Ένας μπαμπάς είναι πάντα ένας θρύλος. Και οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ

Ήταν πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά της. Όχι με τη γενική έννοια το «κοριτσάκι του μπαμπά», με τη δική της έννοια, του δικού της μπαμπά.

Όχι όχι, δεν κρυβόταν ποτέ πίσω από την ασφάλεια του μπαμπά της.

Εκείνος της είχε μάθει άλλωστε, πως μόνο εκείνη μπορεί να σώζει τον εαυτό της. Ούτε περίμενε τα χρήματά του για να κάνει μεγάλες αγορές και ταξίδια. Αλλά είχε στα μάτια της, τη σπίθα του. Είχε στο βλέμμα της την πονηριά του και το άγγιγμά της ήταν το ίδιο απόμακρη όσο εκείνος. Δυσκολευόταν με τα συναισθήματα αλλά έβρισκε πάντα ένα τρόπο να τα δείχνει. Κοφτερή στην όψη, σαν εκείνον. Άνοιξε το κέλυφός της, θα δεις έναν ολόκληρο γαλαξία.

Κανείς δεν είπε ότι εκείνος ήταν τέλειος. Και ποιος είναι τέλειος, άραγε;

Ήταν άνθρωπος, και οι άνθρωποι δικαιούνται βάση φύσεως να είναι εσφαλμένοι. Οπότε, ήταν ένας άνθρωπος, όπως όλοι μας. Ξεροκέφαλος και απότομος. Κάποιες φορές τρομακτικός, κάποιες άλλες σαν άκακο μικρό παιδί. Λάτρευε τη μουσική του, και εκείνοι που αγαπούν τις μουσικές σκεπάζουν πολλές ανάγκες κάτω από αγριεμένα βλέμματα. Συχνά απόλυτος, θερμοκέφαλος, θα συζητούσε αρκετές φορές το πρόβλημα, αλλά άπαξ και τελείωνε με την υπομονή του, δεν είχες άλλο τρόπο από το να συμφωνήσεις μαζί του.

Αλλά στα μάτια της, ήταν βασιλιάς.

Η αρχή και το τέλος μιας αυτοκρατορίας που ποτέ δεν έληξε.

Ο ουρανός και η γη. Ήταν ο «μπαμπάς» και αυτή η μικρή λέξη μπορεί να κρύβει του κόσμου ολόκληρου τις αγκαλιές. Ήταν ο ήρωας. Εκείνος που ξέρει πάντα πως να δέσει τα μαλλιά της που χάλασαν, να μαγειρέψει το αγαπημένο της φαγητό, να στρώσει το κρεβάτι της, να λύσει μαζί της τις ασκήσεις της και να χαμογελάει καθώς την ακούει να ψιθυρίζει τραγούδια που της άρεσαν.

Αλλά ο χρόνος έχει μια αστεία συνήθεια να περνάει τόσο γρήγορα και όλα όσα θεωρούσες δεδομένα, καταλήγεις να τα αναζητάς με μανία. Και ο χρόνος ήταν απότομος με τον μπαμπά της, όπως είναι μερικές φορές ο χρόνος. Τα χρόνια πέρασαν, κάποια πράγματα ξεχάστηκαν, κάποια άλλα μοιάζουν πιο ζωντανά από ποτέ. Περίεργη η μνήμη. Επιλεκτική, λες και έχει σημασία τι θα μείνει και τι όχι.
Χωρίς περισσότερα λόγια, αφιερωμένο σε εσένα που παλεύεις ακόμη καμία φορά να επαναφέρεις τον ήρωα μέσα σου. Αφιερωμένο σε εκείνα τα μάτια, που μοιάζουν στα δικά του λες και φτιάχτηκαν για να τον αντικατοπτρίζουν. Αφιερωμένο σε εκείνον που άραζε στην πολυθρόνα, έπιανε το μπουζούκι και συνήθιζε να λέει «η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πάρει κανείς στα σοβαρά».

Πένη Σίμου

https://www.infokids.gr/

Η ευτυχία δεν έρχεται μόνη της

Αν δεν παίρνεις ρίσκα, αν δεν πάθεις , δεν πρόκειται να μάθεις. Η ευτυχία βρίσκεται στο τέλος της περιπέτειας

«Ο λόγος που οι περισσότεροι δεν πετυχαίνουν (κάτι που επιθυμούν πολύ), είναι ότι... ανταλλάσσουν αυτό που περισσότερο θέλουν... με αυτό που θέλουν εκείνη τη στιγμή...» -Ναπολέων Βοναπάρτης

Η ευτυχία είναι σίγουρα στιγμές, όμως σε κάθε στιγμή ευτυχίας ανακαλύπτονται ξανά και ξανά, ανακατεμένα στη σύνθεσή της, κάποια βασικά συστατικά...

Αυτά τα ίδια συστατικά συναντιούνται να επαναλαμβάνονται σε κάθε πραγματικά χαρούμενη ανθρώπινη διάθεση...

Υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο, συχνά όμως διαφέρει ο τρόπος που απαιτείται για να «ξυπνήσουν»...

Όταν κάποιος δε χαμογελάσει για καιρό ή δυσκολεύεται πια να χαμογελάσει, σημαίνει ότι κάποιο από αυτά τα συστατικά βρίσκεται σε λήθαργο μέσα του διότι δεν εξασκείται για καιρό...

Αντίθετα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παρατηρείς ότι διεκδικούν και απολαμβάνουν πολύ περισσότερες στιγμές ευτυχίας μέσα σε μία μέρα, ένα μήνα, μέσα σε ένα χρόνο απ’ ότι συνήθως οι άλλοι...

Αν μελετήσεις τον τρόπο ζωής τους, θα βρεις στον κορμό των τρόπων σκέψης τους, αυτά τα βασικά συστατικά...

Πρώτα από όλα, την επιθυμία και την περιέργεια να εξερευνούν ιδιαίτερα ό,τι σχετίζεται με το φυσικό περιβάλλον.

Ο άνθρωπος αν δεν εξερευνά, αν δεν μαθαίνει, αν δεν επικοινωνεί, χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερες από τις αισθήσεις του, πλήττει... καθώς στερεί το απρόσμενο και την περιπέτεια από τη ζωή του...

Οι άνθρωποι αυτοί εστιάζουν με πείσμα στο καλό που υπάρχει γύρω τους αγνοώντας σαν μια απλή παραφωνία το κακό...

Χαρακτηριστική εικόνα που έρχεται στη σκέψη, ένας άνθρωπος που ταξιδεύοντας στην εθνική οδό με μεγάλη ταχύτητα, ένιωσε ξαφνικά το πίσω ελαστικό να διαλύεται και το αυτοκίνητο να κάνει σβούρες στην αριστερή λωρίδα, χορεύοντας ένα παράξενο βαλς με το θάνατο, με άγνωστο τέλος...

Αυτό που παραξένεψε ήταν ο τρόπος που αντιμετώπισε το γεγονός... Αφού ολοκλήρωσε με βιασύνη όλο το τελετουργικό των καταγραφών και της αλλαγής ελαστικού, πρόλαβε με πείσμα, ήταν καλοκαίρι, να φτάσει και να καθίσει στην παραλία για να προλάβει το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα της Εύβοιας. Ήταν περισσότερο μια κίνηση συμβολική προς τον εαυτό του αλλά και προς την Τύχη, ότι δεν θα της αφήνει πολλά περιθώρια να τον φοβίζει αλλά ούτε και να τον κατευθύνει...

Είναι άνθρωποι, που αν τους προσέξεις, σκορπούν πολύ εύκολα το γέλιο όπου βρίσκονται... άνθρωποι οι οποίοι αντιστέκονται σθεναρά, με τρελό πείσμα, ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις τις σαρκάζουν και μειώνουν τη σημασία τους... Συνήθως θα πειράξουν τους τριγύρω τους με σκοπό να τους κάνουν να χαμογελάσουν. Μοιάζουν με χρωματιστές πινελιές σε ένα γκρίζο πίνακα...

Οι άνθρωποι αυτοί δεν αξιολογούν τη ζωή μετρώντας υποκειμενικές επιτυχίες αλλά μετρώντας πόσες καλές στιγμές ζουν, πόσο συχνά και πόσο έντονες είναι αυτές. Δεν αφήνονται στο τυχαίο. Αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας καλής στιγμής, θα τις δημιουργήσουν Μετρούν τη ζωή με μέτρο το πότε γέλασες τελευταία με την καρδιά σου... όχι τον τελευταίο μήνα, μα τις τελευταίες μέρες...

Μετρούν τη ζωή με τη μέρα...όχι με το μήνα ούτε με τις διακοπές. Αν θελήσουν να μετρήσουν τη χαρά μέσα σου, θα σε ρωτήσουν, ποια από τις τελευταίες επτά μέρες της ζωής σου αν παγιδευόσουν στο χρόνο, θα διάλεγες να ζήσεις ξανά και ξανά;

Η ζωή του ανθρώπου συχνά ακροβατεί ανάμεσα στην ανάγκη για ασφάλεια και στην ανάγκη για περιπέτεια... Συχνά όμως, πολλοί υπομένουν πολλά θεωρώντας το απαραίτητη συνθήκη προκειμένου να κερδίσουν κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Αυτό κάποιες φορές είναι και μία καλή δικαιολογία για να αποφύγουν να ρισκάρουν να αλλάξουν λίγα πράγματα...

Μα μέχρι να έρθει το μεγάλο και σπουδαίο, έχουν χαθεί σπουδαιότερα, χρόνος γεμάτος πολύτιμες στιγμές... Το να βλέπεις το αγαπημένο σου ζώο να παίζει στο σπίτι με ανεμελιά είναι πολύ χαρούμενο, το ζώο που «φιλοξενείς» δίνει όμως και ένα μάθημα για την ευτυχία που εξαρτάται από εσένα αν θα το προσέξεις.

Όταν αναφέρονται στα όνειρα τους δε λένε «κάποια μέρα θα κάνω αυτό...» αλλά πότε...

Τα όνειρα γνωρίζουν ότι αν δε σχεδιάζονται με σαφήνεια είναι απλά ελπίδα, ίσως καμιά φορά και κακή ελπίδα που σε πείθει να υπομένεις τα αρνητικά... Τα όνειρά τους τα σχεδιάζουν με σαφήνεια και κινούνται πάντοτε προς αυτά...

Οι άνθρωποι που έχουν πείσμα να είναι ευτυχισμένοι δεν λένε ποτέ ότι χρειάζεται να περάσει κάποια ποσότητα χρόνου προκειμένου να επιτύχουν τη χαρά...

Κάποτε κάποιος, λάτρης της μουσικής μάλιστα, είπε κάτι ευφυές... «Κάθε βδομάδα να αναρωτιέσαι τι είδους μουσική θα διάλεγες σαν μουσικό χαλί για την εβδομάδα που πέρασε, ακόμα και για τη μέρα, για τη στιγμή που ζεις τώρα...» Είναι χαρούμενη; ματζόρε; Αν όχι, και γι αυτό θα διάλεγες μια θλιμμένη, μινόρε μελωδία, τότε κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στον τρόπο ζωής. Διότι ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής και ξοδεύεται αλόγιστα όταν χάνεται ανεκμετάλλευτος...

Οι άνθρωποι που έχουν πείσμα για την ευτυχία ακούν συχνά ευδιάθετη και μόνο μουσική, γνωρίζοντας ότι αυτή θα δημιουργήσει ανάλογα όμορφες εικόνες και σκέψεις...

Μετά απλά δίνουν προτεραιότητα στο να τις κάνουν πραγματικότητα...

Στην ουσία γράφουν οι ίδιοι τη μουσική στην οποία θα χορεύει η ζωή τους... Σκέφτονται πρώτα τι έχει ανάγκη η ψυχή τους και μετά τα πρέπει...

Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες.

Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε.Mark Twain, 1835-1910, Αμερικανός συγγραφέας

Νίκος Βακόνδιος, Ψυχολόγος

https://www.klik.gr/

Για μένα δεν είναι «απλά ένας σκύλος»

Ένα συγκινητικό κείμενο για τους σκύλους που μας κρατούν συντροφιά, ακόμη κι όταν κανείς άλλος δεν είναι εκεί…

Μερικές από τις πιο υπερήφανες στιγμές μου τις έζησα μ’ αυτόν τον «απλά ένα σκύλο». Πολλές ώρες περάσανε με μοναδική μου συντροφιά αυτόν τον «απλά ένα σκύλο» και ούτε μια φορά δεν ένιωσα ασήμαντος.

Κάποιες από τις πιο δυστυχισμένες στιγμές μου πάλι δίπλα μου ήταν αυτός ο «απλά ένας σκύλος». Σ’ αυτές τις σκοτεινές μέρες το ευγενικό άγγιγμα αυτού του «απλά ένας σκύλος» μου παρείχε παρηγοριά και σκοπό ώστε να ξεπεράσω τις δυσκολίες της ημέρας.

Αν κι εσύ νομίζεις ότι είναι «απλά ένας σκύλος», προφανώς καταλαβαίνεις και φράσεις, όπως «απλά ένας φίλος», «απλά ένα ηλιοβασίλεμα» ή «απλά μια υπόσχεση».

Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» έφερε στη ζωή μου την πραγματική έννοια της φιλίας, της εμπιστοσύνης και της αγνής και απλής χαράς. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» φέρνει στην επιφάνεια τη στοργή και την υπομονή που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Χάρη σ’ αυτόν τον «απλά ένα σκύλο» θα ξυπνήσω νωρίς το πρωί, θα κάνω μεγάλες βόλτες και θα ανυπομονώ για το μέλλον.

Γιατί τα κατοικίδια μας κάνουν πιο υγιείς σε σώμα και μυαλό

Για μένα, και για κάποιους τύπους σαν κι εμένα, δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Ενσαρκώνει όλες μας τις ελπίδες και τα όνειρα για το μέλλον, τις αγαπημένες αναμνήσεις του παρελθόντος και την μοναδικότητα της στιγμής. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» βγάζει από μέσα μου ό,τι καλό υπάρχει σε μένα και απομακρύνει τις σκέψεις μου από τον εαυτό μου και τα προβλήματα της ημέρας.

Ελπίζω ότι κάποια μέρα οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν πως δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Είναι εκείνος που μου βγάζει την ανθρωπιά από μέσα μου και με κρατά μακριά από το να είμαι «απλά ένας άνδρας» ή «απλά μια γυναίκα».

Οπότε την επόμενη φορά που θα ακούσεις τη φράση «απλά ένας σκύλος», χαμογέλασε, γιατί «απλά δεν καταλαβαίνουν»…

Πηγή

https://www.newside.gr

Αντιδραστικό παιδί: Πώς θα το κάνετε να σας ακούσει σύμφωνα με τη μέθοδο Γκάντι

από Μαρία Κωνσταντοπούλου 

Είναι δεδομένο ότι τα παιδιά θα δοκιμάσουν αρκετές φορές τα όριά μας, θα πουν «όχι» και θα προβάλλουν αντιστάσεις χωρίς σοβαρή ή πιθανή αιτία. Σε κάποιες καταστάσεις μπορεί ακόμα και να μας βρίσουν ή να μας χτυπήσουν. Τότε, τα νεύρα και η κούρασή μας είναι πιθανό να επιδεινώσουν την κατάσταση, να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να αντιδράσουμε ανεξέλεγκτα. Όμως, είναι στο χέρι μας να βρούμε τον τρόπο να συγκρατήσουμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά και το παιδί.

«Η μέθοδος της ειρηνικής αντίστασης» είναι εμπνευσμένη από τον γνωστό σε όλους μας Γκάντι, που πρέσβευε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να λύσεις μία διαμάχη είναι η… ειρήνη και η ηρεμία. Με βάση, λοιπόν, τη θεωρία του, ο καθηγητής ψυχολογίας Χάιμ Όμερ, ανέπτυξε μία μέθοδο για γονείς με «δύσκολα» παιδιά. Στόχος της τεχνικής αυτής είναι οι γονείς να αντιμετωπίσουν την αντιδραστικότητα και την επιθετικότητα του παιδιού χωρίς φωνές, τιμωρίες και χωρίς να χάσουν και οι ίδιοι την ψυχραιμία τους.

*Φωτογραφία: cdn3-www.momtastic.com

Οι 4 σημαντικότεροι πυλώνες

Όπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο ο καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας, Irit schorr Sapir, η μέθοδος αυτή στηρίζεται σε λίγους αλλά σημαντικούς πυλώνες.

Τη συνέπεια

Οι γονείς πρέπει να τηρούν ένα συγκεκριμένο πλάνο και να θέτουν τους «κανόνες» του σπιτιού, που θα ακολουθεί όλη η οικογένεια.

Την παρουσία

Πρέπει να είναι παρόντες, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά και να επιβλέπουν τα παιδιά.

Ένα δίκτυο υποστήριξης

Μπορούν να ζητήσουν τη βοήθεια των κοντινών τους προσώπων εάν το κρίνουν απαραίτητο.

Τον αυτοέλεγχο

Στόχος είναι οι γονείς να μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους αλλά και τις αντιδράσεις τους- θα πρέπει δηλαδή να μην ενδίδουν στη συμπεριφορά του παιδιού, να μην αντιδρούν υπερβολικά, να μην καταφεύγουν σε φωνές και απειλές αλλά και να μην υποτιμούν το παιδί.

Πώς εφαρμόζεται πρακτικά

Κρατήστε την ψυχραιμία σας την πιο δύσκολη στιγμή

Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο κάποιες φορές, όμως πρέπει συνεχώς να προσπαθείτε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας. Ακόμα κι αν το παιδί καταφύγει στη βία κι αρχίσει να σας χτυπά, εσείς θα πρέπει να καλύψετε τον εαυτό σας, χωρίς να ανταποδώσετε τη βία. Δείξτε του ποια είναι τα όριά σας, αλλά μην καταφύγετε στην ίδια συμπεριφορά για την οποία το κατηγορείτε. Τη στιγμή του ξεσπάσματος, μην του μιλήσετε για τη συμπεριφορά του. Αφήστε να περάσει αρκετή ώρα και μετά εφαρμόστε τη μέθοδο του sit- in.

*Φωτογραφία: focusonthefamily.com

Η «ανακοίνωση»

Αφού παρατηρήσετε αρκετά περιστατικά που ξεπερνούν κάθε όριο (όπως τα βίαια και επιθετικά ξεσπάσματα) και που δεν μπορείτε να ανεχτείτε άλλο, ακολουθεί η ανακοίνωση. Σε μια σελίδα γράψτε με σαφήνεια τι είναι αυτό που σας ενοχλεί και διαβάστε την το παιδί. Μπορείτε για παράδειγμα να γράψετε: «Δεν πρόκειται να ξανα- ανεχτώ αυτή τη συμπεριφορά π.χ. να μου μιλάς άσχημα/ να φωνάζεις/ να με χτυπάς. Κι εγώ, από τη δική μου μεριά, δεν πρόκειται να κάνω κάποιο απ’ αυτά τα πράγματα.»

Με τον τρόπο αυτό ξεκαθαρίζετε τη στάση σας, του δείχνετε ποια είναι τα όριά του αλλά και ποια είναι τα δικά σας όρια.

Έλα να κάτσουμε…

Αγγλιστί, αυτή είναι η μέθοδος του sit- in. Αφού περάσει η… μεγάλη μπόρα και έχουν ηρεμήσει και οι δύο πλευρές (τόσο το παιδί όσο και εσείς), εφαρμόστε το εξής: μπείτε στο δωμάτιό του, καθίστε απέναντί του και με ήρεμο τόνο, πείτε του «Δεν μου άρεσε ο τρόπος που συμπεριφέρθηκες. Ήρθαμε εδώ για να λύσουμε μαζί το πρόβλημα». Αν το παιδί είναι ήδη αρκετά μεγάλο, μία έξυπνη τακτική είναι να του προτείνετε να σας πει εκείνο μια λύση, που θα το βοηθήσει να διορθώσει τη συμπεριφορά του από την επόμενη φορά.

*Φωτογραφία: i.huffpost.com

Ακόμα και στην περίπτωση που απαντήσει αμυνόμενο εκτοξεύοντας κατηγορίες («Ο αδερφός μου το έκανε»), απειλές («Θα φύγω από το σπίτι») ή απαιτήσεις («Αν μου αγοράσετε το παιχνίδι που ζήτησα, δεν θα το ξανακάνω»), δεν πρέπει να παρεκκλίνετε απ’ τον σκοπό σας. Παραμείνετε ψύχραιμοι και περιμένετε μέχρι να σας προτείνει κάποια λύση- η σταθερότητα θα φέρει το αποτέλεσμα που θέλετε. Ωστόσο, μην μείνετε στο δωμάτιο του παιδιού πάνω από μία ώρα- διαφορετικά θα γίνετε κουραστικοί και το παιδί δεν θα σας ακούσει. Απλώς φεύγοντας, υπενθυμίστε του ότι ακόμα δεν βρήκατε καμία λύση στο πρόβλημα.

Το δίκτυο υποστήριξης

Ένα αμφιλεγόμενο για αρκετούς σημείο της μεθόδου είναι η βοήθεια από τα κοντινά μας πρόσωπα. Δεν είναι κακό οι γονείς να ζητούν την στήριξη συγγενών ή φίλων. Το ιδανικό, μάλιστα, είναι το άτομο που θα επιλέξουν να είναι κοντά στο παιδί και να έχει μια καλή σχέση μαζί του, έτσι ώστε να τον ακούει. Αν για παράδειγμα, ο αγαπημένος του θείος είναι παρών σε ένα βίαιο ξέσπασμα του παιδιού δεν είναι κακό να παρέμβει με ψυχραιμία και ηρεμία για να του εξηγήσει ότι οι γονείς του έχουν δίκιο που δεν υποστηρίζουν τη συμπεριφορά του. Ρόλος του είναι να λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι να αντικαταστήσει τους γονείς.

Σε περίπτωση που δεν συμφωνείτε με όλα όσα πρεσβεύει η μέθοδος Γκάντι, μπορείτε να υιοθετήσετε όσα στοιχεία της, ταιριάζουν καλύτερα τόσο στη δική σας μέθοδο πειθαρχίας όσο και στον χαρακτήρα του παιδιού. 

*Περισσότερα για την εν λόγω μέθοδο θα διαβάσετε στο σχετικό online εγχειρίδιο και στο oxleas.nhs.uk, από τα οποία προέρχονται και οι παραπάνω πληροφορίες. 

https://www.mama365.gr/

5 τρόποι να απολαμβάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας χωρίς ενοχές

Συχνά μιλάω σε διαλέξεις μου για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον ελεύθερό μας χρόνο για να ενισχύσουμε την ποιότητα της υγείας μας, την αίσθηση ευτυχίας και να βελτιώσουμε τις καθημερινές μας εργασίες. Συνεπώς, στο πνεύμα αυτών των ομιλιών συζητώ με το ακροατήριό μου πώς νιώθουν στον ελέυθερό τους χρόνο, όπως για παράδειγμα σε μια άδεια, στα ρεπό ή στις διακοπές.

Σε πολλές περιπτώσεις, συμβαίνει κάτι που δεν θα το περίμενα ποτέ: Αφού τελειώσω την ομιλία μου, άνθρωποι με πλησιάζουν και μου εξομολογούνται ότι προσπαθούν να απολαύσουν λίγο χρόνο μακριά από τις καθημερινές τους υποχρεώσεις, αλλά νιώθουν ενοχές που δεν δουλεύουν, ασχέτως του αν η «δουλειά» τους αυτή αφορά μισθό ή απλά υποχρεώσεις που σχετίζονται με το σπίτι. Με ρωτούν επίσης πώς να σταματήσουν αυτό το συναίσθημα.

Αν κι εσείς νιώθετε τύψεις ενώ προσπαθείτε να χαλαρώσετε, οι παρακάτω προτάσεις μπορεί να σας βοηθήσουν να τις ξεπεράσετε και πραγματικά να απολαύσετε αυτό τον πολύτιμο χρόνο.

5 τρόποι να απολαμβάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας χωρίς ενοχές

1. Εντοπίστε την τάση σας

Θα δυσκολευτείτε πολύ να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα, αν δεν παρατηρήσετε εξαρχής ότι συμβαίνει. Αν εντοπίσετε ότι νιώθετε ένα αμβλύ συναίσθημα άγχους ή έντασης όταν προσπαθείτε να ξεφύγετε από τις υποχρεώσεις σας και να χαλαρώσετε, δοκιμάστε να εστιάσετε περισσότερο στην εμπειρία. Είναι πραγματικά ενοχές; Μήπως είναι βαρεμάρα; Στρες;

2. Σκεφτείτε γιατί νιώθετε ενοχές

Μήπως έχετε κάποια σημαντική εργασία που δεν έχετε τελειώσει, κάτι που έχετε αφήσει στο μέση και εμποδίζει τη δουλειά συναδέλφου σας; Μήπως η αιτία είναι ότι φοβάστε πως θα απογοητεύσετε κάποιον; Ή η ταυτότητά σας προσδιορίζεται κυρίως από το πόσο σκληρά εργάζεστε, έτσι η απομάκρυνση από τις υποχρεώσεις αποτελεί απειλή για το εγώ σας;

Μήπως χρειάζεστε να είστε συνεχώς απασχολημένοι για να μη σκέφτεστε κάτι δυσάρεστο; Ή απλά νιώθετε πως το «σωστό» είναι να εργάζεστε συνεχώς; Δεν θα μπορέσετε να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά τις ενοχές, αν δεν εντοπίσετε τις ρίζες τους.

3. Κάντε έλεγχο προτεραιοτήτων

Πολλοί από εμάς κοινωνικοποιούμαστε πιστεύοντας ότι πρωταρχική σημασία έχουν οι εξωτερικές εκτιμήσεις της επιτυχίας, και ότι είναι σχετικά ακριβείς, αλλά ο χρόνος που χτίζουμε για τον εαυτό μας είναι εξίσου σημαντικό στο να δομεί μια επιτυχημένη ζωή. Σκεφτείτε και καταγράψτε τις προτεραιότητες στη ζωή σας και αναρωτηθείτε ποιος είναι ο ρόλος του ελεύθερου χρόνου σας στη διαδικασία επίτευξής τους.

4. Αναγνωρίστε ότι αξίζετε να απολαμβάνετε το χρόνο σας

Συχνά νιώθουμε υπόχρεοι σε άλλους ανθρώπους και πράγματι, η ωριμότητα προσδιορίζεται από το να λαμβάνουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας απέναντι στους άλλους, αλλά επίσης έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να παίρνουμε χρόνο και για τον εαυτό μας, ώστε να ενισχύουμε τη σωματική και ψυχική μας υγεία. Αν θέλετε, μπορείτε να το ονομάσετε και εγωισμό, αλλά πρόκειται σίγουρα για τον υγιές είδος.

5. Αναγνωρίστε τη θετική επίδραση του ελεύθερου χρόνου στην υπόλοιπη ζωή

Ένα από τα πράγματα που συμβαίνουν όταν χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά τον ελεύθερο χρόνο μας είναι ότι ενισχύουν την ικανότητά μας να αποδίδουμε, να παράγουμε και να δημιουργούμε στην καθημερινότητά μας. Ειδικά για τους εργασιομανείς τύπους, αυτή η αλήθεια θα τους βοηθήσει να ανακουφιστούν από τα άδικα συναισθήματα των ενοχών.

Jamie Gruman, Ph.D, Θετικός ψυχολόγος

https://enallaktikidrasi.com/

«Ας αφήσουμε επιτέλους τα παιδιά μας, να είναι παιδιά!»

Γράφει ο Στέλιος Παπαβέντσης, παιδίατρος*
Θυμάστε καθόλου την ουσία της παιδικότητας;
Τί είναι αυτό που κάνει ένα παιδί παιδί;
Παιδική ηλικία είναι η θύμηση ενός απλωμένου…

κόσμου, τότε που υπήρχαν στιγμές γεμάτες, χωρίς χθες και αύριο, τότε που χανόταν ο χρόνος.

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου όταν προσπαθώ να θυμηθώ την παιδική ηλικία είναι παιχνίδι χωρίς κανόνες, χωρίς ρολόι, χωρίς εμφανή στόχο και σκοπό, μια μέρα που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει, που έχει την γοητεία να κατευθύνεται όπου θέλεις εσύ κάθε στιγμή, βουτηγμένη στον θαυμαστό, αθώο, εγωκεντρικό χωρόχρονο της παιδικότητας.

Το roaming, η ελεύθερη, άσκοπη περιπλάνηση, χωρίς επιβαλλόμενη εξωτερική κατεύθυνση από τους μεγάλους, είναι η ουσία της παιδικότητας, το ζωτικό παιχνίδι των παιδιών κι αυτό που συστηματικά στερούμε από τα παιδιά μας σήμερα.
Μικρά και μεγάλα παιδιά έχουν ανάγκη να πλάθουν εκ νέου τον κόσμο, να τον ανασυνθέτουν με τα υλικά της ψυχής τους, να πειραματίζονται ελεύθερα και να χάνονται μέσα στις δικές τους πρωτοβουλίες και θέλω. Η περιπλάνηση μπορεί να είναι και κινητική, και νοητική. Να αφεθούν σε ένα ασφαλή χώρο, υπό την μακρινή επίβλεψη του γονιού, που πρέπει να επιβλέπει με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις και μόνο για λόγους ασφάλειας του παιδιού, να παρακολουθεί σαν σκιά από μακριά, και να συμμετέχει μόνο εάν το παιδί το ζητά.

Πνίγουμε τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά από την συστηματική επιβολή του στενόμυαλου, «πρακτικού», «εξωτερικού» κόσμου των ενηλίκων. Κόβουμε συστηματικά την φαντασία τους, την ελεύθερή τους έκφραση. Βλέπω γονείς σε παιδικές χαρές να τρέχουν νήπια όποτε θέλουν εκείνοι από την κούνια στην τραμπάλα και στην τσουλήθρα. Με μια καταιγίδα προσταγών και καταναγκαστικών ερωτήσεων. «Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, μην κάνεις το άλλο», «θέλεις να κάνεις τσουλήθρα;» «Γιατί δεν θέλεις να κάνεις τσουλήθρα;» «Κοίτα τα άλλα παιδιά κάνουν, εσύ γιατί δεν θέλεις;» και πολλά άλλα.

Βλέπω μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας να κυκλοφορούν απονευρωμένα, να έχουν χάσει την παιδικότητα, πολυάσχολοι "γιάπηδες" όλη μέρα στα πρέπει του σχολείου, κατόπιν σε εκείνα του σπιτιού, σε αναρίθμητες οργανωμένες δραστηριότητες που τα στέλνουν οι γονείς τους με αναρίθμητους δασκάλους όλων των ειδών που τους μαθαίνουν τα πάντα, για να ξέρουν τα πάντα, και στο τέλος τίποτα. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να μάθει ένα παιδί χωρίς τη δική του αυτενέργεια. Πιο πολυάσχολα και από τους μπαμπάδες τους, διακτινίζονται κάθε μέρα σε φροντιστήρια, πισίνες, τένις, ωδεία, φροντιστήρια, διαβάζουν το βράδυ για την επόμενη μέρα.

Το μαρτύριο δεν τελειώνει τις καθημερινές, που έτσι και αλλιώς τα περισσότερα παιδιά δεν βρίσκουν ούτε μια ώρα ελεύθερου, «άσκοπου» παιχνιδιού. Το Σαββατοκύριακο θέλουμε πάλι να επιβάλλουμε τους κανόνες μας. Τα τρέχουμε και σε άλλες δραστηριότητες, και όταν παίζουμε μαζί τους επιβάλλουμε πάλι τους δικούς μας κανόνες, θα παίξουμε επιτραπέζιο με τους κανόνες των ενηλίκων, μέχρις ότου, όταν λογικά δείξουν ότι βαριούνται, θα τα παρκάρουμε στην τηλεόραση και θα φύγουμε. Μετά απορούμε γιατί τα παιδιά κολλάνε στο ίντερνετ και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια: μήπως γιατί πρόκειται για ελάχιστες ευκαιρίες να ζήσουν λίγο άσκοπα, να κάνουν μια τουλάχιστον νοητική περιπλάνηση;

Πρόσφατα ήμουν σε ένα παιδικό πάρτι με τα παιδιά. Μπουχτισμένα όλη την εβδομάδα να υπακούουν σε κανόνες, έκαναν σαν τρελά για λίγη ώρα μέσα σε ένα χώρο 5 επί 5 σε παιδότοπο. Δεν κράτησε για πολύ, πολύ σύντομα ανέλαβε ένας κλόουν να «οργανώσει» τον χρόνο τους. Άρχισε πάλι μια καταιγίδα εντολών, «καθίστε εδώ», «χέρια ψηλά», «χειροκροτήστε», «έλα εσύ εδώ, φύγε εσύ» και πολλά άλλα. Ένα- ένα έρχονταν στους γονείς τους με έκφραση βαρεμάρας και έλεγαν ότι ήθελαν να φύγουν. Κάποια διαμαρτύρονταν που τους έλεγαν συνέχεια τι να κάνουν. Και όταν τελείωνε ο κλόουν έρχονταν οι κοπέλες του παιδότοπου να τα ρωτάνε «θέλεις να παίξουμε κουνιστές καρέκλες;» «θέλεις να ζωγραφίσουμε;» «τίποτα δεν θέλεις, γιατί;».

Έτσι οι πολυάσχολοι όλη την εβδομάδα "γιάπηδες" έχουν για το ΣΚ οργανωμένα πάρτι με ασφυκτικά οριοθετημένες οδηγίες και εντολές για χέρια ψηλά και χαμηλά, για επιβαλλόμενα χειροκροτήματα λες κι είναι στο κοινό ενός ριάλιτι σόου, κάνε αυτό, κάνε εκείνο, κάνε το άλλο, Χάιλ Χίτλερ. Και μετά απορούμε που δεν έχουμε κουλτούρα ενεργού πολίτη ως μεγάλοι και βρίσκουμε καταφύγιο σε άκρα.

Το τέλος της αθωότητας, ο αργός, καθημερινός θάνατος της παιδικότητας, η πολτοποίηση της ελευθερίας, ο εξοστρακισμός της ανεμελιάς από την ψυχή των παιδιών.

Έστω και λίγες φορές την εβδομάδα, αντισταθείτε στην καταναγκαστική σας επιθυμία να επιβάλλετε πλήρως την ατζέντα στο παιδί σας. Κάντε ένα βήμα πίσω, αφήστε το να δράσει, ακολουθήστε το χωρίς παρεμβάσεις. Αφήστε του χώρο και χρόνο να απλώσει το παιδί πάνω ελεύθερα την ψυχή του και να τη μεγαλώσει. Θυμηθείτε… τί ήταν για εσάς η παιδική ηλικία; Είμαι σίγουρος ότι ήταν ένα απόγευμα καλοκαιριού στην γειτονιά χωρίς αρχή μέση και τέλος, να είστε ελεύθεροι να παρατηρείτε τα σύννεφα για όση ώρα επιθυμείτε και να έρθουν τα χρώματα του βραδιού απλά και όμορφα πριν το καταλάβετε.

*επιστημονικός συνεργάτης του 4yourfamily.gr
hamomilaki.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα: «Ας αφήσουμε επιτέλους τα παιδιά μας, να είναι παιδιά!» - iPaidia.gr

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά..

Του Κωνσταντίνου Μάνεση.

Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ.. Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!

 Ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα κυρίως των εφήβων και των νέων. Έπειτα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Θέλει τόλμη και θάρρος για να μπορείς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. Μετά από μια ηλικία, σπάνια εμφανίζονται άνθρωποι που ομολογούν πως είναι ερωτευμένοι και αισθάνονται αγάπη για τον άλλο. Αγαπώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να ρισκάρω για τον άλλο, πως είμαι έτοιμος να θυσιάσω το «εγώ» μου για το «εμείς».

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για τον άλλο ακόμα και όταν έχουν περάσει τα χρόνια; Σε διαβεβαιώνω πως ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όσο ήταν να ερωτευτούν στην ζωή τους ερωτεύτηκαν και όσο μπορούσαν να αγαπήσουν αγάπησαν.  Μέγα σφάλμα! Εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που με την ομολογία τους αυτή, ομολογούν και πως άρχισαν να γερνάνε.

Δεν έχει σημασία πόσο χρονών λέει η ταυτότητα σου ότι είσαι. Πως μπορεί ένα χαρτί να σου λέει αν πρέπει να αισθάνεσαι νέος ή γέρος;! Ερωτεύσου και αγάπα. Ερωτεύσου και αγάπα σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φόρα. Ακόμα και αν πληγώνεσαι. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρνεις.

Πραγματικός νικητής στον έρωτα και στην αγάπη είναι αυτός που ποτέ δεν σταματάει να προσπαθεί. Έτσι όταν η ταυτότητα σου θα λέει πως γέρασες εσύ θα ξέρεις πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι το ίδιος νέος, γιατί θα ξέρεις το μυστικό. Το μυστικό πως:
Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά…

αναπνοές

Αληθινή αγάπη σημαίνει προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας

Κάποιος που σας αγαπά αληθινά θα σας κάνει να γελάτε, να μοιράζεστε μαζί του τις χαρές, θα σας προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά σε σχέση με τους φόβους, τις ανησυχίες και τις στενοχώριες σας. Η αληθινή αγάπη συνεπάγεται προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας. Αυτές είναι οι βασικές αρχές μιας υγιούς σχέσης αγάπης.

Όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ένα συναισθηματικά ώριμο άτομο που να συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που θα μας προσφέρει πραγματικό αίσθημα ασφάλειας, τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μισόλογα ή εξαπατήσεις.

Αλλά υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή σε σχέση με την προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας σε μια σχέση. Δεν χωρά διαπραγμάτευση πως πρέπει να δίνουμε με τη σειρά μας στους άλλους όσα απαιτούμε για τους εαυτούς μας. Σε αντάλλαγμα, πρέπει πάντα να είμαστε ξεκάθαροι για αυτά που πιστεύουμε πως αξίζουμε. Αυτό συνεπάγεται ειλικρίνεια τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι συναισθηματικές ή διαπροσωπικές σχέσεις μπορούν να αποδειχτούν εξαιρετικά πολύπλοκες ως προς την αέναη προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας.

Απαιτούν ένα σημαντικό μερίδιο προσωπικής επένδυσης. Περιλαμβάνουν την επιθυμία να εξελιχθούμε όπως και την ικανότητα να προσφέρουμε σεβασμό και ευτυχία στο αγαπημένο μας πρόσωπο χωρίς παράλληλα να εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι μια καθόλου εύκολη συνταγή!

Οι σχέσεις που ξεχωρίζουν είναι αυτές στις οποίες και τα δύο μέρη νιώθουν ηρεμία και άνεση να είναι ο πραγματικός τους εαυτός. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί μια συναρπαστική και μαγική πραγματικότητα που μας προσφέρει σημαντική ικανοποίηση και ενισχύει την προσωπική μας ευτυχία.

Αφού είναι, λοιπόν, ένα τόσο πολύπλοκο θέμα, αξίζει να το αναλύσουμε λιγάκι παραπάνω.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Το να αφουγκράζεσαι τον άλλον διαφέρει πολύ από απλώς να τον ακούς. Το τελευταίο είναι κάτι που το κάνουμε όλοι εξάλλου. Στην αγάπη, πάνω από όλα έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πως κάποιος μας ακούει πραγματικά και πως μας καταλαβαίνει.

Σε μια ερωτική σχέση έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πως ό,τι πιστεύουμε και όσα προσπαθούμε να δώσουμε στον άλλον να καταλάβει γίνονται όντως αντιληπτά και λαμβάνονται υπόψη.

• Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πρέπει να συμφωνείτε με το σύντροφό σας για καθετί -αυτό θα ήταν πρακτικά σχεδόν αδύνατο! Αυτό που, ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να κάνετε τον άλλον να νιώθει πως τον ακούτε πραγματικά. Ο στόχος είναι να καταλήγουμε σε κάποιου είδους συμφωνία στο τέλος, ακόμα και αν δεν έχουμε εντελώς υιοθετήσει την άποψή του.
• Γι’ αυτόν το λόγο η γνώση των μηχανισμών της επικοινωνίας είναι τόσο σημαντική. Αυτό που μερικές φορές φαντάζει ως πολύπλοκο εγχείρημα είναι να καταφέρει κανείς να ξετυλίξει με λέξεις όλο εκείνο το μπλεγμένο συναισθηματικό κουβάρι που κρύβει μέσα του.

Όταν δεν είμαστε καλοί στην επικοινωνία, για παράδειγμα, είναι συχνό να καταπνίγουμε μέσα μας τα μικρά πράγματα που μας ενοχλούν. Δυστυχώς, περιμένουμε απλώς από τον άλλον να μαντέψει ή να τα διαισθανθεί σχεδόν με τρόπο μαγικό.

Αυτή η απαίτηση δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα, πρέπει να μάθουμε να λέμε στους άλλους όσα μας ενοχλούν. Όλα όσα μας ανησυχούν τη στιγμή που μας ανησυχούν ή μας ενοχλούν και όχι να περιμένουμε μέχρι να είναι πλέον πολύ αργά.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΑΣ

Καθένας από εμάς αξίζει μια σωστή αγάπη, όχι μια »περίπου» σχέση που βασίζεται σε προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα του τύπου: “Σήμερα σε αγαπάω, αλλά αύριο ίσως το ξανασκεφτώ. Αν θέλεις να σου δείχνω την αγάπη μου, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο.”

Κανείς δεν αξίζει μια αγάπη που βασίζεται στην αβεβαιότητα ή τον εκβιασμό. Η προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας είναι απαραίτητη. Κανείς δεν αξίζει μια αγάπη που τον σκεπάζει με φόβο ότι ο σύντροφός του μπορεί να φύγει ανά πάσα στιγμή.

Καμιά σταθερή και ώριμη σχέση δεν μπορεί να θεμελιωθεί πάνω σε κινούμενη άμμο.

Μια ώριμη αγάπη έρχεται σε εκείνο το σημείο όπου η προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας μας κάνει να μη φοβόμαστε το οτιδήποτε. Εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος ή αμφιβολία αν θα μας αγαπά και αύριο κάποιος ή αν αξίζουμε να έχουμε το σεβασμό του συντρόφου μας.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΜΑΣ
Από αυτό το βήμα, συζητάμε πολύ για την ανάγκη να μπορούμε μόνοι μας να ορίζουμε την τύχη μας . Μαθαίνουμε να αγαπάμε δυνατά τον εαυτό μας. Να είμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Να διαφυλάσσουμε την προσωπική μας ασφάλεια. Να διασφαλίζουμε ότι ζούμε τη ζωή όπως ακριβώς τη θέλουμε εμείς. Όλα αυτά μας βοηθούν να κάνουμε τις δικές μας αποφάσεις. Και αυτό συμβαίνει χωρίς να επιτρέπουμε στη γνώμη των άλλων να μας επηρεάζει τόσο πολύ.

Η διατήρηση μιας δυνατής σχέσης σηματοδοτεί μια καθημερινή ισχυρή δέσμευση και επένδυση του εαυτού μας, μέσω της εμπιστοσύνης και της εκτίμησης που πρέπει να δείξουμε σε κάποιον άλλο.

Σε κάθε σχέση, φυσικά, είναι απαραίτητο να νιώθουμε πως έχουμε τη στήριξη όσων μας περιστοιχίζουν.

Είναι φυσιολογικό να νοιαζόμαστε πολύ για το τι σκέφτεται ο σύντροφός μας για εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε επίκριση ή κάθε περιφρονητικό σχόλιο σχετικά με τους στόχους, τις επιθυμίες ή ακόμα και τον τρόπο που περνάμε το χρόνο μας μάς πληγώνουν.

Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως το να αγαπάς κάποιον σημαίνει πως ταυτόχρονα αναγνωρίζεις πώς να τον σέβεσαι και πώς να φωτίζεις τους στόχους και τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Είναι αυτό που εμπλουτίζει τη σχέση και δυναμώνει το αίσθημα της προσωπικής εξέλιξης που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΙ

Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται περισσότερες εξηγήσεις ότι κάποιος που μας εξαπατά, μας προδίδει ή μας λέει ψέματα σε καθημερινή βάση μάς προσφέρει μια αδύναμη αγάπη που δεν αξίζει καν να λέγεται αγάπη. Κανείς δεν αξίζει κάτι τέτοιο, δεν το χρειάζεται και δεν προσφέρει τίποτα στον αυτοπροσδιορισμό μας.

Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως ο άνθρωπος που είναι ικανός να λέει ψέματα σε κάποιον που υποθετικά αγαπάει, δεν είναι σε θέση να αγαπήσει καν τον εαυτό του.

Κάτι που αγαπάμε υποτίθεται πως το προσέχουμε σαν πολύτιμο κειμήλιο. Σαν έναν εύθραυστο θησαυρό που πρέπει να περιφρουρείται με προσοχή και φροντίδα.

Αν έχετε ήδη συγχωρήσει ένα ψέμα και έναν ψεύτη, πρέπει το λιγότερο να είστε προσεκτικοί και να εξετάζετε αν η συμπεριφορά αυτή επαναλαμβάνεται.

Η συγχώρεση είναι σωστή αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν είμαστε αναγκασμένοι να συγχωρούμε τα πάντα. Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, υπάρχει η πιθανότητα να κατηγορήσουμε στο μέλλον τον εαυτό μας για το κακό που μας έχουν προξενήσει οι άλλοι. Και όλα αυτά για το λόγο ότι δεν θέσαμε με γενναιότητα ξεκάθαρα όρια.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ

Αυτός που μας αγαπά πραγματικά λατρεύει κάθε διαφορετικότητά μας, κάθε δυνατότητά μας. Κάθε όμορφο χάρισμα μας αλλά ακόμα και καθένα από τα ελαττώματά μας.

• Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτή την απλή αρχή. Όπως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ζητά πράγματα που έρχονται σε ρήξη με τις αρχές και την ταυτότητά μας, ούτε και εμείς έχουμε αυτό το δικαίωμα. Δεν πρέπει να απαιτούμε από το σύντροφό μας να γίνει κάτι που δεν είναι.
• Πρέπει να ζητάμε να μας αγαπούν με αυθεντικότητα, για όσα είμαστε. Για το πώς είμαστε, για όλα όσα μας προσδιορίζουν ως άτομα και χαρακτηρίζουν την αληθινή μας ύπαρξη.

Ποτέ μην μπείτε στον πειρασμό να προσποιηθείτε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε τους άλλους. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να χάσετε την αυτοεκτίμησή σας.

Προσπαθήστε να έχετε πάντα κατά νου αυτές τις αρχές όταν αξιολογείτε την εpωτική σας σχέση σε σχέση με την προσφορά ηρεμίας και σταθερότητας που σας παρέχει. Έτσι θα μπορέσετε να δημιουργήσετε ένα ασφαλές πεδίο γεμάτο πληρότητα και ικανοποίηση και για τους δυο σας. Με άλλα λόγια, θα έχετε καταφέρει να ζείτε την απόλυτα υγιή αγάπη.

ΠΗΓΗ: MEYGEIA.GR

https://www.newside.gr

Tι Να Κάνεις Όταν Σε Προσβάλλουν Και Νιώθεις Άσχημα

Έχεις προσέξει ότι μερικοί άνθρωποι ΄΄ πατούν τα κουμπιά σου΄΄,  ΄΄ή σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν ένα παιδί ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Άνθρωποι που δεν σε σέβονται, παραβιάζουν το προσωπικό σου χώρο, σου επιτίθενται λεκτικά, σε υποτιμούν, σε ακινητοποιούν και δεν αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι ο εαυτός σου;΄΄

Θα ήταν υπέροχο να περιβαλλόμασταν από άτομα που μας υποστηρίζουν, μας ενθαρρύνουν, μας μιλούν με ευγένεια, μας ακούν προσεχτικά και κυρίως ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ.

Αν το παραπάνω είναι ανέφικτο, σκέψου με ποιο τρόπο πιθανόν να έχεις συμβάλλει στο να προσελκύσεις ένα τέτοιο άτομο. Συχνά υπονομεύουμε σχέσεις και υπέροχους ανθρώπους να έρθουν στη ζωή μας, νιώθοντας συναισθήματα κατωτερότητας και νιώθοντας μη άξιοι να είμαστε κοντά τους και επομένως απορρίπτουμε εμείς πρώτοι τους εαυτούς μας και μετά βιώνουμε την απόρριψη από αυτούς.

Σκέψου ποιά άτομα σου σπάνε τα νεύρα και δες μήπως η αρνητικότητα τους είναι ο καθρέφτης της δικής σου επίκρισης στον εαυτό σου και υψώνεις τείχους για να αμυνθείς. Πιθανόν να μην έχεις θέσει όρια και να διατηρείς στάση θύματος.. Κάθε φορά που είσαι θύμα λεκτικής επίθεσης ή δέκτης σκέψεων αρνητικά φορτισμένων το ενεργειακό σου πεδίο επηρεάζεται. Δες με ποιο τρόπο αντιδρά το σώμα σου όταν βρίσκεσαι κοντά σε ένα τέτοιο άτομο. Ενδεχομένως να σωματοποιείς αυτή την δυσαρέσκεια με πόνο στο κεφάλι , ενοχλήσεις στο στομάχι κλπ. Το σώμα σου σου λέει να δράσεις πριν το σύμπτωμα παγιωθεί..

Μπορείς να αντιδράσεις με ηρεμία, να μιλήσεις για το πως αισθάνεσαι,τραγούδα ένα τραγούδι ή πες μια προσευχή από μέσα σου όσο εκείνοι μιλούν. Σπάσε τους τα νεύρα με ένα πλατύ χαμόγελο, πάρε μια βαθιά εισπνοή, στείλε τους αγάπη και συμπόνια ή απλά αγνόησε τους. Να αποφεύγεις αρνητικούς ανθρώπους και μονόδρομες σχέσεις.

Ο καλύτερος τρόπος για να φέρεις υπέροχους ανθρώπους στη ζωή σου είναι να γίνεις πρώτα εσύ υπέροχος για τον εαυτό σου. 

Επαναλάμβανε τα θετικά σου στοιχεία. Μίλα ευγενικά στον εαυτό σου και να τον εμπιστεύεσαι και πίστεψε στην σπουδαιότητα και το μεγαλείο σου…Κάθε βράδυ λέγε μπράβο στον εαυτό σου για ο.τι κατάφερες κατά την διάρκεια της ημέρας.

Μέτρα τις χαρές σου και πέτα τα συναισθηματικά βάρη. .Επίσης κάνε μια λίστα με τα χαρακτηριστικά που θαυμάζεις σε άλλους ανθρώπους και ανάπτυξε τα στον εαυτό σου. Έτσι ανεβάζεις τις δονήσεις της ενέργειας σου. Οι σχέσεις που δεν σε εξυπηρετούν ακόμα και αν δεν απομακρύνονται από εσένα , δεν σε αγγίζουν και στην θέση τους έρχονται άνθρωποι οι δονήσεις των οποίων είναι αντίστοιχες των δικών σου.

Επίσης γίνε υπέροχος με τους άλλους. Άκου προσεχτικά όταν σου μιλάνε μα μην κρίνεις, ενθάρρυνε τους, να κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους, κοίτα τους στα μάτια, άγγιξε τους τρυφερά στον ώμο και κυρίως να είσαι ειλικρινής στη σχέση σου ξεκαθαρίζοντας ό,τι σε ενοχλεί.

Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τον πιο υπέροχο άνθρωπο της ζωής σου, ΕΣΕΝΑ. ΑΓΑΠΑ τον εαυτό σου και τη ζωή χωρίς λόγο και οι δονήσεις αυτής της αγάπης θα σου δημιουργήσουν τις συνθήκες για υπέροχους ανθρώπους και υπέροχη ζωή.

Πηγή; newsone.gr

https://fanpage.gr/

Μητρικές ενοχές: Η σιωπηλή επιδημία

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Οι μητρικές ενοχές είναι ένα σημείο των καιρών και έχει πάρει τη μορφή επιδημίας

Δεν υπάρχει κανείς πάνω σε αυτή τη γη που να προσπαθεί τόσο σκληρά, όσο μια μαμά. Παρόλη όμως τη σκληρή προσπάθεια δεν υπάρχει και καμία μαμά που να μην υποφέρει από το γνωστό μητρικό ενοχικό σύνδρομο, ευρύτερα γνωστό και ως GΜS (guilty mom syndrome). Και αν πιστέψουμε τους ψυχολόγους, το σύνδρομο αυτό οφείλεται στις εξιδανικευμένες εικόνες που έχουμε στο μυαλό μας, για το τι σημαίνει να είναι μια γυναίκα καλή μητέρα.

Οι κοινωνιολόγοι πάλι θεωρούν τις μητρικές ενοχές «μολυσμένο» χρόνο. Θεωρούν ότι οι ενοχές λειτουργούν ως «συναισθηματική φορολογία» που πληρώνει κάθε μητέρα όταν φεύγει για την δουλειά ή επιβάλλει στα παιδιά να κάτσουν μπροστά στην τηλεόραση. Με άλλα λόγια, οι ενοχές λειτουργούν σαν μια πληρωμή τελών που τους δίνει το εξιτήριο για τις δικές τους δραστηριότητες.

Μητρικές ενοχές. Μια απόλυτα σύγχρονη ασθένεια.

Ε, ναι οι μητρικές ενοχές αποτελούν την απόλυτα μοντέρνα «ασθένεια», αν μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει έτσι. Και αυτό, σύμφωνα με τον διακεκριμένο ψυχολόγο και συγγραφέα Robin Grille, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι πλέον έχουμε περάσει ώρες διαβάζοντας σωρούς βιβλίων αυτοβοήθειας.

Στο βιβλίο του Parenting for a Peaceful World, ο δόκτωρ Grille, μας υπενθυμίζει ότι είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζουμε «τι να μην κάνουμε ως γονείς, επειδή το έκαναν οι γονείς μας». Βέβαια κάποια στιγμή και ενώ πιστεύουμε ότι τα κάνουμε όλα σωστά, σίγουρα θα αναρωτηθούμε τι θα πει αύριο το παιδί μας στον δικό του ψυχοθεραπευτή!!!

Έχω τύψεις ή ενοχές επειδή είμαι κακή μαμά;

Σύμφωνα με τον δόκτωρ Robin Grille, οι ενοχές και οι τύψεις είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι τύψεις είναι η συναισθηματική κατάσταση που βιώνουμε όταν έχουμε κάνει κακό και έχουμε βλάψει με τα λόγια ή τις ενέργειές μας έναν ή άλλους ανθρώπους. Μιλάμε για ένα κακό το οποίο υφίσταται, είναι γεγονός αληθινό και έχει προκαλέσει αρνητικές συνέπειες.

Τύψεις μπορεί να νοιώθει εκείνος που έδωσε μία ψευδή κατάθεση και καταδίκασε έναν αθώο, ή εκείνος που χτύπησε με το αυτοκίνητό του κάποιον και τον παράτησε αβοήθητο. Οι τύψεις αφορούν ένα πραγματικό κακό για το οποίο ευθυνόμαστε απόλυτα.

Οι ενοχές από την άλλη, δεν υπονοούν ότι το άτομο που τις νοιώθει, έχει φταίξει και εκείνο υποχρεωτικά, ούτε ότι αυτό που έχει πράξει κάποιος είναι κακό. Η ενοχή δεν συνδέεται πάντα με τη δική μας υπαιτιότητα, αλλά με τη χαμηλή μας αυτοεκτίμηση. Αυτό δηλαδή το συναίσθημα που πολλές φορές διακατέχει το ενοχικό άτομο, αλλά και από το σύστημα αξιών που έχουμε και το οποίο συνδέεται με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει αλλά και πόσο υγιής και συναισθηματικά επαρκής ήταν η σχέση με τους γονείς μας. Ενοχή μπορεί να νοιώσει μια μαμά γιατί ξέχασε να πάρει το βιβλίο που της είχε ζητήσει η μικρή της κόρη για το σχολείο, ή γιατί έκαψε το φαγητό, αλλά τύψεις, όχι δα! Η ενοχή συνήθως απορρέει από την πεποίθηση μας, ότι πάντα πρέπει να είμαστε διαθέσιμες και να δίνουμε τα πάντα στα παιδιά μας! Αυτή η στάση ζωής οφείλεται στην ανάγκη του ενοχικού ατόμου να νοιώσει και να δεχτεί αγάπη, επειδή πιστεύει ότι μόνο έτσι θα την αξίζει.

Πηγή της ενοχικής αυτής στάσης είναι τα πρώιμα παιδικά βιώματα όταν το παιδί ένοιωθε ότι έπαιρνε αγάπη μόνο όταν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των γονιών. Αυτό καλλιέργησε μέσα του την πεποίθηση ότι η αξία δεν είναι κάτι που υπάρχει μέσα του, αλλά βρίσκεται στην εμφάνιση, στις επιτυχίες, στην ικανότητα εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων. Η νοσηρά ενοχική συμπεριφορά καλλιεργείται από το φόβο του ότι θα πάψουν οι άλλοι να αγαπούν και μας οδηγεί στην υιοθέτηση λανθασμένων συμπεριφορών και αντιλήψεων.

Λοιπόν, τι μας κάνει καλές μαμάδες; 

Ως μητέρα μπορεί να έχετε κάνει πολλά λάθη. Να είχατε νεύρα με τα παιδιά, να τους φωνάζατε συχνά, να ξεχνάγατε να κάνετε πράγματα γι’ αυτά, αλλά αν στηρίζατε την προσωπική σας αυτοεκτίμηση σε αυτό, τότε θα υπήρχε μάλλον πρόβλημα.

Σύμφωνα με τον δόκτωρ Grille, το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνουμε για να εξαφανίσουμε τις ενοχές μας, είναι να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει καλή μητέρα. Καλή μαμά δεν σημαίνει αλάνθαστη μαμά. Καλή μαμά είναι εκείνη που αναγνωρίζει τα λάθη της, τις αδυναμίες της, εκείνη που διαθέτει ενσυναίσθηση και είναι αρκετά… ταπεινή, ώστε να ζητάει συγγνώμη από τα παιδιά της.

Καλή μαμά είναι εκείνη που είναι πάντα πρόθυμη να αναπτυχθεί προσωπικά, να μάθει καινούρια πράγματα και να επουλώσει τις πληγές των παιδιών της, αν αυτό χρειαστεί. Και δεν μπορούμε να βασανιζόμαστε πάντα από την παγίδα της τελειότητας. Αργά ή γρήγορα θα τραυματίσουμε άθελα μας τα παιδιά μας, πιθανώς και να τα βλάψουμε. Το θέμα είναι να είμαστε σε θέση να επουλώσουμε τις πληγές τους και να τα υποστηρίξουμε με κάθε ευκαιρία. Γιατί αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι μια σχέση αγάπης δεν είναι μια σχέση προστατευμένη, μια σχέση όπου τίποτα κακό δεν θα συμβεί. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι στη σχέση μας με το παιδί μας είναι ότι συνεχώς αλλάζει, ανανεώνεται. Και αυτή η ανανέωση περνάει από τη δική μας συναισθηματική αλήθεια.

Τα οφέλη της απελευθέρωσης από τις μητρικές ενοχές. 

«Ένα υγιές και συναισθηματικά ασφαλές παιδί θα διαμαρτυρηθεί αυθόρμητα όταν το πληγώσετε ή όταν το απογοητεύσετε. Ειδικά τα παιδιά, όταν πληγώνονται ή απογοητεύονται χρησιμοποιούν ένα κάπως άκομψο και σκληρό λεξιλόγιο: Αν λοιπόν το παιδί σας, σας πετάξει κατάμουτρα: «Είσαι μια κακιά μαμά», ή ο έφηβος γιος σας, σας φωνάξει ότι σας μισεί, δεν σημαίνει ούτε ότι είστε κακιά, ούτε βέβαια, άξια να σας μισούν», μας λέει ο δόκτωρ Grille. Τότε που τα παιδιά σας, θα αντιδράσουν τόσο έντονα, είναι που θα πρέπει να επανεξετάσετε το θέμα ενοχές. Και αυτό, γιατί η απελευθέρωσή μας από τις ενοχές θα μας βοηθήσει να ακούσουμε τα παιδιά μας.

Γιατί, όταν δεν βασανιζόμαστε από τους πόνους της ενοχής, της ντροπής ή της ανεπάρκειας, μόνο τότε θα δώσουμε χώρο, ώστε να σεβαστούμε το δικαίωμα των παιδιών μας να διαμαρτυρηθούν. Μόνον η σωστή αυτοεκτίμηση, μας κάνει αρκετά δυνατές ώστε να ακούσουμε πραγματικά τα παιδιά μας όταν λένε: «Μαμά, με πλήγωσες», «μαμά δεν με ακούς». Και μια σωστή «ακοή» είναι ένα αληθινό δώρο. Γιατί όταν τα συναισθήματα «ακούγονται», τότε επικυρώνονται και γίνονται αγάπη! Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά δεν κρατούν κακίες όπως οι ενήλικες. Η δυσαρέσκεια τους εξαφανίζεται τη στιγμή , όταν νιώθουν ότι ακούγονται. Και το επόμενο πράγμα που θα ακούσετε μετά το «μαμά σε μισώ», είναι το «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου». Αλλά αν έχουμε ενοχές δεν μπορούμε να τα ακούσουμε, ούτε να τα νιώσουμε.

Γιατί ως γνωστόν οι ενοχές μάς κάνουν εξαιρετικά ευαίσθητους και καταλήγουμε ντροπιασμένοι και φιμωμένοι. Όταν η γονική ενοχή αντικαθίσταται από συναισθηματική ειλικρίνεια, είναι σαν να ανατέλλει και πάλι ο ήλιος για την οικογένεια. Οι σχέσεις γίνονται πολύ πιο ευχάριστες και το χαμόγελο επιστρέφει.

Και κάπου εκεί θυμηθείτε: Το παιδί σας δεν θέλει να γονατίσετε και να το ικετεύσετε για συγχώρεση, ή να μειώσετε τον εαυτό σας με οποιονδήποτε τρόπο. Το μόνο που θέλει είναι η αναγνώριση, η αληθινή αναγνώριση του τι κάνατε ή δεν κάνατε και πώς αυτό σας έκανε να νιώσετε και να δείτε ότι σας ενδιαφέρει να μάθετε για το πώς νιώθει. Και αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο. Το μόνο που χρειάζεται είναι, μια ανοιχτή καρδιά, ταπεινότητα και ενσυναίσθηση. Οι ανταμοιβές αξίζουν τον κόπο.

Το επιμύθιο των ενοχών 

Τέλος, αυτό που πρέπει να θυμάστε, είναι να διαχωρίζετε τις καλές από τις κακές ενοχές. Οι υγιείς, χρήσιμες ενοχές αποτελούν τη φωνή της λογικής και της συνείδησής μας. Είναι οι εσωτερικοί μας κανόνες που μας βοηθούν να ελέγξουμε τις άσχημες πτυχές του χαρακτήρα μας, όπως το θυμό, την επιθετικότητα, τον εγωισμό, την απληστία και να τηρούμε τους βασικούς κανόνες «καλής» συμπεριφοράς. Οι «κακές» ενοχές που ξεπερνούν τα «όρια» σχετίζονται μόνο με τις παράλογες απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας. Η κακή λοιπόν ενοχή είναι από μόνη της ένα τοξικό συναίσθημα. Και τα τοξικά συναισθήματα βλάπτουν την υγεία τη δική μας και των γύρω μας

Από το βιβλίο του ψυχολόγου Robin Grille, Parenting for a Peaceful World and Heart-to-Heart Parenting.

Πηγή: www.akappatou.gr

https://parentsgo.kidsgo.com.cy