ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ

 

Της Ολυμπίας-Μαρίας Ποντίκη*

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα το οποίο μπορεί να ανεβάσει τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό. Έχει την μοναδική ικανότητα να γεμίζει την καρδιά του ανθρώπου, να την κάνει ανίκητη και αήττητη απέναντι σε οποιαδήποτε μάχη.

Υγιής και αρμονική συντροφικότητα 

Σε αυτό το άρθρο θα μελετήσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία μας βοηθούν να καταλάβουμε πως η υγιής και αρμονική συντροφικότητα μπορεί να ξεκλειδώσει την ψυχή μας και να μας βοηθήσει να φέρουμε στην επιφάνεια την καλύτερη πλευρά του εαυτού μας.

Στον έρωτα οι καρδιές χορεύουν μαζί τον χορό της αγάπης, μπλέκονται τα βλέμματα και συναντιούνται οι ψυχές χτυπώντας στον ίδιο παλμό. Ένας ερωτευμένος αισθάνεται ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες του συναισθήματος στη φωνή, στις εκφράσεις ή και στο βλέμμα του ανθρώπου που αγαπά. Για τους ερωτευμένους ο χρόνος δεν υπάρχει γιατί το συναίσθημα ανεβάζει τον άνθρωπο στην ουράνια σφαίρα, στην σφαίρα  όπου ο χρόνος καταργείται.

Οι προϋποθέσεις στον έρωτα

Σημασία έχει στον άνθρωπό σου να μπορείς να δεις την καλύτερη πλευρά του εαυτού σου. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδική και ανεπανάληπτη οντότητα. Ο καθένας μας έχει μοναδικά χαρίσματα και  ταλέντα αλλά και στοιχεία που χρειάζεται να δουλέψει και να βελτιώσει. Πραγματικός, όμως, έρωτας  είναι αυτός στον οποίο δύο καρδιές φλέγονται και γίνονται ένα.

Οδηγεί τους δύο συντρόφους να βλέπουν ο ένας στον άλλον την καλύτερη πλευρά του εαυτού τους, να αισθάνονται ότι μέσα από την γνωριμία και τη συμπόρευση μπορούν και οι δύο να εξελιχθούν μαζί στην πιο όμορφη πλευρά της ύπαρξής τους. Αυτό βέβαια έχει ως προϋπόθεση να υπάρχει μεταξύ τους  σεβασμός, ελευθερία, αγάπη και άνευ όρων αποδοχή.

Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό να  αναρωτηθούμε όλοι αν ο άνθρωπος που γνωρίζουμε μας δίνει χαρά και δύναμη ψυχής, αν το χαμόγελο μένει στα χείλη μας για μέρες και αν τα λόγια του γαληνεύουν την ψυχή  μας. Αν  στα μάτια του μπορούμε να δούμε την πιο όμορφη πλευρά του εαυτού μας, αυτή που ονειρευόμασταν πάντα.

Σίγουρα ο έρωτας έχει διακυμάνσεις. Θα υπάρξουν δυσκολίες αντιξοότητες αλλά ας θυμόμαστε ότι σε έναν έρωτα αληθινό χρειάζεται να μπορούν και οι δύο σύντροφοι να τον τιμήσουν, να τον σεβαστούν. Η ομορφιά του έρωτα είναι η αυθεντική προσφορά αγάπης.

Η εγγύτητα προσφέρει βάθος

Επιπρόσθετα, όσον αφορά στο κρίσιμο και ουσιαστικό θέμα της ευαλωτότητας σημειώνουμε ότι ο κάθε σύντροφος είναι καλό να ανοίξει την καρδιά του, τις πληγές, τα τραύματά του στον άνθρωπο που αγαπά. Η σχέση όταν αποκτά εγγύτητα αποκτά ουσιαστικά βάθος. Ας ρισκάρουμε λοιπόν να ανοιχτούμε, να μιλήσουμε με παρρησία για ό,τι αισθανόμασθε και ό,τι μας απασχολεί.

Στις πληγές οι ερωτευμένοι ρίχνουν νέκταρ και μέλι για να τις επουλώσουν και αποφεύγουν τις υποτιμήσεις και τις δυσάρεστες επικρίσεις.

Ο έρωτας έχει ευωδιαστούς καρπούς και άνθη πανέμορφα και οι καρποί ενός αληθινού, ενός αυθεντικού έρωτα είναι η Αναγέννηση και των δύο συντρόφων. Οι δύο νιώθοντας ο ένας την καρδιά του άλλου προσπαθούν να εξελιχθούν σε ό,τι καλύτερο μπορούν , ανθίζουν και οι δύο παράλληλα ο καθένας με το δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο και αυτό το νέκταρ και την ευωδία που αναδύεται από εκείνους την σκορπίζουν σε ολόκληρη την κοινωνία και σε ολόκληρη τη γη.

Ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής, οδηγεί τους ανθρώπους να κάνουν άλματα, να μην υπολογίζουν τις δυσκολίες και τις αποστάσεις και να σκέφτονται ότι στην αγκαλιά του ανθρώπου με τον οποίο είναι ερωτευμένοι μπορούν να βρουν όλα τα διαμάντια και τους θησαυρούς της αγάπης και της καλοσύνης που αναζητούσαν μία ολόκληρη ζωή.

Το ζητούμενο δεν είναι η εικόνα αλλά η ουσία

Το ζητούμενο δεν είναι να παρουσιάσουμε έναν τέλειο εαυτό, μία αψεγάδιαστη εικόνα. Το ουσιαστικό είναι να δείξουμε τον πραγματικό και αληθινό μας εαυτό. Στην αγάπη βγάζεις όλα τα περιττά, αφήνεις στην άκρη τον εγωϊσμό, την έπαρση, την φιλαυτία και προσφέρεσαι έτσι  όπως είσαι .Δίνεις την καρδιά σου και πάντα όταν υπάρχει αυτή η μετάγγιση ψυχής η καρδιά δυναμώνει, πυρώνεται, γίνεται ένα όργανο  ακατανίκητο.

Δύο άνθρωποι, οι οποίοι είναι ερωτευμένοι μπορούν να βρουν όλα τα κλειδιά της επικοινωνίας για να μπορέσουν να πορευτούν χαρούμενα και αρμονικά στη ζωή. Το πρώτο και πολύ σημαντικό στοιχείο στον έρωτα είναι το στοιχείο της επιθυμίας, να θες να γνωρίσεις τον άνθρωπό σου, να θες να βελτιώσεις τόσο τον ίδιο σου τον εαυτό όσο και τη σχέση.

Ο έρωτας σε βοηθά να κάνεις υπερβάσεις

Ο έρωτας χρειάζεται φροντίδα, τρέφεται μέσα από κάθε γλυκό λόγο, μέσα από κάθε έκφραση ρομαντισμού, μέσα από κάθε υπέρβαση.

Κάποτε σε μία ταινία υπήρχαν δύο σύντροφοι ερωτευμένοι μεταξύ τους. Οι σύντροφοι ήταν χορευτές και θα έδιναν μία θεατρική παράσταση που πραγματικά θα έκρινε την καριέρα τους. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της παράστασης η κοπέλα  επρόκειτο  να κάνει το πιο δύσκολο άλμα. Εκείνη τη στιγμή ο παρτενέρ και σύντροφός της εμφανίστηκε μπροστά της, άπλωσε το χέρι του την κοίταξε με ένα βλέμμα εμπιστοσύνης σαν να της έλεγε προχώρα και εκείνη εκτέλεσε το πιο υπέροχο άλμα στην καριέρα της.

Αυτό είναι ο έρωτας, σε κάνει μέσα από τα μάτια του ανθρώπου που αγαπάς να τολμάς πάντα για το καλύτερο και να ανακαλύπτεις νέες δυνατότητες και πτυχές στον εαυτό σου. Να είσαι και να δίνεσαι, να γίνεσαι δύναμη και να δυναμώνεις, να ρισκάρεις και να ερωτεύεσαι.

*Η Ολυμπία-Μαρία Ποντίκη είναι Νομικός, Σύμβουλος Γάμου και Οικογένειας, Life and Business Coaching, Msc Ποιμαντική Ψυχολογία

https://www.fokidanews.gr/

Τα “χορτασμένα” παιδιά μην τα φοβάσαι

 

Έζησα σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, φροντίδα και εμπιστοσύνη. Λεφτά δεν είχαμε ποτέ αρκετά. Δυσκολίες πολλές. Ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος σε τράπεζα, ταμίας για την ακρίβεια, με έναν πενιχρό μισθό και πολλή τιμιότητα. Η μητέρα μου είχε επιλέξει να μείνει στο σπίτι για να μας μεγαλώσει, εμένα και την αδερφή μου. Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

Ήταν, και είναι, μια εξαιρετική μάνα που διάβαζε πολύ, που μας έλεγε ιστορίες από μέρη στα οποία είχε ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της, για την Αθήνα της δικτατορίας, για τα παιδικά της χρόνια σε ένα νησί που το είχε ξεχάσει ο θεός, για την αγάπη της για τον πατέρα μου, για το πώς τον γνώρισε και γιατί τον αγαπούσε ακόμα.

“Γιατί μαμά;” ρωτούσαμε και οι δυο με κάτι μάτια ορθάνοιχτα “γιατί δεν σε αφήνει να κάνεις αλλιώς”.

Ο πατέρας μου επέστρεφε στο σπίτι αργά το απόγευμα ίσα να φάει και μετά καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας, χωμένος σε χαρτιά και νούμερα γιατί είχε αναλάβει τα λογιστικά κάποιων καταστημάτων για έξτρα χρήματα. Ήταν, άλλωστε, πάντα καλός με τους αριθμούς. Εμείς δεν τον αφήναμε σε ησυχία, συνέχεια τιτιβίζαμε δίπλα του, σκαρφαλώναμε σαν μαϊμουδάκια στους ώμους του και εκείνος έλεγε γλυκά “άντε ρε παιδιά, αφήστε με να δουλέψω”. Δεν ξέρω αν θύμωνε ποτέ ο πατέρας μου, εγώ πάντως δεν τον είχα δει ποτέ να βγαίνει από τα ρούχα του.

Η ζωή μας δεν ήταν σαν διαφήμιση βουτύρου, αλλά η γεύση που μου άφηνε στο στόμα κάθε φορά που σκεφτόμουν εκείνα τα χρόνια ήταν μια γλύκα που λίγωνε τα σωθικά μου.

Μια αγάπη που με τύλιγε και που με ακολούθησε σε όλη μου τη ζωή και ήταν αναμμένη πάντα μέσα μου σαν μια μικρή φωτίτσα.

Οι γονείς μας, μας έδωσαν μια αγάπη, όπως αυτή στα παραμύθια, ανιδιοτελή, απέραντη που δεν ζητούσε, που δεν καταπίεζε, που δεν είχε όρους. Υπήρχε εκεί, ανεξάντλητη, σαν μια πηγή που ανανεωνόταν διαρκώς και που δεν θα στέρευε ποτέ. Αυτή η αγάπη, αυτό το πηγαίο δόσιμο που είχαν οι δυο τους και που προφανώς τους ένωσε τόσο μοναδικά και τους κράτησε μαζί τόσα χρόνια, ήταν η κληρονομιά που είχαν παραλάβει από τους δικούς τους γονείς. Είχαν γευτεί κι αυτοί χάδια, φιλιά, αποδοχή, ειλικρίνεια και όλα αυτά τα σπουδαία στοιχεία που έφτιαξαν δυο “χορτάτους” ενήλικες που με τη σειρά τους δημιούργησαν δυο “χορτασμένα” παιδιά.

Και τι θα πει “χορτασμένο” παιδί…

Θα πει ότι έχει κάβα, απόθεμα, όπως θες πες το, για να δώσει σ’άλλους. Ν’ανοίξει τον κήπο της καρδιάς του και ν’αφήσει τους ανθρώπους γύρω του να περιδιαβούν μέσα σ’αυτόν. Θα πει ότι δεν φοβάται μην πληγωθεί, γιατί κι αν συμβεί, που θα συμβεί, η τόσο “υγιής” καρδιά του θα γίνει γρήγορα καλά και θα συγχωρέσει. Δεν θα κρατήσει αρνητικές σκέψεις κι ανοιχτές πληγές, γιατί έχει μάθει ν’αγαπά έτσι απλά, χωρίς τι και γιατί. Κι αυτό είναι μια επιλογή που γίνεται, σχεδόν, ασυνείδητα κι όχι θυματοποίηση, όπως πολλοί, ίσως, θα σκεφτούν.

Τους “χορτασμένους” ανθρώπους να μην τους φοβάσαι. Γιατί δεν έχουν απωθημένα. Δεν γαντζώνονται πάνω σε ανθρώπους για να νιώσουν λίγη αγάπη, ούτε τη δίνουν με το σταγονόμετρο – πώς άλλωστε; αφού έχουν “τόνους” στα αμπάρια της καρδιάς τους.

*Τα “χορτασμένα” παιδιά μην τα φοβάσαι, γιατί έχουν μεγαλώσει μ’ενθάρρυνση κι έχουν μάθει να πιστεύουν στον εαυτό τους. Έχουν μάθει να εκτιμούνται οι προσπάθειές τους γι’αυτό κι εκτιμούν αυτές των άλλων. Έχουν πάρει αποδοχή γι’αυτό κι αγαπούν τον εαυτό τους. Έχουν πάρει αναγνώριση γι’αυτό κι έχουν στόχους. Κι ακόμα, έχουν μάθει να μοιράζονται, γι’αυτό είναι γενναιόδωρα. Έχουν νιώσει “ασφαλή” γι’αυτό έχουν πίστη στον εαυτό τους και στο τι θα τους φέρει η ζωή. Έχουν μάθει τι θα πει φιλία, γι’αυτό πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι ένα ωραίο μέρος να ζει κανείς κι έχουν ζήσει μέσα στην ηρεμία γι’αυτό και νιώθουν “ειρήνη” μέσα τους.

Τα “χορτασμένα” παιδιά μην τα φοβάσαι. Γιατί είναι αυτά που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Γράφει η Αποστολία Καζάζη

*Απόσπασμα από ποίημα της Dorothy Law Nolte

https://www.themamagers.gr

Τι είναι η καλοκαιρινή απώλεια μάθησης; Συμβουλές & δραστηριότητες για γονείς

 

Οι καλοκαιρινές διακοπές συνεχίζονται και τα παιδιά απαλλαγμένα πλέον από τις σχολικές υποχρεώσεις δεν χορταίνουν να απολαμβάνουν την ανεμελιά, το παιχνίδι και τις σκανταλιές!

Αλήθεια όμως, όταν μεσολαβούν μήνες διακοπών, πού πάει όλη αυτή η γνώση που έχει κατακτηθεί με τόσο κόπο στις σχολικές αίθουσες μια ολόκληρη χρονιά;

Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ο όρος “καλοκαιρινή απώλεια μάθησης”, ο οποίος περιγράφει την απώλεια σχολικών δεξιοτήτων και γνώσεων κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Ο βαθμός της απώλειας μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την τάξη, τα μαθήματα και το μαθησιακό επίπεδο του μαθητή. Σε γενικές γραμμές όμως, κοινό εύρημα των μελετών είναι ότι οι επιδόσεις των παιδιών σε σχολικές δοκιμασίες είναι χαμηλότερες αμέσως μετά το καλοκαίρι, από αυτές στις αρχές του καλοκαιριού.

Ερευνητές και ειδικοί αναγνωρίζουν ότι οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μία περίοδος κατά την οποία η σχολική ανάπτυξη μειώνεται σε σχέση με τη σχολική περίοδο, και ότι όλα τα παιδιά χάνουν σχολικές δεξιότητες κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.

Ιδιαίτερα ευάλωτοι στην καλοκαιρινή απώλεια μάθησης σύμφωνα με έρευνες, είναι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες τα οποία φαίνεται να χάνουν σημαντικές γλωσσικές δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή, ορθογραφία, μαθηματικά). Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν ότι τα παιδιά θα πρέπει μέσα στις διακοπές τους να λύνουν κατεβατά μαθηματικών προβλημάτων και ασκήσεων, να γράφουν εκθέσεις και ορθογραφία, και να διαβάζουν αμέτρητα βιβλία για να διατηρήσουν τις δεξιότητες που έχουν μάθει κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους.

Το καλοκαίρι είναι η τέλεια στιγμή για να ανακαλύψουν τα παιδιά ότι η μάθηση είναι διασκέδαση και μπορεί να συμβεί και εκτός του σχολείου! Δεδομένου ότι το καλοκαίρι είναι μια μεγάλη αδόμητη μάζα χρόνου, ο πειρασμός για τα παιδιά είναι μεγάλος για να περνούν ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στον υπολογιστή κατά τη διάρκεια των διακοπών. Με λίγη εφευρετικότητα και προγραμματισμό όμως, οι καλοκαιρινές διακοπές μπορούν να μετατραπούν από μαθησιακή έρημο, σε μαθησιακό παράδεισο!

1. Επισκεφτείτε ένα μουσείο

Μουσεία θα βρείτε άφθονα είτε στην πρωτεύουσα και τις πόλεις, είτε στο νησί ή το μέρος που επισκέπτεστε. Με οποιοδήποτε αντικείμενο, π. χ. ναυτικό μουσείο, λαογραφικό μουσείο, μουσείο τέχνης, αρχαιολογικοί χώροι κτλ. μπορείτε να κάνετε όλοι ένα μίνι μάθημα ιστορίας και πολιτιστικής αγωγής. Στο δρόμο για το μουσείο, συζητήστε για κοινούς όρους μουσείων όπως εκθέματα, αρχαία, εξαφανισμένα, εποχή, ανακάλυψη και πολλά άλλα (ενίσχυση λεξιλογίου).

2. Διαβάστε

Αναζητήστε ευκαιρίες για διάβασμα και ανάγνωση. Το εξωσχολικό βιβλίο έχει τεράστια επιρροή στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών και βελτιώνει τη μάθηση σε όλα τα επίπεδα.

Δημιουργήστε χαλαρή και ευχάριστη ατμόσφαιρα και καθιερώστε δέκα – δεκαπέντε λεπτά διάβασμα μέσα στην ημέρα από το αγαπημένο βιβλίο του παιδιού. Οι γονείς είναι καλό να ενθαρρύνουν το παιδί να διαβάζει ό,τι το ευχαριστεί και το διασκεδάζει! Η εξάσκηση της ανάγνωσης μπορεί να γίνει όμως ακόμα πιο διασκεδαστική. Συζητήστε με τα παιδιά σας σχετικά με τους χαρακτήρες, τα προβλήματα, τις λύσεις, τις ρυθμίσεις και άλλες λεπτομέρειες της ιστορίας. Γονείς πρότυπο.

3. Φτιάξε το δικό σου παραμύθι

Βοηθήστε να μην ξεχάσουν το γραπτό λόγο κάνοντάς το παιχνίδι! Βοηθήστε το παιδί να φτιάξει το δικό του παραμύθι, πείτε τους να το εικονογραφήσουν κι έτσι να ασχοληθούν ταυτόχρονα και με ζωγραφική. Πολύ καλή ιδέα είναι επίσης, να έχετε ένα χαρτί στο οποίο καθένας γράφει μια πρόταση για ένα παραμύθι και το δίνει στον επόμενο που συνεχίζει την ιστορία με τη δική του πρόταση, με σκοπό να γράψετε ένα αστείο και απρόβλεπτο παραμύθι όλοι μαζί.

4. Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια

Υπάρχουν πολλά επιτραπέζια παιχνίδια που ασκούν το μυαλό, τη σκέψη, τη μνήμη και το λεξιλόγιο των παιδιών, π.χ. scrabble, ναυμαχία, σκάκι κτλ. Επίσης, παιχνίδια, όπως κρεμάλα, μπορείτε να τα παίξετε με ελάχιστο εξοπλισμό, μολύβι και χαρτί και βοηθούν πολύ τη γλώσσα και το λεξιλόγιο. Όνομα, ζώα, φυτά.

5. Υποχρεώσεις σπιτιού

Ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει στις καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτιού, ενώ παράλληλα θα εξασκείται στις δεξιότητες γραφής. Ζητήστε του όσο εσείς θα ψάχνετε τι λείπει από το σπίτι, να γράψει τη λίστα του σούπερ μάρκετ!

6. Μαθηματικά

Την ώρα που συγκεντρώνετε τους λογαριασμούς και φτιάχνετε τον οικονομικό προϋπολογισμό του σπιτιού, ζητήστε τη βοήθεια του παιδιού στις μαθηματικές πράξεις (η βοήθεια φυσικά θα πρέπει να ανταποκρίνεται στο επίπεδο γνώσεων του παιδιού). Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή του στην οργάνωση του ταξιδιού ή της εκδρομής, δημιουργώντας προβλήματα για τον υπολογισμό των αποστάσεων, της ώρας και του κόστους.

7. Φυσική

Δεν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την επιστήμη της φυσικής, βλέποντάς την πώς λειτουργεί στην πράξη. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να φυτέψτε στον κήπο ή στο μπαλκόνι σπόρους ή μικρά φυτά και να συζητήσετε με το παιδί τους τρόπους (νερό, ήλιος, αέρας) που θα τα φροντίσετε για να μεγαλώσουν. Εάν βρίσκεστε στην εξοχή, τα αστέρια θα είναι πιο εμφανή στον ουρανό το βράδυ. Ευκαιρία να συζητήσετε με τα παιδιά για τα άστρα, τους πλανήτες, τη Γη, τον Ήλιο και το Φεγγάρι και να αναζητήσετε αστερισμούς ή δικά σας σχέδια που σχηματίζουν τα άστρα στον ουρανό.

Όλα τα παραπάνω είναι μόνο κάποιες από τις ελάχιστες δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν τα παιδιά μέσα στις καλοκαιρινές τους διακοπές για να διατηρήσουν επαφή με τις σχολικές δεξιότητες χωρίς όμως να χάσουν την ξεκούραση που τόσο έχουν ανάγκη. Η μάθηση και η επαφή με τη γνώση μπορεί να πραγματοποιηθεί και να διατηρηθεί τους καλοκαιρινούς μήνες, ικανοποιώντας με διασκεδαστικό τρόπο την έμφυτη περιέργεια και την έμφυτη δίψα των παιδιών για μάθηση.

Υπ. Διδάκτωρ Φώτης Παπαναστασίου

Ειδικός Παιδαγωγός / Συγγραφέας

MSc Σχολική Ψυχολογία

eidikospaidagogos.gr

https://www.themamagers.gr

Φόρος τιμής στις μαμάδες των παιδιών με αναπηρία

 

Αγαπητή μαμά,

Σε βλέπω να πηγαίνεις το παιδί σου για θεραπεία ενώ οι φίλοι σου πάνε τα δικά τους παιδιά στο ποδόσφαιρο ή στο μπαλέτο.

Σε βλέπω να αποφεύγεις τις συζητήσεις όπου οι γνωστοί σου απαριθμούν τα επιτεύγματα των παιδιών τους. Είσαι χαρούμενη για εκείνους αλλά ταυτόχρονα σε ενοχλεί λίγο η αδιαφορία τους προς το παιδί σου για το οιποίο όλα είναι περίπλοκα.

Σε βλέπω να προσπαθείς να τα προλάβεις όλα: το σπίτι σου, τις εβδομαδιαίες θεραπείες, τις επισκέψεις στους γιατρούς και το σχολείο, εάν το παιδί σου είναι αρκετά τυχερό ώστε να πηγαίνει σε κάποιο σχολείο κατάλληλο για τις ανάγκες του. Σε βλέπω να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις ένα κράτος ανάλγητο. Πάντα με το κεφάλι ψηλά. Ατρόμητη μαμά.

Σε βλέπω καθισμένη με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή να ψάχνεις στο Διαδίκτυο για να βρεις θεραπείες που χρειάζεται το παιδί σου ή για να επικοινωνήσεις με μαμάδες σαν εσένα. Συντρόφισσες στην ατυχία και στον αγώνα. Για να μπορέσεις να αντέξεις ψυχολογικά.

Βλέπω τη θλίψη και το θυμό στο πρόσωπο σου όταν ακούς τον κόσμο να παραπονιέται για το τίποτα, ενώ εσύ δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου για πάνω από ένα μήνα.

Σε βλέπω να ξυπνάς νωρίς το πρωί και να εκτελείς τα καθήκοντα της μαμάς αγόγγυστα, ενώ έχεις περάσει άλλη μία άγρυπνη νύχτα.

Ξέρω ότι αισθάνεσαι αόρατη, σαν να μην βλέπει κανείς τα σύννεφα που σε περικυκλώνουν. Σαν να μην έχεις γίνει σκιά του εαυτού σου μετά από τόσα χρόνια αγώνα.

Σε βλέπω όμως και να συνεχίζεις με οποιοδήποτε κόστος να πηγαίνεις μπροστά και να μετακινείς βουνά για να προσφέρεις στο παιδί σου το καλύτερο δυνατό.

Τις μέρες που αναρωτιέσαι αν μπορείς να κάνεις περισσότερα, θέλω να ξέρεις ότι η άνευ όρων αγάπη σου για το παιδί σου είναι το μεγαλύτερό σου όπλο. Κι εσύ είσαι η ενσάρκωση αυτής της αγάπης.

Αυτό το κείμενο δεν έχει σκοπό να εκφράσει παράπονα. Ο μόνος του σκοπός είναι να αποτίσει φόρο τιμής στις μαμάδες των παιδιών με αναπηρία, που μάχονται στις σκιές για να επιτρέψουν στα παιδιά τους να έχουν μια καλή ζωή στο μέλλον.

(Δημήτρης,2019)

#findyourabilityinyourdisability #bebravebeproud #togetherisbetter #αναπηρία

(Πηγή: Laura Julia Fiquet

Union des Mamans d’ Enfants Handicapés)

Anastasia PatzatziΓονείς και Παιδί

Αυτοεκτίμηση εφήβων και ο ρόλος των γονιών

 

Λουΐζα Θεοφάνους, Συμβουλευτική Ψυχολόγος

• Τι είναι η αυτοεκτίμηση;
Αυτοεκτίμηση = εαυτός και εκτίμηση, ο βαθμός στον οποίο εκτιμούμε, σεβόμαστε και αποδεχόμαστε τον εαυτό μας
Η αυτοεκτίμηση περιλαμβάνει και την αυτοπεποίθηση, που είναι η πίστη στις δυνάμεις και στις ικανότητες μας, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτήν, είναι πιο ευρεία έννοια και πιο καθοριστική για τη ψυχική μας ισορροπία και ευτυχία.
Η αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι ψηλή ή χαμηλή.

 

• Ψηλή αυτοεκτίμηση = Αγάπη, σεβασμός, κατανόηση, φροντίδα και αποδοχή του εαυτού μας, γενικότερη ευχαρίστηση με αυτό που είμαστε, με τα θετικά και τα αρνητικά μας στοιχεία, η αίσθηση ότι αξίζουμε καλά πράγματα στη ζωή, ανεξάρτητα από αντικειμενικά προσόντα, γνώσεις και ικανότητες.

 

• Είναι η ψηλή αυτοεκτίμηση ναρκισσισμός;
Όχι! Ναρκισσισμός είναι η παθολογική αγάπη προς τον εαυτό, η οποία συνοδεύεται από εγωκεντρισμό και μια μη ρεαλιστική αυτοεικόνα, σύμφωνα με την οποία το ναρκισιστικό άτομο είναι τέλειο. Κατά βάθος κρύβεται χαμηλή αυτοεκτίμηση, συναισθηματική στέρηση και δυσκολία δημιουργίας συναισθηματικών δεσμών με τους άλλους.

 

• Πώς εκδηλώνεται η ψηλή αυτοεκτίμηση;
Με φροντίδα της σωματικής και ψυχικής μας υγείας (π.χ. υγιεινή διατροφή, άσκηση, επιδίωξη στόχων και ενδιαφερόντων), υγιείς σχέσεις, ψυχική ηρεμία.

 

• Χαμηλή αυτοεκτίμηση = Έλλειψη ικανοποιητικής αγάπης, σεβασμού και εκτίμησης προς τον εαυτό μας, συναισθήματα μειονεξίας και κατωτερότητας, γενικευμένο αίσθημα δυσαρέσκειας με τον εαυτό μας, η αίσθηση ότι δε δικαιούμαστε και δεν αξίζουμε πολλά στη ζωή και στις σχέσεις μας.

 

• Πώς εκδηλώνεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Με αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές όπως το κάπνισμα, κατάχρηση ουσιών, ανορεξία, επικίνδυνες για τη ζωή και την ασφάλεια συμπεριφορές, τελειομανία, άγχος, κατάθλιψη, φοβίες, παθητικότητα και αποδοχή περιφρόνησης, εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης (π.χ. ανοχή κοροϊδίας, βίας κλπ).

 

• Πότε δημιουργείται η αυτοεκτίμηση;
Όταν αρχίζει να δημιουργείται ο εαυτός, δηλαδή όταν το βρέφος αντιληφθεί ότι δεν είναι πια ένα με τη μητέρα αλλά ξεχωριστή οντότητα, αρχίζει να σχηματίζει και την αυτοεικόνα του. Χρονικά αυτό γίνεται περίπου στους 12-18 μήνες ζωής και συνεχίζει μέχρι το τέλος της εφηβείας.
Όσο πιο ψηλή αυτοεκτίμηση έχει ένα παιδί, τόσο πιο εύκολα γίνεται ένας έφηβος και στη συνέχεια ενήλικας με ψηλή αυτοεκτίμηση.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση διορθώνεται, αλλά όσο πιο νωρίς ξεκινήσουν και όσο πιο έντονα είναι τα προβλήματα της τόσο πιο δύσκολα γίνεται αυτό.

 

• Ποιοι παράγοντες καθορίζουν την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης;
- Η σχέση του παιδιού με τους πρωταρχικούς φροντιστές του: ο τρόπος φροντίδας και η ποιότητα της μεταξύ τους σχέσης
- Η ταύτιση του παιδιού με τους γονείς του
- Η σχέση κάθε γονέα με τον εαυτό του, με τον άλλο γονέα και άλλους ανθρώπους
- Η αξιολόγηση των σημαντικών άλλων για το άτομο μας (οικογένεια, δάσκαλοι, φίλοι)
- Οι συγκρίσεις που κάνουμε του εαυτού μας με τους άλλους
- Επηρεασμός από την κουλτούρα στην οποία ζούμε (π.χ. προσδοκίες)
- Βαθμός στον οποίο αποκτούμε συγκεκριμμένες ικανότητες (ανάπτυξη αυτοπεποίθησης)
- Σωματική υγεία και εμφάνιση

 

• Πώς δημιουργείται η ψηλή αυτοεκτίμηση;
Ο καθοριστικότερος παράγοντας στη δημιουργία της αυτοεκτίμησης είναι η προσωπικότητα και συμπεριφορά των γονέων προς το παιδί, αφού όπως είπαμε η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης αρχίζει από τη νηπιακή ηλικία. Όσο μεγαλώνει το παιδί, άλλα άτομα αρχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού, όπως άλλοι συγγενείς, δάσκαλοι, συνομήλικοι, χωρίς όμως να υποκαθιστούν το βασικό ρόλο των γονέων, στους οποίους το παιδί και ο έφηβος εξακολουθούν να βασίζονται πρακτικά και συναισθηματικά. Όταν οι σημαντικοί άλλοι για το παιδί (συνήθως οι γονείς) το γνωρίζουν πραγματικά, το αποδέχονται όπως είναι – έστω και αν κάποια πράγματα δεν αρέσουν στους ίδιους – το κατανοούν, το στηρίζουν, του δείχνουν τρυφερότητα, υπομονή και το κάνουν να νιώθει προτεραιότητα γι’ αυτούς, το παιδί ή έφηβος σχηματίζει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του.
Ο βαθμός στον οποίο οι γονείς σέβονται τα συναισθήματα, τις ανάγκες και την προσωπικότητα του παιδιού τους και πιστεύουν σ’ αυτό καθορίζει το βαθμό στον οποίο το ίδιο το παιδί θα αγαπά τον εαυτό του και θα πιστεύει στις ικανότητές του.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται συνήθως και ο γονιός να έχει ο ίδιος ψηλή αυτοεκτίμηση, καλές σχέσεις και στήριξη στο ρόλο του.

 

• Πώς προκαλείται η χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Όταν οι γονείς για διάφορους λόγους, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν ικανοποιητικά από άποψη αυτοεκτίμησης, στις ανάγκες των παιδιών τους. Τέτοιοι λόγοι είναι:
- Συχνές και / ή παρατεταμένες απουσίες από την οικογένεια για οποιονδήποτε λόγο (π.χ. ασθένεια, εργασία), κατά τις οποίες το παιδί νιώθει ότι δε μπορεί να στραφεί στο γονιό για στήριξη και καθοδήγηση και κάνει διάφορες υποθέσεις για την απουσία του

- Άγχος και ανασφάλεια των γονέων – για λόγους υγείας, οικονομικούς, σχέσεων ή άλλους – που μεταφέρονται μέσω παραδείγματος και ταύτισης στα παιδιά

- Χαμηλή αυτοεκτίμηση των γονέων: οι ίδιοι δυσκολεύονται να αποδεχθούν τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση δυσκολεύονται συνήθως να το κάνουν και με τα παιδιά τους

- Υπερ-προστατευτικότητα: όταν τα παιδιά στερούνται ευκαιρίες να αναλάβουν ευθύνες, να πάρουν αποφάσεις και να χειριστούν δυσκολίες επειδή οι γονείς φοβούνται να τα αφήσουν να το πράξουν, αισθάνονται ανίκανα και ανάξια

- Επικριτικότητα: Όταν οι γονείς ασκούν κριτική στα παιδιά τους με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, συγκρίσεις και άλλα που κάνουν με καλές προθέσεις, το παιδί εισπράττει άθελα τους το μήνυμα ότι δε γίνεται αποδεκτό και άρα δεν αξίζει

- Ασταθής και απρόβλεπτη συμπεριφορά, όπως στις περιπτώσεις όπου λόγω ιδιοσυγκρασίας, κούρασης, συζυγικών και άλλων προβλημάτων, ο γονιός κάποτε συμπεριφέρεται με τρυφερότητα, υπομονή και κατανόηση προς το παιδί, ενώ άλλοτε ξεσπά με θυμό και προσβολές

- Έντονη αυστηρότητα: Τα παιδιά χρειάζονται οριοθέτηση, η οποία σημαίνει πρακτικά τη διδασκαλία μέσω παραδείγματος συμπεριφορών που σέβονται τα όρια τα δικά μας και των άλλων. Η υπερβολική αυστηρότητα όμως, οι συχνές και αυστηρές τιμωρίες παράγουν παιδιά με θυμό, έντονο αίσθημα αδικίας, αλλά και προβλήματα αυτοαποδοχής.

- Υπερβολικές προσδοκίες, όπως στην περίπτωση που οι γονείς ευχαριστιούνται μόνο με αριστεία, αδυνατούν να αναγνωρίσουν οποιεσδήποτε δυσκολίες και περιορισμούς του παιδιού τους λόγω ηλικίας, ρυθμού ανάπτυξης, χαρακτήρα, προτιμήσεων

- Σωματική και σεξουαλική βία: Η βία ενός γονιού προς το παιδί του μπορεί να εξηγηθεί και να γίνει κατανοητή, αλλά ποτέ αποδεκτή. Επιφέρει σοβαρά τραύματα στον ψυχισμό του παιδιού και ένα από αυτά είναι η πρόκληση χαμηλής αυτοεκτίμησης

- Παραμέληση, σωματική ή ψυχολογική, για οποιονδήποτε λόγο, κάνει το παιδί να αισθάνεται περιττό, ενοχλητικό, ανάξιο να αγαπηθεί, όχι μόνο από τους γονείς του, αλλά και από οποιονδήποτε

Τα παιδιά με κάποια μορφή διαφορετικότητας, είτε αυτή αφορά στην εμφάνιση τους (χρώμα, ανάστημα, βάρος κλπ), σε αναπηρία (κώφωση, τύφλωση κλπ) ή σε κάποια ιδιαιτερότητα στη συμπεριφορά ή στη μάθηση (π.χ. ομοφυλοφιλία, αυτισμός , νοητική στέρηση, μαθησιακές δυσκολίες, χαρισματικά παιδιά) έχουν να αντιμετωπίσουν διάφορες πρακτικές, κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες και γίνονται συνήθως δυσκολότερα αποδεκτά από την οικογένεια και το σχολικό τους περιβάλλον. Γίνονται συχνότερα θύματα σχολικού εκφοβισμού, κάτι που αποτελεί έναν επιπλέον παράγοντα στην πρόκληση της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

 

• Πώς επηρεάζεται η αυτοεκτίμηση από την εφηβεία;
Στην εφηβεία, όπως και στη νηπιακή ηλικία, το κύριο αναπτυξιακό ζήτημα είναι η αυτονομία, παράλληλα με την αναζήτηση της ταυτότητας. Ο έφηβος δεν είναι πια παιδί, αλλά ούτε και ενήλικας. Χρειάζεται να αντιδράσει, να αμφισβητήσει την τελειότητα που πίστευε ότι είχαν οι γονείς του όταν ήταν παιδί, αλλά και την παντοδυναμία του σχολείου και της κοινωνίας. Αυτό είναι φυσιολογικό και αναγκαίο και όσο πιο πολλή κατανόηση μπορούν να δείξουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί σε αυτή τη φάση (ενθυμούμενοι ίσως τη δική τους εφηβεία), χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας μαζί τους, τόσο καλύτερα θα αντιμετωπιστεί αυτή η περίοδος.
Ο έφηβος χρειάζεται να πάρει πρωτοβουλίες, ενώ αναπτύσσει πλέον σημαντικές σχέσεις και με άτομα εκτός οικογένειας. Οι φίλοι του και η συμπεριφορά τους απέναντι του είναι πλέον πολύ σημαντικές γι’ αυτό.
Το σώμα του αλλάζει, από παιδικό γίνεται αντρικό ή γυναικείο. Ο ρυθμός και τρόπος αλλαγής, αλλά και η στάση της οικογένειας και των φίλων προς τις αλλαγές αυτές, θα καθορίσουν και την εξέλιξη της αυτοεικόνας του ατόμου. Απότομες, καθυστερημένες ή ασυνήθιστες αλλαγές, συνοδευόμενες συχνά από πειράγματα, κάνουν πολλές φορές τον έφηβο να αισθανθεί ντροπή και υποτίμηση για το σώμα του, παράγοντα επικινδυνότητας για την ανάπτυξη χαμηλής αυτοεκτίμησης

 

• Πώς βοηθούμε τα έφηβα παιδιά μας να έχουν ψηλή αυτοεκτίμηση;
Όταν ο έφηβος νιώθει ότι η προσωπικότητα και οι απόψεις του γίνονται σεβαστές, ότι μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των άλλων απέναντι του και γίνεται αρεστός και αποδεκτός από την οικογένεια και τους συνομηλίκους του με τα σωματικά και ψυχικά του χαρακτηριστικά, τότε ευκολότερα αποδέχεται και ο ίδιος τον εαυτό του και προσπαθεί να τον βελτιώσει.
Προσπαθούμε να κάνουμε πραγματικό διάλογο χωρίς νουθεσίες, αλλά πραγματική προσπάθεια να καταλάβουμε και να στηρίξουμε το παιδί μας, ενθαρρύνοντας το να καλλιεργεί τα ενδιαφέροντα και τις σχέσεις του, δείχνοντάς του ότι πιστεύουμε σε αυτό και εμπιστευόμαστε την κρίση του, αλλά ταυτόχρονα ότι είμαστε κοντά του να το ενημερώσουμε για πράγματα που ίσως δε γνωρίζει και να το στηρίξουμε όπως μπορούμε σε οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίσει.

 

• Πώς βοηθούμε τα παιδιά μας να ξεπεράσουν τη χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Αν έχουμε κάνει άθελα μας ή και αναπόφευκτα λόγων συνθηκών ζωής κάποια από τα λάθη που αναφέρθηκαν παραπάνω, σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης του παιδιού μας, η εφηβεία είναι η καλύτερη ευκαιρία για επανόρθωση. Το ζήτημα της αυτοεκτίμησης βρίσκεται στην προτεραιότητα του εφήβου, ο οποίος κάνει σχεδόν τα πάντα για να την πετύχει.
Προσπαθούμε – μόνοι μας ή με τη βοήθεια ειδικού – να προσφέρουμε πραγματική αποδοχή, κατανόηση, ενθάρρυνση και στήριξη στο παιδί μας, μαθαίνουμε να επικοινωνούμε καλύτερα μαζί του, να το ακούμε και να ανταποκρινόμαστε όσο το δυνατό καλύτερα στις ανάγκες και στα συναισθήματα του. Έτσι, το βοηθούμε να αναπτύξει την αυτοεκτίμηση του και να γίνει σταδιακά ένας ισορροπημένος, ψυχικά υγιής και ώριμος ενήλικας.
Παράλληλα, αν η επικοινωνία έχει χαθεί και δυσκολευόμαστε να βοηθήσουμε μόνοι μας το παιδί μας, μπορούμε να το πάρουμε σε συμβουλευτικό ψυχολόγο και / ή ψυχοθεραπευτή, που να ειδικεύεται σε θέματα αυτοεκτίμησης, για να το βοηθήσει μέσω συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας να ανακαλύψει και να αγαπήσει τον εαυτό του και τη ζωή του.

https://www.paidiatros.com/

Ένα παιδί που δεν ακολουθεί μια “ρουτίνα” δεν μπορεί να είναι ήρεμο

 

Πολλές φορές έρχονται γονείς στο γραφείο μου προβληματισμένοι με τη συμπεριφορά του παιδιού τους, η οποία είναι ανεξέλεγκτη και δύσκολα διαχειρίσιμη. Νεύρα, εντάσεις, υπερκινητικότητα, αδυναμία ηρεμίας του παιδιού είναι κάποιες από τις συμπεριφορές που τους προβληματίζουν. Συλλέγοντας περισσότερες πληροφορίες για την καθημερινότητα του παιδιού και όλης της οικογένειας μέσα στην οποία μεγαλώνει το παιδί, διαπιστώνω πόσο χαοτική μπορεί να είναι η μέρα ενός παιδιού χωρίς οι γονείς να το αντιλαμβάνονται. Ένα παιδί το οποίο δεν έχει ένα στάνταρ πρόγραμμα μέσα στην μέρα του, δηλαδή μια ρουτίνα, είναι αναμενόμενο να μην μπορεί να λειτουργήσει αρμονικά και ήρεμα μέσα σε αυτή. Κατ’επέκτασην, θα βγάλει ένταση, υπερκινητικότητα ή και νεύρα, διότι το πρόγραμμα και η ρουτίνα δίνει στο παιδί το αίσθημα ασφάλειας το οποίο χρειάζεται για να είναι ψυχικά ήρεμο.

Λέγοντας ρουτίνα εννοούμε:
– την ώρα που θα φάει,
– την ώρα που θα κοιμηθεί,
– το που θα κοιμηθεί,
– το μέρος που θα φάει,
– τα άτομα τα οποία θα είναι με το παιδί,
– το πότε θα παίξει,
– πότε θα διαβάσει κτλ.

Φυσικά δεν αφορά ένα αυστηρό πρόγραμμα από το οποίο το παιδί δεν αποκλίνει!

Εν αντιθέσει, ένα παιδί το οποίο κοιμάται πότε στις 21:00… πότε στις 23:00… πότε τρώει μεσημεριανό στον καναπέ… πότε στην τραπεζαρία… δεν γνωρίζει αν το απόγευμα θα το κρατήσει η μαμά ή ο μπαμπάς ή η γιαγιά… πότε του επιτρέπουν να κοιμηθεί στον καναπέ και πότε όχι κτλ., έχει ένα χαοτικό πρόγραμμα και δεν είναι ήρεμο.

Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί η ένταση την οποία μπορεί να βγάζουν οι γονείς από το επίσης χαοτικό ή υπερφορτωμένο του πρόγραμμα, την κούραση της ημέρας, η οποία πολλές φορές οδηγεί στην έλλειψη σταθερών ορίων στο παιδί. Η έκθεση του παιδιού σε tablet, laptop, smartphones κτλ. έρχεται να επιβαρύνει την ένταση που βγάζει ένα παιδί μ’αυτήν την καθημερινότητα.

Για να είναι ένα παιδί ήρεμο χρειάζεται:
– ήρεμο χώρο (σπίτι, δωμάτιο),
– στάνταρ ρουτίνα (ξύπνημα, πρωινό, σχολείο, μεσημεριανό, διάβασμα, παιχνίδι, προσωπική υγιεινή, εξωσχολικές δραστηριότητες, βραδινός ύπνος κτλ.),
– σταθερούς χώρους ύπνου – φαγητού,
– σταθερό πρόγραμμα ατόμων που το φροντίζουν με κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης.

Προτού, λοιπόν, ανησυχήσουμε για την συμπεριφορά του παιδιού μας, ας αναλογιστούμε εάν παρέχουμε ηρεμία, σταθερότητα και συναισθηματική ασφάλεια στο μικρό μας.

Γράφει η Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος Υγείας (MSc)

https://www.themamagers.gr

Πώς θα διαβάζετε τους πάντες σαν ανοιχτό βιβλίο!

Πολλά από αυτά που αισθανόμαστε καθρεπτίζονται από τις κινήσεις μας- ένα νεύμα του κεφαλιού ή ακόμα και τα σταυρωμένα χέρια «μιλούν» για εμάς χωρίς να πούμε απολύτως τίποτα. Η γλώσσα του σώματος ξεσκεπάζει το πως νιώθει κάποιος ή τι αισθάνεται. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γνωρίζουμε ορισμένα σημάδια για να το καταλάβουμε.

Όταν ο συνομιλητής κλείνει τα μάτια του

Όταν ο συνομιλητής κλείνει τα μάτια του σημαίνει ότι προσπαθεί να «εξαφανίσει» όσα βρίσκονται στο οπτικό του πεδίο και αυτό συμπεριλαμβάνει και εσάς. Δεν σημαίνει ότι νιώθει απειλή. Αντιθέτως, με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δώσει ένα «τέλος» στη συζήτηση καθώς είτε έχει κουραστεί, είτε έχει βαρεθεί το θέμα.

Αφαιρεί ανύπαρκτα χνουδάκια από τα ρούχα του

Αυτή την κίνηση την έχουμε συναντήσει πολλές φορές ή την έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι. Και οι ειδικοί της γλώσσας του σώματος την ονομάζουν χειρονομία μετατόπισης. Οι άνθρωποι την χρησιμοποιούν συχνά για να δηλώσουν ότι δεν συμφωνούν με κάτι, παρόλα αυτά δεν θέλουν να το πουν. Μπορεί να μην εκφράζουν με λόγια την γνώμη τους, αλλά σίγουρα διαφωνούν.

Σταυρώνει τα χέρια 

Μία από τις πιο συχνές χειρονομίες είναι όταν σταυρώνουμε τα χέρια μας. Πολλοί θεωρούν αυτήν την κίνηση αμυντική και πράγματι τα σταυρωμένα χέρια μας βοηθούν να κρατήσουμε απόσταση από τους άλλους ανθρώπους. Είναι σαφές ότι κάτι μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα ή έχουμε θυμώσει με κάποιον.

Παίζει με το παπούτσι 

Τα σταυρωμένα πόδια είναι μία από τις πιο σαγηνευτικές θέσεις που μπορεί να πάρει μια γυναίκα. Όταν, λοιπόν, παίζει με το παπούτσι της προσπαθεί ασυναίσθητα να τραβήξει τα βλέμματα στα πόδια της. Αυτή η στάση δείχνει ότι έχει αυτοπεποίθηση, είναι χαλαρή και ήρεμη.

Επιδεικνύει το πρόσωπό του

Συνήθως αυτή η χειρονομία χρησιμοποιείται για την προσέλκυση ατόμων από το αντίθετο φύλο. Όταν κάποιος βάζει τα χέρια του σταυρωμένα κάτω από το πηγούνι, προσπαθεί να δείξει το πρόσωπό του. Είναι σαν να λέει «Αυτή είμαι. Μπορείς να με κοιτάξεις όσο θες!». Καλό είναι οι άντρες να θυμούνται αυτήν την στάση σώματος, έτσι ώστε να κάνουν το κατάλληλο κομπλιμέντο την σωστή στιγμή.

Γέρνει προς το μέρος μας

Όταν κάποιος βρίσκει ευχαρίστηση στην παρέα κάποιου άλλου, προσπαθεί να έρθει σε επαφή μαζί του και συνήθως κλίνει προς τα εμπρός. Μπορεί όλο το σώμα να είναι ακίνητο, όμως, ασυνείδητα το κεφάλι κινείται προς τα εμπρός.

Κλίνει προς τα πίσω

Με αυτόν τον τρόπο ο συνομιλητής παίρνει την απόστασή του από εμάς. Μπορεί να κουράστηκε από την συζήτηση ή να μην νιώθει άνετα με την παρουσία μας.

Διορθώνει τα ρούχα του

Μπορεί να διορθώνει την γραβάτα ή το κασκόλ του και η ερμηνεία αυτής της κίνησης εξαρτάται από την εκάστοτε περίσταση. Αν για παράδειγμα ένας άντρας βρίσκεται δίπλα σε μια ελκυστική γυναίκα, τότε σημαίνει ότι του αρέσει. Ωστόσο, πιθανό είναι να μην νιώθει άνετα, να λέει ψέματα ή να θέλει να φύγει από τον χώρο στον οποίο βρίσκεστε.

Καλύπτει το στόμα με το χέρι

Θυμάστε όταν ήμασταν παιδιά και καλύπταμε το στόμα με το χέρι μας, όταν δεν θέλαμε να πούμε κάτι; Αυτό μπορεί να μας συμβεί και στην ενήλικη ζωή! Χρησιμοποιώντας κάποιος τα δάχτυλα, την παλάμη ή ακόμα και την γροθιά του, προσπαθεί να εμποδίσει τον εαυτό του από το να πει αυτό που σκέφτεται. Μάλιστα, κάποιες φορές αυτή η κίνηση συνοδεύεται και από ένα ψεύτικο βήχα.

Δαγκώνει τον βραχίονα των γυαλιών του

Αν δείτε κάποιον να κάνει αυτή την κίνηση, τότε σημαίνει ότι είναι προβληματισμένος και χρειάζεται την υποστήριξή μας. Έχουν μια έντονη ανησυχία (ακόμα και αν δεν γνωρίζουν τον λόγο) και προσπαθούν να παρηγορηθούν όπως όταν θήλαζαν. Δεν είναι απαραίτητο αυτό να συμβαίνει μόνο με τα γυαλιά. Αυτή η χειρονομία δείχνει το ίδιο ακόμα και αν κάποιος έχει στο στόμα του ένα τσιγάρο ή ένα στυλό.

Τρίβει το πηγούνι του

Αυτό το κάνουμε συνήθως όταν είναι να πάρουμε μια απόφαση. Όταν δείτε κάποιον να τρίβει το πηγούνι του και να κοιτάζει στο κενό, σημαίνει ότι έχει πέσει σε βαθιά περισυλλογή.

Και η χειραψία μας όμως αποκαλύπτει στοιχεία για το πως νιώθουμε και για το τι σκεφτόμαστε την δεδομένη στιγμή.

Χειραψία «γάντι»

Εάν κάνετε χειραψία με κάποιον και αυτός με το ελεύθερο χέρι του πιάσει τον καρπό σας, τότε σας δείχνει ότι μπορείτε να τον εμπιστευτείτε άφοβα.

Χειραψία με την παλάμη πάνω

Αυτή η χειραψία μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους. Αν κάποιος από την αρχή τοποθετήσει την παλάμη του πάνω στο χέρι σας σημαίνει ότι σας συμπαθεί. Από την άλλη αν έχετε κρατήσει τη χειραψία για κάποιο χρονικό διάστημα και έπειτα κάνει αυτήν την κίνηση, τότε προσπαθεί να σας δείξει ποιος έχει το «πάνω χέρι»!

Χειραψία με την παλάμη προς τα κάτω

Η χειραψία με την παλάμη στραμμένη προς τα κάτω σημαίνει ένα πράγμα: το άτομο αυτό θέλει να σας βοηθήσει με όλη την καλή του διάθεση.

Πληροφορίες και φωτογραφίες από το brightside.me

https://www.mama365.gr