Η αισιοδοξία και ο θετικός τρόπος σκέψης αποτελούν μια στάση ζωής που δημιουργεί θετικά συναισθήματα αλλά συσχετίζεται και άμεσα με την καλή υγεία και κατ’ επέκταση με μια ευτυχισμένη ζωή. Είναι βασικό τα θεμέλια για τη δημιουργία του θετικού τρόπου αντίληψης της ζωής να εδραιωθούν από πολύ μικρή ηλικία. Γι’ αυτό το λόγο, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι γονείς και ο δικός τους τρόπος ζωής. Καθώς τα παιδιά μιμούνται ό,τι βλέπουν στο περιβάλλον τους, η αισιόδοξη στάση των γονέων προς όλες τις καταστάσεις της ζωής είναι κάτι που θα αντιγράψουν και θα το εφαρμόσουν χωρίς να χρειάζεται κανενός είδους «διδασκαλία» από μέρους τους.
· Το πιο σημαντικό είναι να χρησιμοποιούμε θετικά φορτισμένες λέξεις και να αποφεύγουμε τις αρνητικές. Όσο είναι δυνατόν, ας μη χρησιμοποιούμε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τις λέξεις «όχι», «μη/δεν», αλλά να προσπαθούμε να διατυπώνουμε τις προτάσεις μας προσδίδοντας σε αυτές μια θετική χροιά. Φράσεις όπως, «Ίσως ήσουν κουρασμένος σήμερα. Μπορείς να δοκιμάσεις ξανά» δίνουν μια αισιόδοξη οπτική και δυναμική για να συνεχίσουν τα παιδιά την προσπάθειά τους.
.jpg)
· Είναι καλό να μάθουμε στα παιδιά μας να εστιάζουν στις επιτυχίες τους. Επίσης, να επαινούμε τις επιτυχίες τους αλλά και τις προσπάθειες που κάνουν ανεξάρτητα από το αν το αποτέλεσμά τους θα είναι θετικό ή αρνητικό. Παράλληλα, τα ενθαρρύνουμε να προσπαθήσουν να ενισχύσουν και να βελτιώσουν τα πιο αδύνατα σημεία τους. Με τον τρόπο αυτό, ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους και γίνονται πιο αισιόδοξα.
· Είναι πολύ σημαντικό σε κάθε αρνητικό γεγονός που συμβαίνει να εντοπίζουμε τα θετικά στοιχεία και τις ευκαιρίες που μπορούν να προκύψουν από αυτό. Έτσι, τα ενθαρρύνουμε να ψάχνουν για το θετικό αντίκτυπο της κάθε κατάστασης που παρουσιάζεται στη ζωή τους.
· Όταν παρουσιάζονται ορισμένες δυσκολίες, όπως για παράδειγμα μία άσχημη οικογενειακή κατάσταση, μία απόλυση, ένας θάνατος κ.ά., προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και να παρουσιάζουμε στα παιδιά τις θετικές πτυχές τους. Αν για παράδειγμα ο ένας γονιός απολυθεί, μπορούμε να πούμε ότι τώρα θα μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί κάνοντας τα πράγματα που τους αρέσουν.
· Καλό είναι να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε αρνητικές «ταμπέλες» για το χαρακτηρισμό των παιδιών μας. Όταν αποκαλούμε συνεχώς το παιδί μας «ντροπαλό», «ζωηρό», «στρουμπουλό», το πιθανότερο είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς να το καταλάβει, να υιοθετήσει την ταυτότητα ή να εκδηλώσει τη συμπεριφορά που περιγράφει η «ταμπέλα» αυτή. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα παρακινήσουμε να εκδηλώσουν την αντίθετη θετική συμπεριφορά.
· Αν τα παιδιά μας έρθουν αντιμέτωπα με μια αποτυχία στο σχολείο ή σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα και απογοητευτούν, καλό είναι να τους κάνουμε ερωτήσεις που θα τα οδηγήσουν στην αιτία του προβλήματος χωρίς να τα επικρίνουμε. Έτσι, θα βοηθηθούν να βρουν από μόνα τους τη λύση και να αντιμετωπίσουν σωστά την κατάσταση την επόμενη φορά που θα χρειαστεί. Μπορούμε να τα ενθαρρύνουμε να μη μένουν προσκολλημένα σ’ αυτήν την αποτυχία αλλά να προχωράνε παρακάτω με φράσεις όπως «Την επόμενη φορά θα τα πας πολύ καλύτερα».
· Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχοληθούν με δραστηριότητες που αρέσουν σ’ αυτά και όχι σ’ εμάς, προκειμένου να αισθάνονται ικανά και να έχουν αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Διαφορετικά, αν δεν ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητές τους, το πιθανότερο είναι να αποτυγχάνουν, με αποτέλεσμα να βιώνουν συναισθήματα απογοήτευσης και αδιαφορίας.
· Είναι πολύ σημαντικό σε κάθε αρνητικό γεγονός που συμβαίνει να εντοπίζουμε τα θετικά στοιχεία και τις ευκαιρίες που μπορούν να προκύψουν από αυτό. Έτσι, τα ενθαρρύνουμε να ψάχνουν για το θετικό αντίκτυπο της κάθε κατάστασης που παρουσιάζεται στη ζωή τους.
· Όταν παρουσιάζονται ορισμένες δυσκολίες, όπως για παράδειγμα μία άσχημη οικογενειακή κατάσταση, μία απόλυση, ένας θάνατος κ.ά., προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και να παρουσιάζουμε στα παιδιά τις θετικές πτυχές τους. Αν για παράδειγμα ο ένας γονιός απολυθεί, μπορούμε να πούμε ότι τώρα θα μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί κάνοντας τα πράγματα που τους αρέσουν.
· Αν τα παιδιά μας έρθουν αντιμέτωπα με μια αποτυχία στο σχολείο ή σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα και απογοητευτούν, καλό είναι να τους κάνουμε ερωτήσεις που θα τα οδηγήσουν στην αιτία του προβλήματος χωρίς να τα επικρίνουμε. Έτσι, θα βοηθηθούν να βρουν από μόνα τους τη λύση και να αντιμετωπίσουν σωστά την κατάσταση την επόμενη φορά που θα χρειαστεί. Μπορούμε να τα ενθαρρύνουμε να μη μένουν προσκολλημένα σ’ αυτήν την αποτυχία αλλά να προχωράνε παρακάτω με φράσεις όπως «Την επόμενη φορά θα τα πας πολύ καλύτερα».
· Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχοληθούν με δραστηριότητες που αρέσουν σ’ αυτά και όχι σ’ εμάς, προκειμένου να αισθάνονται ικανά και να έχουν αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Διαφορετικά, αν δεν ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητές τους, το πιθανότερο είναι να αποτυγχάνουν, με αποτέλεσμα να βιώνουν συναισθήματα απογοήτευσης και αδιαφορίας.
Γενικότερα, είναι καλό να αναγνωρίζουμε, να εκφράζουμε και κυρίως να ζούμε στην πληρότητά τους τα θετικά μας συναισθήματα, όπως τη χαρά ή τον ενθουσιασμό, ενθαρρύνοντας έμμεσα τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο. Ό,τι κι αν συμβεί να θυμόμαστε να χαμογελάμε γεμίζοντας με χαρά και αισιοδοξία όλο τον κόσμο που μας περιτριγυρίζει. Ας μάθουμε να ζούμε στο παρόν και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, για να μάθουν και τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο στη ζωή τους. Ας υιοθετήσουμε ένα θετικό λεξιλόγιο και μια θετική στάση ζωής, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα προσελκύσουμε θετικές καταστάσεις στη ζωή μας και θα συμβαίνουν όμορφα πράγματα.
Νίκη Λιώτη, Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου