Μαμάδες χωρίς παιδιά. Γυναίκες που ακόμα δεν τις φώναξαν «μαμά»!

Published Αυγούστου 3, 2015 by sofiaathanasiadou

Η ιστορία της Ντίνας: «Δεν αντέχω άλλη προσπάθεια. Τα παιδιά μου είναι στην αγκαλιά Του Θεού»
Περσυ την ημερα της γιορτης της μητερας πηγαιναμε Αθηνα για την τελευταια εξωσωματικη που εκανα.. την εβδομη . Στο τρενο ειπα στον αντρα μου που αγαπω οσο τιποτα αλλο..  » πες μου Χρονια πολλα!» Με κοιταξε με απορια …»γιατι » μου λεει » δεν ειμαι γιος σου..»  του απαντω «Εγω ειμαι μαμα ομως πιο πολυ απο αυτες που οντως ειναι το νιωθω μεσα μου..ειμαι μαμα!»  Μου απανταει » το ξερω εισαι .. Χρονια  πολλα!». Η εβδομη εξωσωματική εγινε, εμεινα εγκυος και μετα από λιγες μερες απεβαλα ξανά…ο πονος  εσπασε την καρδια την εκανε κομματια.. το ενιωσα. Η δυναμη μου εφυγε. Δεν αντεχω αλλη προσπαθεια.. τα παιδια μου ειναι στην αγκαλια του Θεου… τα εχει εκεινος! Τον ευχαριστω και Τον αγαπω γιαυτο! Και Του ζητω συγγνωμη ..δεν αντεχει η καρδια μου αλλο πονο…
Ντίνα

Η ιστορία της Ειρήνης: «Έχασα το μωρό μου την ημέρα που κηδεύτηκε ο σύντροφός μου…»
Ειμαι η Ειρήνη 24 ετων. Ήμουν μαζι με τον συντροφο μου 3 χρονια…μια ζωη με.δυσκολιες αλλα πολυ υπεροχες στιγμες..τον Μαρτιο εμεινα εγκυος οταν το εμαθα ήμασταν και οι δυο τοσο πολυ ευτυχισμενοι πετουσαμε στα συννεφα…στις 11 Μαΐου χτυπησε το τηλεφωνο και μου ειπαν πως ο φίλος μου σκοτωθηκε. Όλα μαυρισαν μεσα μου…μολις τον αντικρισα για τελευταια φορα δεν αντεξα…ξυπνησα στο νοσοκομειο απο πανω μου ο γιατρος και η νοσοκομα…ειχα χασει το μωρο απο το σοκ μου. Ξαφνικά έχασα τα πάντα, μέσα σε μια στιγμή, έχασα το μωρο μου και τον σύντροφό μου.  Μπορει να μην καταφερα να γεννησω αυτο το μωρο αλλα ποναω πολυ.»
Ειρήνη

Η ιστορία της Χριστιάνας: «Ακόμα και η εκκλησία θεωρεί ότι φταίει η γυναίκα που αποβάλλει;»
Είμαι 38. Πρώτη φορά έμεινα έγκυος στα 31.Εύκολα, τόσο που δεν το πίστευα.Όταν παλλινδρόμησε νόμιζα οτι θα πεθάνω. Δεν πεθανα όμως….τουλάχιστον όχι κατευθείαν….Από τότε μένω έγκυος κάθε ενάμιση περίπου χρόνο.Και πεθαίνω λίγο λίγο μετά από κάθε αποβολή. Και μαζί με μένα κι ο άντρας μου που με βλέπει να βουλιάζω και νιώθει οτι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Χειρουργεία αρκετά, εξωσωματικές,όχι μια και δύο, φάρμακα……απογοήτευση σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα….ελπίδα σε κάθε νέα προσπάθεια….κι αγκαλιά ακόμα άδεια.
Λαχταράμε κι οι 2 τόσο πολύ ένα παιδί.Είπαμε να κάνουμε αίτηση για υιοθεσία. Σκέφτηκα πως αν το κάνω θα είναι σαν να παραδέχομαι οτι δεν θα τα καταφέρω ποτέ…Κι οι γύρω μας; Θα το αγαπάνε; Μετά όμως είπα δεν πειράζει, θα το αγαπάμε εμείς για όλο τον κόσμο!
Κάποια στιγμή του είπα να φύγει. Ένιωθα ενοχές οτι φταίω εγώ που αποβάλλω.Όταν επισκεφθήκαμε κάποια φορά έναν ιερέα, με ρώτησε αν μου είχαν διαβάσει κάτι μετά την πρόσφατη αποβολή μου. Έπαθα σοκ, ακόμα κι η εκκλησία θεωρεί οτι φταίει η γυναίκα;  Η ευχή  που μου διάβασε αναφερόταν σε τερματισμό κύησης, εκούσια ή ακούσια…..μα είναι δυνατόν είπα;
Είχα ενοχές για καιρό.Ευτυχώς το ξεπέρασα. Όχι μόνη μου, με τη βοήθεια ειδικού.

Κάποια άλλη στιγμή είπα τα παρατάω. Μετά όμως είπα πως δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα στα 45 μου και να πω οτι δεν έκανα όσα περνούσαν απ το χέρι μου. Εξάλλου, το θέλω τόσο πολύ, που θέλει περισσότερη δύναμη για να πω οτι τα παρατάω παρά για να συνεχίσω….κι επειδή εγώ δεν είμαι τόσο δυνατή, ΣΥΝΕΧΙΖΩ!
Χριστιάνα

Η ιστορία της Νίκης: «Πρόλαβα να αντικρίσω τα 3 αγόρια μου μόνο για 10 μέρες…»
Καλησπερα ειμαι η Νίκη…πλησιάζω τα 35 ….πριν 4 χρονια γνώρισα τον σύντροφο της ζωης μου και αμέσως ζήτησα να κανω μαζι του μια μεγαλη οικογένεια….οσα πιο πολλα παιδια μοιάζανε σε εκείνον τοσο πιο ευτυχισμένη εγω θα γινόμουν…. Και καπως ετσι χθες την ημερα της γιορτής της μητέρας περίμενα και εγω να γιορτάσω….με τον ανδρα μου και τα παιδια μου…. Τα παιδια που προλαβα να αντικρίσω συνολικα 10 μονο μερες…. Τα τρια αγορια μου που η Παναγια επέλεξε να τα κρατήσει κοντα της…. Και ετσι ο Νικολας μας,ο Σπυρος μας και ο Νεκταριος μας χθες δεν ηταν κοντα μας για να σφίξουν με τις μικρές παλάμες τους τα δάχτυλα της Μαμας τους…. Περασαν μονο πέντε μηνες απο τη μερα που γεννησα αυτα τα τρια πλάσματα… Δύσκολοι μηνες δυσκολες βδομάδες και ακομα πιο δύσκολα τα λεπτά που κυλάνε…. Μανα δεν ειναι μονο αυτη που γεννάει….Μανα δεν ειναι μονο αυτη υιοθετεί ενα παιδι…. Μανα ειναι και αυτη που εχασε το παιδι της και δεν ξερει αν θα μπορέσει ποτε να γεμίσει ξανα την αγκαλιά της…. Το αφιερώνω στα παιδια μου και ορκίζομαι οτι παντα θα γιορτάζω στη γιορτής της μητέρας…. Γιατι αυτα τα παιδια υπήρξαν και εγω ειμαι η Μανα τους…..
Νίκη

….και η χαρούμενη ιστορία της Γωγώς: «Μην απελπίζεστε Ο Θεός έχει για όλους μας!»
Γεία σας ονομάζομαι Γωγώ και είμαι από Κύπρο.
Για εννέα ολόκληρα χρόνια που ήμουν παντρεμένη προσπαθούσαμε να κάνουμε παιδί αλλά τίποτα.
Γυρίσαμε πάρα πολλούς γιατρούς και όλοι μας έλεγαν πως δεν υπάρχει πρόβλημα σε κανένα από τους δύο μας αλλά μάταια προσπαθούσαμε.
Δοκιμάσαμε θεραπείες με ορμόνες, αναλύσεις, τοποθετήσεις σπέρματος και ένα σωρό άλλα αλλά δυστυχώς αν και κατάφερα να μείνω έγκυος δύο φορές τελικά απέβαλα στις αρχές.
Λόγω της απογοήτευσης μου σταμάτησα τα πάντα, δεν πήγα ξανά στο γιατρό για αρκετό διάστημα και αφέθηκα στο έλεος Του Θεού! Ο σύζυγος μου έκανε τάμα να πάει να ανάψει με τα πόδια από το σπίτι μας μια Παναγία αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι μας αν έμενα τελικά έγκυος.
Τελικά μετά από παρότρυνση της μητέρας μου αποφάσισα να δοκιμάσω την τελευταία «λύση» που δεν είχα δοκιμάσει ως τώρα δηλαδή την εξωσωματική.  Και ενώ περίμενα τον επόμενο κύκλο μου για να κάνω κάτι εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν ένοιωθα έντονους πόνους στην κοιλιά σαν πόνους περιόδου.
Μια μέρα δεν άντεξα άλλο και πήγα εσπευσμένα στο γυναικολόγο ο οποίος από την εξέταση που μου έκανε μου ανακοίνωσε πως ήμουν ήδη στην 6η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου.
Η χαρά μας απερίγραπτη και φυσικά ο άντρας μου εκτέλεσε το τάμα του!
Και ο γιος μας γεννήθηκε υγιέστατος και είναι τώρα ένα πανέμορφο αγοράκι ηλικίας 17 μηνών.
Ο Θεός να τον έχει καλά και σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν ένα έχω να πω:
ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ, ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!
Γωγώ

Πηγή: singleparent.gr

http://supermomrocks.me/