Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών

Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και σου ζητώ να με ακούσεις!

Δεν αγαπώ τις γιορτές, γιατί μυρίζουν απώλεια...

Σε κάθε πρόβλημά μου, ήθελα και τους δύο! Εκεί, παρόντες!
Και σε κάθε χαρά μου το ίδιο. Μα δεν τους είχα...

Κάθε φορά που χρειαζότανε να λέω πως οι γονείς μου είναι χωρισμένοι, ένιωθα διαφορετική...

Κάθε φορά που έπρεπε να δεχτώ τους νέους τους συντρόφους, ένιωθα αμήχανα...

Κάθε φορά που έπρεπε να απαντώ στην κριτική του κόσμου, χαμήλωνα το βλέμμα μου ή γινόμουν επιθετική...

Στο τραπέζι έλειπε πάντα μία καρέκλα και αυτό με πονούσε, γιατί δεν ήθελα να είναι έτσι η οικογένεια...

Ήθελαν πάντα να είμαι ή με τον έναν ή με τον άλλον και αυτό με κομμάτιαζε...

Έπρεπε πάντα να είναι κάποιος ο καλός και κάποιος ο κακός.
Μα εγώ δεν ήθελα να κάνω τέτοιους διαχωρισμούς...

Κάθε φορά που έπνιγα την θλίψη μου για να μην τους γεμίσω με ενοχές, ήταν ένα μαχαίρι που γύριζα τελικά στον εαυτό μου...

Κάθε φορά που κατάπινα όλα όσα ήθελα να τους πω, ένιωθα πως δεν είχα άλλη ανάσα και σώπαινα...

Σε κάθε διαμάχη τους, έπρεπε να κάνω την αδιάφορη μα εγώ τα καταλάβαινα όλα!

Οι φωτογραφίες έμεινα μισές, μαζί και οι στιγμές...
Μοιρασμένες, εδώ κι εκεί...
Η ζωή του μπαμπά...
Η ζωή της μαμάς...
Και η ζωή η κοινή μας;

Ναι, προχώρησα. Τα κατάφερα!
Αλλά εκείνο το αγκάθι πάντα θα με τρυπάει...
Απλώς έμαθα πια να μη δίνω σημασία στον πόνο και να αυτοθεραπεύομαι.

Ναι! Έπρεπε να χωρίσουνε από εκείνη τη δυστυχία που ζούσαμε.
Το καταλαβαίνω...

Μα αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ, είναι γιατί επέλεξαν αυτοί οι άνθρωποι να είναι μαζί. Γιατί έκλεισαν τα μάτια μπροστά στις τόσες τους διαφορές. Που τελικά αυτές ήταν που μας γκρέμισαν...

Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και αυτό που σας ζητάω, είναι η σοφότερη επιλογή συντρόφου...

#ΑνορεκτικάΌνειρα #ΚίκκαΟυζουνίδου