Να ενθαρρύνουμε τη διασκεδαστική μάθηση στα σχολεία

Ιαν Λίβινγκστον 

«Να ενθαρρύνουμε τη διασκεδαστική μάθηση στα σχολεία»

 Ο Ιαν Λίβινγκστον σχεδιάζει να ανοίξει σύντομα ένα σχολείο με 800 μαθητές στο Χάμερσμιθ, το οποίο θα διατηρεί στενούς δεσμούς με τη βιομηχανία ηλεκτρονικών παιχνιδιών – αφού θα χρησιμοποιούν και παιχνίδια για να μαθαίνουν – και θα είναι το πρώτο από πολλά που σχεδιάζει. Το σχολείο του θα εισάγει την επιστήμη υπολογιστών σε κάθε επίπεδο της μαθησιακής διαδικασίας, αλλά θα εστιάζει και στην τέχνη, στη μηχανική, στα μαθηματικά και γενικώς τις επιστήμες, δίνοντας έμφαση στις λύσεις προβλημάτων και στην επικοινωνία.

 Ο Σήφης Μπουζάκης παρατηρεί ότι ο Λίβινγκστον επικρίνει – γίνεται και σε εμάς αυτό, λέει – την απομνημόνευση και την παπαγαλία που προάγεται ιδιαίτερα στα σχολεία κυρίως Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. «Γι’ αυτό και ο Βρετανός πιστεύει, σωστά, ότι το σχολείο στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη είναι βασικά το Πρωτοβάθμιο (δημοτικό) και αυτό μπορεί να γίνει και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Εκτιμά επίσης ότι οι πληροφορίες σήμερα μπορούν να αντληθούν με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, τις οποίες οι μαθητές ήδη αξιοποιούν. Εδώ πρόκειται για την υιοθέτηση της παιδαγωγικής αρχής “μαθαίνω πώς να μαθαίνω”, μαθαίνω από τα συμφραζόμενα της ζωής, από τον κόσμο όπου θα ζήσω». 

Ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ. «Η πρότασή του είναι σε τελείως άλλη κατεύθυνση από τη λογική του συγκεντρωτισμού και της γραφειοκρατίας των κλειστών προγραμμάτων που στη Βρετανία καθιερώθηκαν με τον νόμο της Θάτσερ το 1988 (National Curriculum). Ερώτημα: μπορεί να αλλάξει η εκπαιδευτική πολιτική των Συντηρητικών στην Αγγλία; Δηλώνουν οι Συντηρητικοί mea culpa για τις παρενέργειες – επιπτώσεις της θατσερικής πολιτικής για την παιδεία (κλείσιμο σχολείων που επέφερε η γονεϊκή επιλογή, αποδεξιοποίηση εκπαιδευτικών κ.ά.); Οι νέες τεχνολογίες είναι σίγουρα πολύ σημαντικές. Πρόβλημα, όμως, παραμένει πάντοτε η “παιδαγωγική” χρήση τους έτσι ώστε να μην καταργούν τον δάσκαλο, την ψυχή της μάθησης, αλλά να τον διευκολύνουν στην από κοινού με τους μαθητές αναζήτηση και κατάκτηση της νέας γνώσης. Και το σχολείο δεν πρέπει να προσφέρει μόνο γνώσεις. Είναι και χώρος αγωγής, παιδείας και με τις νέες τεχνολογίες. Φαίνεται ότι ο Λίβινγκστον έχει επίγνωση των δυσκολιών. Γι’ αυτό μιλά και για τέχνη-πολιτισμό», υπογραμμίζει ο κ. Μπουζάκης. 

ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ 

Τι «απαντά» ο πρωτοπόρος Βρετανός (στους «Τάιμς»); «Η κοινή λογική μου λέει ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τη διασκεδαστική μάθηση μέσα στα σχολεία. Σήμερα τα παιδιά είναι μέλη ενός διασυνδεδεμένου κόσμου. Μπορείς να το καταλάβεις κοιτώντας τον τρόπο που μοιράζονται τα πάντα μέσω των έξυπνων κινητών τους, δραστηριότητες, γνώσεις, προσωπικές λεπτομέρειες κ.λπ. Εμείς όμως τους ζητάμε ακόμα να κάθονται σιωπηλά και απομονωμένα, ακούγοντας κάποιον μπροστά τους να μιλάει και να κρατούν σημειώσεις για πράγματα που μπορούν να “γκουγκλάρουν” οποτεδήποτε. Νομίζω ότι μερικά γεγονότα πρέπει να τα εκλάβουμε πια ως δεδομένα που δεν χρειάζεται να σκάβουμε στον δικό μας σκληρό δίσκο, το μυαλό, για να τα βρούμε, όταν μπορούμε να τα εντοπίσουμε με ένα απλό πάτημα του ποντικιού.Το θέμα είναι να μαθαίνουμε πώς θα επεξεργαστούμε τα δεδομένα».

 TA NEA

Διαβάστε περισσότερα: Να ενθαρρύνουμε τη διασκεδαστική μάθηση στα σχολεία | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Πηγή:http://xenesglosses.eu/2014/02/na-entharrynoume-ti-diaskedastiki-math/