κοινωνική ελευθερία, αποκτά το πραγματικό της νόημα, όταν γίνει το σκαλοπάτι για την απόκτηση της εσωτερικής ελευθερίας. Με αυτήν την τελευταία μπορεί να ελέγξει τις ενστικτώδεις αντιδράσεις του και να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του σύμφωνα με τις αρχές, τις αξίες που θέτει ο ίδιος, τις αιώνιες αξίες της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της αγάπης. Με λίγα λόγια εσωτερική ελευθερία σημαίνει αυτοδέσμευση του εαυτού σου, στροφή στην Αρετή.

Η δεύτερη αξία αφορά τη δικαιοσύνη. 

Κατά τον Πλάτωνα, στο έργο του «Πολιτεία», από τις τέσσερις αρετές, Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη, Δικαιοσύνη, που πρέπει να χαρακτηρίζουν την ιδεώδη πολιτεία, η Δικαιοσύνη αποτελεί το θεμέλιο λίθο της. Βασική αρχή της είναι η θέση ότι κάθε πολίτης εργάζεται μόνο στο αντικείμενό του και επομένως συνεισφέρει από το πόστο του στην κοινωνική πρόοδο. Γι’αυτό “αποστολή του κράτους είναι να φέρει με τη δικαιοσύνη στην κοινωνία των ανθρώπων αρμονία και τάξη” (Κ. Τσάτσος). Αλλά και η σύγχρονη αντίληψη της δικαιοσύνης εκφράζει την πλατωνική προσέγγιση.

Αφού το άτομο, κάνοντας ελεύθερα τις επιλογές του, αξιοποιεί ή όχι τις ικανότητές του, απολαμβάνει ή όχι τα κοινωνικά αγαθά, υλικά και πνευματικά – εισόδημα, αγάπη, εκτίμηση, αναγνώριση, συντροφιά, σιγουριά-, με την προϋπόθεση ότι το κράτος δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους στην εκπαίδευση, την πληροφόρηση, τη γνώση, τη συμμετοχή. Επομένως, ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του προσφέρει στην κοινωνία και αμείβεται ανάλογα με την προσφορά του.

Τρίτη αξία, η συνισταμένη των προηγούμενων, είναι η αλληλεγγύη. 

Ως αλληλεγγύη θεωρείται το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία. Η συμπεριφορά αυτή αποκτά μεγάλη ηθική αξία, όταν αποτελεί αυτοσκοπό και ποτέ το μέσον προκειμένου να πετύχουμε κάποιον άλλον σκοπό μας. Αλλά και μικραίνει η αξία της, όταν εκδηλώνεται μονάχα από φόβο. Όταν εκπληρώνεται ως καθήκον αυτοπροαίρετα χαρίζει ηθική ικανοποίηση και υψηλή αυτοεκτίμηση.

Γίνεται πράξη απελευθερωτική, ενώ παράλληλα γεννιέται η δυνατότητα για μεταστροφή των κοινωνικών πραγμάτων. Όμως το χρέος της αλληλεγγύης εκπορεύεται όχι μόνο από τα ανθρωπιστικά συναισθήματα. Υπαγορεύεται από το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατικότητας. Η αλληλεγγύη διαφέρει από τη φιλανθρωπία στο ότι δεν αφορά άμεσα ένα άλλο πρόσωπο εξατομικευμένα. Αφορά τους πάντες και είναι επωφελής για τους πάντες μέσα σε μια κρατικά οργανωμένη κοινωνία. Η Κινέζικη ρήση:
“Αν σου ζητήσει κάποιος πεινασμένος ρύζι μην του δώσεις , μάθε τον να το καλλιεργεί”,
φανερώνει τη διαφορά. Χωρίς αυτή την αξία οι δύο προηγούμενες, ελευθερία και δικαιοσύνη χάνουν την καθολικοτητά τους. Γι’ αυτό σήμερα βρίσκονται σε κρίση. Η ανεργία και η φτώχεια από τη μια, η απουσία κοινωνικού κράτους από την άλλη οδηγούν στην απώλεια των κοινωνικών, εργασιακών και οικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Η στοιχειώδης κοινωνική ευημερία συρρικνώνεται ιδιαίτερα για τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις περισσεύει η αναξιοπρέπεια, η εξαθλίωση, η κοινωνική αδικία.

Με την ανάληψη ποικίλων πρωτοβουλιών αλληλεγγύης εκ μέρους των πολιτών και την εθελοντική ενεργοποίησή τους οι πάσχοντες είναι δυνατόν να αποκτήσουν ισοτιμία, αξιοπρέπεια και ενεργό συμμετοχή στα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, περιορίζοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Είναι απαραίτητο, δηλαδή, ο άνθρωπος να προσφέρει τον εαυτό του στους άλλους χωρίς να αποβλέπει σε κάποιο οικονομικό, επαγγελματικό ή άλλο όφελος. 
Για να γίνει αυτό απαιτείται να απορρίψει δυο αρχές που καταδυναστεύουν τη ζωή του και αποτελούν φαινόμενα του σύγχρονου πολιτισμού και τρόπου ζωής.
Η μία είναι ο ατομικισμός, δηλαδή η τάση του ανθρώπου να επιδιώκει την ικανοποίηση του ατομικού συμφέροντος αδιαφορώντας, αν αυτό στρέφεται ενάντια στο κοινό καλό και το κοινωνικό συμφέρον.
Η άλλη είναι ο υλισμός, δηλαδή η πίστη στην ύπαρξη μόνο της ύλης, η προσπάθεια απόκτησης καθετι υλικού μόνο και η απόρριψη των ιδεών. Με αυτές τις αρχές επικρατεί μίσος, καχυποψία, ανασφάλεια, αδυναμία εξεύρεσης λύσεων. 
Αντίθετα, υιοθετώντας το ανθρωπιστικό ιδεώδες καταπολεμείται η φτώχεια, η εκμετάλλευση, ο αναλφαβητισμός, οι ασθένειες, ανακουφίζονται οι άνθρωποι από εμπόλεμη κατάσταση ή φυσική καταστροφή, προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το φυσικό περιβάλλον, εξασφαλίζεται η δυνατότητα να ζουν με ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις και ρατσισμό. Ακόμα, καλλιεργείται η κοινωνική συνείδηση, οι πολίτες γίνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας με αποτέλεσμα την καλύτερη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και τη στήριξη του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Επομένως, το ηθικό καθήκον της φροντίδας για την ευδαιμονία των άλλων, επιτάσσεται και από τον ορθό λόγο, γιατί καθορίζει τη μορφή της κοινωνίας. 
“Τρία πράγματα που ποθούμε περισσότερο στη ζωή μας, ευτυχία, ελευθερία, πνευματική γαλήνη, τ’ αποκτούμε πάντα αφού πρώτα τα προσφέρουμε εμείς σε κάποιον άλλο”.

Νικόλαος Γ. Ζυγογιάννης – Καθηγητής

http://antikleidi.com
Posted by hamomilaki Anthemis 
http://hamomilaki.blogspot.gr

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Σε ποιους δεν αρέσουν τα Χριστούγεννα


10+1 λόγοι που ευθύνονται για τα αρνητικά συναισθήματα
Δυσπιστία, έκπληξη, απογοήτευση ζωγραφίζονται στο πρόσωπο του ανθρώπου που ακούει δήλωση του συνομιλητή του ότι δεν του αρέσουν οι γιορτές. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, επικρατεί η άποψη ότι οι γιορτές αποτελούν περίοδο υποχρεωτικής ευτυχίας και χαρούμενης διάθεσης και ότι κανείς θα πρέπει να συμμορφώνεται με το ψυχολογικό αυτό πρότυπο, ειδάλλως… Δεν υπάρχει λοιπόν περιθώριο για απόκλιση στη διάθεση, σχεδόν απαγορεύεται να αισθάνεται κανείς διαφορετικά, στιγματίζεται και αντιμετωπίζεται ως ιδιόρρυθμος ή παρίας. Αλλά η ψυχική πραγματικότητα πολλών, κατά τα άλλα λειτουργικών, ανθρώπων είναι ότι ειδικά στην περίοδο των γιορτών, που είναι συνυφασμένες με όλα τα θετικά συναισθήματα, τα δικά τους αρνητικά αισθήματα έρχονται σε έντονη αντίθεση με το γιορταστικό κλίμα, κάτι που ίσως δεν φαίνεται τόσο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Κοινωνικές και προσωπικές προσδοκίες
Ο κώδικας των κοινωνικών επιταγών αποτελεί πηγή στρες για πολλούς, σύμφωνα με τη δρα Evans του Πανεπιστημίου του Ιλινόι, που ίσως δεν αισθάνονται χαρούμενοι, μια απαίτηση η οποία αποτελεί μορφή κοινωνικής πίεσης. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν το άτομο διανύει περίοδο γενικότερης συναισθηματικής κατήφειας.
Πολλές υπευθυνότητες
H ψυχολογική κατάσταση της Σούπεργούμαν/Σούπερμαν είναι χαρακτηριστική στις γιορτές: οι άνθρωποι προσπαθούν να τα προλάβουν όλα, χωρίς βοήθεια ή προγραμματισμό και με τη – λανθασμένη – πεποίθηση ότι, αν δεν τα καταφέρουν, είναι αποτυχημένοι. Οταν κανείς δεν μπορεί να μοιράσει καθήκοντα και υποχρεώσεις και τα επωμίζεται όλα, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει λύση, τότε το πρόβλημα της κακοκεφιάς και της αντικειμενικής κούρασης εντείνεται, μαζί και η αρνητική στάση προς τις γιορτές.
Προσπάθεια να αλλάξει ή να ελέγξει κανείς τους άλλους
H περίοδος των γιορτών είναι η κατ’ εξοχήν περίοδος που περνάει κανείς πολύ χρόνο με τους δικούς του ανθρώπους και μπορεί να παρατηρήσει τη συμπεριφορά τους ή να θυμηθεί το πώς είχαν φερθεί σε αντίστοιχες γιορτινές περιόδους. Οταν οι γύρω μας δεν συμπεριφέρονται όπως εμείς θα θέλαμε, συχνά καταλαμβανόμαστε από έντονη επιθυμία να τους αλλάξουμε ή να ελέγξουμε τη συμπεριφορά τους. Οταν δεν το καταφέρνουμε (που είναι και το πιθανότερο) θυμώνουμε και απογοητευόμαστε. Συνήθως δεν είναι η συμπεριφορά των άλλων καθαυτή που μας ενοχλεί, αλλά το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκέφτονται, να αισθάνονται και να συμπεριφέρονται όπως εμείς θέλουμε, όπως παρατηρεί η Dr Ena Nuttall, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης.
Κάποιοι άνθρωποι μελαγχολούν από τα "πρέπει" των Χριστουγέννων.
Κάποιοι άνθρωποι μελαγχολούν από τα “πρέπει” των Χριστουγέννων.
Δυσάρεστες αναμνήσεις
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι γιορτές συνδεδεμένες με χαρούμενες στιγμές και οικογενειακή θαλπωρή· υπάρχουν όμως εξαιρέσεις στον κανόνα, όπως δείχνει η έρευνα των καθηγητών Ψυχολογίας Darren και Boule. Δυστυχώς πολλοί έχουν άσχημες αναμνήσεις από προηγούμενες γιορτές: ασθένεια, θάνατο, διαζύγιο… H περίοδος των γιορτών ανασύρει στην επιφάνεια τις δυσάρεστες αναμνήσεις και τα συνοδά αρνητικά συναισθήματα, προκαλώντας δυσφορία τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στον περίγυρό του, που υποθέτει ότι όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι στις γιορτές.
Αλλά και οι θετικές αναμνήσεις από προηγούμενες γιορτές μπορεί να προκαλούν στρες, αν το άτομο αυτή τη φορά δεν περνάει καλά ή αισθάνεται άσχημα, κάνοντας τη σύγκριση του δύσκολου παρόντος με το όμορφο παρελθόν.
Δυσάρεστα συναισθήματα και άλλες σωματικές αντιδράσεις
Γιατί πονοκέφαλοι, γαστρεντερικά συμπτώματα, δερματίτιδες, γενικότερη κακή διάθεση συχνά εμφανίζονται λίγο πριν από τις γιορτές; Διότι πρόκειται για ψυχοσωματικά συμπτώματα, που είναι οι συναισθηματικοί και φυσιολογικοί ομόλογοι των δυσάρεστων αναμνήσεων, οι οποίες όμως δεν έρχονται ξεκάθαρα στην επιφάνεια ώστε να θυμηθεί κανείς αρνητικά επεισόδια από το παρελθόν του, αλλά εκδηλώνονται με πλάγιο τρόπο, όπως προτείνει ο καθηγητής Ιατρικής του Χάρβαρντ Herbert Benson.
Κακομεταχείριση ή κακοποίηση
H συναισθηματική στέρηση ή οι καταστάσεις οικογενειακής βίας κατά την παιδική ηλικία συνήθως αναβιώνουν στη διάρκεια των γιορτών, είτε το ίδιο το άτομο ήταν θύμα συναισθηματικής, σωματικής ή σεξουαλικής κακομεταχείρισης ή κακοποίησης, ή ήταν μάρτυρας τέτοιων σκηνών σε μέλη της οικογενείας του. Τέτοιες τραγικές αναμνήσεις ακολουθούν το άτομο σε όλη του τη ζωή, ιδιαίτερα μάλιστα τις μέρες των γιορτών, που δίνεται μεγάλη έμφαση στην οικογένεια. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους οι γιορτές αναβιώνουν δυστυχισμένες μέρες και ξυπνάνε φοβερές αναμνήσεις τις οποίες κρατούν κοιμισμένες τον υπόλοιπο χρόνο.
Κατηγορώντας τον εαυτό ή τους άλλους όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά
Κάνοντας τον απολογισμό στο τέλος της χρονιάς κανείς εντοπίζει θετικά και αρνητικά. Οταν αξιολογεί ότι τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά ή ότι είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα θετικά, τείνει να βρει κάποιον «φταίχτη». Μαζί με τους υπόλοιπους «ενόχους», το άτομο εντοπίζει το πρόβλημα και στις ίδιες τις γιορτές, που ευνοούν την ενδοσκόπηση και τον απολογισμό της χρονιάς, και αρχίζει να έχει αρνητικά συναισθήματα προς τις γιορτές και να μη θέλει ούτε να έρθουν ούτε να διασκεδάσει κατά τη διάρκειά τους.
Οταν δεν σκεφτόμαστε εξαρχής πιθανά προβλήματα και καθυστερήσεις
Μπορεί το έντονο εορταστικό στρες και τα στενόχωρα συναισθήματα να στρέψουν το άτομο εναντίον των γιορτών; Δυστυχώς ναι, τονίζουν οι έρευνες καθηγητών από το Πανεπιστήμιο Syracuse της Νέας Υόρκης. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν υπολογίζουν πως μπορεί να υπάρξουν προβλήματα και καθυστερήσεις την περίοδο των γιορτών μπορεί να τους κάνει ανυπόμονους, να τους δυσαρεστήσει και να τους στρέψει εναντίον των γιορτών.
Υπερβολές
H υπερκατανάλωση οινοπνευματωδών, φαγητού, ο υπερβολικός τζόγος είναι ενέργειες που κανείς επιλέγει για να μετριάσει το στρες, να αισθανθεί καλύτερα ή να αλλάξει τη ζωή του, όπως δείχνουν έρευνες ευρωπαϊκών και αμερικανικών πανεπιστημίων. Οταν όμως οι αρνητικές συνέπειες της όποιας υπερβολής το φέρουν αντιμέτωπο με τις ευθύνες του, το άτομο μπορεί να «μισήσει» τις γιορτές, θεωρώντας τες υπεύθυνες για τα προβλήματά του, αρνούμενο να επωμισθεί τις ευθύνες του και μεταθέτοντάς τες σε κάτι άλλο, έξω από τον εαυτό…
H προσδοκία ότι όλα θα πάνε καλά
Για μερικούς ανθρώπους η ιδέα των γιορτών είναι συνυφασμένη με την επιτυχή έκβασή τους και την αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά, είτε κάνουν κάτι για αυτό είτε όχι. Μερικές φορές όμως η πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά δεν αφήνει στο άτομο περιθώρια για απροσδόκητα και τυχαίες δυσκολίες, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν αρνητικά συναισθήματα και απογοήτευση όταν τελικά τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με τις αρχικές προσδοκίες.
H προσδοκία ότι οι άλλοι φέρονται όπως εμείς θέλουμε
Οταν η επιθυμία του ατόμου ότι όλα θα πάνε καλά και ότι όλα τα μέλη της οικογενείας θα φερθούν σωστά αποδεικνύεται αυταπάτη, τότε έπονται δυσάρεστα συναισθήματα. H αρνητική στάση απέναντι στους συγγενείς και στην έκρυθμη κατάσταση μπορεί εύκολα να γενικευθεί, συμπεριλαμβάνοντας αρνητική στάση απέναντι στις γιορτές.
____________
  της Λίζα Βάρβογλη, ψυχολόγου – ψυχοθεραπεύτριας
  Πηγή: tovima.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών και η σημασία του ελεύθερου χρόνου


Συζητήσεις με τους γονείς σε ομάδες σχολών γονέων:

«Πώς όμως να κοιμηθεί τόσο νωρίς το παιδί», λέει μια μητέρα, «αφού γυρίζουμε από το μπαλέτο (ή τα αγγλικά, το καράτε, το κολυμβητήριο, τη φλογέρα...) στις οκτώ το βράδυ;»

Σύμφωνα με την Βασιλική Παππά, συμβουλευτική ψυχολόγο και Πρόεδρο του Πανελληνίου Συνδέσμου Σχολών Γονέων: «Εξωσχολικές» αποκαλούνται πολύ συχνά οι δραστηριότητες με τις οποίες τα παιδιά αξιοποιούν το χρόνο τους εκτός των ωρών του σχολείου και καλύπτουν τομείς, όπως: Άθλησης και εξάσκησης σωματικών/ κινητικών δεξιοτήτων (αθλήματα, χορός, μπαλέτο), μουσικής (εκμάθηση μουσικού οργάνου), ξένων γλωσσών, καλλιτεχνικών (ζωγραφική, εικαστικά, θέατρο κ.α.) και ένταξης σε ομάδες (θεατρικό παιγνίδι, χορωδία, σκάκι, πρόσκοποι κλπ.). Ωστόσο, η σημασία του ελεύθερου χρόνου στη ζωή των παιδιών είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς κατά τον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά ξεδιπλώνουν τη δημιουργικότητά τους, αποκτούν πολύτιμες δεξιότητες, εξελίσσονται, κοινωνικοποιούνται. Ο ελεύθερος χρόνος έχει άρρηκτη σχέση με την ψυχική υγεία του παιδιού και το βοηθά να αναπτυχθεί όχι μόνο στο γνωστικό ή/και το βιοσωματικό τομέα, αλλά και τον κοινωνικό και συναισθηματικό.

Οι δραστηριότητες που προσφέρονται σήμερα από διάφορα πλαίσια για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών είναι πολλές και αυξάνονται διαρκώς. Πρόκειται για δομημένες δραστηριότητες, οι οποίες νέμονται τη διάσταση του ελεύθερου χρόνου και συχνά οδηγούν στη δραματική συρρίκνωσή του, φτάνοντας μερικές φορές ως και την κατάργησή του. Είναι εξαιρετικά λυπηρό και αποκαρδιωτικό να ακούμε τα παιδιά Δημοτικού, αλλά και τους εφήβους να παραπονούνται ότι δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο, εννοώντας τον αδόμητο χρόνο, τον οποίο μπορούν να αξιοποιήσουν κατά βούληση. Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα αφενός για την υπερβολική δέσμευση του ελεύθερου χρόνου ακόμη και των πολύ μικρών παιδιών, τα οποία δε βρίσκουν χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι και αφετέρου, (στην περίπτωση που υπάρχει ελεύθερος χρόνος) για τη λανθασμένη αξιοποίησή του από τα παιδιά με υπερβολική έκθεση μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Η πολύωρη έκθεση μπροστά από την οθόνη έχει επιπλέον βρεθεί ότι σχετίζεται με κακές διατροφικές συνήθειες και παχυσαρκία, αλλά και με διάσπαση προσοχής και επιθετική συμπεριφορά στα παιδιά (Παππά, 2008). Γενικά, καλό είναι ο ελεύθερος χρόνος να μην γεμίζει ολόκληρος με δραστηριότητες, αλλά να μένει και αρκετός για το ίδιο το παιδί, ώστε να τον διαθέτει για παιχνίδι, ή όπως αυτό θέλει.

Ένα παιδί με υπερφορτωμένη μέρα κινδυνεύει:

Να χάσει την ανεξαρτησία του: Κάθε παιδί θέλει να είναι ανεξάρτητο, να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Και μέρος αυτής της διαδικασίας απόκτησης της ανεξαρτησίας είναι να παίρνει το ίδιο αποφάσεις για το πώς θα περνά τον ελεύθερο χρόνο του.
Να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση: Η αυτοεκτίμηση του παιδιού μειώνεται όταν δε συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων που αφορούν βασικές πλευρές της ζωή του, όπως τι τρώει, τι ρούχα φοράει και με ποιους παίζει.
Να δυσκολεύεται πολύ να πάρει αποφάσεις: Μαθαίνει να αποφασίζουν οι γονείς του γι' αυτό.
Να είναι καλό σε όλα και άριστο σε τίποτε.
Να φαίνεται πιο κουρασμένο απ' ό,τι συνήθως.
Να χάσει το ενδιαφέρον του για τα παιχνίδια.
Για να κρίνει ένας γονιός αν η μέρα του παιδιού του είναι σωστά οργανωμένη ή υπερφορτωμένη, ας επιχειρήσει να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα:

Σημειώνει το παιδί πρόοδο σε όλες τις ασχολίες του;
Δείχνει προθυμία;
Μήπως ο γονιός κρατάει το παιδί υπερ-απασχολημένο για να εξυπηρετούνται κάποιες δικές του ανάγκες;
Μήπως το παιδί τσακώνεται συχνά με τα άλλα παιδιά όταν έρχονται να παίξουν μαζί του;
Είναι το παιδί ικανό να κάνει σωστή κατανομή και κατάλληλη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του;
Ο γονιός περνά αρκετό χρόνο με το παιδί; Αν ο χρόνος που καταναλώνει το παιδί σε δραστηριότητες εκτός σχολείου είναι πολύ περισσότερος από το χρόνο που περνά στο σπίτι, τότε ίσως το παιδί να έχει πολύ φορτωμένο πρόγραμμα.
Ένα παιδί που δεν του επιτρέπεται να συμμετέχει σε εξωσχολικές δραστηριότητες ή να καλεί τους φίλους του στο σπίτι βρίσκεται στην ίδια μειονεκτική θέση με ένα παιδί που έχει ένα υπερβολικά φορτωμένο πρόγραμμα. Ένα από τα καθήκοντα των γονιών είναι να εξασφαλίσουν την αξιοποίηση των ικανοτήτων των παιδιών και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους. Χρειάζεται να ακούν τα αιτήματα του παιδιού και να μην προβάλλουν σε αυτό τις δικές τους προσδοκίες και ανεκπλήρωτες επιθυμίες, ωθώντας τα για παράδειγμα σε δραστηριότητες οι οποίες είναι ελκυστικές μόνο για τους ίδιους, ή αποτελούν δικές τους ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Από την άλλη, είναι σημαντικό να καθοδηγούν τα παιδιά με τέτοιο τρόπο ώστε να επιλέγουν τις δραστηριότητες στις οποίες θα επιδοθούν με επιχειρηματολογία και τεκμηρίωση. Τέλος, να μην ξεχνούν ότι η αξιοποίηση των ικανοτήτων των παιδιών χρειάζεται να διέπεται από την αίσθηση του μέτρου και από οριοθέτηση, καθώς χρειάζεται να ικανοποιούνται ισόρροπα οι ανάγκες των παιδιών αλλά και των γονιών. Οι γονείς οφείλουν να προσδιορίζουν με σαφήνεια τη διαθεσιμότητά τους, αλλά και τη δυνατότητά τους να καλύψουν με επάρκεια τις ανάγκες των παιδιών (Παππά, 2006).

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εύκολο να οργανώσει κανείς το πρόγραμμα ζωής ενός παιδιού, ιδίως όταν θέλει να του προσφέρει τα πάντα. Ο καλός γονιός επιθυμεί να δώσει στο παιδί του όλα εκείνα τα εφόδια, σωματικά και πνευματικά, που πιστεύει ότι αποτελούν την πιο σίγουρη εγγύηση για ευ­τυχία στο μέλλον. Έτσι όμως παραφορτώνει το συχνά ήδη φορτωμένο σχολικό πρόγραμμα του παιδιού, χωρίς ίσως να αναρωτιέται τι είναι πιο εποικοδομητικό για την ψυχοσωματική του υγεία: Να μαθαίνει από τόσο νωρίς μπαλέτο (ή αγγλικά, καράτε, φλογέρα κτλ.) ή να του μένει, κάθε μέρα, αρκετός χρόνος για μια πολύ πιο σημαντική δραστηριότητα, που είναι ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ; Τίθεται θέμα ιεράρχησης προτεραιοτήτων στην οικογένεια.

Βιβλιογραφία

Κοκκέβη Ά, Φωτίου Α, Ξανθάκη Μ. & Καναβού Ε. (2011). Ο ελεύθερος χρόνος των εφήβων. Σειρά θεματικών τευχών: Έφηβοι, Συμπεριφορές & Υγεία. Αθήνα: Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής.
Νίλσεν, Μ. (2002). Η Τέχνη να είσαι Γονιός (3η έκδ). Αθήνα. Καστανιώτης.
Παππά, Β. (2006). Επάγγελμα Γονέας. Ψυχολογικοί Τύποι Γονέων και Συμπεριφορά παιδιών και Εφήβων. Αθήνα: Καστανιώτης.
Παππά, Β. (2008). Γονείς, παιδιά και ΜΜΕ. Ένας οδηγός γονικής συμπεριφοράς. Αθήνα: Καστανιώτης.

https://www.ioanninamed.gr