Σελίδες

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά..


Του Κωνσταντίνου Μάνεση.
Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ.. Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..
Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!
 Ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα κυρίως των εφήβων και των νέων. Έπειτα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Θέλει τόλμη και θάρρος για να μπορείς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. Μετά από μια ηλικία, σπάνια εμφανίζονται άνθρωποι που ομολογούν πως είναι ερωτευμένοι και αισθάνονται αγάπη για τον άλλο. Αγαπώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να ρισκάρω για τον άλλο, πως είμαι έτοιμος να θυσιάσω το «εγώ» μου για το «εμείς».
Πόσοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για τον άλλο ακόμα και όταν έχουν περάσει τα χρόνια; Σε διαβεβαιώνω πως ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όσο ήταν να ερωτευτούν στην ζωή τους ερωτεύτηκαν και όσο μπορούσαν να αγαπήσουν αγάπησαν.  Μέγα σφάλμα! Εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που με την ομολογία τους αυτή, ομολογούν και πως άρχισαν να γερνάνε.
Δεν έχει σημασία πόσο χρονών λέει η ταυτότητα σου ότι είσαι. Πως μπορεί ένα χαρτί να σου λέει αν πρέπει να αισθάνεσαι νέος ή γέρος;! Ερωτεύσου και αγάπα. Ερωτεύσου και αγάπα σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φόρα. Ακόμα και αν πληγώνεσαι. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρνεις.
Πραγματικός νικητής στον έρωτα και στην αγάπη είναι αυτός που ποτέ δεν σταματάει να προσπαθεί. Έτσι όταν η ταυτότητα σου θα λέει πως γέρασες εσύ θα ξέρεις πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι το ίδιος νέος, γιατί θα ξέρεις το μυστικό. Το μυστικό πως:
Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά…

Αληθινή αγάπη σημαίνει προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας


Κάποιος που σας αγαπά αληθινά θα σας κάνει να γελάτε, να μοιράζεστε μαζί του τις χαρές, θα σας προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά σε σχέση με τους φόβους, τις ανησυχίες και τις στενοχώριες σας. Η αληθινή αγάπη συνεπάγεται προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας. Αυτές είναι οι βασικές αρχές μιας υγιούς σχέσης αγάπης.
Όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ένα συναισθηματικά ώριμο άτομο που να συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που θα μας προσφέρει πραγματικό αίσθημα ασφάλειας, τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μισόλογα ή εξαπατήσεις.
Αλλά υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή σε σχέση με την προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας σε μια σχέση. Δεν χωρά διαπραγμάτευση πως πρέπει να δίνουμε με τη σειρά μας στους άλλους όσα απαιτούμε για τους εαυτούς μας. Σε αντάλλαγμα, πρέπει πάντα να είμαστε ξεκάθαροι για αυτά που πιστεύουμε πως αξίζουμε. Αυτό συνεπάγεται ειλικρίνεια τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι συναισθηματικές ή διαπροσωπικές σχέσεις μπορούν να αποδειχτούν εξαιρετικά πολύπλοκες ως προς την αέναη προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας.
Απαιτούν ένα σημαντικό μερίδιο προσωπικής επένδυσης. Περιλαμβάνουν την επιθυμία να εξελιχθούμε όπως και την ικανότητα να προσφέρουμε σεβασμό και ευτυχία στο αγαπημένο μας πρόσωπο χωρίς παράλληλα να εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι μια καθόλου εύκολη συνταγή!
Οι σχέσεις που ξεχωρίζουν είναι αυτές στις οποίες και τα δύο μέρη νιώθουν ηρεμία και άνεση να είναι ο πραγματικός τους εαυτός. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί μια συναρπαστική και μαγική πραγματικότητα που μας προσφέρει σημαντική ικανοποίηση και ενισχύει την προσωπική μας ευτυχία.
Αφού είναι, λοιπόν, ένα τόσο πολύπλοκο θέμα, αξίζει να το αναλύσουμε λιγάκι παραπάνω.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Το να αφουγκράζεσαι τον άλλον διαφέρει πολύ από απλώς να τον ακούς. Το τελευταίο είναι κάτι που το κάνουμε όλοι εξάλλου. Στην αγάπη, πάνω από όλα έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πως κάποιος μας ακούει πραγματικά και πως μας καταλαβαίνει.
Σε μια ερωτική σχέση έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πως ό,τι πιστεύουμε και όσα προσπαθούμε να δώσουμε στον άλλον να καταλάβει γίνονται όντως αντιληπτά και λαμβάνονται υπόψη.
  • Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πρέπει να συμφωνείτε με το σύντροφό σας για καθετί -αυτό θα ήταν πρακτικά σχεδόν αδύνατο! Αυτό που, ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να κάνετε τον άλλον να νιώθει πως τον ακούτε πραγματικά. Ο στόχος είναι να καταλήγουμε σε κάποιου είδους συμφωνία στο τέλος, ακόμα και αν δεν έχουμε εντελώς υιοθετήσει την άποψή του.
  • Γι’ αυτόν το λόγο η γνώση των μηχανισμών της επικοινωνίας είναι τόσο σημαντική. Αυτό που μερικές φορές φαντάζει ως πολύπλοκο εγχείρημα είναι να καταφέρει κανείς να ξετυλίξει με λέξεις όλο εκείνο το μπλεγμένο συναισθηματικό κουβάρι που κρύβει μέσα του.
Όταν δεν είμαστε καλοί στην επικοινωνία, για παράδειγμα, είναι συχνό να καταπνίγουμε μέσα μας τα μικρά πράγματα που μας ενοχλούν. Δυστυχώς, περιμένουμε απλώς από τον άλλον να μαντέψει ή να τα διαισθανθεί σχεδόν με τρόπο μαγικό.
Αυτή η απαίτηση δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα, πρέπει να μάθουμε να λέμε στους άλλους όσα μας ενοχλούν. Όλα όσα μας ανησυχούν τη στιγμή που μας ανησυχούν ή μας ενοχλούν και όχι να περιμένουμε μέχρι να είναι πλέον πολύ αργά.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΑΣ


Καθένας από εμάς αξίζει μια σωστή αγάπη, όχι μια »περίπου» σχέση που βασίζεται σε προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα του τύπου: “Σήμερα σε αγαπάω, αλλά αύριο ίσως το ξανασκεφτώ. Αν θέλεις να σου δείχνω την αγάπη μου, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο.”
Κανείς δεν αξίζει μια αγάπη που βασίζεται στην αβεβαιότητα ή τον εκβιασμό. Η προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας είναι απαραίτητη. Κανείς δεν αξίζει μια αγάπη που τον σκεπάζει με φόβο ότι ο σύντροφός του μπορεί να φύγει ανά πάσα στιγμή.
Καμιά σταθερή και ώριμη σχέση δεν μπορεί να θεμελιωθεί πάνω σε κινούμενη άμμο.
Μια ώριμη αγάπη έρχεται σε εκείνο το σημείο όπου η προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας μας κάνει να μη φοβόμαστε το οτιδήποτε. Εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος ή αμφιβολία αν θα μας αγαπά και αύριο κάποιος ή αν αξίζουμε να έχουμε το σεβασμό του συντρόφου μας.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΜΑΣ
Από αυτό το βήμα, συζητάμε πολύ για την ανάγκη να μπορούμε μόνοι μας να ορίζουμε την τύχη μας . Μαθαίνουμε να αγαπάμε δυνατά τον εαυτό μας. Να είμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Να διαφυλάσσουμε την προσωπική μας ασφάλεια. Να διασφαλίζουμε ότι ζούμε τη ζωή όπως ακριβώς τη θέλουμε εμείς. Όλα αυτά μας βοηθούν να κάνουμε τις δικές μας αποφάσεις. Και αυτό συμβαίνει χωρίς να επιτρέπουμε στη γνώμη των άλλων να μας επηρεάζει τόσο πολύ.
Η διατήρηση μιας δυνατής σχέσης σηματοδοτεί μια καθημερινή ισχυρή δέσμευση και επένδυση του εαυτού μας, μέσω της εμπιστοσύνης και της εκτίμησης που πρέπει να δείξουμε σε κάποιον άλλο.
Σε κάθε σχέση, φυσικά, είναι απαραίτητο να νιώθουμε πως έχουμε τη στήριξη όσων μας περιστοιχίζουν.
Είναι φυσιολογικό να νοιαζόμαστε πολύ για το τι σκέφτεται ο σύντροφός μας για εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε επίκριση ή κάθε περιφρονητικό σχόλιο σχετικά με τους στόχους, τις επιθυμίες ή ακόμα και τον τρόπο που περνάμε το χρόνο μας μάς πληγώνουν.
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως το να αγαπάς κάποιον σημαίνει πως ταυτόχρονα αναγνωρίζεις πώς να τον σέβεσαι και πώς να φωτίζεις τους στόχους και τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Είναι αυτό που εμπλουτίζει τη σχέση και δυναμώνει το αίσθημα της προσωπικής εξέλιξης που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΙ


Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται περισσότερες εξηγήσεις ότι κάποιος που μας εξαπατά, μας προδίδει ή μας λέει ψέματα σε καθημερινή βάση μάς προσφέρει μια αδύναμη αγάπη που δεν αξίζει καν να λέγεται αγάπη. Κανείς δεν αξίζει κάτι τέτοιο, δεν το χρειάζεται και δεν προσφέρει τίποτα στον αυτοπροσδιορισμό μας.
Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως ο άνθρωπος που είναι ικανός να λέει ψέματα σε κάποιον που υποθετικά αγαπάει, δεν είναι σε θέση να αγαπήσει καν τον εαυτό του.
Κάτι που αγαπάμε υποτίθεται πως το προσέχουμε σαν πολύτιμο κειμήλιο. Σαν έναν εύθραυστο θησαυρό που πρέπει να περιφρουρείται με προσοχή και φροντίδα.
Αν έχετε ήδη συγχωρήσει ένα ψέμα και έναν ψεύτη, πρέπει το λιγότερο να είστε προσεκτικοί και να εξετάζετε αν η συμπεριφορά αυτή επαναλαμβάνεται.
Η συγχώρεση είναι σωστή αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν είμαστε αναγκασμένοι να συγχωρούμε τα πάντα. Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, υπάρχει η πιθανότητα να κατηγορήσουμε στο μέλλον τον εαυτό μας για το κακό που μας έχουν προξενήσει οι άλλοι. Και όλα αυτά για το λόγο ότι δεν θέσαμε με γενναιότητα ξεκάθαρα όρια.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ


Αυτός που μας αγαπά πραγματικά λατρεύει κάθε διαφορετικότητά μας, κάθε δυνατότητά μας. Κάθε όμορφο χάρισμα μας αλλά ακόμα και καθένα από τα ελαττώματά μας.
  • Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτή την απλή αρχή. Όπως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ζητά πράγματα που έρχονται σε ρήξη με τις αρχές και την ταυτότητά μας, ούτε και εμείς έχουμε αυτό το δικαίωμα. Δεν πρέπει να απαιτούμε από το σύντροφό μας να γίνει κάτι που δεν είναι.
  • Πρέπει να ζητάμε να μας αγαπούν με αυθεντικότητα, για όσα είμαστε. Για το πώς είμαστε, για όλα όσα μας προσδιορίζουν ως άτομα και χαρακτηρίζουν την αληθινή μας ύπαρξη.
Ποτέ μην μπείτε στον πειρασμό να προσποιηθείτε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε τους άλλους. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να χάσετε την αυτοεκτίμησή σας.
Προσπαθήστε να έχετε πάντα κατά νου αυτές τις αρχές όταν αξιολογείτε την εpωτική σας σχέση σε σχέση με την προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας που σας παρέχει. Έτσι θα μπορέσετε να δημιουργήσετε ένα ασφαλές πεδίο γεμάτο πληρότητα και ικανοποίηση και για τους δυο σας. Με άλλα λόγια, θα έχετε καταφέρει να ζείτε την απόλυτα υγιή αγάπη.

ΠΗΓΗ: MEYGEIA.GR

https://www.newside.gr


Tι Να Κάνεις Όταν Σε Προσβάλλουν Και Νιώθεις Άσχημα


Έχεις προσέξει ότι μερικοί άνθρωποι ΄΄ πατούν τα κουμπιά σου΄΄,  ΄΄ή σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν ένα παιδί ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Άνθρωποι που δεν σε σέβονται, παραβιάζουν το προσωπικό σου χώρο, σου επιτίθενται λεκτικά, σε υποτιμούν, σε ακινητοποιούν και δεν αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι ο εαυτός σου;΄΄
Θα ήταν υπέροχο να περιβαλλόμασταν από άτομα που μας υποστηρίζουν, μας ενθαρρύνουν, μας μιλούν με ευγένεια, μας ακούν προσεχτικά και κυρίως ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ.
Αν το παραπάνω είναι ανέφικτο, σκέψου με ποιο τρόπο πιθανόν να έχεις συμβάλλει στο να προσελκύσεις ένα τέτοιο άτομο. Συχνά υπονομεύουμε σχέσεις και υπέροχους ανθρώπους να έρθουν στη ζωή μας, νιώθοντας συναισθήματα κατωτερότητας και νιώθοντας μη άξιοι να είμαστε κοντά τους και επομένως απορρίπτουμε εμείς πρώτοι τους εαυτούς μας και μετά βιώνουμε την απόρριψη από αυτούς.
Σκέψου ποιά άτομα σου σπάνε τα νεύρα και δες μήπως η αρνητικότητα τους είναι ο καθρέφτης της δικής σου επίκρισης στον εαυτό σου και υψώνεις τείχους για να αμυνθείς. Πιθανόν να μην έχεις θέσει όρια και να διατηρείς στάση θύματος.. Κάθε φορά που είσαι θύμα λεκτικής επίθεσης ή δέκτης σκέψεων αρνητικά φορτισμένων το ενεργειακό σου πεδίο επηρεάζεται. Δες με ποιο τρόπο αντιδρά το σώμα σου όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα τέτοιο άτομο. Ενδεχομένως να σωματοποιείς αυτή την δυσαρέσκεια με πόνο στο κεφάλι , ενοχλήσεις στο στομάχι κλπ. Το σώμα σου σου λέει να δράσεις πριν το σύμπτωμα παγιωθεί..
Μπορείς να αντιδράσεις με ηρεμία, να μιλήσεις για το πως αισθάνεσαι,τραγούδα ένα τραγούδι ή πες μια προσευχή από μέσα σου όσο εκείνοι μιλούν. Σπάσε τους τα νεύρα με ένα πλατύ χαμόγελο, πάρε μια βαθιά εισπνοή, στείλε τους αγάπη και συμπόνια ή απλά αγνόησε τους. Να αποφεύγεις αρνητικούς ανθρώπους και μονόδρομες σχέσεις.
Ο καλύτερος τρόπος για να φέρεις υπέροχους ανθρώπους στη ζωή σου είναι να γίνεις πρώτα εσύ υπέροχος για τον εαυτό σου. 
Επαναλάμβανε τα θετικά σου στοιχεία. Μίλα ευγενικά στον εαυτό σου και να τον εμπιστεύεσαι και πίστεψε στην σπουδαιότητα και το μεγαλείο σου…Κάθε βράδυ λέγε μπράβο στον εαυτό σου για ο.τι κατάφερες κατά την διάρκεια της ημέρας.
Μέτρα τις χαρές σου και πέτα τα συναισθηματικά βάρη. .Επίσης κάνε μια λίστα με τα χαρακτηριστικά που θαυμάζεις σε άλλους ανθρώπους και ανάπτυξε τα στον εαυτό σου. Έτσι ανεβάζεις τις δονήσεις της ενέργειας σου. Οι σχέσεις που δεν σε εξυπηρετούν ακόμα και αν δεν απομακρύνονται από εσένα , δεν σε αγγίζουν και στην θέση τους έρχονται άνθρωποι οι δονήσεις των οποίων είναι αντίστοιχες των δικών σου.
Επίσης γίνε υπέροχος με τους άλλους. Άκου προσεχτικά όταν σου μιλάνε μα μην κρίνεις, ενθάρρυνε τους, να κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους, κοίτα τους στα μάτια, άγγιξε τους τρυφερά στον ώμο και κυρίως να είσαι ειλικρινής στη σχέση σου ξεκαθαρίζοντας ό,τι σε ενοχλεί.
Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τον πιο υπέροχο άνθρωπο της ζωής σου, ΕΣΕΝΑ. ΑΓΑΠΑ τον εαυτό σου και τη ζωή χωρίς λόγο και οι δονήσεις αυτής της αγάπης θα σου δημιουργήσουν τις συνθήκες για υπέροχους ανθρώπους και υπέροχη ζωή.
Πηγή; newsone.gr

Μητρικές ενοχές: Η σιωπηλή επιδημία


Από: Ελένη Χαδιαράκου
Οι μητρικές ενοχές είναι ένα σημείο των καιρών και έχει πάρει τη μορφή επιδημίας
Δεν υπάρχει κανείς πάνω σε αυτή τη γη που να προσπαθεί τόσο σκληρά, όσο μια μαμά. Παρόλη όμως τη σκληρή προσπάθεια δεν υπάρχει και καμία μαμά που να μην υποφέρει από το γνωστό μητρικό ενοχικό σύνδρομο, ευρύτερα γνωστό και ως GΜS (guilty mom syndrome). Και αν πιστέψουμε τους ψυχολόγους, το σύνδρομο αυτό οφείλεται στις εξιδανικευμένες εικόνες που έχουμε στο μυαλό μας, για το τι σημαίνει να είναι μια γυναίκα καλή μητέρα.
Οι κοινωνιολόγοι πάλι θεωρούν τις μητρικές ενοχές «μολυσμένο» χρόνο. Θεωρούν ότι οι ενοχές λειτουργούν ως «συναισθηματική φορολογία» που πληρώνει κάθε μητέρα όταν φεύγει για την δουλειά ή επιβάλλει στα παιδιά να κάτσουν μπροστά στην τηλεόραση. Με άλλα λόγια, οι ενοχές λειτουργούν σαν μια πληρωμή τελών που τους δίνει το εξιτήριο για τις δικές τους δραστηριότητες.

Μητρικές ενοχές. Μια απόλυτα σύγχρονη ασθένεια.

Ε, ναι οι μητρικές ενοχές αποτελούν την απόλυτα μοντέρνα «ασθένεια», αν μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει έτσι. Και αυτό, σύμφωνα με τον διακεκριμένο ψυχολόγο και συγγραφέα Robin Grille, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι πλέον έχουμε περάσει ώρες διαβάζοντας σωρούς βιβλίων αυτοβοήθειας.
Στο βιβλίο του Parenting for a Peaceful World, ο δόκτωρ Grille, μας υπενθυμίζει ότι είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζουμε «τι να μην κάνουμε ως γονείς, επειδή το έκαναν οι γονείς μας». Βέβαια κάποια στιγμή και ενώ πιστεύουμε ότι τα κάνουμε όλα σωστά, σίγουρα θα αναρωτηθούμε τι θα πει αύριο το παιδί μας στον δικό του ψυχοθεραπευτή!!!

Έχω τύψεις ή ενοχές επειδή είμαι κακή μαμά;
Σύμφωνα με τον δόκτωρ Robin Grille, οι ενοχές και οι τύψεις είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι τύψεις είναι η συναισθηματική κατάσταση που βιώνουμε όταν έχουμε κάνει κακό και έχουμε βλάψει με τα λόγια ή τις ενέργειές μας έναν ή άλλους ανθρώπους. Μιλάμε για ένα κακό το οποίο υφίσταται, είναι γεγονός αληθινό και έχει προκαλέσει αρνητικές συνέπειες.
Τύψεις μπορεί να νοιώθει εκείνος που έδωσε μία ψευδή κατάθεση και καταδίκασε έναν αθώο, ή εκείνος που χτύπησε με το αυτοκίνητό του κάποιον και τον παράτησε αβοήθητο. Οι τύψεις αφορούν ένα πραγματικό κακό για το οποίο ευθυνόμαστε απόλυτα.
Οι ενοχές από την άλλη, δεν υπονοούν ότι το άτομο που τις νοιώθει, έχει φταίξει και εκείνο υποχρεωτικά, ούτε ότι αυτό που έχει πράξει κάποιος είναι κακό. Η ενοχή δεν συνδέεται πάντα με τη δική μας υπαιτιότητα, αλλά με τη χαμηλή μας αυτοεκτίμηση. Αυτό δηλαδή το συναίσθημα που πολλές φορές διακατέχει το ενοχικό άτομο, αλλά και από το σύστημα αξιών που έχουμε και το οποίο συνδέεται με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει αλλά και πόσο υγιής και συναισθηματικά επαρκής ήταν η σχέση με τους γονείς μας. Ενοχή μπορεί να νοιώσει μια μαμά γιατί ξέχασε να πάρει το βιβλίο που της είχε ζητήσει η μικρή της κόρη για το σχολείο, ή γιατί έκαψε το φαγητό, αλλά τύψεις, όχι δα! Η ενοχή συνήθως απορρέει από την πεποίθηση μας, ότι πάντα πρέπει να είμαστε διαθέσιμες και να δίνουμε τα πάντα στα παιδιά μας! Αυτή η στάση ζωής οφείλεται στην ανάγκη του ενοχικού ατόμου να νοιώσει και να δεχτεί αγάπη, επειδή πιστεύει ότι μόνο έτσι θα την αξίζει.
Πηγή της ενοχικής αυτής στάσης είναι τα πρώιμα παιδικά βιώματα όταν το παιδί ένοιωθε ότι έπαιρνε αγάπη μόνο όταν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των γονιών. Αυτό καλλιέργησε μέσα του την πεποίθηση ότι η αξία δεν είναι κάτι που υπάρχει μέσα του, αλλά βρίσκεται στην εμφάνιση, στις επιτυχίες, στην ικανότητα εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων. Η νοσηρά ενοχική συμπεριφορά καλλιεργείται από το φόβο του ότι θα πάψουν οι άλλοι να αγαπούν και μας οδηγεί στην υιοθέτηση λανθασμένων συμπεριφορών και αντιλήψεων.

Λοιπόν, τι μας κάνει καλές μαμάδες; 

Ως μητέρα μπορεί να έχετε κάνει πολλά λάθη. Να είχατε νεύρα με τα παιδιά, να τους φωνάζατε συχνά, να ξεχνάγατε να κάνετε πράγματα γι’ αυτά, αλλά αν στηρίζατε την προσωπική σας αυτοεκτίμηση σε αυτό, τότε θα υπήρχε μάλλον πρόβλημα.
Σύμφωνα με τον δόκτωρ Grille, το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνουμε για να εξαφανίσουμε τις ενοχές μας, είναι να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει καλή μητέρα. Καλή μαμά δεν σημαίνει αλάνθαστη μαμά. Καλή μαμά είναι εκείνη που αναγνωρίζει τα λάθη της, τις αδυναμίες της, εκείνη που διαθέτει ενσυναίσθηση και είναι αρκετά… ταπεινή, ώστε να ζητάει συγγνώμη από τα παιδιά της.
Καλή μαμά είναι εκείνη που είναι πάντα πρόθυμη να αναπτυχθεί προσωπικά, να μάθει καινούρια πράγματα και να επουλώσει τις πληγές των παιδιών της, αν αυτό χρειαστεί. Και δεν μπορούμε να βασανιζόμαστε πάντα από την παγίδα της τελειότητας. Αργά ή γρήγορα θα τραυματίσουμε άθελα μας τα παιδιά μας, πιθανώς και να τα βλάψουμε. Το θέμα είναι να είμαστε σε θέση να επουλώσουμε τις πληγές τους και να τα υποστηρίξουμε με κάθε ευκαιρία. Γιατί αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι μια σχέση αγάπης δεν είναι μια σχέση προστατευμένη, μια σχέση όπου τίποτα κακό δεν θα συμβεί. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι στη σχέση μας με το παιδί μας είναι ότι συνεχώς αλλάζει, ανανεώνεται. Και αυτή η ανανέωση περνάει από τη δική μας συναισθηματική αλήθεια.

Τα οφέλη της απελευθέρωσης από τις μητρικές ενοχές. 

«Ένα υγιές και συναισθηματικά ασφαλές παιδί θα διαμαρτυρηθεί αυθόρμητα όταν το πληγώσετε ή όταν το απογοητεύσετε. Ειδικά τα παιδιά, όταν πληγώνονται ή απογοητεύονται χρησιμοποιούν ένα κάπως άκομψο και σκληρό λεξιλόγιο: Αν λοιπόν το παιδί σας, σας πετάξει κατάμουτρα: «Είσαι μια κακιά μαμά», ή ο έφηβος γιος σας, σας φωνάξει ότι σας μισεί, δεν σημαίνει ούτε ότι είστε κακιά, ούτε βέβαια, άξια να σας μισούν», μας λέει ο δόκτωρ Grille. Τότε που τα παιδιά σας, θα αντιδράσουν τόσο έντονα, είναι που θα πρέπει να επανεξετάσετε το θέμα ενοχές. Και αυτό, γιατί η απελευθέρωσή μας από τις ενοχές θα μας βοηθήσει να ακούσουμε τα παιδιά μας.
Γιατί, όταν δεν βασανιζόμαστε από τους πόνους της ενοχής, της ντροπής ή της ανεπάρκειας, μόνο τότε θα δώσουμε χώρο, ώστε να σεβαστούμε το δικαίωμα των παιδιών μας να διαμαρτυρηθούν. Μόνον η σωστή αυτοεκτίμηση, μας κάνει αρκετά δυνατές ώστε να ακούσουμε πραγματικά τα παιδιά μας όταν λένε: «Μαμά, με πλήγωσες», «μαμά δεν με ακούς». Και μια σωστή «ακοή» είναι ένα αληθινό δώρο. Γιατί όταν τα συναισθήματα «ακούγονται», τότε επικυρώνονται και γίνονται αγάπη! Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά δεν κρατούν κακίες όπως οι ενήλικες. Η δυσαρέσκεια τους εξαφανίζεται τη στιγμή , όταν νιώθουν ότι ακούγονται. Και το επόμενο πράγμα που θα ακούσετε μετά το «μαμά σε μισώ», είναι το «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου». Αλλά αν έχουμε ενοχές δεν μπορούμε να τα ακούσουμε, ούτε να τα νιώσουμε.
Γιατί ως γνωστόν οι ενοχές μάς κάνουν εξαιρετικά ευαίσθητους και καταλήγουμε ντροπιασμένοι και φιμωμένοι. Όταν η γονική ενοχή αντικαθίσταται από συναισθηματική ειλικρίνεια, είναι σαν να ανατέλλει και πάλι ο ήλιος για την οικογένεια. Οι σχέσεις γίνονται πολύ πιο ευχάριστες και το χαμόγελο επιστρέφει.
Και κάπου εκεί θυμηθείτε: Το παιδί σας δεν θέλει να γονατίσετε και να το ικετεύσετε για συγχώρεση, ή να μειώσετε τον εαυτό σας με οποιονδήποτε τρόπο. Το μόνο που θέλει είναι η αναγνώριση, η αληθινή αναγνώριση του τι κάνατε ή δεν κάνατε και πώς αυτό σας έκανε να νιώσετε και να δείτε ότι σας ενδιαφέρει να μάθετε για το πώς νιώθει. Και αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο. Το μόνο που χρειάζεται είναι, μια ανοιχτή καρδιά, ταπεινότητα και ενσυναίσθηση. Οι ανταμοιβές αξίζουν τον κόπο.

Το επιμύθιο των ενοχών 

Τέλος, αυτό που πρέπει να θυμάστε, είναι να διαχωρίζετε τις καλές από τις κακές ενοχές. Οι υγιείς, χρήσιμες ενοχές αποτελούν τη φωνή της λογικής και της συνείδησής μας. Είναι οι εσωτερικοί μας κανόνες που μας βοηθούν να ελέγξουμε τις άσχημες πτυχές του χαρακτήρα μας, όπως το θυμό, την επιθετικότητα, τον εγωισμό, την απληστία και να τηρούμε τους βασικούς κανόνες «καλής» συμπεριφοράς. Οι «κακές» ενοχές που ξεπερνούν τα «όρια» σχετίζονται μόνο με τις παράλογες απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας. Η κακή λοιπόν ενοχή είναι από μόνη της ένα τοξικό συναίσθημα. Και τα τοξικά συναισθήματα βλάπτουν την υγεία τη δική μας και των γύρω μας
Από το βιβλίο του ψυχολόγου Robin Grille, Parenting for a Peaceful World and Heart-to-Heart Parenting.
Πηγή: www.akappatou.gr

5 ψυχικά τραύματα από την παιδική ηλικία


Τι πρέπει να γνωρίζετε για τα ψυχικά τραύματα; Δυστυχώς, αρκετά συχνά η συναισθηματική μας υγεία αρχίζει να φθείρεται από την παιδική μας ηλικία. Συνήθως, δεν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που μας μπλοκάρει, τι μας προκαλεί ζαλάδα ή τι είναι αυτό που μας φοβίζει.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας – τραύματα τα οποία έχουν προκληθεί από τις πρώτες εμπειρίες μας σε αυτόν τον κόσμο τα οποία όμως δεν θεραπεύτηκαν ποτέ.
«Τα ψυχικά τραύματα είναι επώδυνες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας που διαμορφώνουν την προσωπικότητα των ενηλίκων, ποιοι είμαστε και πώς αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες».
Θα πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι αυτά και να πάψουμε να τα καλύπτουμε. Όσο περισσότερο χρόνο περιμένουμε για να θεραπευτούν, τόσο πιο βαθιά ριζώνουν μέσα μας. Ο φόβος της αναβίωσης αυτών των δεινών, μας αναγκάζει να εφευρίσκουμε εκατοντάδες διαφορετικές μάσκες που απλά μας εμποδίζουν να προοδεύσουμε στη ζωή. Αυτό ακριβώς πρέπει να αποφύγουμε.
Η προδοσία, η ταπείνωση, η δυσπιστία, η εγκατάλειψη, η αδικία… Αυτά είναι μερικά από τα τραύματα για τα οποία μας προειδοποιεί η Lisa Bourbeau στο βιβλίο της «Θεράπευσε τα τραύματά σου… και βρες ποιος είσαι» (ελληνικός τίτλος). Ας ρίξουμε μια ματιά στα ψυχικά τραύματα.

Ψυχικά τραύματα

  1. Ο φόβος της εγκατάλειψης, ένα από τα ψυχικά τραύματα
Η εγκατάλειψη είναι ο χειρότερος εχθρός αυτών που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη στην παιδική τους ηλικία. Φανταστείτε πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι για ένα παιδί να φοβάται ότι μπορεί να μείνει μόνο του, απομονωμένο και απροστάτευτο σε ένα άγνωστο περιβάλλον.

Συνεπώς, όταν το παιδί ενηλικιώνεται θα κάνει τα πάντα για να μη βιώσει ξανά αυτό το αίσθημα τηςεγκατάλειψης. Επομένως, οποιοσδήποτε έχει βιώσει αυτήν την κατάσταση θα έχει την τάση να εγκαταλείπει πρόωρα τους γονείς του και να παρατά αυτό με το οποίο ασχολείται. Αυτή η συμπεριφορά αντικατοπτρίζει αποκλειστικά το φόβο της αναβίωσης αυτών των δεινών.
«Είναι κοινό για αυτούς τους ανθρώπους να σκέφτονται και να μιλούν με τον ακόλουθο τρόπο: «σε αφήνω πριν με αφήσεις εσύ», «κανείς δεν με στηρίζει έτσι κι εγώ δεν θα το υποστηρίξω αυτό», «αν με αφήσεις δεν θα ξαναγυρίσω».
Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να επεξεργαστούν μέσα τους το φόβο του να μείνουν μόνοι, το φόβο της εγκατάλειψης και της άρνησης της φυσικής επαφής (αγκαλιές, φιλιά, σεξουαλική επαφή…). Αυτό το τραύμα είναι δύσκολο να θεραπευτεί αλλά μια καλή αρχή είναι να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν το φόβο της απομόνωσης μέχρι να ξεκινήσει ένας θετικός και ενθαρρυντικός εσωτερικός διάλογος.
  1. Ο φόβος της απόρριψης
Αυτό το τραύμα μας εμποδίζει να αποδεχτούμε τα αισθήματα, τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας.
Η εμφάνισή του στην παιδική ηλικία προέρχεται από την απόρριψη των γονέων, της οικογένειας ή των συμμαθητών. Ο πόνος που προκαλεί αυτό το τραύμα εμποδίζει το παιδί να αναπτύξει ένα υγιές αίσθημα αυτοεκτίμησης και αγάπης προς τον εαυτό του.
Του προκαλεί σκέψεις απόρριψης, υποβαθμίζει τον εαυτό του και πιστεύει ότι είναι ανεπιθύμητο.
Το παιδί που έχει απορριφθεί αισθάνεται ανάξιο της στοργής και της κατανόησης και ο φόβος να αναβιώσει αυτά τα δεινά το οδηγεί σε περαιτέρω συναισθήματα απομόνωσης.
«Πιθανότατα, ένα άτομο που έχει βιώσει την απόρριψη στην παιδική του ηλικία είναι ένας δειλός και απόμακρος ενήλικας. Γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς τους φόβους που οδηγούν στον πανικό».
Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων, θα πρέπει να αρχίσετε να νοιάζεστε για τη δική σας συμπεριφορά και για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρετε. Κάθε φορά θα σας ενοχλεί λιγότερο όταν οι άνθρωποι θα φεύγουν μακριά σας και προσπαθήστε να μην το παίρνετε κατάκαρδα όταν οι άλλοι σας ξεχνούν ορισμένες φορές. Το μοναδικό άτομο που χρειάζεστε για να προχωρήσετε στη ζωή σας είναι ο εαυτός σας.
  1. Ταπείνωση και ψυχικά τραύματα
Αυτό το τραύμα προκαλείται όταν αισθανόμαστε τη δυσαρέσκεια και την κριτική των άλλων.Μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτό το πρόβλημα στα παιδιά όταν τους λέμε ότι είναι χαζά, κακά ή χοντρά ή όταν συζητάμε τα προβλήματά τους μπροστά σε άλλους (κάτι που δυστυχώς είναι πολύ κοινό). Αυτό αναμφίβολα καταστρέφει την αυτοεκτίμηση του παιδιού και το εμποδίζει να καλλιεργήσει ένα υγιές αίσθημα αυτοεκτίμησης.
Αυτό συχνά οδηγεί σε μια εξαρτημένη προσωπικότητα. Επιπλέον, τα άτομα αυτά γίνονται «τύραννοι» και εγωιστές λειτουργώντας αμυντικά ή φτάνουν ακόμη και στο σημείο να ταπεινώνουν τους άλλους για να δημιουργήσουν μια ασπίδα προστασίας.
Αν έχετε βιώσει τέτοιου είδους εμπειρίες, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε την ανεξαρτησία και την ελευθερία σας όπως επίσης και να κατανοήσετε τις δικές σας ανάγκες και φοβίες, βάζοντας προτεραιότητες.
  1. Προδοσία ή ο φόβος να εμπιστευτείτε τους άλλους
Αυτό το τραύμα ανοίγει όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στο παιδί δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο παιδί αισθήματα προδοσίας και εξαπάτησης. Κατά συνέπεια, αυτό προκαλεί μια αίσθηση δυσπιστίας που μπορεί να εξελιχθεί σε ζήλια καθώς και σε άλλα αρνητικά συναισθήματα ή να αισθάνεστε ότι δεν σας αξίζουν οι υποσχέσεις και αυτά που έχουν οι υπόλοιποι.
Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα στην παιδική τους ηλικία, στην ενηλικίωση θέλουν να ελέγχουν την προσωπικότητα των άλλων και να είναι κυρίαρχοι της τελειότητας. Είναι άνθρωποι που θέλουν τα πάντα στην εντέλεια και δεν δίνουν ευκαιρίες.
Αν είχατε βιώσει τέτοιου είδους προβλήματα στην παιδική σας ηλικία, πιθανότατα θα αισθάνεστε την ανάγκη να ελέγχετε τους άλλους. Αυτό συχνά ενισχύεται με την παρουσία ενός δυναμικού χαρακτήρα. Ωστόσο, αυτό είναι ένας αμυντικός μηχανισμός, μια ασπίδα προστασίας κατά της απογοήτευσης.
Αυτό συνήθως αντικατοπτρίζεται στον τρόπο που ενεργούν γνωστοποιώντας τις προκαταλήψεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να εξασκήσουν την υπομονή και την αντοχή όπως επίσης και να μάθουν να μένουν μόνοι τους και να μεταβιβάζουν αρμοδιότητες.
  1. Αδικία, ένα ακόμα από τα ψυχικά τραύματα
Το αίσθημα της αδικίας βιώνεται σε περιβάλλοντα όπου οι κηδεμόνες είναι ψυχροί και αυταρχικοί.Αυτές οι απαιτητικές προσωπικότητες δημιουργούν αισθήματα αδυναμίας και ματαιότητας τόσο στην παιδική ηλικία όσο και στην ενηλικίωση.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν συνόψισε αυτήν την ιδέα με το γνωστό απόσπασμα:
«Όλοι είμαστε ιδιοφυΐες. Αλλά αν κρίνετε ένα ψάρι για την ικανότητά του να σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο τότε θα ζήσει ολόκληρη τη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι χαζό».
Συνεπώς, αυτοί που έχουν βιώσει αυτόν τον πόνο μπορεί να γίνουν αυστηροί και γι’ αυτούς να υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως προσπαθούν να είναι σημαντικοί και να αποκτήσουν μεγάλη εξουσία ή επιτυχία.
Μπορεί να γίνουν φανατικοί της τάξης και της τελειότητας. Συνήθως έχουν ριζοσπαστικές ιδέες, γεγονός που τους δυσκολεύει να πάρουν αποφάσεις με αυτοπεποίθηση.
Για να αντιμετωπίσουμε αυτού του είδους τα προβλήματα θα πρέπει να επεξεργαστούμε μέσα μας το αίσθημα της καχυποψίας και την ψυχική ακαμψία προκειμένου να γίνουμε περισσότερο ευέλικτοι και να εμπιστευόμαστε τους άλλους.
Τώρα που ξέρετε τις 5 πληγές της ψυχής που μπορούν να επηρεάσουν την ευεξία σας, την υγεία και την ικανότητά σας να αναπτυχθείτε σαν προσωπικότητα μπορείτε να αρχίσετε να θεραπεύεστε.
«Το πρώτο βήμα, όπως και όλα στη ζωή, είναι να αποδεχτούμε τις πληγές μέσα μας, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αισθάνεται θυμωμένος και πάνω από όλα να δώσουμε τον ανάλογο χρόνο στον εαυτό μας να θεραπευτεί»

Πηγή: meygeia.gr