Έχουν πολύ χαμηλές ή υπερβολικά υψηλές προσδοκίες: Στην πρώτη περίπτωση δε θέλουν να αγχώσουν ή να πιέσουν τα παιδιά τους. Έτσι τους επιτρέπουν να τεμπελιάζουν, να μην κάνουν τις εργασίες τους και γενικά δε δείχνουν τη δέουσα προσοχή. Στη δεύτερη περίπτωση, φτάνουν στο άλλο άκρο, πιέζοντας υπερβολικά τα παιδιά και επιβάλλοντάς τους μια βαθμοθηρία. Φυσικά το σωστό βρίσκεται κάπου στη μέση.
Κάνουν οι ίδιοι τις δουλειές των παιδιών τους: Μην κουβαλάτε καθημερινά τη τσάντα του παιδιού σας, αφού μπορεί να το κάνει και μόνο του. Μην κάνετε εσείς τις ζωγραφιές ή τις εργασίες του και γενικά μην του τα προσφέρετε όλα έτοιμα. Το παιδί πρέπει να μάθει από μικρό ότι το σχολείο είναι η δουλειά του και οφείλει το ίδιο να είναι υπεύθυνο.
Δεν συνεργάζονται με τους δάσκαλους: Οι δάσκαλοι δεν είναι εχθροί, αλλά σύμμαχοι. Όταν ο γονιός συνεργάζεται με το δάσκαλο, όταν έχουν μια σταθερή επικοινωνία μέσα στη χρονιά, όταν ακούει αυτά που ο εκπαιδευτικός παρατηρεί μέσα στην τάξη, μόνο καλό μπορεί να προκύψει για το παιδί.
Επιβραβεύουν υπερβολικά το παιδί και κυρίως με υλικά αγαθά: Κάθε γονιός χαίρεται όταν ακούει καλά λόγια για το παιδί του ή όταν βλέπει τα «μπράβο» και τα «άριστα», όμως καλό θα είναι το παιδί να καταλάβει ότι πρέπει να συμπεριφέρεται όμορφα στο σχολείο και να προσπαθεί, όχι για να πάρει μετά δώρα και παιχνίδια, αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό.
Δεν παραδέχονται τα λάθη του παιδιού τους: Πολλοί γονείς συχνά επιτίθενται στους δάσκαλους, θεωρώντας ότι αδικούν τα παιδιά τους ή αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, π.χ. ότι το μικρό τους χτυπά ή ενοχλεί τα άλλα παιδάκια. Πάντα φταίει το άλλο παιδί και πάντα το δικό τους είναι αθώο. Δυστυχώς με αυτή την αντιμετώπιση δε βοηθούν το παιδί να συνειδητοποιήσει το σφάλμα του και να διορθώσει την συμπεριφορά του.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου